- 24 Ocak 2021
- 13.001
- 29.862
- 548
- Konu Sahibi kardelenlerinsesi01
- #241
Bense aksine erkek çocuk istemiyorum, galiba buradan okuduklarimdan çok etkileniyorum, kızım olduğu için çok sevinmiştim ama erkek çocuk istemedim bence bu da normal değil, icten içe korkuyorum demekki, ben ataerkil sistemden nefret ettiğim için erkeklere karşı da soğumuşum galiba , ama herswy yetiştirmekle alakalı, inşallah oğlum da olsa kadınlara saygılı yetiştireceğim, bu zinciri kırmak biz kadınlara düşüyor, yaşadığınız şeyler için çok üzgünüm ve şoktayım halaÇok iyi bilinen bir kolejde Fen bilgisi öğretmenliği yapan çocukluk arkadaşım var. Uzun süre önce boşandı. 9-10 yaşlarında bir oğlu var.
Eski eşi kök ailesine özellikle de annesine düşkün olduğu için boşanmıştı ve maddi manevi sömürülüyordu.
Yaklaşık bir ay kadar önce sohbetimiz esnasında bana şöyle dedi " oğlum ile sıfırdan taze bir hayat kurduk. Aramıza kimse giremez. Hayatımın merkezinde oğlum var. Oğlum ileride evlenecek olursa aynı evde oturacağız. Aksi takdirde benim emeklerim ne olacak ? Bak senin çocuğun yok erkek evladın ne kadar değerli olduğunu algılayamıyorsun. Bunu kabul etmeyecek kız da gelmesin bana. "
Kuşaklar değişse de zihniyet değişmiyor.
Kayınvalidesini eleşiren ve boşanan arkadaşım aynı tutumları oğluna uyguluyor uygulayacak da.
Yani bu coğrafyanın erkek anneleri bizim kültürel kodlarımız dnamız da bir sıkıntı var.
Boşanan, eşi vefat etmiş, kocası yurtdışına gitmiş kadınlar hayatlarına başka bir erkek alamıyor. Toplum müsade etmiyor. Böylelikle kendi evlatlarıyla iğrenç yakınlaşmalar oluyor.
