rica ederim ne demek kızmak... ben her söylenen ruhumu okşasın, haklı olduğum ortaya çıksın diye yazmadım zaten buraya, her yazılan değerli benim için. zaten benim derdim haklı olup olmamak da değil. ben sadece bu hale gelmiş ya da isteyerek / istemeyerek getirilmiş olmamıza üzülüyorum. şal benim için büyük bir şeydi, çünkü benim ve mustakbel nişanlımın kararı olan bir şeye özellikle karşı çıkılmaya çalışılmıştı. o gün bizim için olduğu kadar kimse için önemli olamaz bence. kimse bizim kadar net hatırlayamaz o günü. ailelerimizin bile buna eş günleri olmuştur. başka çocukları da evlenmiştir ya da evlenecektir. ya da torunları olacaktır, geçmişte çocukları olmuştur. bu günler eminim bişr nişandan daha önemlidir. oysa ben o gün kadar önem taşıyan bir gün daha yaşamadım (henüz). bu yüzden en önemli şey bizim mutluluğumuz olmalıydı sanki. inanın şal (ve tabi şalın temsil ettiği birçok şey) sadece nişanlımın isteği olsaydı ve bu isteklerini evlenmeye karar verirken anlatsaydı bu kadar büyümezdi. bu nişanlımın mutluluğu için değil özellikle kayınvalidemin ve görümcemin mutluluğu içindi. peki benim o şekilde olmak istemediğimi bilen, beni seven kişilerin mutluluğu (kendi mutluluğumu saymıyorum bile) önemsiz miydi? bence en az onlarınki kadar önemliydi. işte benim derdim buydu... bir de benim yaptığım her şeyi eltimle karşılaştırmaları beni kırıyor. haklı ya da haksız bir şeyler yaşamışlar. üzülmüş de olabilirler. ama ben yapmadım ki. o olayların cezasını neden ben çekiyorum. neden esra öyle olmasın diye kaba tabirle "yılanın başını baştan ezelim" diyorlar. peki bana yazık değil mi? ailelerine yeni yeni girmeye çalışıyorum, onlar böyle yaparsa ben nasıl kendi ailem gibi görürüm onları? ben inanıyorum ki bir gelinin aileden olması damadın ailesinin onu ne kadar kucaklamak istedikleriyle alakalı. aynı şey damat için de geçerli. şimdi annemler kötü davransa gökhan kendini paralasa da bu aileden hissedemez. belki ben çok toy düşünüyorum..
bununla birlikte zaten bir şeylerin gözüme fazla fazla battığını biliyorum. zaten demiştim ya benim yerimde başkası olsa "aman nolucak" gidivereyim diyebilir. ben de giderim bu da sorun değil. sonuçta ben de kendimi onlara alıştırmaya çalışıyorum,onlarla zaman geçirmek benim de ihtiyacım olan bir şey. fakat nişanlımla aram düzelmeden, bir şeyler kesinleşmeden hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden. yaparsam ve sonra olumsuz şeyler olursa (ayrılmak gibi) sonra daha çok üzülürmüşüm gibi..
bu arada kuzeyy'in dediği doğru. bu işi, isteklerinin kabul edilmesini gökhanın erkekliğiyle karşılaştırarak kabul ettirmeye çalıştılar. elbette ben sizin eşlerinizi tanıdığınız kadar tanıyamam nişanlımı, sonuçta aynı evde yaşamadık ama ben de onun hangi sözleri söyleyip hangilerini söylemeyeceğini biraz biliyorum. o bana birlikte aldığımız bir kıyafetin üstüne "o şalı almazsan kendimi ezilmiş hissedicem" demezdi. bunu biliyorum...
ne çok başınızı ağrıttım değil mi? sanki görümcemle, kayınvalidemle konuşuyormuşum, hatalarını yüzlerine vuruyormuşum gibi buraya yazıyorum. artık kendimi tanıyamıyorum. sağolun.