- 11 Mayıs 2017
- 3.451
- 1.922
- 83
- Konu Sahibi garipbirhayat
-
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Konum biraz uzun olacağı için şimdiden kusura bakmayın.
Ben 10 aylık evliyim,evlilikten önce 4 yıl birliktelik dönemi oldu.eşimle okul zamanında tanıştık,ben onunla olan bir birlikteliği hiç istemedim ama onun ısrarları ile bu ilişki devam etti,ve onu zamanında da şuan da çok üzdüğüm oluyor.
(Küçüklüğümde babamın bize sevgisini pek hissettirememesinden dolayı eşimin o zamanlardaki ilgisi sevgisi hoşuma gitti sanırım). Ama ben eşime karşı bir şey hissetmiyor,zamanla sevmek benimde hakkım diyerek kaç defa ayrılmaya çalışsam da eşimin kabul etmeyişi ve hep yalvarışlarıyla karşılaştım.. ( ilerde,evlenince seversin)..
Ve hala eşime karşı öyle bir sevgi hissetmiyorum..
Hayat benim için zor geçiyor,hergün mutsuz uyanıyor güne öyle başlıyorum.Şuan çalışmıyorum,ve mutsuzluğu en dibine kadar yaşıyorum..
En önemlisi de artık karşımda o sevgililik zamanlarındaki ilgili insan yok,mesela artık gün içinde beni hiç aramıyor..Soğuk soğuk birkaç mesajlaşma.
Bende düşünüyorum,o artık böyle ise bu evliliği devam ettirmenin anlamı var mı?
Önceden ayrılık mevzusu geçtiğinde hiçbir şekilde kabul etmeyen insan,artık ayrılmak niyetinde isen ayrıl diyebiliyor bana !!
Ona karşı ufak bir kıpırdanma,güzel bir duygu hissettiğim anda onun ilgisizliği ile karşılaşıyorum..Bana günde defalarca beni çok sevdiğini söyleyen insandan çok uzun zamandır beni sevdiğini duyamıyorum,düşünebiliyor musunuz?
Ben ona beni ara,bana mesaj at diyecek değilim.Bunları benim demem ile yapacaksa hiç yapmasın.En azından söylemeyerek onu kendi haline bırakarak bana bunları yapmanın içinden gelmediğini görüorum,ve kendime,kalbime hakim olup onu sevmekten kendimi alıkoyuyorum!Ne kadar acı..
Sevgililik döneminde çıkmaya başladığımız günü hep hatırlayıp her ayın o gününde bana çiçek alır,o saatte güzel bir mesaj atardı mesela..
Şimdi bunlar yok,bana en son ne zaman çiçek aldı hatırlamıyorum..Ama hala her ayın o günü kendimi acaba bugün aldı mı diye eline bakmaktan alamıyorum! Her seferinde duvara tosluyorum sanki..
Tabi bu beklentilerimi hiçbir şekilde bilmiyor.
O ise hiçbir şey olmamış gibi,her akşam yanında oturmamı onunla ilgilenmemi bekliyor,ben ise ne beklentilerimi söylüyorum ne de istediği gibi davranıyorum.Kendimi hayal kırıklıkları ile başbaşa bırakarak bulunduğu ortamdan ayrılıp başka bir yerde vakit geçiriyorum.
Kendisine geçen haftalarda 'seni sevmek için çabalıyorum,yalvarıyorum bana yardım et' dedim.Buna rağmen bir çaba vs. birşey göremiyorum.. O büyük sevgiye ne oldu? Onu zamanında çok çok üzdüm,haksız olduğum noktalar var evet.Ama benim kendisini sevmediğimi bilerek girdi benimle bu yola..
Ona karşı olan beklentilerim,ve gün içinde beni 1 kez aramayışı,güzel bir cümle kurmayışı beni ayrılık düşüncesine itiyor..Onun dışında kendisi çevre tarafından sevilen efendi bir insan.Benim ihtiyaçlarımı karşılayan,sorumluluklarını yerine getiren..
Durum böyle olunca ortada ihanet,şiddet,saygısızlık yok ve beklentilerimi karşılamıyor mutsuzum diye ayrılmak şımarıklık mı olur diye düşünüyorum, lütfen bir yardımcı olun..
Konum biraz uzun olacağı için şimdiden kusura bakmayın.
Ben 10 aylık evliyim,evlilikten önce 4 yıl birliktelik dönemi oldu.eşimle okul zamanında tanıştık,ben onunla olan bir birlikteliği hiç istemedim ama onun ısrarları ile bu ilişki devam etti,ve onu zamanında da şuan da çok üzdüğüm oluyor.
(Küçüklüğümde babamın bize sevgisini pek hissettirememesinden dolayı eşimin o zamanlardaki ilgisi sevgisi hoşuma gitti sanırım). Ama ben eşime karşı bir şey hissetmiyor,zamanla sevmek benimde hakkım diyerek kaç defa ayrılmaya çalışsam da eşimin kabul etmeyişi ve hep yalvarışlarıyla karşılaştım.. ( ilerde,evlenince seversin)..
Ve hala eşime karşı öyle bir sevgi hissetmiyorum..
Hayat benim için zor geçiyor,hergün mutsuz uyanıyor güne öyle başlıyorum.Şuan çalışmıyorum,ve mutsuzluğu en dibine kadar yaşıyorum..
En önemlisi de artık karşımda o sevgililik zamanlarındaki ilgili insan yok,mesela artık gün içinde beni hiç aramıyor..Soğuk soğuk birkaç mesajlaşma.
Bende düşünüyorum,o artık böyle ise bu evliliği devam ettirmenin anlamı var mı?
Önceden ayrılık mevzusu geçtiğinde hiçbir şekilde kabul etmeyen insan,artık ayrılmak niyetinde isen ayrıl diyebiliyor bana !!
Ona karşı ufak bir kıpırdanma,güzel bir duygu hissettiğim anda onun ilgisizliği ile karşılaşıyorum..Bana günde defalarca beni çok sevdiğini söyleyen insandan çok uzun zamandır beni sevdiğini duyamıyorum,düşünebiliyor musunuz?
Ben ona beni ara,bana mesaj at diyecek değilim.Bunları benim demem ile yapacaksa hiç yapmasın.En azından söylemeyerek onu kendi haline bırakarak bana bunları yapmanın içinden gelmediğini görüorum,ve kendime,kalbime hakim olup onu sevmekten kendimi alıkoyuyorum!Ne kadar acı..
Sevgililik döneminde çıkmaya başladığımız günü hep hatırlayıp her ayın o gününde bana çiçek alır,o saatte güzel bir mesaj atardı mesela..
Şimdi bunlar yok,bana en son ne zaman çiçek aldı hatırlamıyorum..Ama hala her ayın o günü kendimi acaba bugün aldı mı diye eline bakmaktan alamıyorum! Her seferinde duvara tosluyorum sanki..
Tabi bu beklentilerimi hiçbir şekilde bilmiyor.
O ise hiçbir şey olmamış gibi,her akşam yanında oturmamı onunla ilgilenmemi bekliyor,ben ise ne beklentilerimi söylüyorum ne de istediği gibi davranıyorum.Kendimi hayal kırıklıkları ile başbaşa bırakarak bulunduğu ortamdan ayrılıp başka bir yerde vakit geçiriyorum.
Kendisine geçen haftalarda 'seni sevmek için çabalıyorum,yalvarıyorum bana yardım et' dedim.Buna rağmen bir çaba vs. birşey göremiyorum.. O büyük sevgiye ne oldu? Onu zamanında çok çok üzdüm,haksız olduğum noktalar var evet.Ama benim kendisini sevmediğimi bilerek girdi benimle bu yola..
Ona karşı olan beklentilerim,ve gün içinde beni 1 kez aramayışı,güzel bir cümle kurmayışı beni ayrılık düşüncesine itiyor..Onun dışında kendisi çevre tarafından sevilen efendi bir insan.Benim ihtiyaçlarımı karşılayan,sorumluluklarını yerine getiren..
Durum böyle olunca ortada ihanet,şiddet,saygısızlık yok ve beklentilerimi karşılamıyor mutsuzum diye ayrılmak şımarıklık mı olur diye düşünüyorum, lütfen bir yardımcı olun..