- Konu Sahibi dertli_simge
-
- #41
Size yukardan vahiy filan mı geliyor haşa,nerden biliyorsunuz bunları?Şöyle olacak,böyle olacak birsürü hastalıklı düşünce.Ben de 31 yaşındayım bekarım,Allah'ın yazgısını biliyormuşcasına yorum mu yapıyım şimdi?Allahmışım gibi,ilahi kalem benim elimdeymiş gibi olacakları mı yazıyım şimdi,nerden bilicez ya?Nerden bilicez 1 saat sonra bile bizi neler bekliyor?Zaten böyle düşünmeye,bu şekilde yazgıyı biliyormuş gibi garip konuşmaya devam ederseniz,neler yaşarsınız ben de çok merak ediyorummerhaba kızlar, daha önceki konularımda sözlümde sorunlarımdan bahsetmiştim. olan oldu, söz atıldıo kadar üzgünüm ki.. belki de böylesi daha hayırlıdır ama kafam karmakarışık. dertleşmek istiyorum sizlerle.
28 yaşındayım, sözlüm benim aile kurmam, anne olmam için son şansımdı( içimi asıl yakan neden bu. annem de bunun farkındaydı, bana devamlı "sözlünü dört elle sıkı sıkı tut." derdi. biliyorum, diyeceksiniz ki 28 yaş nedir, 35'inde evlenenler var.. ama maalesefe ben hiçbir zaman 35'inde evlenen kadınlar gibi olamayacağımı biliyorum. 28 yaşımda özgüvenim sıfır, o yaşta daha beter olurum. sosyal ortamlarda pasifim, devamlı arka planda kalıyorum. doğru düzgün arkadaşım yok. arkadaş gruplarına girmek için yırtınıyorum, sessiz sakin olduğum için olmuyor (
dolayısıyla benim aile kurmaya yönelik bütün özlemlerim, hayallerim bitti( anne olmayı, çocuklarım olmasını o kadar istiyorum ki anlatamam. bebeğim olsun, onun gözlerimin önünde büyüdüğünü göreyim, annelik duygusunu tadayım, o kadar çok isterdim ki... beni bekleyen gelecek gözümün önüne geliyor: 70 yaşına gelmiş, evinde yapayalnız yaşayan, sadece birkaç kedisi olan yapayalnız bir kadın.. içim acıyor, ölmek daha iyidir bundan diye düşünüyorum.
ayrıca günaha meyletmek istemiyorum. cinsellik, insanların yaşaması gereken duygulardan biri, ama evlilikle yaşanmasının doğru olacağını düşünüyorum. evde kaldığım için bunu da ömrüm boyunca yaşayamayacağım.( 70 yaşına geldiğimde, 15 yaşında çocukların bile "kız kurusu" diye dalga geçmelerine maruz kalacağım.
zaten akrabalar benle ilgili dedikoduya çoktan başladı. benim için "okudu, meslek sahibi oldu da ne oldu?? bir evlenemedi, çocuk sahibi olamadı, yuvasını kuramadı" diyorlarmış( napcağımı bilemiyorum. kızlar ben bu acıya nasıl dayanacağım?
merhaba kızlar, daha önceki konularımda sözlümde sorunlarımdan bahsetmiştim. olan oldu, söz atıldıo kadar üzgünüm ki.. belki de böylesi daha hayırlıdır ama kafam karmakarışık. dertleşmek istiyorum sizlerle.
28 yaşındayım, sözlüm benim aile kurmam, anne olmam için son şansımdı( içimi asıl yakan neden bu. annem de bunun farkındaydı, bana devamlı "sözlünü dört elle sıkı sıkı tut." derdi. biliyorum, diyeceksiniz ki 28 yaş nedir, 35'inde evlenenler var.. ama maalesefe ben hiçbir zaman 35'inde evlenen kadınlar gibi olamayacağımı biliyorum. 28 yaşımda özgüvenim sıfır, o yaşta daha beter olurum. sosyal ortamlarda pasifim, devamlı arka planda kalıyorum. doğru düzgün arkadaşım yok. arkadaş gruplarına girmek için yırtınıyorum, sessiz sakin olduğum için olmuyor (
dolayısıyla benim aile kurmaya yönelik bütün özlemlerim, hayallerim bitti( anne olmayı, çocuklarım olmasını o kadar istiyorum ki anlatamam. bebeğim olsun, onun gözlerimin önünde büyüdüğünü göreyim, annelik duygusunu tadayım, o kadar çok isterdim ki... beni bekleyen gelecek gözümün önüne geliyor: 70 yaşına gelmiş, evinde yapayalnız yaşayan, sadece birkaç kedisi olan yapayalnız bir kadın.. içim acıyor, ölmek daha iyidir bundan diye düşünüyorum.
ayrıca günaha meyletmek istemiyorum. cinsellik, insanların yaşaması gereken duygulardan biri, ama evlilikle yaşanmasının doğru olacağını düşünüyorum. evde kaldığım için bunu da ömrüm boyunca yaşayamayacağım.( 70 yaşına geldiğimde, 15 yaşında çocukların bile "kız kurusu" diye dalga geçmelerine maruz kalacağım.
zaten akrabalar benle ilgili dedikoduya çoktan başladı. benim için "okudu, meslek sahibi oldu da ne oldu?? bir evlenemedi, çocuk sahibi olamadı, yuvasını kuramadı" diyorlarmış( napcağımı bilemiyorum. kızlar ben bu acıya nasıl dayanacağım?
bak sen yine kedilerle yaşayacakmışsın. ben kedilerden korkuyorum peki ben ne yapayım
okurken resmen bunalıma girdim bu ne ya o olmayacak bu olmayacak, nerden biliyorsun ki hayat bu gün doğmadan neler doğar, neden bir insana bütün hayatını endeksliyorsun ki dur bakalım daha 28 yaşındasın benim senden büyük arkadaşlarım evlenmekte nazlanıyor sen daha 28 yaşındasın ama maşallah hayata o kadar küsmüşsün ki kendi kaderini kendin yazıyorsun. Allahın kudretine büyüklüğüne inanan insanlarız bende kpss girdim çok kötü sonuçlar ve 2 senem gitti ondan sonra çoçuk çoluğa karışırım bilmen ne olur bütün hayallerim suya düştü ama ne yapalım hayat devam ediyor ve inan seni güzel şeyler bekliyor allah kullarını ihmal etmez imtihan eder bunu unutma umutsuzluk hiç iyi bir şey değil kulaklarını tıka ve yoluna devam et
merhaba kızlar, daha önceki konularımda sözlümde sorunlarımdan bahsetmiştim. olan oldu, söz atıldıo kadar üzgünüm ki.. belki de böylesi daha hayırlıdır ama kafam karmakarışık. dertleşmek istiyorum sizlerle.
28 yaşındayım, sözlüm benim aile kurmam, anne olmam için son şansımdı( içimi asıl yakan neden bu. annem de bunun farkındaydı, bana devamlı "sözlünü dört elle sıkı sıkı tut." derdi. biliyorum, diyeceksiniz ki 28 yaş nedir, 35'inde evlenenler var.. ama maalesefe ben hiçbir zaman 35'inde evlenen kadınlar gibi olamayacağımı biliyorum. 28 yaşımda özgüvenim sıfır, o yaşta daha beter olurum. sosyal ortamlarda pasifim, devamlı arka planda kalıyorum. doğru düzgün arkadaşım yok. arkadaş gruplarına girmek için yırtınıyorum, sessiz sakin olduğum için olmuyor (
dolayısıyla benim aile kurmaya yönelik bütün özlemlerim, hayallerim bitti( anne olmayı, çocuklarım olmasını o kadar istiyorum ki anlatamam. bebeğim olsun, onun gözlerimin önünde büyüdüğünü göreyim, annelik duygusunu tadayım, o kadar çok isterdim ki... beni bekleyen gelecek gözümün önüne geliyor: 70 yaşına gelmiş, evinde yapayalnız yaşayan, sadece birkaç kedisi olan yapayalnız bir kadın.. içim acıyor, ölmek daha iyidir bundan diye düşünüyorum.
ayrıca günaha meyletmek istemiyorum. cinsellik, insanların yaşaması gereken duygulardan biri, ama evlilikle yaşanmasının doğru olacağını düşünüyorum. evde kaldığım için bunu da ömrüm boyunca yaşayamayacağım.( 70 yaşına geldiğimde, 15 yaşında çocukların bile "kız kurusu" diye dalga geçmelerine maruz kalacağım.
zaten akrabalar benle ilgili dedikoduya çoktan başladı. benim için "okudu, meslek sahibi oldu da ne oldu?? bir evlenemedi, çocuk sahibi olamadı, yuvasını kuramadı" diyorlarmış( napcağımı bilemiyorum. kızlar ben bu acıya nasıl dayanacağım?
İlahi, arkadaşım güldürdün beni, Allah seni de güldürsün. Allah hepinizin huyuna suyuna uygun beyaz atlı prensler versin....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?