Merhaba,
Eşim ailesine oldum olası çok düşkündü.
Bunu bir şekilde anlamaya çalıştım, kabullenmeye çalıştım...
Gece kayınvalidemin yatak odamıza girip kocamın üzerini örtmelerini bile hoş karşıladım.
Evliliğimizin ilk 6 ayında her haftasonunu kayınvalidemde geçirdik.
Sonrasında ısrarlarımla bu süre 2-3 haftaya çıktı.
Benim ailem uzakta... Ama benim onları özlemeye, yanlarına gitmeye hakkım yoktu.
Çünkü benim ailemin yanına gitmek çok masraflıydı hep...
Güç bela bir araba aldık... İkimizde az kazanıyorduk o zamanlar...Kayınvalidemden aldığımız bir miktar borç parayı çalıştık çabaladık ödedik.
Sonra eşim yükselmeye başladı iş yerinde.
Müdür oldu...
Ben o daha az yol çeksin, daha az yorulsun daha başarılı olsun diye evimi onun iş yerine yakın yere taşıdım, günde 70 km gittim geldim bir kadın olarak...
Eşimle aramız iyiydi, o da her sabah kahvaltımı hazırlar evimizi toplardı benden sonra...
Çok severdi beni, ben de onu... Bakmaya doyamazdım öpmeye doyamazdım kocamı... Keza o da öyle...
Sonra bir haftasonu annesindeyken 1 gün sonra annemlerin geleceğini duydular...
Çok bozuldu ailesi... Surat astı... Ne zaman ailem gelecek olsa böyle olurdu zaten...
Eve gelir gelmez huzursuzluk çıktı... Başka ufak şeyleri bahane edip...
Pazar annemler geldi, pazartesi kocam beni yatak odamıza çağırdı ve evdeki paramızın eksildiğini söyledi...
Paramız nerde kim aldı dedi? Ben de çok alındım... 1000 lira kayıp hesap ve diye üzerime gelince de sen neyi kastediyorsun deyip odadan çıktım...
2 gece aynı yatakta yattık... Tek kelime etmedi bana...
2 gece sonra ben ve ailem parana tenezzül etmeyiz, babamdan isteyeceğim 1000 lirayı, istiyorsan beni boşa, biz onuru şerefi için yaşayan insanlarız bununla yaşayamam dedim...
Bana ne dese beğenirsiniz... Para zaten onun cebindeymiş, beni ve ailemi yokluyormuş...
Kocam o günden sonra evi terketti...
Üstelik evdeki tüm parayı alarak... Eşyalarını toplayarak annesine yerleşti...
Beni beş parasız bırkatı ayın başında...
Müdürken pozisyonunu daha da arttırmışlar, fabrika müdürü olmuş beyefendi...
Babasını aradı babam... Anlaşsın boşansın bunlar demiş kaç yaşındaki adam...
Defalarca aradım kocamı açmadı...
Çaresiz aile dostumuz avukatımıza gittim... Ne yapayım diye...
Avukat arar aramaz, kocam dedi ki ben boşanmak istiyorum...
Yaşadığım şoku anlatamam... Bir kez yüzüme bir şey demeden gitti...
1 ay içinde avukatlar aracılığıyla mal paylaşıp boşandık.
Çok şükür işim var, kendimi idare ederim, arabayı da aldım...
Ama içimdeki boşluk? Bana yapılanlar?
Annemin psikolojisi bozuldu... Benim yüzümden oldu gelmez olaydım diye...
Kocamın ailesinden 1 kişi aklı başında değilmiş araya girmediler...
Ben kocama layık değilmişim...
Oysaki Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinden mezun, 2 yabancı dil bilen, yabancı bir firmada iyi bir pozisyonda çalışan bir kadınım...
Kocamın bütün huysuzluklarına inatçılıklarına rağmen ikimiz evdeyken sorunumuz yoktu...
Çok şaşkınım...
O koca müdür adam evdeki nevresim takımlarını, evlilik teklif ettiği yüzüğü, hatta düğünde taktığı takıları dahi istedi...
Hepsini verdim...
Sadece arabayı ve kendimi bir süre idare edecek parayı aldım...
Hayattan korkmuyorum, sonuçta ilk kez yanlız yaşamayacağım.
Senelerce yurtdışında bile tek başıma yaşadım.
Ama anlayamıyorum... Neden böyle oldu?
Davada bile eşim kendisi boşanmak istiyorum demedi, avukatı söyledi...
Zaten davaya sülale olarak gelmişlerdi, kocamın bir şey söyleme hakkı kalmamıştı...
Çıkıştı bir helallik istemedi...
Bu kadar mı basit?
Hakkımı helal etmiyorum ne ona ne ailesine...
eden bulur siz gereken her şeyi yapmışsınızMerhaba,
Eşim ailesine oldum olası çok düşkündü.
Bunu bir şekilde anlamaya çalıştım, kabullenmeye çalıştım...
Gece kayınvalidemin yatak odamıza girip kocamın üzerini örtmelerini bile hoş karşıladım.
Evliliğimizin ilk 6 ayında her haftasonunu kayınvalidemde geçirdik.
Sonrasında ısrarlarımla bu süre 2-3 haftaya çıktı.
Benim ailem uzakta... Ama benim onları özlemeye, yanlarına gitmeye hakkım yoktu.
Çünkü benim ailemin yanına gitmek çok masraflıydı hep...
Güç bela bir araba aldık... İkimizde az kazanıyorduk o zamanlar...Kayınvalidemden aldığımız bir miktar borç parayı çalıştık çabaladık ödedik.
Sonra eşim yükselmeye başladı iş yerinde.
Müdür oldu...
Ben o daha az yol çeksin, daha az yorulsun daha başarılı olsun diye evimi onun iş yerine yakın yere taşıdım, günde 70 km gittim geldim bir kadın olarak...
Eşimle aramız iyiydi, o da her sabah kahvaltımı hazırlar evimizi toplardı benden sonra...
Çok severdi beni, ben de onu... Bakmaya doyamazdım öpmeye doyamazdım kocamı... Keza o da öyle...
Sonra bir haftasonu annesindeyken 1 gün sonra annemlerin geleceğini duydular...
Çok bozuldu ailesi... Surat astı... Ne zaman ailem gelecek olsa böyle olurdu zaten...
Eve gelir gelmez huzursuzluk çıktı... Başka ufak şeyleri bahane edip...
Pazar annemler geldi, pazartesi kocam beni yatak odamıza çağırdı ve evdeki paramızın eksildiğini söyledi...
Paramız nerde kim aldı dedi? Ben de çok alındım... 1000 lira kayıp hesap ve diye üzerime gelince de sen neyi kastediyorsun deyip odadan çıktım...
2 gece aynı yatakta yattık... Tek kelime etmedi bana...
2 gece sonra ben ve ailem parana tenezzül etmeyiz, babamdan isteyeceğim 1000 lirayı, istiyorsan beni boşa, biz onuru şerefi için yaşayan insanlarız bununla yaşayamam dedim...
Bana ne dese beğenirsiniz... Para zaten onun cebindeymiş, beni ve ailemi yokluyormuş...
Kocam o günden sonra evi terketti...
Üstelik evdeki tüm parayı alarak... Eşyalarını toplayarak annesine yerleşti...
Beni beş parasız bırkatı ayın başında...
Müdürken pozisyonunu daha da arttırmışlar, fabrika müdürü olmuş beyefendi...
Babasını aradı babam... Anlaşsın boşansın bunlar demiş kaç yaşındaki adam...
Defalarca aradım kocamı açmadı...
Çaresiz aile dostumuz avukatımıza gittim... Ne yapayım diye...
Avukat arar aramaz, kocam dedi ki ben boşanmak istiyorum...
Yaşadığım şoku anlatamam... Bir kez yüzüme bir şey demeden gitti...
1 ay içinde avukatlar aracılığıyla mal paylaşıp boşandık.
Çok şükür işim var, kendimi idare ederim, arabayı da aldım...
Ama içimdeki boşluk? Bana yapılanlar?
Annemin psikolojisi bozuldu... Benim yüzümden oldu gelmez olaydım diye...
Kocamın ailesinden 1 kişi aklı başında değilmiş araya girmediler...
Ben kocama layık değilmişim...
Oysaki Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birinden mezun, 2 yabancı dil bilen, yabancı bir firmada iyi bir pozisyonda çalışan bir kadınım...
Kocamın bütün huysuzluklarına inatçılıklarına rağmen ikimiz evdeyken sorunumuz yoktu...
Çok şaşkınım...
O koca müdür adam evdeki nevresim takımlarını, evlilik teklif ettiği yüzüğü, hatta düğünde taktığı takıları dahi istedi...
Hepsini verdim...
Sadece arabayı ve kendimi bir süre idare edecek parayı aldım...
Hayattan korkmuyorum, sonuçta ilk kez yanlız yaşamayacağım.
Senelerce yurtdışında bile tek başıma yaşadım.
Ama anlayamıyorum... Neden böyle oldu?
Davada bile eşim kendisi boşanmak istiyorum demedi, avukatı söyledi...
Zaten davaya sülale olarak gelmişlerdi, kocamın bir şey söyleme hakkı kalmamıştı...
Çıkıştı bir helallik istemedi...
Bu kadar mı basit?
Hakkımı helal etmiyorum ne ona ne ailesine...
o kadar çok üzüldüm ki anlatamam boş ver sana birşey söyleyeyim mi o sana geri dönecek bak gör pişman olup geri gelir. ana kusuzu işte anasının dizinin dibinden ayrılamamış hala baksana
eden bulur siz gereken her şeyi yapmışsınız
üzülmeyin diyemicem kolay değil
ama çok pişman olacaktır
iyi tarafından düşünmeye çalışın
ülkemizde eşlerinden boşanmak isteyen kadınların öldürüldüğü gibi mesela
ya sıkıntı çıkarsaydı size?? ya daha beter iftiralarda bulunsaydı
namusunuza iffetinize laf etseydi o zaman daha ağır ve zor olurdu inanın
kendi ayaklarınız üzerinde duruyorsunuz ne güzel sizden güçlüsü yok
onun kendi acizliği bence
sizin gibi güçlü kadını, hele birde zekiyseniz ki öyle gibi, çekememiştir
bilirsiniz erkekler kendilerinden zeki akıllı başarılı kadınlarla yapamıyorlar maalesef
allah yardımcınız olsun herşey gönlünüze göre olsun inşallah
Başka biri olmasın bahaneler olmuş sanki ya boşver bencw artık Allaha havale et cocuk yok sanırım kurtuldum gözüyle bak geçmişe değil geleceğe bak artık hakkında hayırlısı olsun
kıyamam ya, benim eşim benden sürekli ayrı yerlere giderek çalışırAllah razı olsun güzel dilekleriniz için.
Çok inatçıdır eşim.
Ben pişman olacağını ve döneceğini düşünmüyorum.
Zira annesi ve kızkardeşi izin vermez pişman olmasına.
Hayattan yana korkum yok..
Sadece yatağa sevdiğim adam olmadan girmek ve onun artık beni istemediğini düşünmek çok yaralıyor...
Olan olmuş artık önüne bak sanırım sancılı süredesin ,adamlar iş hayatında yükseldikçe kadını aşağılıyorlar para onları bozuyor özellikle karekter sahibi olmayanları
kıyamam ya, benim eşim benden sürekli ayrı yerlere giderek çalışır
bu bile bana dokunurken severek dış etkenlerden ötürü ayrılmanın acısı ağırdır elbet
söylenecek söz bulamıyorum inanın ..
düğümlendim, yaşadıklarınızı hissederek
lütfen farklı alanlara yönelin kafanızı dağıtın
yalnız kalmamaya çalışın
kesinlikle geç değilBende evliyken yapamadığım şeyleri yapmaya başladım.
Daha çok kitap okuyorum, araştırıyorum.
Yarım bıraktığım yabancı dizilerim vardı, onları izliyorum.
Eski hocalarımla görüştüm, yüksek lisansa başlayacağım.
Evimi taşıyacağım zaten.
Eşyalarımı yenileyeceğim.
Yeniden başlayacağım.
27 çok geç bir yaş değil yeniden başlamak için sanırım :)
geçmiş olsun arkadaşım :))))
hem üzüldüm hem de zararın neresinden dönsen kardır diye sevindim. bir benzerini ben yaşadım benim eski eşim de arabayı ve birikimlerimizi aldı ve bunu biz evliyken yapmış ben de tamtakır kalmıştım. üstelik bizim bir de oğlumuz vardı. şimdi 2 yıl oldu boşanalı ve ben hayatımı yeniden kurdum. ilk başta çok canım yandı ne yapacağımı bilemedim ama zamanla geçiyor. oğlum 1 yaşındaydı ayrıldığımızda ilk önce biraz gördü falan 1 yıldır görmüyor aramıyor. buna rağmen ben de çocuğumun sorunlarıyla mücadele edip hayatımı kurdum.30 yaşındayım umudum varmı hem de çooooooooooookk hiç bir şey için geç değil. sadece zamana bırak. mal gelir ama kul hakkı elbet çıkar bırak onlar düşünsün
Çok üzüldüm...
Hala sevgiyle bahsediyor olmanıza da ayrıca gözlerim doldu...
Bundan sonra herşey gönlünüzce olur ve hiç üzülmezsiniz inşallah...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?