hersey guzel olacak diye hayal ederken, bi suru skntlar yasaninca, soke olmussunuzdur, kendimden bilirim.. sihir bozulunca da etkisinden kurtulamamissnz.. ve dugun ertesi ortada bsy yokken bi sudu sknti yasatildigi icin de guveniniz sarsilmis ve tedirginsinz.. sizin sucunuz degil!Selam kizlar,
benim konularimi okuyanlar bilir, pek de güzel gecmeyen "cicim aylarim" oldu benim.
Ve belki de bu yasadiklarimin yüzünden depresyondayim, bilmiyorum. Evlilik sonrasi o dörtgözle bekledigim balayi bile hep kuskulu gecti bende. (Dügün gecesi yasanan altin skntisi mi bilmiyorum) sanki hep bir kötü seyler olacakmis gibi. Olduda.. Balayindan geldikten sonra baya bi kavgalar gürültüler yasandi (gerek Altin mevzusu, gerek sahsi kavgalarimiz) hersey bi yana, benim dügünümden sonra bi anne evine gitme duygusu, kendimi burada, bu eve, ait hissetmeme gibi sorunlar yasiyorum. Bu arada 2,5 aydir daha evliyim ama bir türlü benimseyemedim. Hersey yolunda gidiyor tam kavgalardan arinmis biraz huzur buluyorum ki, su icimde atamadigim bir "korku,kötü his" var. Sanki her an esimin ailesinden olsun esim tarafindan olsun bir sorun cikacakmis gibi diken üstündeyim. Bunaliyorum.. Bu sorunlar olmasin diye kv'lere gidesim gelmiyor bile ama bi yandan gitmesem ogullarina bu gelin hic gelmiyor diyecekler, oguluda sen gelmezsen bende senin annenlere gitmiyorum artik diyecek gibime geliyor. Hep hersey yolunda gitsede aglama hissi oluyor, aglayasim geliyor. Durup duruken.! Bunu nasil atabilecegim üstümden… Ya yoksa sadece benmiyim böyle kendimi tuhaf hisseden?
Sizin evlilik sonrasi psikolojiniz nasildi? Benimkisi gibiyse nasil atlattiniz?
Düsünceleriniz ve Öneriniz benim icin altin degerindedir.
Sevgilerimle
Selam kizlar,
benim konularimi okuyanlar bilir, pek de güzel gecmeyen "cicim aylarim" oldu benim.
Ve belki de bu yasadiklarimin yüzünden depresyondayim, bilmiyorum. Evlilik sonrasi o dörtgözle bekledigim balayi bile hep kuskulu gecti bende. (Dügün gecesi yasanan altin skntisi mi bilmiyorum) sanki hep bir kötü seyler olacakmis gibi. Olduda.. Balayindan geldikten sonra baya bi kavgalar gürültüler yasandi (gerek Altin mevzusu, gerek sahsi kavgalarimiz) hersey bi yana, benim dügünümden sonra bi anne evine gitme duygusu, kendimi burada, bu eve, ait hissetmeme gibi sorunlar yasiyorum. Bu arada 2,5 aydir daha evliyim ama bir türlü benimseyemedim. Hersey yolunda gidiyor tam kavgalardan arinmis biraz huzur buluyorum ki, su icimde atamadigim bir "korku,kötü his" var. Sanki her an esimin ailesinden olsun esim tarafindan olsun bir sorun cikacakmis gibi diken üstündeyim. Bunaliyorum.. Bu sorunlar olmasin diye kv'lere gidesim gelmiyor bile ama bi yandan gitmesem ogullarina bu gelin hic gelmiyor diyecekler, oguluda sen gelmezsen bende senin annenlere gitmiyorum artik diyecek gibime geliyor. Hep hersey yolunda gitsede aglama hissi oluyor, aglayasim geliyor. Durup duruken.! Bunu nasil atabilecegim üstümden… Ya yoksa sadece benmiyim böyle kendimi tuhaf hisseden?
Sizin evlilik sonrasi psikolojiniz nasildi? Benimkisi gibiyse nasil atlattiniz?
Düsünceleriniz ve Öneriniz benim icin altin degerindedir.
Sevgilerimle
Merhaba
Benim de evlilikte ilk aylarım tam bir hayal kırıklığıydı.
Bunun bir sebebi de şu cicim ayları diye adlandırdıkları şey
Evliliğin ilk dönemi olsa olsa alışma ayları olmalı.
Bizde bu adaptasyon sorununu benden çok eşim yaşadı.
Ben yaşadığım yeri bırakıp onun yaşadığı şehre geldim. O da bir sokak öteye taşındı. Zannedersiniz ki gurbete giden, ailesinden çevresinden uzaklaşan o
Böyle durumlarda bir tarafın daha soğuk kanlı olup mücadele etmesi gerekiyor. O zamanlar çok çabaladım. Gider başka odalarda yatardı. Yatağımıza bile alışamamıştı. Sürekli anne babasının evine gitmek istiyordu. (inanın hergün götürdüm).
şimdi anlatırken çok komik geliyor, şaka gibi. Yavrucak sanırsın ki 18 yaşında (halbuki 26 yaşındaydı).
Zaman geçti. Ben çabaladım. Arada yoruldum. Bir dostum dedi ki, evliliğin ilk zamanlarında olur böyle şeyler, ben etrafımda çok gördüm. İçime su serpti. Sürekli küsüyordu. Konuşmuyordu.
Üzerine bir vajinismus vakası yaşadıkDoktor buldum, gittik, tedavi oldum. Bu süreçte yanımdaydı ama yine ona destek olan bendim Kendi de sorunlar yaşadı, cinsellikten uzaklaştı. Müsaade etmedim. Wuff neler çektim ben Allah'ım.
Bir de ailem bunların hiçbirini bilmiyor, iyi ki uzaktalar, yoksa beni üzüntülü görüp anlamalarını istemezdim.
Bizi dışardan gören herkes ay ne kadar mutlular, çok şöyleler böyleler zannediyorduGördüklerinize aldanmayın, o insanlar evde bir başına kalınca ne yaşadığını bir Allah biliyor. Nice imrendiğiniz çiftler belki evde kanlı bıçaklı
Uzun oldu ama daha anlatsam burdan köye yol olur. Diyeceğim o ki, ben de depresyona girip hayata küsebilirdim. Eşimle cinsel hayatımız olmayabilirdi. birbirimizden gün gün uzaklaşabilirdik. Bunların olup olmaması hep kendi elimizde. Güçlü olmak da olmayıp mutsuz olmak da kendi elimizde. Buarada 1 yıl 1 aylık evliyiz. Geçen sene bu zamanlar bu anlattıklarımı yaşıyorduk. Hiçbir şey yazıldığı kadar kolay olmadı. Daha kayınvalide-görümce faktörüne de değinmiyorum.
amaan mutlu olun, sevdiğinize kavuşmuşsunuz, salla gitsin. Her şeyi çok düşünmeye gerek yok.
hayatla barışbak bekarken ben de çok özgürdüm, Türkiye'nin doğusunu batısını gezdim, Hakkari'ye kadar. Yurt dışında okudum 1 dönem. Eşimle tanıştığımızda adamın gözü korktu. Duruldun mu şimdi dedi? Yoo dedim, bundan sonra beraber gezeriz. Gezebildik mi? Eskisi kadar değil tabi ki.
Her şey zamanında güzel. Bunu unutmayın.
O zaman öğrencilik, özgürlük çok güzeldi. Şimdi 25 yaşındayım, evli olmak güzel. (tabi bunu her şey güllük gülistanlık anlamında demiyorum.) Ama bu hislerin geçecek, çok kendini dinleme. Çık gez yapacak şeyler bul kendine. Evdeysen evin tadını çıkar, tv izle. yemek yap. tembellik yap evde. Sonra spora git. Hayatın tadını çıkar, ne olursa olsun, bu güzel gençlik günlerimiz bir daha gelmeyecek... Geleceğimizi güzelleştirmek kendi elimizde...
Yazdigimi tekrar okudum siz alinti yapinca, ne anlatmisim yahuayy ne güzel yazmıssın ya.. ben de evleneli 1 ay oldu. inanılmaz içim daralıyor. kocamı cok seviyorum ama o yokken yanımda falan bi acayip oluyorum. içim daralıyor, aglayasım geliyor, hatta bazen o varken de sessizleşiyorum. aglamaklı oluyorum :'(
evlilige alısmak öyle kolay degil bak mesela ben 7 yıllık evli olucama am 1 senedri alstım eskiden kendi evimin önüne geldimmi ayaklarım ger giderdi esim sabah cıktımı aksama kadar gezer kapı önüne geldimmi eve girmelk istemezdimSelam kizlar,
benim konularimi okuyanlar bilir, pek de güzel gecmeyen "cicim aylarim" oldu benim.
Ve belki de bu yasadiklarimin yüzünden depresyondayim, bilmiyorum. Evlilik sonrasi o dörtgözle bekledigim balayi bile hep kuskulu gecti bende. (Dügün gecesi yasanan altin skntisi mi bilmiyorum) sanki hep bir kötü seyler olacakmis gibi. Olduda.. Balayindan geldikten sonra baya bi kavgalar gürültüler yasandi (gerek Altin mevzusu, gerek sahsi kavgalarimiz) hersey bi yana, benim dügünümden sonra bi anne evine gitme duygusu, kendimi burada, bu eve, ait hissetmeme gibi sorunlar yasiyorum. Bu arada 2,5 aydir daha evliyim ama bir türlü benimseyemedim. Hersey yolunda gidiyor tam kavgalardan arinmis biraz huzur buluyorum ki, su icimde atamadigim bir "korku,kötü his" var. Sanki her an esimin ailesinden olsun esim tarafindan olsun bir sorun cikacakmis gibi diken üstündeyim. Bunaliyorum.. Bu sorunlar olmasin diye kv'lere gidesim gelmiyor bile ama bi yandan gitmesem ogullarina bu gelin hic gelmiyor diyecekler, oguluda sen gelmezsen bende senin annenlere gitmiyorum artik diyecek gibime geliyor. Hep hersey yolunda gitsede aglama hissi oluyor, aglayasim geliyor. Durup duruken.! Bunu nasil atabilecegim üstümden… Ya yoksa sadece benmiyim böyle kendimi tuhaf hisseden?
Sizin evlilik sonrasi psikolojiniz nasildi? Benimkisi gibiyse nasil atlattiniz?
Düsünceleriniz ve Öneriniz benim icin altin degerindedir.
Sevgilerimle
e tamama hep annene birlikte gitmek zorundamısın aynı sehirdeysen ailenle yakınsa esin sabah ise gittimi sen git kahvaltıya diye aksama kadar takıl dön ille esinle neden gidiyosun kiHadi ya.. Keske sizde bosanmasaniz? Hic mi hic ümit yok?
Benim esimde senin esin gibi, ben gecen sene birsey mi dedim mesela o lafi ben unutsam o unutmuyor. Yüzüme vurmak icin sabreder, ve ansizin o lafimi geri iade eder. Esim aileme 2 mi geldi? bende onun ailesine 2 kere gitmem lazim ki bana, ben gittimde sen gelmedin demesin diye.. Umursamama taktigi bak iyi taktik iyi söyledin onu. Dur deniyim.. Cok iyi "umursamadim ki" taktigi yaparim. Ama yarayacagini sanmiyorum. Kisasa kisas huyuyla huzur buluyor o, cünkü. Yüzüme vurdugu zaman ki rahatligini sana anlatamam..
ben baba evimin caprazından ev tuttuk. eşimin ailesi samsunda yaşıyo, eşim de 4-5 senedir istanbulda.Yazdigimi tekrar okudum siz alinti yapinca, ne anlatmisim yahu
Alisirsiniz, ben de eşim işe basladigi ilk hafta arkasindan aglamistim. Simdi yine ozluyorum gun icinde. Ama ozlemek de guzel. Eve gelmesini bekledigimiz istedigimiz kisiler olmalari buyuk nimet.
Kendi aileniz nerede? Sehir degisikligi yaptiniz mi?
Selam kizlar,
benim konularimi okuyanlar bilir, pek de güzel gecmeyen "cicim aylarim" oldu benim.
Ve belki de bu yasadiklarimin yüzünden depresyondayim, bilmiyorum. Evlilik sonrasi o dörtgözle bekledigim balayi bile hep kuskulu gecti bende. (Dügün gecesi yasanan altin skntisi mi bilmiyorum) sanki hep bir kötü seyler olacakmis gibi. Olduda.. Balayindan geldikten sonra baya bi kavgalar gürültüler yasandi (gerek Altin mevzusu, gerek sahsi kavgalarimiz) hersey bi yana, benim dügünümden sonra bi anne evine gitme duygusu, kendimi burada, bu eve, ait hissetmeme gibi sorunlar yasiyorum. Bu arada 2,5 aydir daha evliyim ama bir türlü benimseyemedim. Hersey yolunda gidiyor tam kavgalardan arinmis biraz huzur buluyorum ki, su icimde atamadigim bir "korku,kötü his" var. Sanki her an esimin ailesinden olsun esim tarafindan olsun bir sorun cikacakmis gibi diken üstündeyim. Bunaliyorum.. Bu sorunlar olmasin diye kv'lere gidesim gelmiyor bile ama bi yandan gitmesem ogullarina bu gelin hic gelmiyor diyecekler, oguluda sen gelmezsen bende senin annenlere gitmiyorum artik diyecek gibime geliyor. Hep hersey yolunda gitsede aglama hissi oluyor, aglayasim geliyor. Durup duruken.! Bunu nasil atabilecegim üstümden… Ya yoksa sadece benmiyim böyle kendimi tuhaf hisseden?
Sizin evlilik sonrasi psikolojiniz nasildi? Benimkisi gibiyse nasil atlattiniz?
Düsünceleriniz ve Öneriniz benim icin altin degerindedir.
Sevgilerimle
vay uyanık :) keşke ben de böyle yapabilsem benim kaynanamın yemeğini beğenmedim mi pat diye söylüyorum bu tuzsuz olmuş şöyle olmuş diye tutabilsem dilimi her şey ne kadar kolay olacak dobra olmak da bazen iyi değilhehe enerjı kaynagın da olurum peküsımdı dur havalara gırdım çok cıddı cevap verecem
heee sımdı önce eşim diyor mu .........(düşünüyom).............................vallahi diyor önce esim diyor hatta ben şöyle kafadayım...ben ona dıyorum ki annenı aradın mı bugun dıyorum mesela aramadım dıyorsa ara kadını dıyorum....
annesıne babasına kızdıgında anne babasını savunuyrum sus anneye babaya karsı gelınmez dıyordum.. annesıne yemege gıttıgımızde yemegı hıc begenmesemde anne nasıl yapıyorsun allah askına benımkıler sen gıbı olmyor anlat su sırrını yahu dıyordum.. kaynana sevındırık olur...ee kocamda baktı ben hep ıyıyım dedı lan bu gadın iyiii..demekkı bu bısey olursa haklı olur yanı cunku hep ıyı..kolaycana kızmaz..en ıyısımı ben bunu dınlıyım dedı..hala öle der..yanı bugun topladıgın bonuslar yarın işine yarar..acuk politik olun kızçeler
Çok şükür canım sevindim adına allah daim etsinHerşey mükemmel gitmese de, bir sene sonra bir çok şeyi düzelttiğimizi düşünüyorum. O yüzden ilk evlenenleredir sözüm; seviyorsanız pes etmeyin. Evlilik, iki tarafında şımarıklığını terbiye eden bir eylemdir. Anne/baba evinde şımarıklığın daniskasını yaşamakta hürdük. Evlendik, olgunlaştık ve bir çok şeyi zor da olsa düzeltmeye çalıştık. Hiç mi sorun kalmadı? Var sorun kim de yokki, ama artık birbirmize tam anlamıyla alışmaya başladık. Karşılıklı fedakârlık oluştu..
Çok şükür canım sevindim adına allah daim etsin
AminÂmiiin cümlemizinkini canım, huzuru eksik olanlara da Rabbim huzur versin.
Selam kizlar,
benim konularimi okuyanlar bilir, pek de güzel gecmeyen "cicim aylarim" oldu benim.
Ve belki de bu yasadiklarimin yüzünden depresyondayim, bilmiyorum. Evlilik sonrasi o dörtgözle bekledigim balayi bile hep kuskulu gecti bende. (Dügün gecesi yasanan altin skntisi mi bilmiyorum) sanki hep bir kötü seyler olacakmis gibi. Olduda.. Balayindan geldikten sonra baya bi kavgalar gürültüler yasandi (gerek Altin mevzusu, gerek sahsi kavgalarimiz) hersey bi yana, benim dügünümden sonra bi anne evine gitme duygusu, kendimi burada, bu eve, ait hissetmeme gibi sorunlar yasiyorum. Bu arada 2,5 aydir daha evliyim ama bir türlü benimseyemedim. Hersey yolunda gidiyor tam kavgalardan arinmis biraz huzur buluyorum ki, su icimde atamadigim bir "korku,kötü his" var. Sanki her an esimin ailesinden olsun esim tarafindan olsun bir sorun cikacakmis gibi diken üstündeyim. Bunaliyorum.. Bu sorunlar olmasin diye kv'lere gidesim gelmiyor bile ama bi yandan gitmesem ogullarina bu gelin hic gelmiyor diyecekler, oguluda sen gelmezsen bende senin annenlere gitmiyorum artik diyecek gibime geliyor. Hep hersey yolunda gitsede aglama hissi oluyor, aglayasim geliyor. Durup duruken.! Bunu nasil atabilecegim üstümden… Ya yoksa sadece benmiyim böyle kendimi tuhaf hisseden?
Sizin evlilik sonrasi psikolojiniz nasildi? Benimkisi gibiyse nasil atlattiniz?
Düsünceleriniz ve Öneriniz benim icin altin degerindedir.
Sevgilerimle
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?