Herkese merhabalar. Biraz dertleşmek istiyorum 1 senelik evliyim, evlendiğimiz günden itibaren bence berbat bi evlilik geçiriyorum eşimin ailesi her şeye karışıp kavga çıkarıyor hakaretlerde bulunuyor benim üstüme kadar yürüdükleri oluyordu. Sonra niye yaklaşmıyor bize diyip yeni bi kavga çıkarıyorlar. Defalarca evlerinden kovdukları da oldu. Eşimin hatrına sineye çektim diyim. Yüzlerine gülerim saygıda kusur etmem. Makul ılımlı da bi tipim. Bu cahillerin içinde eğitimliyim. Eşim ara sıra senin yerinde kim olsa dayanamazdı çoktan bırakıp giderdi demişliği bile var. Eşimin herhangi bi gölgesi yok, ne beni korumuşluğu ne bi Allah’ın kuluna susun benim karım o haddinizi bilin demişliği. İlk 1 sene yaşanılan şeyler bende o kadar yaralar açtı ki zamanında sustuğum her şey şimdi hayal kırıklığı olarak beni rahatsız ediyor. Eşimden soğumaya başladığımı düşünüyorum. Hiçbi zaman beni sahiplenip koruyup kollamadı. Aslında ailesinden taraf oldu onlara uydu olaylar yaşanırken. Beni duygusal olarak yalnız bıraktı. Şimdi sular duruldu kavga dövüş yok. Ama benim bu evlilikle ilgili herhangi bi şeyle mücadele edecek gücüm kalmadı tükendiğimi hissediyorum. Eşim Kötü yaşanılanları unutturup yerine güzellerini eklemedi hafızama. Dün 1. Evlilik yıldönümünüzdü, doğum günüm gibi onu da unuttu (annesinin doğum gününü sürpriz olsun diye 2 gün önceden kutlamıştı) Ne yaşansa cahilliğime ver diyor zaten. Sanki aramızda duygusal bi bağ yok. Öylesine aynı evde yaşamaya çalışan iki kişiyiz. Çocuk filan da istemiyor uzun yıllar. Sebebi kendini hazır hissetmemesi ve maddiyat diyor ama ailesinin evine bizim ev kadar harcamalarda bulunuyor bence. Hesabına kitabına karışmıyorum. ben de artık istemiyorum çocuk, bunda bile hevesim kırılacak şeyler yaşandı yani. Ve yaşanan aramızdaki şey her ne olursa olsun sebep benim için hep ilk konuya beni ilk başta ailesiyle olan kavgalarda koruyup kollamadığına bağlanıyor. İçimden atamıyorum ona kırgınlığım geçmiyor. Bu evlilik düzelir mi
