Arkadaşlar merhaba,
Birkaç ay önce uzun süreli bi ilişkimi bitirdim, evlilikten döndüm. Hayatimda biri olsun diye özel bi çabam da yok şu sıralar ruhum dinlensin istiyorum işime gücüme daha çok sarildim.
Plânlı olmasa da bu arada birkaç aday adayı ile tanıştım ama zaten canım yandığı için şimdilik bi ilişki istemiyorum. Toparlanmak niyetindeyim.
Fakat bir konu var ki fena halde canımı sıktı. Farkli zamanlarda 3 farkli beyle sohbet etmiş bulunduk buraya kadar sorun yok. Fakat üçünün de ortak bir noktası var. Hayatlarının hicbir döneminde evlilik istemiyorlar. Bunlar da öylece laf arasında geçti özellikle sormadım.
Bu akşam son görüşmeden birkaç cümle paylaşacağım, bir mekânda kiz erkek karışık oturuyoruz bu arada.
X : Sen yine iş seyahatine mi gidiyorsun İzmire?
Ben : Evet, pazartesi sabah uçağım var.
X: Ne güzel, gıpta ediyorum hayatına. Sağlam bi duruşun var. Kimseye tenezzulun yok. Gez bakalım. Ama evlenince böyle rahat gezemiyceksin.
Ben : Şu an öyle bi planım yok, zamanı gelirse o zaman düşünürüm. Ama bu benim işim ve eşim olacak kişi de buna hoşgörülü olursa ancak eşim olmaya layık olur. Aynı şartlar onun için de geçerli zira herkes bir birey evli de olsa.
X : Valla bence evlilik kurumu denilen şey çok saçma. Herkes istediği kadar istediğiyle takılır, canı isteyince hayatına bakar. Birlikte olmak, cocuk sahibi olmak için sözleşme yapmaya gerek yok! (Nikahtan bahsediyor)
Ya tamam herkesin kendi görüşü kendi hayatı eyvallah da; sizce de üçünün de aynı fikirde olması garip değil mi? Tamam modern hayat, çalışalım birey olarak saygı duyalım saygı görelim de nedir bu sorumsuzluk anlamadım. Yani biz kadınlar olarak neden fedakarlık yapıp sorumluluk alıyorken erkekler almasın?
Not: Öyle günübirlik ilişkilere açik bi halim tavrim da yok. Yillarca sadakatli bi iliski yürüttüm yani bu bana özel bi tavır değil, bu erkeklerin genetigi mi bozuldu? Toplum olarak biz mi bozulduk anlamadım.