- 27 Mart 2017
- 9.505
- 48.083
- 548
- Konu Sahibi Bremenmizikacisi
-
- #161
bir de ben onu niye ifşa edeyim ki? istemiyor bahane uyduruyor.
Konu sahibinden daha çok ben ve S sassyassyy ve bircok uye arkadasimiz kalma yeri konusunda endiselendik.
Yani alan memnun satan memnun arkadaşlar kendimizi yormayalim daha fazla konu sahibinin kafasina bazi şeyler sonradan Dank edicek de iş işten geçmiş olucak hakkında hayirlisi konu sahibi bu kadar zor durumda kalmis olsam ben gerçekten ifşa edilmeyi falan umursamam sevgili S sassyassyy 'nin teklifini kabul ederdim.
Sen keyfinden vazgeçmek istemiyorsun hem semiz olsun hem temiz olsun derdindesin.
Alan memnun veren memnun boşa anlatıyoruzbir de ben onu niye ifşa edeyim ki? istemiyor bahane uyduruyor.
Ben siz beni herkese ifşa edeceksiniz demedim burada bu kadar şeyimi anlattığım herhangi bi insanla doğal olarak gerçek ismimle iletişim kurmak istemembir de ben onu niye ifşa edeyim ki? istemiyor bahane uyduruyor.
Ben siz beni herkese ifşa edeceksiniz demedim burada bu kadar şeyimi anlattığım herhangi bi insanla doğal olarak gerçek ismimle iletişim kurmak istemem
Bence siz ağzınızı toplasanız iyi olur çünki ben bu adamın parasını yemiyorum önerileriniz saçma bir hal aldı iyi gecelerSiz bilirsiniz ama doğru yardım da en azından parasını yiyecek sevgilisi olmayan ihtiyaç sahiplerine gider. iyi geceler cidden konunuz saçma bir hal aldı.
Mesele sizin tarafınızdan bakinca toz pembe görünüyor,farkindayim ancak sevgiliniz tarafindan bakinca hic de oyle değil.
30 yasinda bir erkegin birakin zor durumda kalmis bir kizi evine almasini, beraberlik yasamayi bile kendine yedirememesi gerekir. 7-8 sene sonra normal olabilir ama daha 19'unuzda kendinizden 10 yas biriyle beraberlik yasamaniz cok absurt.
Siz adam beni evine aldi, şefkat gösteriyor diye kendinizi kandiriyosunuz üzgünüm. Mesela ben istemeden cinsel yönde bir talebi olmadi demissiniz. Ancak adam o kadar cakal ki sizin kendi isteginizle geleceginizi farkındaydi zaten.Meseleye sizin taraftan bakinca "ayy ne romantik" oluyo farkindayim.
Eski nişanlı unutma/ unutamama olaylarina hic girmiyorum. Cunku zaten 19 yasinda zor durumda olan bir genc kiza pekcok sekilde yardim edebilecekken evine almayi secen 30 yaşındaki biri karaktersizdir,net!
Demekki sandığımız kadar çaresiz degilsin. Önceden actigin konuyu hatırlıyorum. Napiyim ne ediyim diyordun. Sevgilim degil diyordun. Çok caresizdin çok zor durumdaydın ama şimdi maşAllah iyisin herhaldeBen siz beni herkese ifşa edeceksiniz demedim burada bu kadar şeyimi anlattığım herhangi bi insanla doğal olarak gerçek ismimle iletişim kurmak istemem
Peki napiyim. Yani napiyim derken ee napiyim demiyorum. Gerçekten napiyim. Şu sıra psikoloğa gidiyorum şu an yaşadıklarımdan tek bir arkadaşıma bahsetmedim herkes beni okula evden geliyorum sanıyor şöyle omzumu yaslayacağım bir insan bile yok. Ha bu adama da uluçınar muamelesi yaptığımdan değil ama şu an kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki. Yani ailemin yokluğunu hissediyorum ve yaşadığım psikolojik sıkıntılarla beraber bi başıma kalmak istemiyorum. Belki söylediğiniz her şeyde ama her şeyde haklısınız. Ama beni önemseyen bi bu insan var ve ben onu hayatımdan öylece çıkaramam. Annem babam ablamlar zaten aramıyor ilgilenmiyorlar. İşin garip tarafı ben ailemin yanındayken de her şeyimi kendim yapmaya çalışırdım ama ailem bi şekilde arkamdaydı bunu bilirken her şeyi kendin halletmek kolay. Şu an bi evde tanıdığım kimse olmadan tek başıma uyuduğumu düşündüğümde gözlerim doluyor. Bu adamı da çok tanımıyorum evet o kadar haklısınız ki.. ama bu kadar az tanımama rağmen bu bile beni rahatlatıyor. Ben öyle arkamda kimse olmadan bi şeyler becerebilecek bi insan değilimdir belki de bilmiyorum. Bu yorum biraz da iç dökme gibi oldu biraz uzun oldu kusura bakmayınMesele sizin tarafınızdan bakinca toz pembe görünüyor,farkindayim ancak sevgiliniz tarafindan bakinca hic de oyle değil.
30 yasinda bir erkegin birakin zor durumda kalmis 19 yasindaki bir kizi evine almasini, beraberlik yasamayi bile kendine yedirememesi gerekir. 7-8 sene sonra normal olabilir ama daha 19'unuzda kendinizden 10 yas buyuk biriyle beraberlik yasamaniz cok absurt.
Siz adam beni evine aldi, şefkat gösteriyor diye kendinizi kandiriyosunuz üzgünüm. Mesela ben istemeden cinsel yönde bir talebi olmadi demissiniz. Ancak adam o kadar cakal ki sizin kendi isteginizle geleceginizi farkındaydi zaten.Meseleye sizin taraftan bakinca "ayy ne romantik" oluyo farkindayim.
Eski nişanlı unutma/ unutamama olaylarina hic girmiyorum. Cunku zaten 19 yasinda zor durumda olan bir genc kiza pekcok sekilde yardim edebilecekken evine almayi secen 30 yaşındaki biri karaktersizdir,net!
Ablam acaba başıma ne gelir nerde kalırım diye düşünmeden beni kapının önüne koyuverdi. Hani git özür dile diyosunuz da özür dilesem bile almayabilir yani eve öyle bi ihtimal de var. Kaldı ki biliyorsunuz önceki konumdan halimi. Şu an bu ev ahlaksızlık olarak değerlendirseniz bile ablamın annemin olduğu eve göre cennet gibi. İçimde aile karşı zerre sevgi veya saygı kalmadı. İnsanın ailesiyle bu hale gelmesi dünyanın belki en kötü şeyi. Herkes benim için endişelendiğinden bana yorum yapıyorlar bunun farkındayım ama kafamda beliren tek cümle en kötü ne olabilir ki? Yarın öbür gün gerçekten herkesin dediği gibi bu adam beni sokağa da atabilir kendi öz ablam atmışken bu adam mı atmayacak. Yorumlarda yazılanların hepsinin farkındayım doğruyu yaptığımı da ileri sürmüyorum ama daha önceki bi yorumumda bahsettiğim gibi şu an aileme karşı hiçbir ama hiçbir aidiyet hissetmiyorum. Bu aşırı zor boğazım devamlı düğüm düğüm. Bu adama karşı doğru olmasa bile yanlış olsa bile bi aidiyet hissediyorum ve yalnız olmadığımı hissediyorum. Dediğim gibi bu yaptığım eminim doğru bana hiç zarar vermez demiyorum belki çok yanlış bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey bu adam da giderse hepten ama hepten yalnız kalacağım. Gerçekten hiçbir yere veya hiçbir kişiye ait olmamak hissi çok çok çok zorBu sacmaliklara girene kadar ablandan ozur dileyip ona agiz egmek daha kolay degil miydi?
Sen ablanin yasam tarzini sindiremedigin icin takistin ama sen de bir adamin sirtindan geciniyorsun??? Onceki konunda sevgili degiliz, ehh hoslaniyorum iste yazmissin; bu konunda 30luk essek kadar adamin evinde siginti olarak kaldiyorsun, bir de sevgiliyiz yazmissin ama hesap soramiyorsun cunku adamin kafa bozarsa evsiz barksiz kalacaksin. Bence icinde adama sevgi/kiskanma vb yok, essegin elinden gider de sokakta kalirsin diye korkuyorsun. Senin ablandan asagi kalir yanin var mi sence??? Ablana ahlaksiz demeye hakkin var mi sence???
Tekrar yaziyorum git ablandan ozur dile, kopruyu gecene kadar ayiya dayi de. Onurunu gece kluplerinde elin kadinindan kapama oldugunu duymaktan daha az acitir!
Ablam acaba başıma ne gelir nerde kalırım diye düşünmeden beni kapının önüne koyuverdi. Hani git özür dile diyosunuz da özür dilesem bile almayabilir yani eve öyle bi ihtimal de var. Kaldı ki biliyorsunuz önceki konumdan halimi. Şu an bu ev ahlaksızlık olarak değerlendirseniz bile ablamın annemin olduğu eve göre cennet gibi. İçimde aile karşı zerre sevgi veya saygı kalmadı. İnsanın ailesiyle bu hale gelmesi dünyanın belki en kötü şeyi. Herkes benim için endişelendiğinden bana yorum yapıyorlar bunun farkındayım ama kafamda beliren tek cümle en kötü ne olabilir ki? Yarın öbür gün gerçekten herkesin dediği gibi bu adam beni sokağa da atabilir kendi öz ablam atmışken bu adam mı atmayacak. Yorumlarda yazılanların hepsinin farkındayım doğruyu yaptığımı da ileri sürmüyorum ama daha önceki bi yorumumda bahsettiğim gibi şu an aileme karşı hiçbir ama hiçbir aidiyet hissetmiyorum. Bu aşırı zor boğazım devamlı düğüm düğüm. Bu adama karşı doğru olmasa bile yanlış olsa bile bi aidiyet hissediyorum ve yalnız olmadığımı hissediyorum. Dediğim gibi bu yaptığım eminim doğru bana hiç zarar vermez demiyorum belki çok yanlış bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey bu adam da giderse hepten ama hepten yalnız kalacağım. Gerçekten hiçbir yere veya hiçbir kişiye ait olmamak hissi çok çok çok zor
Peki napiyim. Yani napiyim derken ee napiyim demiyorum. Gerçekten napiyim. Şu sıra psikoloğa gidiyorum şu an yaşadıklarımdan tek bir arkadaşıma bahsetmedim herkes beni okula evden geliyorum sanıyor şöyle omzumu yaslayacağım bir insan bile yok. Ha bu adama da uluçınar muamelesi yaptığımdan değil ama şu an kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki. Yani ailemin yokluğunu hissediyorum ve yaşadığım psikolojik sıkıntılarla beraber bi başıma kalmak istemiyorum. Belki söylediğiniz her şeyde ama her şeyde haklısınız. Ama beni önemseyen bi bu insan var ve ben onu hayatımdan öylece çıkaramam. Annem babam ablamlar zaten aramıyor ilgilenmiyorlar. İşin garip tarafı ben ailemin yanındayken de her şeyimi kendim yapmaya çalışırdım ama ailem bi şekilde arkamdaydı bunu bilirken her şeyi kendin halletmek kolay. Şu an bi evde tanıdığım kimse olmadan tek başıma uyuduğumu düşündüğümde gözlerim doluyor. Bu adamı da çok tanımıyorum evet o kadar haklısınız ki.. ama bu kadar az tanımama rağmen bu bile beni rahatlatıyor. Ben öyle arkamda kimse olmadan bi şeyler becerebilecek bi insan değilimdir belki de bilmiyorum. Bu yorum biraz da iç dökme gibi oldu biraz uzun oldu kusura bakmayın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?