- 25 Kasım 2019
- 49
- 16
- 38
- 34
Zaten böyle bi ortmda ikinci çocuğu düşünmem delilik olur
Zaten böyle bi ortmda ikinci çocuğu düşünmem delilik olurEsınız baya evhamlıysa bir doktora gitmenizi tavsiye ederim bu kadarı normal degıl cunku bir de size tavsiyem ikinci cocuk yapmayın cunku aynı benim arkadasımın esini anlattınız gitti bir de o bir cocuk daha yaptı hayatı cehenneme dondu
Sürekli anlatıyorum, annesi babası herkes söylüyor ama herşey sürekli başa sarıyor.Eşinizin destek tedavi olması gerek,size yaşattıkların yanında kendide birçokşey yaşıyor onada üzüldüm ,lütfen siz sabredin ,ama ötesinde onunla bu konuyu konuşun...kendisinide farkında olmadan zora soktuğunu belirtin..
Bilmiyorum ama eşinizin yarısı kadar rahat olsa ben çok mutlu olurdumBu erkeklerin hic ortasi yok ya hu.
Bizim ki de cocuk atesten yansa cocuk bu hastalanir modunda.
Dun gece 10 da aldim hastaneye goturdum kendisi isteydi.Aramak aklima bile gelmedi.
aramis bana niye haber vermedin diyo.versem sanki faydasi olacak.
Iki turlusude zor bilemedim
Ne daralması pat diye patlıycam yakındaKocanıza bağırasım geldi buradan bile
Ben olsam daralırdım
Annesi sürekli sen haklısın kızım nolur alttan al geçer diyor Sizi kimseye muhtaç etmiyo bak herşeyinizi alır diyor bende bana sevgide lazım diyince oğluna senin ailen bitek kızından ibaret değil karınada zaman ayır diye sürekli tembihliyor ama bana çıkaramadığı sesi onlara çıkarıyor kadına bağırıp tersliyor. Bizim aramız gayet iyi diyeYazık çocuğa. Manyak eder çocuğu da kendi gibi
Latik
Anası babası bir şey demiyor mu? Bu saçmalığın tek farkında olan siz misiniz?
Onların da desteği ile psikologa ikna etseniz?
Boşanacağım tehdidinden ben hiç hoşlanmıyorum. Ama gerçekten canınıza tak ettiyse, koyun onune anlaşmalı boşanma protokolu, ciddiyetinizi anlasın. Yok ciddi değilseniz de anmayın bir daha.
Diyorum zaten bence doktora git diye gidecem merak etme diyip duruyor oda farkında bişeylerin ama icraat yok.Tovbe estagfrullah
Sakinilan goze cop batar , yani cocuk bu tabi hasta olacak.. Rabbim dermansiz dert vermesin, yapacak bisey yok yani.
Hangimizin cocugu hasta olmadan buyuyor tovbe ya
Deseniz kabul etmez ama psikolojik bozukluk var gibi, ne iyi olur yardim alsa.
Ne daralması pat diye patlıycam yakında
İnşallah Düzelir. Boşanmak veya benim sorunlarım bir yana artık kızım için üzülüyorum yavrum ne yapsa tedirgin özgür olsun istiyorum hata yapaın düşsün kalksın herşeyi kendi deneyimleyerek öğrensin ama babası sağolsun çocuğun hata yapmasına bile izin vermiyor. Çocuk bu Ya diyorum küçücük çocuktan yetişkin gibi davranmasını bekleyemezsin düşme koşma bağırma diyemezsinki tabiki bunları yaparak enerjisini atacak ama yokBazi anneler de lohusa depresyonuna giriyor, ya da cocuga cok düskün olup esini ihmal ediyor
Yani sizde de bunu esiniz yapiyor, ben de azicik kiyisindan esiniz gibiydim lohusalik dönemim de
Kimseye güvenmezdim, bakim odadan odaya bile gecirirken törenle geciriyordum yürürken yüzüne rüzgar carpmasin diye
Yemege zorla cikarirdi esim cok cocuk durmuyor hosnut degil gibi bekiyor derdim
Mekan sabininin bakisi var bana, menüyü vermisti yok cocuk iyi degil gibi dedim adam cocuga bakti öyle duruyor anlayamadi
Kalkip gittik
Yani bunun gibi düzünelerce olay var bende de ama zamanla geciyor
Tabi siz yine de destek alin, ben zor atlatmistim
Hayir sana zor ama esine daha zor geliyordur empati yapiyorum
Sürekli bebegi düsünmek kisi icin iyi degil
Yardim alin, esinize karsi sabirli olmaya calisin
Tek kötü yani bu olsun gercekten hastalikta saglikta evlendik, bu dönemde siz de anlayisli olmaya calisin
Iliskide birinin bazen alttan almasi gerekiyor
Esiniz benim gibi azicik siyirdigina göre anlayisli olma sirasi sende demektir
Bu kisi sen de olabilirdin, esin bebegine cok düstün diye senden bosanmak istese ne hissederdin
Tekrar ediyorum destek alin, kisisel algilamayin bu durumu
Tez zamanda normale döner insallah
Çok zor bir durum yani sizi düşünmüyor hiçMerhabalar.
Eşimle 5 yıllık evliyiz. 2,5 yaşında bir kızımız var. Severek evlendik ve kızım 2 yaşına girene kadar herşey gayet iyiydi. Kızım 2 yaşımda bazı hastalıklar geçirdi. Çoğu çocukta olabilecek enfeksiyon vs. Şu an gayet iyi. Ama kocama çocuğun iyi olduğunu böyle şeylerin büyümekte olan her çocuğun başına gelebileceğini anlatamıyorum. Zaten biraz pimpirikli biri kendisi. Çocuğumuz doğduğundan beri kendi dünyasının eksenine onu koydu. Bu başlarda çok hoşuma gidiyordu. Arkadaşlarımdan eşim çocuğumuzla hiç ilgilenmiyor gibi konuşmaları duydukça ben şükür diyodum ne kadar ilgili bir baba iyi bi eş. Ama artık olay çığrından çıktı. Ben bu evde sanki yokum gibi bi durum söz konusu. İşten gelip yemeğini yiyip direk kızımla odasına oyanamaya gidiyorlar. Oynasınlar çok güzel tabiki babasıyla vakit geçirmesi ama bu evde bende varım benimlede oturup iki kelime konuş be adam. Sonra çocuğu uyutmaya geçiyor kızımız uyuyor. diyorumki artık yanıma gel biraz sohbet edelim. Ama yok eskiden çocuğu uyutunca beraber oturup film izlerdik. Artık salonda tek başıma oturuyorum. Çocuk hastalandığından beri hayatı zindan etti. Çocuğun başından 5 dk ayrılmıyor. Çocuk normal bi şekilde hapşırsa bile napacaz şimdi ne olacak ya hasta olursa sağlıklı bişeyler yedirmedinmi hiç diye söylenmeye başlıyor. Sakinleştirmeye çalışıyorum biraz durulur gibi oluyor bu sefer çocuk uyurken üstünü açtığı için bunalıma giriyor. Çocuk çişini bi kaç damla damlattı diye her dk çocuğu darlıyor. Artık kendimden geçtim benle konuşma senden bi beklentim kalmadı, çocuğun resmen psikolojisini bozdu. Delirmek üzereyim. Sürekli kendi kafasında kurduğu planları çocuğa yaptırmaya çalışıyor. Bitkisel bişeyler alıp geliyor. Bunlar bağışıklığı için diye. Misal ben hasta olsam şimdi nerden çıkardın çocuğa bulaştırırsan görürsün diyor. Yani istiyorki çocuk hiç hasta olmasın hiç düşmesin hiç ağlamasın. Sadece ben onunla ilgileneyim. Başka kimse umrumda değil. Ama artık çok sıkıldım. Bende sevgi görmek isiyorum. Bende sürekli duvarlarla değil işten gelince kocamla muhabbet etmek istiyorum. İstiyorumki bazen çocuğumuzu annemize bırakıp başbaşa bişeyler yapalım. Ama biyere ikimiz gittiğimizde hadi çabuk napacaksak yapalım çocuk tek başına kaldı milletin evinde oluyor. Ne benim anneliğime, ne büyüklerimizin ebeveynliğine inanıyor. Bitek o en iyisini bilir çocuğu için. Kendimden geçtim artık çocuğumuda kendi gibi dengesiz hastalık hastası yapacak ondan korkuyorum. Evde ha varlığım ha yokluğum. Hergün bir kavgayla bitiyo boşanalım diyorum bu söylediğimi bile ciddiye almıyor. O kadar önemsiz benim ne söylediğim. Bıktım ne yapacağım ben
Üzgünüm ama eşinizin tedavi olması gerek.Bu takıntılı ruh hali, sürekli evham hali hiç iyi değil.Bu tip ebeveynler genelde çocuk büyüyünce çocuğun yerine her şeye karar verenler oluyor. Okuyacağı bölümden tutun da giydiği elbiseye kadar.Merhabalar.
Eşimle 5 yıllık evliyiz. 2,5 yaşında bir kızımız var. Severek evlendik ve kızım 2 yaşına girene kadar herşey gayet iyiydi. Kızım 2 yaşımda bazı hastalıklar geçirdi. Çoğu çocukta olabilecek enfeksiyon vs. Şu an gayet iyi. Ama kocama çocuğun iyi olduğunu böyle şeylerin büyümekte olan her çocuğun başına gelebileceğini anlatamıyorum. Zaten biraz pimpirikli biri kendisi. Çocuğumuz doğduğundan beri kendi dünyasının eksenine onu koydu. Bu başlarda çok hoşuma gidiyordu. Arkadaşlarımdan eşim çocuğumuzla hiç ilgilenmiyor gibi konuşmaları duydukça ben şükür diyodum ne kadar ilgili bir baba iyi bi eş. Ama artık olay çığrından çıktı. Ben bu evde sanki yokum gibi bi durum söz konusu. İşten gelip yemeğini yiyip direk kızımla odasına oyanamaya gidiyorlar. Oynasınlar çok güzel tabiki babasıyla vakit geçirmesi ama bu evde bende varım benimlede oturup iki kelime konuş be adam. Sonra çocuğu uyutmaya geçiyor kızımız uyuyor. diyorumki artık yanıma gel biraz sohbet edelim. Ama yok eskiden çocuğu uyutunca beraber oturup film izlerdik. Artık salonda tek başıma oturuyorum. Çocuk hastalandığından beri hayatı zindan etti. Çocuğun başından 5 dk ayrılmıyor. Çocuk normal bi şekilde hapşırsa bile napacaz şimdi ne olacak ya hasta olursa sağlıklı bişeyler yedirmedinmi hiç diye söylenmeye başlıyor. Sakinleştirmeye çalışıyorum biraz durulur gibi oluyor bu sefer çocuk uyurken üstünü açtığı için bunalıma giriyor. Çocuk çişini bi kaç damla damlattı diye her dk çocuğu darlıyor. Artık kendimden geçtim benle konuşma senden bi beklentim kalmadı, çocuğun resmen psikolojisini bozdu. Delirmek üzereyim. Sürekli kendi kafasında kurduğu planları çocuğa yaptırmaya çalışıyor. Bitkisel bişeyler alıp geliyor. Bunlar bağışıklığı için diye. Misal ben hasta olsam şimdi nerden çıkardın çocuğa bulaştırırsan görürsün diyor. Yani istiyorki çocuk hiç hasta olmasın hiç düşmesin hiç ağlamasın. Sadece ben onunla ilgileneyim. Başka kimse umrumda değil. Ama artık çok sıkıldım. Bende sevgi görmek isiyorum. Bende sürekli duvarlarla değil işten gelince kocamla muhabbet etmek istiyorum. İstiyorumki bazen çocuğumuzu annemize bırakıp başbaşa bişeyler yapalım. Ama biyere ikimiz gittiğimizde hadi çabuk napacaksak yapalım çocuk tek başına kaldı milletin evinde oluyor. Ne benim anneliğime, ne büyüklerimizin ebeveynliğine inanıyor. Bitek o en iyisini bilir çocuğu için. Kendimden geçtim artık çocuğumuda kendi gibi dengesiz hastalık hastası yapacak ondan korkuyorum. Evde ha varlığım ha yokluğum. Hergün bir kavgayla bitiyo boşanalım diyorum bu söylediğimi bile ciddiye almıyor. O kadar önemsiz benim ne söylediğim. Bıktım ne yapacağım ben
Bu kadarı fazla abartı ama...Bizimkide pazar günü beni evde bırakıp kızıyla gezmeye çıkar bana sorma gereği bile duymuyor. Gel sende hava al diyen bile yok. Gerçekten ne olur kızımın psikolojisi nasıl etkilenir hiç bilmiyorum çocuk bu yaşta durup dururken ben hasta değilim dimi anne diye soruyor.
Görmemisin çocuğu olmuş o misal hemen ikinciyi yapıştır bence bacimMerhabalar.
Eşimle 5 yıllık evliyiz. 2,5 yaşında bir kızımız var. Severek evlendik ve kızım 2 yaşına girene kadar herşey gayet iyiydi. Kızım 2 yaşımda bazı hastalıklar geçirdi. Çoğu çocukta olabilecek enfeksiyon vs. Şu an gayet iyi. Ama kocama çocuğun iyi olduğunu böyle şeylerin büyümekte olan her çocuğun başına gelebileceğini anlatamıyorum. Zaten biraz pimpirikli biri kendisi. Çocuğumuz doğduğundan beri kendi dünyasının eksenine onu koydu. Bu başlarda çok hoşuma gidiyordu. Arkadaşlarımdan eşim çocuğumuzla hiç ilgilenmiyor gibi konuşmaları duydukça ben şükür diyodum ne kadar ilgili bir baba iyi bi eş. Ama artık olay çığrından çıktı. Ben bu evde sanki yokum gibi bi durum söz konusu. İşten gelip yemeğini yiyip direk kızımla odasına oyanamaya gidiyorlar. Oynasınlar çok güzel tabiki babasıyla vakit geçirmesi ama bu evde bende varım benimlede oturup iki kelime konuş be adam. Sonra çocuğu uyutmaya geçiyor kızımız uyuyor. diyorumki artık yanıma gel biraz sohbet edelim. Ama yok eskiden çocuğu uyutunca beraber oturup film izlerdik. Artık salonda tek başıma oturuyorum. Çocuk hastalandığından beri hayatı zindan etti. Çocuğun başından 5 dk ayrılmıyor. Çocuk normal bi şekilde hapşırsa bile napacaz şimdi ne olacak ya hasta olursa sağlıklı bişeyler yedirmedinmi hiç diye söylenmeye başlıyor. Sakinleştirmeye çalışıyorum biraz durulur gibi oluyor bu sefer çocuk uyurken üstünü açtığı için bunalıma giriyor. Çocuk çişini bi kaç damla damlattı diye her dk çocuğu darlıyor. Artık kendimden geçtim benle konuşma senden bi beklentim kalmadı, çocuğun resmen psikolojisini bozdu. Delirmek üzereyim. Sürekli kendi kafasında kurduğu planları çocuğa yaptırmaya çalışıyor. Bitkisel bişeyler alıp geliyor. Bunlar bağışıklığı için diye. Misal ben hasta olsam şimdi nerden çıkardın çocuğa bulaştırırsan görürsün diyor. Yani istiyorki çocuk hiç hasta olmasın hiç düşmesin hiç ağlamasın. Sadece ben onunla ilgileneyim. Başka kimse umrumda değil. Ama artık çok sıkıldım. Bende sevgi görmek isiyorum. Bende sürekli duvarlarla değil işten gelince kocamla muhabbet etmek istiyorum. İstiyorumki bazen çocuğumuzu annemize bırakıp başbaşa bişeyler yapalım. Ama biyere ikimiz gittiğimizde hadi çabuk napacaksak yapalım çocuk tek başına kaldı milletin evinde oluyor. Ne benim anneliğime, ne büyüklerimizin ebeveynliğine inanıyor. Bitek o en iyisini bilir çocuğu için. Kendimden geçtim artık çocuğumuda kendi gibi dengesiz hastalık hastası yapacak ondan korkuyorum. Evde ha varlığım ha yokluğum. Hergün bir kavgayla bitiyo boşanalım diyorum bu söylediğimi bile ciddiye almıyor. O kadar önemsiz benim ne söylediğim. Bıktım ne yapacağım ben
Kesinlikle yanlış anlamayın ama uyarmak istedim. Siz paylaştığınız kadar biz bilebiliriz, insan hiç kondurmak da istemez ama daha önce duyduk böyle şeyler. Amacım sizi üzmek veya bulandırmak değil durumu.Çocukla bu kadar yalnız kalmasını doğru bulmuyorum, tek ilgisinin çocukta olması hiç doğal değil. Eşini kaybeden ve aşırı korumacı olan insanlar belirli bir dönem bununyapabilir ama anneyi bırakıp çocukla sürekli uyutma, oynama vesilesi ile bu kadar ilgili olması hiç normal değil. Aklınıza kötü bir şey getirmek istemiyorum ama bir kamera vs gibi bir şey koysanız çocuk odasına ve salona. Siz o yokken bir kontrol etseniz. Sizi üzmek değil amacım ama böyle sürekli çocuklarla oynayan, anneyi unutan, en ufak bir şeyde sürekli suçlayan bir adam pedofil çıkmıştı. Çok ilgili bir babadır vs belki ama bu kadar ilgi normal değil. Sizi direk boşlaması, diyalog kurmaması. Takıntılı vs olabilir ama yine de hiç normal değil. İnşallah sadece takıntıdır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?