Sevmediğim insanları daha doğrusu insan olma meziyetini taşımayan hiç kimseyi evime değil sokağıma bile sokmuyorum.Hıı bunu söylüyorum da geçen kış her hafta eşimin arkadaşlarını ağırladım,yemekli, yemekli değilse on çeşit pastalı börekli,içeceği ayrı,kuruyemişi ayrı, kahvesi,taze sıkılmış meyve suları...ama ne oldu kızlar yaptım ve yaptıklarım hanımefendilere geri tepti.ev hanımı olamadıklarından hep eksik kaldıklarından benden sinsice davranmışlar sadece eşli gelip gidiyorlardı,eşsiz bir şeye karar veriyoduk ama ertesi gün ne arayan var ne soran 7 ay dayandım.yüzsüzce evime gelip yiyip içip gittiler ben onlara gidince önüme 1 haftalık dolapta beklemiş pizzayı getirdiler eşimin ortamı bozulmasın diye sustum hep güler yüzlü oldum,kurslarda onlara tel kırmalar,ahşap boyamalar yapıp hediye ettim inanmazsınız belki ama teşekkür bile etmediler bir gün öyle patladım ki beni aramışlar ama ulaşamamışlar neymiş çarşıya gezmeye çağıracaklarmış beni,hıı öylemi tabi herkes ben değil evine çağırıp ağırlasın çocuklarının pis bezlerini bile ben atayım,çocukları sokakta sürüp geldikleri bisikletlerine bembeyaz halılarımda binsinler ve ben susayım.Sen bei kaç kere aradınki hal hatır sordun ki seninle çarşıya çıkıp gezeyim dedim o gün bu gün görüşmüyorum.Geçen kış çocuğunu sarmak için benden battaniye almıştı 1 yıl sonra battaniyemi kullanıp saçıyla,pisliğiyle minicik poşete koyup göndermiş utanmadan.Eşim de zaten o battaniye olayından sonra benden özür diledi seni kimlerle muhatap ettim diye....
sizin probleminiz nedir bilmiyorum ama sakın sakın sevmediğiniz anlaşamadığınız bir insanı evinize sokmayın.Ciddi anlamda sinirleriniz yıpranıyor kızlarcım
kadın çatlıycak uzak durmaya çlışacak. aynı illerde olsak yaprdım ben şahsen. sırayla hepimizinkini bu yolla organize şekilde
((
