Evrenin saç baş yolduran espri anlayışı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Eminim senden ileride süper bir anne olacak... bu yazdığımı sakın unutma... bebeğini çok seviceksin bakmalara doyamayıp vicdan azabı duyacaksın hele bir doğum yapta o zaman herşey farklı olacak :)) KENDİNE KIZACAĞIN BOLCA VAKİT BOLCA PİŞMANLIKLAR OLACAK... Rabbim inşalllah sağlıklı bir şekilde kucağına almayı nasip eder :) ben çok uğraştım bir sorun problemde yoktu rabbim vermedi ve eşimle kavga ettim anne evine döndüm.. Allah bilir biz bilemeyiz.. her şer de bir hayır her hayırda bir şer vardır İçin rahat olsun süper bir anne süper bir baba süper bir aile çok yakında...
 
Herşey yoluna girer ve çok mutlu olursunuz umarım ❤
Çok teşekkür ederim, dilerim siz de
Kalpte de olmayabilir yani. İyi oldu yazdığınız, ola ki hissetmedim ekstradan korkmam, bir sonraki adımı beklerim. Belki şekli şüklü belli olunca...
Dilerim siz benim bu hissetiklerimi hiç tatmazsınız, kalkar göbek atarsınız karnınızı tuta tuta.

Teşekkür ederim, çocuk seven biri de bu tarz hislerde olabiliyor demek ki. İç rahatlatıcı.

Teşekkür ederim, her şeyimi bilen arkadaşım "ben kendi çocuğumdan başka çocukları hala sevmem, bir de seninkini seveceğiz artık mecbur" diyor. Öpüyorum geçtiğini sanıyor yazdığınız yere çok kıkırdadım.
Yapsın inş küçük enişte. (birkaç yazı önce evreni ailenin gıcık küçük eniştesine benzettim, ona istinaden küçük enişte yazdım) Minik kavun kopardı beni yalnız Gülebileceğimi sanmazdım.
Çok teşekkür ederim, tanımadığın birinin dualarında olmak... Çok naziksiniz.
Elbette başımıza ne gelir bilemiyoruz, ben çok emindim ama çocuk doğurmayacağıma. Bunca yıldır da etkili bir şekilde korunuyorduk, yol yordam bilmeyen ergenler de değildik. Kozmik şaka işte. Tavsiyenizi dikkate almaya çalışacağım teşekkür ederim.
 

ben size katılıyorum tamamen, tabi ki annelik hissi hemen olmuyor.
Ama ne bileyim belki yazı dilinden, anlatımından dolayı çocuklardan nefret eden, asla çocuk bakmak istemeyecek biri izlenimi oluşturuyor. Mesela vajinam genişleyecek, sezaryen kesisi olacak, vücudum bozulacak gibi cümleler kurması böyle bir izlenim veriyor.
Yoksa ilk etapta yaşanan "simdi ben ne yapacağım, ne halt ettim?" duygusu çok normal.
 
Ben kürtaj diyorum. Bebek istenildiğinde bile lohusa depresyonu yaşaniliyor, kalmiş bu denli istememek.

Bunun adi keyfi kürtaj değil bence, hem sen, hem karnindaki için en iyi seçenek.

Yani en kücük şeyde "keşke doğurmasaydim" düşünebilirsin. Eşin ile ilişkini zorlayabilir,..

Yank kürtaj seçeneğini hemen eleme.
 

İki buçuk yaşında çocuğum var doğumda kucağıma verdiklerinde de, ilk emzirdiğimde de sevgi hissetmedim. Korktum, ağladım, ben ne yaptım dedim. Beceremeyeceğim dedim. Bu söylemler eksik hissettirdi en çok. Herkes hemen öğrenir öğrenmez sevmek zorunda gibi gelince korktum ya hiç sevemezsem diye.
Halbuki öyle normalmiş ki. O yorucu tempoda daha bana tepki veremeyen bir bebeğe sevgi duyamamak. Zamanla başladı sevgim. Şimdi birbirimize deli oluyoruz.
Yapmayln bunu artık ya lütfen.
Nice lohusa anne benim gibi kendini canavar hissediyor hemen sevgi hissedemediğinde.
Zamana ihtiyacımız var belki de.
Herkes farklı, her annelik kendine özgü
 
Ilk tavsiyem üzerinde baskı hissetme.
Ben hamilelik boyunca o muhteşem annelik hissinin gelmesini bekledim..
Kalp sesini duyunca duygulanan, ağlayan kadın görüntüsü var ya, önce o olmadı.
Sonra hiç karnımı falan okşamadım.
Bebeğime masallar falan okumadım.
Konuşmadım.
O filmlerde olan 'bak babasi, oglun/kizin' diye elini karnına götürme falan hiç öyle seyleri de istemedim.
Kucağıma almadan, hatta kucağıma aldıktan sonra bakmayı öğrenip her şey yoluna girmeden anne olmayi sevmedim.
Istediğim ve planlı gebelik olmasına rağmen dünyam sasti.
O yüzden kendinizi üzmeyin :)
3 çocuk annesiyim, iyiki varlar.
Hayatımı ipotek altına aldıklarını düşünmüyorum. Ki ben hamilelikte çocuk için parazit gibi bir şey, anneyi sömürüyor tarzı şeyler söylemiştim de doktorum endişe ile yüzüme bakmıştı :)) ipotegin bir üst leveli.
 
Bebek istemiyormussun. Sevinmiyorsun, hatta icinden cigliklar atmak geliyormus. Sonradan ister misin bilemem ama kendimi bebegin yerine koydum da uzuldum. Istenmeden dunyaya gelmek kotu birsey. Ne soyleyecegimi bilemiyorum.
Hayirli olsun.
 
Doğum yaptığım güne kadar normal istedim. Sırf iz kalmasın ameliyat olmayayım daha zor geçmesin diye. Ne oldu? Mecburi sezeryan. Şimdi iz bile kalmadı neredeyse kalsa ne olur yavrumdan hatıra ama o zamna öyle gelmiyordu bana da. Ben bunu 9 ay düşündüm. Çok normal değil mi beklemediği bir anda vücudu değişecek.

İnşallah güzel sevgi dolu bı anne olur ki çocuğu kucağına alınca aksi olacağını düşünmüyorum. Ama bana hiç cocuk istemeyen birinin bı anda hamile olduğunu öğrendiğinde bunları düşünmesi normal geldi açıkçası.
 
Keyfi kürtaja bende karşıyım. Sizinde seçenekleriniz arasında yokmuş zaten. Bu durumda Allah sağlıklı, hayırlı evlat versin demekten başka çare yok gibi görünüyor. Yazdığınız olumsuzluklar yaşayacaklarınızın küçük bir kısmı sadece :) siz fragmanı özetlemişsiniz :)) aramıza hoş geldiniz.

Size sadece birkaç ay veriyorum ne yazsak boş çünkü. O evlat kokusunu içinize bir çekin sizinle tekrar görüşelim. Şimdi bebeğin ayak kokusu bile bağımlılık yapıyor koklamak istiyor insan desem kafayı mı yemiş bu dersiniz. Vallahi yapıyor
 

Aaa ben:))
Her şey yoluna girene kadar baskin duygum endişe ve korkuydu.
Ne zaman bebek bakımını tek başıma kivirdigimi anladım, bebegimin yuzune o zaman dogru duzgun bakabildim.
Emek verdikce de bakmalara doyamadım.
Neden herkes her süreci aynı yaşamalı? Niye bu dayatmalar var anlamak mumkun degil.
Ben bir de bu durumu kimseyle konuşamamış iyice korkmustum.
Ya hiç sevemezsem? Ya ben anne olmaya uygun değilsem? Diye..
 
Ben de çocuk konusunda aynı sizin gibi düşünüyorum o yüzden konuyu okurken ruhum daraldı. Ay Allah korusun diye diye okudum. Ama ne bileyim sizinki iyi olmuş sanki. Böyle uzaktan bakıp “iyi ki hamile galmışın gız” diye yorum yapmam sinirinizi bozabilir biliyorum Ama böyle düşündüm gerçekten. Çocuk isteyen eş, 10 yıldır devam eden güzel bir evlilik, çocuk yetiştirmeye uygun olgun yaşlar, akıllı mantıklı bir anne... Üzgünüm ama doğurmak zorundasınız. Biraz sizin gibiler de doğursun etrafta görgülü bebeler olsun.

Doğduğunda kucağınıza verecekler sonra birden ışık patlamaları ve arkada güzel bir müzikle anneliği tadacaksınız gibi bir durum olduğunu sanmıyorum. Zamanla aranızdaki bağ gelişecek ve iyiki olmuş diyeceksiniz.

Sevmezseniz cami avlusuna falan bırakırsınız yani öyle dönüşü olmayan bir yol değil (yemin ederim şaka yaptım vurmayın)
 
Aradığım en net cevap sizinki oldu. Birçok olumsuzluğu yaşamamış yine de zamanla sevgiyi, annelik olayını hissedebilmişsiniz. İnanın ilaç gibi geldiniz. Teşekkür ederim.
Açıkçası bu durumda merhametime güveniyorum, inanamayacağınız bir merhamet yoğunluğuna sahibim. Örnekler verip kendimi yüce göstermeye çalışıyor durumuna düşmek istemiyorum. Vicdan ve merhamet bende tavandır.
Kusura bakmayın, sizi de gıcık edebilecek bir konu bu. Dilerim her şey rayına, yoluna girer hayatınızda. İyi niyetiniz için teşekkür ederim.
Sağlık problemi olmadıkça düşünmüyorum.
O çok mutlu. Bunca yıl benim için, benim istediğim şekilde yaşadı. Şu an eline şekeri verip, 5 saniye sonra çekip alınan çocuk gibi hisseder.
 
Dusunsenize dogumdan sonra ki konuları. Şimdi ben bunu sürekli emzirecek miyim? Bıktım yemin ederim bez dayanmıyor cüzdanı mi bosaltti bu çocuk Alın bunu burdan sürekli bana bakıyor kendimi göz hapsinde hissediyorum Uyku düzenim falan kalmadı kabarasan gibi çöktü gecelerimin üstüne ne zaman yurucek bu yaa artık kendi ayaklarinin üzerinde dursun peşinde kosamam yoruldum ayy alemsin yaa ama işin şakası tabi bu yazdiklarim yanlış anlama eminim o gün geldiğinde gayet güzel iyi anne olur senden hızlı alismaya çalış yeter Lütfen bu konu dursun hatirlatalim sana surekli nolduuu pimpirikli anne diye
 

ben de iyi bakan, ilgili bir anne olacağını düşünüyorum. Yorumlarını filan çok severek okuyorum, bilinçli bir kadın belli ki. Benim en büyük korkum kendisinin mutsuz olması, alışamaması. Hiç sıcak bakmayan biri için zor olabilir gibi geliyor. Bence de öyle veya böyle alışacak ve çok sevecek.

Bu arada kavun kokusu ben de ne kalp atışında, ne tekmelerde öyle deli gibi gözyaşlarına bogulmadim. Doğum yapınca bile ben buna nasıl bakacağım, nasıl becereceğim, aptallık ettim çocuk yaparak diye ağladım. Ama şu an 1 yaşında kızım, resmen aşık oluyorum her geçen gün. İnşallah siz de çok mutlu olursunuz.
 
Demekki geçen ki gerginliginiz gebeliktenmis :))

Istemiyorsaniz ve hiç dusunmemisseniz bu dusundukleriniz çok normal.

Kalp atışını duyacağım , tüm endişelerim gidecek diye düşünmeyin. Buna sartlanirsaniz yeniden umutsuzlanabilirsiniz.

Bu süreç sadece kabullenmenize yarayacak.

Mesela ben ellerini , gıdığını koklayinca sakinlesiyordum. Gebelik süreci ya da kalp atışı, tekme v.s annelik duygularımı çokta deprestirmiyordu.

Her şey zamanla yerine oturacak.

Şu an boş gebelik çıksa eminim ki içinizden dudaginizi büzeceksiniz.
 

Kesinlikle. Bu doğsun al kucağına anneliği anlayacaksın büyük aşk demeleri beni mahvetti ilk aylarda. Suçladım kendimi.
Halbuki annelik hissi bana öyle vahiy gibi gelmedi. Yaşadıkça, paylaştıkça arttı.
Kayınvalidem emzirmeyi öve öve bitiremezdi. Bir ay meme yarasıyla uykusuzluktan perişan emzirirken kendimi öyle kandırılmış hissederdim ki. Bir kadın bunun neyimş sever derdim.
Sonra altı aylık oldu. Emerken kıkırdamaya, bana bakmaya, eliyle yüzümü sevmeye başladı. A ne güzelmiş dedim ben
Belkş şartlamasalardı bu kadar suçlamazdım kendimi.
 
valla dogana kadar hatta bence 2 yasina kadar anneligi hissedemiyorsun.. hamileligi,dogurmasi ,gazi, aglamasi,kakasi derken annelik ne güzel bir duyguymus diyemiyorsun.. hatta ben cogu zaman rahat mi batti, derdin neydi dedigim zamanlar cok oldu.. laptop kirmisligim var sinirden o kadar diyeyim size..
sizi anliyorum çünkü özgürlugune rahatina keyfine düskun biriyim.. sizin kadar olmasa da cok anne olmak icin ölüp biten biri degildim.. olsun istiyordum ama olmasa da olur diye dusünüyordum..
özellikle hayatina ipotek konulmasi kismini birebir ayni fikirdeydim..

dogdugundan beri madem geldin bu benim hayatim sen adapte olacaksin deyip
tabir-i caizse sokak kedisi gibi gezdirdim..
herşeyi bildigim gibi yaptim.. emmedi sorun etmedim.. yani şu dünya bebeginin etrafinda dönen anneler gibi olmadim..hayata kimsenin kölesi olmak icin gelmedik.. kul köle gibi davranmaya gerek yok.. cocuklar kolaydir karnini doyur sevgi ver buyusun.. zorlastiran biziz.. aman aglamasin her istedigi olsun en guzelini giysin en guzelini yesin organik beslensin vs vs vs.. bu saglikli bir hayat degil ama artik neredeyse bütün anneler böyle..
onlari gördükce korkuyor insan..

ben bebegimi ilk firsatta anneanne babaanne kim varsa güvendigim birakip keyfime baktim sinemadan da kalmadim alisveristen de tatildende..
simdi 3 yasinda gezmeye gidiyoruz dedigim de valizini kapip kapida bekleyen bir oglum var..
az buyusun dunyayi da gezecegiz insallah..
velhasil kelam cocuk inanin cok güzel.
zorluklari var evet ama güzellikleri cok daha fazla..
sadece tavsiyem hayatinizi cocuk icin askiya almayin.. eger böyle yapmazsaniz cok ta eglenceli günler sizi bekliyor..
yalniz 2 sene sabir
 
İyi de Doğum yaptıktan Sonra hangi anne istemez keşke doğurmasaydım der.Şu anda böle hissetmesi normal bence çünkü planlı değil
 
Bazen karşı tarafa şey denir "dost musun düşman mı" hah işte ondan. Çok güldüm gerçekten, doğurmak zorundayım evet. Doğana kadar da etrafa "peyniiiiiiir" der gibi sırıtmak da zorundayım, çünkü her kadın anne olmak ister, istemeyen aliendır, bizden değildir.
Komşu olsaydık keşke, cami avlusu değil de bunaldıkça gelir bırakırdım, uyurdum.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…