Evlenememekten çok korkuyorum

ben 24 yaşında evlendim, ama 2 yılım memuriyette geçince ve kendimce gezebildiğim kadar gezince evlenmek istedim. zaten beraber yaşıyor gibiydik, sürekli beraberken bir imzadan kaçmanın gereği yoktu, evlendim işte. bana göre de erken, bi 28 i falan bekar görseydim keşke dedim ama ne değişecek ki, tek gezmeyi severken şimdi çift kişi olduk yani.

ama evlenebilmek adına bi kaygım olmamıştı o yüzden garipsedim bu konuyu
 
21 yaş çok erken bu konuları düşünmek için.
34 yaşında eğitim hayatını bitirmiş
çalışma hayatında olan bi' arkadaşım var
inan o kız senin kadar
bu konuyu kafasına takmıyo =)
Yani anlam veremiyorum cidden sanki ülkedeki herkes 30 undan sonra evleniyo ben de hemen evlenicem yarın nikah dairesine gitmek istiyorum demedim ki.. hayat arkadaşımı bulamamaktan yalnız ölmekten korkuyorum dedim çevremdeki insanların sevgilisi olmasa bile en azından konuştuğu ettiği birileri var ben en heyecanlı dönemlerimde sevilme duygusunu tadamıyorum bu da ilerde de hep böyle olacakmış duygusu uyandırdı
 
22 yaşımda tek derdim mezun olup iyi bir iş bulabilmekti..
Evlilik son sıralarda bile değildi ki hiç de meraklısı değildim.

28'de tanıştım 29'da evlendim. Bana erken bile geliyordu ama kısmet böyleymiş.

Siz evliliği kolay mı sanıyorsunuz?
Bu kadar boş şeylere kafa yoracağınıza biraz kendinizi geliştirmeye çalışsanıza..

Çalışın kendi gelirinizi ele alın önce. Evlenir, hemen çocuk yapar, ömür boyu bir erkeğin insiyatifine kalırsınız bu kafayla..
 
Bu yazdıklarınız hiç normal değil bir psikoloğa görünüm bence... 21 yaşında yalnız kalma korkusu aslında daha çok meslek eğitim kaygınız olması gerekirdi... çok yanlış bir noktadasınız.... merak etmeyin bu kafayla kesin evlenirsiniz ama o evlilikten hayır gelir mi orasını bilemem...
 
Eğitimime önem veriyorum ama hayatımda biri olmasını da çok istiyorum ve nerde nasıl tanışırım hiç bilmiyorum okul bittikten sonra
 
Evlenmek degil de hayatimda biri olsun istiyorum yazsan bu kadar tepki gormezdin. Buraya evlenmekle ilgili konu açan herkese yaşı 40 bile olsa, 50 degilsin sonucta gez toz önerileri gelir.

Erkek arkadasinin olmasini istiyorsan girdigin ortamlari cesitlendireceksin yapacak birsey yok başka.
 

İşte canım henüz bu düşünceler için bile çok erken..
Geleceğinde karşına mükemmel birinin çıkmayacağı ne malum..
Güzeli çağır, her şey güzel olsun..
Sen şimdiden bunları düşünme,
25 yaşımda evlendim,
çok erkenmiş.
Şimdi ki aklım olsa
35'ten sonra düşünürüm..
 
21 yaşındasın daha bu ne acele.. Gez, toz, hayatını yaşa.. Evlilik öyle dışarıdan göründüğü kadar süslü bir dünya değil..
 
Canım, ben de seninle aynı yaştayım. Sen yine sevin, henüz evlenebileceğin birini bulamamışsın. Ben evlenebileceğim adamı buldum ama asla evlenemeyeceğimizi de biliyorum. Korkunu anlıyorum ama, her insanın korkuları vardır. Umarım bu korkun, bulduğun ilk kişi ile evlenmene yol açmaz. Önemli olan mutlu olabileceğin, bir ömür geçirebileceğin insanı bulabilmek. Onunla güzel bir ömür geçirmek. Evlenme eyleminin kendisi değil.
 
Eğitimime önem veriyorum ama hayatımda biri olmasını da çok istiyorum ve nerde nasıl tanışırım hiç bilmiyorum okul bittikten sonra

Kısmetinde varsa fizandan gelir derler. Sizin düşündüğünüz gibi yalnızlıktan korkup evlenip, işkence evliliklerine devam eden kadınlar var yeryüzünde.

Yalnızlığın nesi kötü anlamadım? Ben eşimle çocuğumla mutlu olduğum halde yalnızlığı severim.
Sırf evlenmiş olmak için evlenilmez.
22 yaşınızda ne ilişkiler yaşadınız da bu kadar panik oldunuz anlamadım?

Benim ilk ciddi ilişkim eşimdir. 26 yaşında işe başladığım firmada 28 yaşımda eşimle sevgili oldum.
Demek ki kısmette burada evlenmek varmış derim hep..
 
Şu alay edermişcesine yazan arkadaşların, konu sahibinin diğer konularına bakmalarını ve psikolojisini anlamalarını öneririm.
Cileklivanilinn anne-baba figürlerin maalesef ki senin için pek yol gösterici olmamış. Daha önceki bir konunu okumuştum..
Yalnız kalma korkunu , sevilmek isteme arzunu da şimdi daha iyi anlıyorum fakat bu acelecilik seni yanlış bir karar vermeye itebilir.
Korkularını serbest bırak..! Olacaktır olmakta olan..
Sen iste gönülden iste ve hayırlısını iyisini iste.. bırak ne zaman olacaksa olsun.. ve göreceksin zaten hiç ummadığın bir anda olacak..
Her 'seni seviyorum' diyene de onunla birlikte zora düşmedikçe, beraber mücadele etmedikçe inanma.. Bu şu an senin en büyük zaafın.. Kimsenin senin bu zaafından faydalanmasına izin verme..
 
Son ilişkimde inandım hiç beklemediğim bi vakitte terk edildim ve başka yüzünü gördüm bu da beni çok etkiledi burda herkes 24 yaşında evlendim imkanım olsa evlenmezdim falan demiş yalnızlık o kadar güzelse neden ayrılmıyorlar herkes ister hayatını paylaşacağı biri olsun sevsin ve sevilsin ben yarın gidip evlenicem demedim oysa o kişiyi hiç bulamamaktan korkuyorum dedim ama yanlış anlaşıldım
 
Hic okumadan direk satirlara baktim yasi nerde diye.
Canim sen bi 27-30 arasina gel sonra bunlari dusunursun. O yaslarda evlenseidim 40 kere bosanmistim o tanidigim insanlarla.
 
Daha çok yanılacaksın, daha çok düşecek ve ardından kalkacaksın.
Herkes sahip olduğu şeyin nankörüdür..neye sahip değilsek onu ararız yalvarırız, sahip olmak için dua ederiz. Gün gelip istediğimize kavuştuktan sonra da şikayet ederiz. İnsanız doğamız böyle maalesef.
Bugünün tarihine bak .. bugün sen yalnız olmaktan şikayet ederken, belki 5 yıl sonra yalnız kalıp kendini dinlemek için dua edeceksin. Sonra bugünler aklına gelecek. Neden yalnız olmaktan şikayet etmişim diyeceksin.
 
Yaa ben de sandım yaşın 200 300 arası. Ben de korkuyorum evlenememekten ama yaşım 26 dur bakalim mevlam neyler daha kimleri karşına çıkartır
 
Ne güzel yazmissiniz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…