Kızlar selam,
Düşündüm düşündüm, çıkamadım işin içinden, bari yazayım da rahatlayayım dedim. Baştan başlıyorum biraz uzun olacak ama, yine de yazmak istiyorum. Yeni evli sayılırım, 9 ay oldu. 24 yaşındayım. evlenmeden evvel, uzun süre beraberdik. 6 yıldır çıkıyoduk sonra da evlendik. babası vefat etmişti, bu yüzden bana annesiyle aynı evde kalmayı empoze etmeye çalıştı, olmaz dedim, biliyordum ben yapamazdım. kesin herkesi (kendimi de dahil) mutsuz ederdim. ayrı evi kabul etti ama yakın oturacaktık. annesi oğluna çok bağımlı -bağlı demiyorum, bağlı bi insan ne olursa olsun oğlunun iyiliğini, mutluluğunu ister, bu yüzden ben onunkine bağımlılık diyorum-. Öyle ki, oğlu olmadan dışarı adım atmaz. Bizim de hep gitmemizi ister. İlk aylarda hergün onun evine gittik, yemekler yendi, oturuldu, kahveler içildi, saat 10-10 buçuk gibi eve geçildi. yapamadım ben bu durumda, konuştum, ağladım, binbir zorlukla bunu haftada bir kaç güne indirdim. şimdi de haftada bir kaç gün gidiyoruz ama dışarı ne zaman çıkılacak olsa, beraberiz. eşim, ben ve annesi. annesi iyi bir kadın, beni de sever ama yine de bu denli bağımlı olması, yanlız dışarı çıkamamaklar beni rahatsız ediyor. bu sebeplerden hep kavga ettik, en güzel zamanlarım eşim ve annesi yüzünden heba oldu.ve zaman zaman soğumalar da oldu tabi sonuç olarak.
ne zaman bunlardan konuşacak olsak, bana "sen aynı evi kabul etmedin, ben de bu yakınlığa razı oldum. şimdi sana sağlanan imtiyazlar da yetmiyor, daha fazlasını istiyorsun" diyor. bütün bunlar bi yana, düğünde annesi bize hiç destek olmadı. hatta takılan altınları bile ondan aldığımız borçla aldık, şimdi onları ödüyoruz. dahası, annesinin market alışverişini, kardeşinin eğitim masrafını ve giyim kuşam masraflarını ödüyoruz. bu da yetmiyor, ailecek eskiden yaptıkları borçları da biz odüyoruz. ben de çalışıyorum. maaşım öyle abartılacak kadar iyi değil, öğretmen maaşı işte. eşim de öğretmen, ne kadar çekip çevirebilirsek, elimizden geleni yapıyoruz.
ben bütün bunlara katlanıyorum, katlanırım da, seviyorsam eğer. para mevzularını hiç konuşmadım onunla mesela. ağzıma bile almadım.
cinsel hayatımız da pek parlak denemez. düşkün değildir o hiç böyle şeylere, 20 gün hiç bişey olmasa, aramaz. şansa bakın ki, ben de düşkünüm. ama ona da sabrettim. "herhalde böyle, haftada bir-iki falan oluyo" dedim, sustum. fakat geçen gün, beni çok incitecek bir şey söyledi. dedi ki "bütün erkeklerin içinde, bir çok kadınla birlikte olmak isteği vardır. doğuştan böyleler." Ben de hoşlanmadım bu sözlerinden. Sonra konu konuyu açtı ve "Sen biraz daha çekingen olsan bu konuda, bana daha çekici gelirsin" dedi. "yani çekici gelmiyo muyum" dedim, "hayır öyle değil" falan filan dedi ama nafile. ağzından çıktı bu sözler bi kere. abarttığımı düşünüyo. konuşmuyoruz o günden beri. ve ben cidden, öyle bakımsız, çirkin bir kadın falan değilim. böyle şeylere düşkün olduğum için bir çok şık çamaşırlarım falan da var, varın siz düşünün artık. ve ben çok kırgınım, yukarıda bahsettiğim şeyler için bir dayanma sebebim vardı, kocamın beni seviyo, beğeniyo olması; şimdi onun da yok olduğunu düşünüyorum. ve uzaklaşıyorum ondan. sizi beğenmeyen, istemeyen, ve bu kadar çok da problemi olan bi adamla evli olsanız siz ne yaparsınız?
Lütfen, bana bi fikir verin, ne yapsam, nasıl yapsam, bilemedim ben... Çok teşekkürler kızlar, şimdiden.