hakikaten nerdeyse timarhane. oyle cok gurultumuz oluyor ki neyseki alt kattakiler birsey demiyor ama ben yine de mahcubum bisi demedikleri halde. ama basa çıkamıyorum.
2. cocuktan sonra cok zorlandik. buyuk oglum asiri haraketli degil ama kendine gore zor bir çocuktu. onyargilari vardir her duruma her an adapte olamaz. dogdugundan beri tirnak kesmesi banyo yapması uyumasi falan hep zor oldu. uzun uzun anlatip ikna edince ise yarar ama cok efor sarfetmek gerekir. asiri yaramaz diyemem ama hic de kolay olmadi bunca zaman.
neyse tam rahata erdik 4 yas oldu. bir tek erken yatamama problemimiz kalmisti. banyo falan hala cok istemese de yine de eskiye nazaran kolaylamisti.
iste tam rahatladi derken kardesi oldu. aslinda 2. cocuga cok gonullu degildim. deli cesareti bir cesaret ettim. o zaman cok istiyordum ama dusugum oldu. sonrasinda cok istemedim aslinda. sadece kardesi olsun diye karar verdim. cunku cok paylasimci bir cocuk degildi. esim ve kv de cok cocuk simartangillerden. kv nin tek torunu. esim desen cok cocuk isteyen biri degildi ama bir tane oglu olsun isterdi. cok baglandi o yuzden ona. benim tarafta baya seviyordu. ozetle demek istedigim iyice cocuk narsist, paylasimi bilmeyen ben merkezli birine dönüşüyordu kontrolumun disinda. kardeşi olmasini biraz da bu yuzden istedim. bu tarafi biraz torpulenir belki diye dusundum.
buyuk oglumun kucugunu kiskanacagini biliyordum cunku beni bile komşudan kiskanir arkadasimdan kiskanir. sen neden onlarla konusup gülüyorsun onlari mi seviyorsun derdi. ama yine de bu duzeyde beklemiyordum herhalde. yada yasayinca cok zor geldi.
kucuk oglumla aramda cok farkli bir bag var. iyiki olmus ama yine de bu kadar zorlanacagimi bilsem yapmazdim heralde. pisman oldum demek de istemiyorum ama tek cocuk daha iyiymis diyorum.
zaten calisiyorum calisinca anne olmak iyice zor. birde kucuk evde, iki cocuk annesi olmak daha zor. bakimlarinda zorlanmiyorum. ama buyuk oglumun kıskançlıkları beni bitirdi. aksamlari ev timarhaneye donuyor. icimi karamsarlik kapliyor.
mumkun mertebe buyugune kucugunden dolayi kizmamaya calisiyorum. ama illa kıziliyor yada babasi kiziyor falan. derken bu sefer büyük olan cok agliyor. ustelik sanirim bu daha başlangıç. cunku kucuk olan su an kucuk baya yasina girmedi daha. bir de o olaylarin farkina varinca hepten curcuna olacak sanirim.
hep bir kizim olsun giydirip süsleyip evcilik oynayayim diye diye evlat isterken iki canavar erkek cocugu annesi oldum. kucugu hadi kontrol edebiliyoruz su an ama buyuk olan 5 yasinda tam bir ergen gibi davranıyor. kendi kararlari icin mucadele.ediyor falan.
kardesini kiskandigi zaman belli etmiyor sonra agresiflesiyor. caktirmadan kucuge zarar veriyor. ne yapacagimi sasirdim artik. ha birde gec de yatiyorlar. soyle bir 8-9 da yatsalar da aksam kafa dinlemeye zaman kalsa o da yok. yapamadim beceremedim. uyku egitimi falan da denedim.
2. cocuktan sonra cok zorlandik. buyuk oglum asiri haraketli degil ama kendine gore zor bir çocuktu. onyargilari vardir her duruma her an adapte olamaz. dogdugundan beri tirnak kesmesi banyo yapması uyumasi falan hep zor oldu. uzun uzun anlatip ikna edince ise yarar ama cok efor sarfetmek gerekir. asiri yaramaz diyemem ama hic de kolay olmadi bunca zaman.
neyse tam rahata erdik 4 yas oldu. bir tek erken yatamama problemimiz kalmisti. banyo falan hala cok istemese de yine de eskiye nazaran kolaylamisti.
iste tam rahatladi derken kardesi oldu. aslinda 2. cocuga cok gonullu degildim. deli cesareti bir cesaret ettim. o zaman cok istiyordum ama dusugum oldu. sonrasinda cok istemedim aslinda. sadece kardesi olsun diye karar verdim. cunku cok paylasimci bir cocuk degildi. esim ve kv de cok cocuk simartangillerden. kv nin tek torunu. esim desen cok cocuk isteyen biri degildi ama bir tane oglu olsun isterdi. cok baglandi o yuzden ona. benim tarafta baya seviyordu. ozetle demek istedigim iyice cocuk narsist, paylasimi bilmeyen ben merkezli birine dönüşüyordu kontrolumun disinda. kardeşi olmasini biraz da bu yuzden istedim. bu tarafi biraz torpulenir belki diye dusundum.
buyuk oglumun kucugunu kiskanacagini biliyordum cunku beni bile komşudan kiskanir arkadasimdan kiskanir. sen neden onlarla konusup gülüyorsun onlari mi seviyorsun derdi. ama yine de bu duzeyde beklemiyordum herhalde. yada yasayinca cok zor geldi.
kucuk oglumla aramda cok farkli bir bag var. iyiki olmus ama yine de bu kadar zorlanacagimi bilsem yapmazdim heralde. pisman oldum demek de istemiyorum ama tek cocuk daha iyiymis diyorum.
zaten calisiyorum calisinca anne olmak iyice zor. birde kucuk evde, iki cocuk annesi olmak daha zor. bakimlarinda zorlanmiyorum. ama buyuk oglumun kıskançlıkları beni bitirdi. aksamlari ev timarhaneye donuyor. icimi karamsarlik kapliyor.
mumkun mertebe buyugune kucugunden dolayi kizmamaya calisiyorum. ama illa kıziliyor yada babasi kiziyor falan. derken bu sefer büyük olan cok agliyor. ustelik sanirim bu daha başlangıç. cunku kucuk olan su an kucuk baya yasina girmedi daha. bir de o olaylarin farkina varinca hepten curcuna olacak sanirim.
hep bir kizim olsun giydirip süsleyip evcilik oynayayim diye diye evlat isterken iki canavar erkek cocugu annesi oldum. kucugu hadi kontrol edebiliyoruz su an ama buyuk olan 5 yasinda tam bir ergen gibi davranıyor. kendi kararlari icin mucadele.ediyor falan.
kardesini kiskandigi zaman belli etmiyor sonra agresiflesiyor. caktirmadan kucuge zarar veriyor. ne yapacagimi sasirdim artik. ha birde gec de yatiyorlar. soyle bir 8-9 da yatsalar da aksam kafa dinlemeye zaman kalsa o da yok. yapamadim beceremedim. uyku egitimi falan da denedim.