Eşinden ayrılanlar... nasıl karar verdınız?

Peki o farkında mı bunların? Aıleler?
 
Henüz 32 yaşındayım, evleneli 2 ay oldu, eşim evleneceğimiz gün beni ağlattı, kendisine özenmemişti, kuaföre gitmemişti, biraz heyecan duyup uykusundan feragat edip o gün erken uyanmamış 12 de uyanmıştı, dış çekime gidecektik geç geldiği içşn gidemedik, içimden bir ses düğünü iptal etmek istedi ama yapamadım.. evlendiğimiz günün ilk sabahı neden instagramda fotograf paylaşmamışım diye bana bağırdı, beni ağlattı.. eşimin kompleksleri var, kendine ait bir işi var evet ama kendini çok büyük bir işadamı sanıyor ve beni hep küçümsüyor hatta sen malsın gerizekalısın falan diyor, ben 2 üniversite bitirdim yabancı dilim var, kendi imkanlarımla 15 den fazla ülke görmüşlüğüm var herşeyden öte aslında eskiden çok hayat doluydum, çıtı pıtı bir kız.. şimdi ise sözde beni çok sevdiğini iddia eden ama bana yanaşmayan bir adam ile evliyim, sürekli tartışıyoruz, ben de boşanmak istiyorum aslında çok haklı sebeplerim var, ama bir türlü cesaret edemiyorum yaşadıklarımı kimseyle de paylaşamıyorum öyle kendi kendini yitip bitiriyorum, eşim istedi diye iyi bir işim vardı düğün öncesi bıraktım ailem pek en azından bu kadar kısa evlilik sonrası hemen boşanmama yanaşmıyor, eşim beni ilk ayımızda sinirlenip evden kovmuştu 1 hafta ailemde kaldım o esnada da annem üzüldü, babam da laf soktu.. nasıl değişebiliyor erkekler, karşımda tir tir titreyen adam 7 yıl peşimde koşan adam beni kadın yerine bile koymuyor, bütün günlerimi şehir merkezine uzak bir evin içinde geçiriyorum, eşim de işine öğlen 2 gibi gider gece 12 de gelir, böyle tamamen hayal kırıklığı olan bir evlilik işte
 
Hiç düşünme kanserli yeri at gitsin vücuduna beynine kalbine ruhuna bunu yapma seninde yasamaya hakkın var o snei kutusu ediyor görmüyormuşum neden mutlu olmak için kendine sans vermiyorsun sende bu hayata birkre geliyorsun degermi
 
Kanser dedin çok doğru, hergün stressden üzüntüden mide ağrısı yaşıyorum, halsiz düşüyorum ve ağlıyorum, neydim ne oldum diye hayıflanıyorum.. Ayrılmak isteyen birçok kişiye göre avantajlıyım en azından çocuk yok, hamile kalma riski de yok çünkü cinsellikte yok, kimbilir belki de beni aldatıyordur.. kendime güvenimi enerjimi toplayıp ve bir iş bulur bulmaz kendi hayatımı yaşamak için adımlar atıcam umarım bu zaman zarfında psikolojik şiddetlerinin yanı sıra fiziksel şiddete de başvurmaz çünkü eğilimi var.. o kadar doluyum ki maddi durumu çok iyi çok lüks bir arabaya biniyor ama öğrenci evi gibi evde yaşıyoruz, bir tane bile yeni eşya almadı, eşyayı almadık diye eve misafir almamı da kabul etmiyor, çünkü koskoca iş adamının arka planda böyle eşyalarla yaşıyor olmasını kabul edemiyor bencil ve aşağılık kompleksi olan bir adamla evliyim işte umarım tez zamanda kafamı dağıtıp kendi hayatımı kurmamı sağlayabileceğim işi bulurum.
 
Canım eşinin durumu iyiymiş zaten aranızda sevgi cinsellik ve saygı kalmamış.. bunu eşinle konuşup anlaşmalı bir şekilde ayrılmalısınız bence.. çocuk olduğu için zaten size nafaka vermek zorunda.. tek konu maddiyat sa verilen nafaka ve kendiniz de bir Işe girerek çok rahat gecinebilirsiniz. Kendiniz çalışmayı düşünün. bi engeliniz yok anladığım kadarıyla calismakta istemiyorsunuz
 

7 yıl beraberdiniz ve bu hallerinden hiç mi fire vermedi, hiç mi belirti göstermedi?
 
Neden tekrar iş aramıyorsunuz?
 
7 yıl beraberdiniz ve bu hallerinden hiç mi fire vermedi, hiç mi belirti göstermedi?

Açıkcası 7 yıl beraber değildik 7-8 yıl önce görüşüyorduk aramızda yaş farkı var diye ve daha yapmak istediğim hedeflerim, görmek istediğim yerler var diye bana engel olacağını düşündüğüm için istemedim, yıllarca peşimden koştu araya arkadaşlarımı sokmaya çalıştı çok seviyorum ölüyorum bitiyorum, onu benim kadar seven olamaz, benim aşkım gerçek onu birtek ben mutlu ederim diyordu :) sanırım beni hırs yaptı, ben aile kurayım evleneyim mutlu yuvam olsun diye evlenmeyi kabul ettim çünkü ona şans verdiğim devrede herşey çok güzel gidiyordu ama inanın o karşımda seviyorum diye göz yaşı döken adam yerine sevgisiz kıskanç ve bencil bir adam çıktı ortaya
 
aynen yaaa cesarete ihtiyacımız var
o kadar dolmusum kı, rüyamda rahatladım ve uyandıgımda yanımda koca!m uyuyordu. Cok agladım. Benı dusurdugu bu durumdan dolayı nefret edıyorum kendısınden. Ama her zaman yaptıgı taktıgı uyguluyor. Ne zaman öfkemi görse; kalbım agrıyor, iyi degılim, tansıyonum fena dıyıp bana vıcdan yaptırıyot ve ben mermametımden dokayı yone konusamadım hasta dıye
 
of canm bnm ya...çok nefret ediyorm bu durumlardan...bunlar kendilrini biz cesaret edemedijçe nimetten sayıyolar vazgeçilmez sanıyolar..adama boşanacaz demişim tamam demiş akşam gülüyo ben konuşunca seviniyor dedimki niye gülüyosun diyoki içimde benm hep bir umut var ne biliyim gitmeyeceksin gbi falan diyo..dedim haklısın bu kadın maldır yine affeder zaten benden vazgeçemez diye düşünüyosun ondandır ama ben aşkımdan ölsemde vazgeçerim bilmiyosun dedim.resmen o dokundukça nefesim kesiliyo istemedim..boşver diyorm bazen herşey geçer bitirince kafan rahat olur..sonra ayrılma konusu içime girince nefesim kesiliyo gidemem nasıl bırakırımki diyorm off çok zor
 
Son düzenleme:
kaç yılık evlisiniz
 
aynı ben bırakmaklıyız seni tutan ne
 
senin de benm gbi gitmekten başka yolun kalmamış ama gidemiyoruz
 
Bir yıl oldu ayrılalı , 3.5 yıl evli kaldım .beni deli gibi seven bir adamlaydım öyle sanmıyordum öyleydi ;çünkü çevremdeki herkesin ilgisini çekiyordu .
Ne zamanki çocuğumuzun olmayacağını öğrendim , oğlunu kıskanan bir kaynanayla karşı karsiya olduğumu gördüm o an Anladim ben tek başıma bu evliliği kurtaramayacam.
Elimden gelenin fazlasini yaptim , maddi manevi tükendim , bütün suçu hatayı kendimde aradım .
Bir taraftan çocuğum olmuyordu 7 tüp bebek , o parayı denklestirmek için Gece gündüz çalışmak , bir taraftan da eş denen adamı mutlu etmek için , bana yanaşmayan , kıskanan kv ve 3 gorumceyi mutlu etmeye çalışıyordum .
Onların derdi ise beni avucuna alıp hizmetci gibi çalıştırmak .
Zaten haftada 2 gün uğruyordum yetmiyordu iş , yemek , temizlik ,misafirlerini ağırlamami beklediler iş çıkışı onlara gidip yapacaktim .
Neyse bu kadar emekten sonra bir daha sen de bir adim atmazsan bitecek bu iş dedim , o da beni istediği kalıba sokmayacagini öğrenmiş bulundu , bir blöf yaptı ayrılalım dedi.
Ona olan aşkımı biliyordu , ben hayır diyecektim ne istiyorsan olsun diyecektim ve bir şekilde annesi ve kızkardeşleriyle yaşayacaktık .
Tamam dedim bu beni son görüşün olacak aileme geçtim ertesi gün avukat tutup dava açtım , ayni hafta evi boşaltıp satılık yazısını astım :)) bir kere bile ne aradım ne mesaj attim .
Ben aramazsam o asla aramaz biliyordum çünkü onu öyle alıştırmıştım .
Ailemin yanina geldim ayrı ev tuttum , tayinim çıktı sehrime, onun da cani cehenneme .
Severek ayrıldım, sevgi önemliydi benim için ;ama daha fazla onursuz yaşayamazdım .kangrenli tarafı kesip attim , sefil hayatına devam ediyor
 
Severek ayrılmak ne kadar zordur tahmin edemiyorum. Gerçekten güçlü biriymişsiniz
 
Severek ayrılmak ne kadar zordur tahmin edemiyorum. Gerçekten güçlü biriymişsiniz
Evet çok zordu , bunu atlatana kadar her gün etimden lime lime kesiliyor gibi hissediyordum .
Çok çok çok zordu benim için ,günlerce uyuyamadım , uyudugumda yaşadıklarımı kâbus olarak görüyordum uykumdan siçriyorum hayatımda hiç bu kadar hayal kırıklığına uğramamıştım .
Onun icin dünyayı karşıma almıştım , ona kefil olmuştum her konuda . Ailem bana güvendikleri için hiçbir şekilde en başından beri ona tek bir kelime söylemediler .
Neyse çok şükür atlattım ama benim için ölümle eşdeğerdi . İyi ki bitti diyorum bir kere bile pişmanlık duymadım bitirdiğim için . Sadece herkes gibi neden ben dedim :))
 
Siz kafada bitirmişsiniz zaten anladığım kadarıyla. Elinizden geleni de yapmışsınız. Aksi halde severek ayrılmak çok çok zor.
Bundan sonra çok çok güzel günleriniz olur inşallah.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…