Evrenin saç baş yolduran espri anlayışı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Okurken kendimi gördüm ama ben ilk olduğunda sevinmiştim öyle tavanlara vurmadım ama sevindim.
Sonra hayatım tepetaklak oldu.
Ben işten çıktım eşimi 1 ay sonra işten çıkardılar.
Pazarcılık yapıcam çok para var diye tutturdu beyinsiz.
Sonraaa eve gelen icra kağıtları arayan bankalar arayan avukatlar.
Yemeye adam akıllı bir şey dahi bulamamıştım. Doğarsa gazete kağıdına sararım diyordum. Keşke geri iadesi olsa diiyordum.
Her fırsatta ağlıyordum yani her dakika ne olacak şimdi keşke olmasaydı diye.
7 aylıkken nişan geldi. Gittiğim hastanedeki doktor dedi ki Gelişim geriliği var bebekte takipte olduğun doktor söylemedi mi? (o kadar ağlamaya olurdu tabi)
Daha çok ağladım kendimi daha çok suçladım. Sorunların, parasızlığın üstüne bir de gelişim geriliği iyice gerildim Resmen istemiyordum. Daha önce de 1 düşüğüm vardı bekliyordum resmen ne zaman bir şey olacak diye.
Doğdu yüzünü gördüm bir daha vazgeçmedim. Pişman oldum hemde ne pişman.
Düşünmeyin yokmuş gibi davranın en az zararı verirsiniz.
Allah korusun bir şey olursa bir de vicdan azabı çekersiniz benim gibi.
 
Bence aynı şey değil. Hamile kalmak isteyen birinde sadece evlat özlemi var. Ama hamile kalmak istemeyen biri hamile kaldığında alacağı koskoca bir sorumluluk var. Böyle kişiler Doğumdan sonra hayatımız alt üst olacak korkusuyla çok yoğun depresyon geçiriyorlar ki lohusa depresyonu ciddiye alınmalıdır.
 
Çok teşekkür ederim. Dilerim dediğiniz gibi ilerler. Milyon tane soru var kafamda dediğiniz gibi.
 
ya sizinle evlenen adam , siz istemiyorsunuz diye ömür boyu baba olamıyacak mı ? çocuk evet çok zordur . ama sizin çocuğunuz alışmayı deneyin yazık günah minicik elleri ayakları var size ihtiyacı var sevginize ilğinize . başkasının çocuğunu herkes sevemeyebilir ama sizin çocuğunuz bilmiyorum umarım değişir duyğunuz yoksa çocuğa yazık
 
kavun kokusu .!.:
Teşekkür ederim, yaramı sardı biraz yazdıklarınız. Adım adım gidelim bakalım.
Genişletmek için tıkla...
Yani söle diyeyim ben cocukları severim, sempatik buluyorum. Ama benim de su an cocugum olsa belki sizinle aynı seyleri hissedicem, cünkü bilinmezlik insanı korkutuyor. Bilgi sahibi oldukca, pedagoji ile ilgili kitaplar okuyupa ve daha cok gözlem yapınca korkularınız Bi nebze hafifler. Rahatlamaya baslarsınız Die umuyorum.
 
Çok özür dilerim size bunları hatırlattığım için. Yazdıklarınızdan hangisine daha çok üzüldüm bilmiyorum.
Vicdan azabı kesin çekerim, gün geliyor haberlerdeki bir şeye oturup ağlıyorum, insanlara üzülüyorum (öncesinde, hamilelikle ilgisi yok)
 
Sizden ricam bir daha ki kontrole gittiğinizde doktordan kalp atışlarını size de dinletmesini isteyin lütfen bunu yapinn... sonra tekrar konu acın zira sizi merak edeceğim... siz istesenizde işitemesenizde birden gelen annelik hisleride doğanın bir parçası edinilen bir sey değil... Ben nedense sizin cok iyi bir anne olacağınıza inanıyorum...
 
Evet adım adım gidersen alıştırırsın belki kendini , yalnız kalp atışı ve tekmelemesi hiç bişi hissettirmeyebilir ki beni zerre etkilemezdi , bence zirve ilk emzirdiğin an ... hıı bide onun sana muhtaç olduğunu bilmek ..
iyi yada kötü hakkında hayırlı olan ne ise o olur dilerim .
 
Yaa çok hoşsunuz Çocuk istiyorum Hatta ikinci kez tedaviye başladım ama sizi çok iyi anlıyorum.Tüp bebek tedavisinde transferden Sonra çok farklı duygular hissetmeye başladım.Yaa ne gerek vardı Ne yapacam şimdi filan diye...Tabi bunları kimseye söyleyemiyorum çünkü bir sürü uğraştık tedavi için.3 kez tüp bebek tedavisi yaptıran arkadaşımla konuşurken tutamadım kendimi ona anlattım.Oda bütün denemeler aynısını hissetmiş.Ben eminim sizde diğer anneler gibi çok iyi bir anne olacaksınız şu anda böle hissetmeniz normal kimse anneliğe tam olarak hazır olamıyor
 
Size birşey itiraf edeyim mi?
Hamileliğimi öğrendiğimde ben de hiç sevinmedim. Hiçbirşey hissetmedim.
Ama sağlık sorunlarımdan ötürü evliliğimin 3. Ayında kimse hamile kalmamı beklemediği için, çoğu kişiye göre mucizevi bir olay olduğu için sevinmiş gibi hissetmeye çalıştım.
Çok tuhaf gelmişti bana da, üstelik sizin kadar çocuk sevmeyen biri değildim.
Bilemiyorum kürtaja sıcak bakmıyorsunuz ama, iyi düşünün. Zor günler bekliyor sizi, çok olumlu konuşamayacağım. Çocuk sevmeyen, hiç istemeyen biri için 2x zor.
Sizi kınamak ya da farklı birşey için yazmıyorum yanlış anlamayın ama, bir çocuğa iyi bakım vermek yeterli olmuyor, büyük bir sevgi, sabır, istek de gerekiyor. Çok ilgili, iyi bakan ama mutsuz annelerin çocukları mutlu olamıyor genelde.
Doğurmaya karar verdiyseniz hayırlı olsun, ne diyelim :)
 
Kürtaj sizin için bir seçenek değilse lütfen kendinizi üzüp germeyin. Hayırlı olsun.
Yalan değil ilk bir yıl çok zor çok çok zor. Ama bir yıldan sonra her şey güzelleşiyor.
Bu kadar çok bir sevgiye insan şaşırıyor.
Ben de çocuk sevmezdim. Ama kendi çocuğunuz öyle değil. Öyle bir sevgi gerçekten yok. Doğar doğmaz yada ilk aylarda olmuyor belki. Ama paylaşım arttıkça insan öyle seviyor ki.
Bizi öyle olumlu anlamda değiştiriyor ki. Kendini tanıyorsun aslında. İçimdeki sabrı keşfettim ben. Baştan onunla çocukluğuma döndüm çocukluğumu keşfediyorum.
Masum sevgisi yetiyor. Düşünce mesela öpüyorum geçtiğini sanıyor safım.
Emin olun bir yılın sonunda iyi ki diyeceksiniz.
İnsana güzel yoldaş oluyorlar.
Tüm bebeklere çocuklara tahammülünüz sevginiz artacak hatta.
Ben iyi yanlarımı ortaya çıkardığı için sevdim en çok anneliği.
Lütfen ağlamak yerine kendinize üç yıl mola verdim. Ama üç yıl sonra daha güçlü ve yanımda en büyük yoldaşımla döneceğim hayat diyin. En olun ufak bir moladan sonra yanınızda en büyük dostla döneceksiniz eski hayata.
 
Seviyeli konuşalım lütfen carlamak nedir? Karnınızdaki bebekten nefret eder gibi konuşmuşsunuz, zaten istemiyormuşsunuz da. Doğduktan sonra ah canım cicim bebeğim diye sevebileceğimiz hiiiç sanmıyorum. Sizi çocuk istemediğiniz için yargılamıyorum ama istemediğiniz halde doğurup da sevgi göstermezseniz işte o zaman yargılarım. Ki yazdıklarınızdan öyle anlaşılıyor bir daha okuyun isterseniz.
Çocuk büyütmek aşırı zor bir şey, sevmeden asla yapılmaz.
 
Yanlis anlamayin tabi ki hassassinz ama sevgi baska birsey karanlik odada birakmayip, karnini doyurmak baska birsey...bebekler sevgi ister annenin koynunda uyumak ister, opulmek oksanmak ister...acikcasi ben de bebegine uzuldum benim fikrim psikolojik destek alman yonunde cunku lohisa depresyonu cok agir birsey, destek alip bebegi isteyip istemedigine karar versen iyi olur
 
Olan olmus bir kere aldirmaya karsi oldugunuza gore kabullenmekten baska careniz yok. Kendinizi olumsuz yonde degilde olumlu yonde telkinleyin. Gerci bana sorarsaniz zamanla kendinizi telkin etmenize gerek kalmayacaktir. Ic gudusel olarak olarak bir bag kurmaya baslayacaksiniz yavas yavas. Su an hersey daha cok yeni. Yavrunuzu kucaginiza aldiginizda anneligin ne kadar harika bir sey oldugunu kendiniz tecrube edeceksiniz :)
 
Bence simdiden bir uzmandan yardim almaya baslayin zaten hamilelik bebegi cok isteyeni bile ilk zamanlarda olumsuz etkileyebiliyor hormonlarin degismesi sebebiyle o yuzden hamilelik surecini daha stressiz gecirmek icin bence sart doktora gorunmek korkutmak istemem ama birde bunun lohusalik donemi var kendinizi yipratirsiniz size yol gosterecek birileriyle iletisimde olmalisiniz
 
Şu an doğumdan korkuyorum. Sezaryen olursa karnımda bırakacağı iz ve şekilsizlikten, normal doğum olursa geniş geniş olacak bir vajinadan, doğum süresinden ve acısından...
Sonra da rahat hayatın bitişinden...
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

S
Kafayı yemek üzereyim
3 4 5
Yorumlar
86
Görüntüleme
2K
skymoon6
T
Korunma yöntemi hakkına…
2 3 4
Yorumlar
72
Görüntüleme
3K
pamuk musun nesin
1
Fikrinize ihtiyacım var, boşanmak istediğimi söyledim
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
3K
Vaalbara
L
Evlenmek istemem hata mı?
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
1K
Ece1980
E
Kayınvalidem Hastalığını Kullanarak Baskı Kuruyor Hiç Huzurumuz Kalmadı Böyle Nereye Kadar ?
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
6K
Nameless29
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…