Evden kovuldum ve 5 gündür bebeğimden uzaktayım yandım...

Ruh haliyle adam öldüren var kafın kasıtlı bırakmamıştır.çok üstüne gidilmiş yazılarda.kimseyi bu kadar kınamamalıyız belli ki pişman olmuş.yadırgamak yerine yardımcı olun.

Eşini bilmem de bebeğini almaya git...
 
Dun bende burda bir konu açmıştım bilenler bilir
Sizin yaşadıklarınızın daha fazlasını yasadım ama üç aylık kuzumu bırakıp gitmeyi biran bile düşünmedim
Annelik hissi yaşadığınız sıkıntılardan dolayı oluşmamış belli ki ve bunda sizi suçlamıyorum zor bir süreç atlatmışsınız

O evde yalnızca kokunuzda huzur arayan bir yavrucak var lütfen böyle düşünün
Dönün Alın bebeğinizi onun sizden başka herkesten korkacağını unutmayın
Kocaman dünyada kendini yapayalnız savunmasız hissediyor
Lütfen dönün
 
yazdım yazdım sildim.. kızlar gerekeni yazmış, bir de ben yazıp sizi daha fazla gömmeyeyim.. ancak bir tek şey diyeyim sana konu sahibi; rabbim ana-babanın da hayırlısını versin.. daha minicikken başlamış yavrumun sınavı.. ne anne var, ne de baba.. yazık..
 
Ana kuzusu erkeklerden de kadınlardan da nefret ediyorum, bir kadın anne olduktan sonra artık hayatında ilk sırayı evladı alır.. Evlat, bak evlat derken bile bir annenin burnunun direği sızlar..Yaşın küçük belli çok vurursun o kafanı duvarlara..Ayakları ağrıyor diye bebeğini almayan o çok sevdiğin anana çok beddua okursun ilerde..Abinizi yollayıp aldırın bebeginizini yoksa ömür boyu vicdan azabı çekeceksin..
 
Evli değilim " Anne " değilim ama içim acıdı minicik bir bebek söz konusu sizin gururunuz dan ne kadar önemli olabilir ki.
 
Arkadaslar hepimiz feryat figan ediyoruz ama bu kadin sanirim lahusa depresyonu yasamis, arkasindan ameliyat gecirmis saglikli dusunemiyor. Zaten hatasini anlamis sizde vuruyorsunuz daha cok psikolojisi bozulacak daha ılımlı olmak lazim galiba...
 
Neolursa olsun bebeginizi birakmamaliydiniz.o daha minicik..ustelik yalnizda degilmissiniz.anneniz arabada bakabilirdi..keske anneniz bebegi birakmayalim deseymiss.bebekte cocukta gurur olmaz.onun sucu yok..emziriyorken memeden kesmek cok yazik olmus uzuldum bebeginize.tabi o anki psikolojinizi bilemem ama donmeyi dusunmuyorsaniz bile bebegi almaya gidin yada birini gonderin alip getirsin size
 
annesinin de ayaklarında kireçlenme varmış o da taşıyamıyormuş.yok ya biraz önce de dedim konunun özü şu.konu sahibi hasta olduğu için bebeğe hep kv bakmış,şimdi giderken kendi bakamaz annesi bakamaz mecbur burda kalacak diye düşünmüş ama gittiği abisinin evinde de mi bakacak bir Alahın kulu yoktu.kadın sığınmaya giderim gerekirse ama o bebeği bırakmam.o yüzden tekrar söylüyorum bence bebeği almasın, kv daha iyi annelik yapar
 
2 yaşından küçük bebekler, annelerinden 1haftadan fazla ayri kalirlarsa bebek depresyonuna girerler.
Ya yazacak cok sey var da yazmiyorum kadın git dön evine cocuguna. Sinirlendirme insanları. Olanda bitende bisey yok. Adam olun kocan da sen de. Olan yavruya oluyor. 3 aylik bir bebek söz konusu
 
Ya artık şu, " Bizim cocugumuz olmuyor, biz uğraşıyoruz, millet evlat hasreti cekiyor siz boyle yapiyorsunuz."cular artık bir susun ya. Her cocuklu konuda mantar gibi bitmeyin.​
Konu sahibi,
Napacağımı soruyorum diyip duruyorsunuz. Yapilacak şey cocugunuzun yanında olmaktır. Ama siz pek istiyor gibi değilsiniz. Şayet cocugu neden biraktiginiza dair aciklamalariniz tamamen bahanelerden ibaret. Annemin kireci var cocugu kucagina alamiyor.O zaman nasıl sizin evde bebeğe bakıyordu? Arabayla gitmişsiniz o cocugu iki kişi arabaya kadar taşıyamadınız yani 3 aylık bebek ne kadar ağır olabilir?Hadi sinirle, tuh haliyle bıraktınız diyelim 5 güne kadar çoktan bebeği alırdınız. Neyi soruyorsunuz ki burada napacağım diye.
 
14Aylık kızımı bıkaç saatliğine bırakıp okula gidince özlüyorum ben... Ve burdaki bir çok anne benimle aynı hislere sahip... Asla gururum için evladımı harcamam harcayanıda anlamam... Beş gündür üç aylık annesiz napıyor siz nasıl yaşıyorsunuz ben değil bu konuyu dert olarak da olsa yazabilmek internetle hiç işim olmaz kafayı yerdim...
 
Walla bende lohusa depresyonu geçirdim hemde en kralını yaşadım olmek için hergun dua ettim bebeklerimle beni al yanina Allah im diye bu pislik içinde bizi birakma diye ki öyle kirk gün falan sürmedi aylarca atlatamadim depresyonu evimden kovuldum dayak yedim çocuklarımı almak için annemin evini bastılar hic düşünmedim elime tava merdane agir sert ne varsa aldım onlara vurmak cocuklarimi korumak icin delirmiş gibiydim gerçekten çok zor bi dönemdi benim için o an Allah korudu beni kimseye zarar vermedim o an herşeyi yapabilirdim bir ayı geçkin kaldım orda birgün bir gece uyumadim acaba gelirler mi çocuklarımı alırlar mi diye dis kapı ara koridor kapısı yattigimkz odanın kapısı hepsini kilitleyip yatiyordum çok kötüydü benim için konu sahibini anlamak istiyorum ılımlı olayım diyorum ama olmuyor ben evlatkarim icin neleri göze aldım hala da alırım boşanmayı göze aldım bu lanet olasica yerde buyumesinler sağlıklı huzurlu İNSAN olarak buyusunler diye kimse bana depresyonu bahane edemez!!!
 
Ağzına sağlık valla dediğin gibi çocuklu konuda yok allah böylelerine çocuk veriyor biz cocuk diye yanıyoruz haketmiyorlar diyorlar hemen saçmalık yani dediğin gibi parazitler ya
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…