Ahahaha hayat iste. Espri anlayisi hep boyle. Yapacak bir sey yok. 18 . Hafta itibari kle ortalama olarak su an hissettiklerin anlamsiz olacak. Cunku mini tekmeler, hickiriklar olacak hayatinda ve mucizeyi yasayacaksin.Koalina lütfen gel ve yorum yaz, lütfen.
Ağlamak ile çığlık atmak arasında gidip geliyorum.
Erken yaşta evlendim, evlenirken amacım üremek değil, sevdiğim adamla aynı evde olmaktı. Hatta üniversiteyi bıraktım evlendiğim için, sonra beni eşim okuttu.
10 küsur yıldır da evliyim.
Kendimi bildim bileli emin olduğum tek şey çocuk istemediğimdi. Hatta bir tık üstü, çocuk sevmem. Bir çocuğa tebessüm etmem için çok sevimli ya da güzel olması gerekir. Ağladığı anda araziyim.
Bunca yıl gayet güzel korun, bir kere bile kürtaj ya da hamilelik deneyimin olmasın, sonra pat!
Yıllardır deli gibi uğraşanlar, ilaçlar kullananlar, çocuk diye yalvaranlar varken elbette çocuk istemeyen birisi hamile kalacaktı, çünkü hayat böyledir. Murphy kanunları geçerlidir.
Önce evde test yaptım, 2 tane. 5 dakika bile beklemeye gerek kalmadı, anında iki çizgi.
Testler aynı markaydı, bozuktur dedim, ama içten içe hissediyorum, zaten hayatımda ilk defa test yapma gereği duydum.
Koştur koştur git sağlık ocağına. Sabah 10a kadar kan alıyorlarmış. Devlete gidersem mesai bitimine çıkarmış. (saat daha 11)
Koş özel hastaneye. Sonuç? Beta denilen bir şey varmış 4000e yakınmış, gözüm aydınmış. Ama kese diye bir şey varmış, o olmazsa dış gebelikmiş yani gebelik yokmuş. Randevu al, ultrasona gir.
Bir gözünüz aydın silsilesini de orada ye. Nasıl bir suratım varsa artık
"şoktasınız galiba"
"istenmeyen gebelik galiba"
"3. çocuğunuz falan mı çok mu geldi"
gibi laflar duydum sık sık.
Bunlar söylenirken eşim ayağıyla beni dürtüyor. Benim yerime cevap veriyor. Ben hayatım boyunca uğramayacağıma emin olduğum kadın doğum bölümünde irite bir şekilde etrafa bakıyorum, kadınlar birbirlerini anlayan, onaylayan bakışlarla bakıyor. Yanımda bir çocuk olmadığına göre karnımda var demek, ben de onlardanım demek, herkes mutlu, ben içime böğürüyorum.
Tek kalmış bir prezervatif, kutusu olmayan, tek duran, onun yanında da jelatini daha açılmamış yeni kutu. Sevişme anında kim jelatini, arkasından kutuyu, arkasından da prezervatifi sırasından koparır? Tek başına duran varken kimse yapmaz işte. Yapmazsan böyle oluyor demek. Yırtıldı belki de.
Keyfi kürtaja karşıyım, haliyle benim için seçenek değil.
Zaten bütün bunlar olurken eşin ne alemde derseniz, eşim çocuk istiyordu ama ben istemediğim için ve çocuk %99 annenin alanı olduğu için baskı yapmıyordu. Şu an çok mutlu ama mutsuz olduğum için anlık mutluluk yaşayabiliyor. Adama yine huzur yok yani.
Gerçekten anlamıyorum. Çocuk isteyenlerin beni anlamayacağını da biliyorum. Peki ben sizden ne istiyorum?
4 haftalık mıymış neymiş, 2-3 hafta sonra bir şey için gidecektik unuttum ne için olduğunu da, ben (olumsuzluk harici) hiçbir şey hissetmiyorum. Annelik mannelik yok içimde. Ben nasıl alışacağım? Bana tavsiye verin.
Arkadaşım "kızım-oğlum" diyerek karnını sev dedi. Ben karnımı ellediğimde tek düşündüğüm "zaten 8-9 kilo fazlam vardı, bir de bu çıktı" oluyor. Diyetisyene gideceğim, neden? En faydalı besinler nedir diye değil, en az kiloyu alarak nasıl atlatırım onu öğrenmek için.
Çok mutsuzum. Umutsuzum. Hayatın artık bittiğini düşünüyorum. İpoteklendi hayatım.
Bu yazdıklarımı okumak zorunda olan, tedavi gören arkadaşım senin için de mutsuzum. Benim bunları yazmam yerine senin mutlulukla "hamileyim" diye konu açman gerekiyordu. Lütfen bana kızma. Hayat adil değil, bunu bilmiyor muyduk zaten?
Çok teşekkür ederim, çok tatlısınız.Sizden ricam bir daha ki kontrole gittiğinizde doktordan kalp atışlarını size de dinletmesini isteyin lütfen bunu yapinn... sonra tekrar konu acın zira sizi merak edeceğim... siz istesenizde işitemesenizde birden gelen annelik hisleride doğanın bir parçası edinilen bir sey değil... Ben nedense sizin cok iyi bir anne olacağınıza inanıyorum...
sezeryan oldum hıc ız yok ? estetık yapıyorlar dırek yapıstırma gercekten hıc ız yok gobek falan da yok dumduzŞu an doğumdan korkuyorum. Sezaryen olursa karnımda bırakacağı iz ve şekilsizlikten, normal doğum olursa geniş geniş olacak bir vajinadan, doğum süresinden ve acısından...
Sonra da rahat hayatın bitişinden...
Kendini komik zanneden, ailenin güdük eniştesi gibi. Kenarda "hehe-he" diye gülüyor da kendinden başka gülen yok.Ahahaha hayat iste. Espri anlayisi hep boyle. Yapacak bir sey yok. 18 . Hafta itibari kle ortalama olarak su an hissettiklerin anlamsiz olacak. Cunku mini tekmeler, hickiriklar olacak hayatinda ve mucizeyi yasayacaksin.
Bu cvbı veren biri bence iyi bir anne olur. Merak etmeyin her şeyiniz çok güzel olacak. Hiç tanımadığı birine üzülen biri kanından canından olan bebeğin yüzünü gördüğünde dünyaları karşısına alır. Hem öyle annelik direk yüklenmiyor ya doğsun hareketlensin şebeklik yapsın bak bakalım onu görmeden zaman geçirebilecek misin?Çok özür dilerim size bunları hatırlattığım için. Yazdıklarınızdan hangisine daha çok üzüldüm bilmiyorum.
Vicdan azabı kesin çekerim, gün geliyor haberlerdeki bir şeye oturup ağlıyorum, insanlara üzülüyorum (öncesinde, hamilelikle ilgisi yok)
Herkes hamilelikte anneliği hissediyor die bişey yok ki öyle sartlandirmayinKese varmış, kalp demek ki 2-3 hafta sonraki. Hani belki kalp atışı işin içine girince duygulanır mıyım acaba bilemiyorum ki.
Keyfi kürtaja karşıyım, evet. Evlilik dışı değil, sağlıkla ilgili de bir problem çıkmazsa doğacak.
Üzüldüğünüz için teşekkür ederim, anlamışsınız beni demek ki.
Biyolojik saat dediler, an gelecek isteyeceksin dediler, hiçbiri olmadı. E bariz hamileyim şu an, hala his yok.
Adım adım gideyim o zaman. Sırada kalp atışı.
Koalina lütfen gel ve yorum yaz, lütfen.
Ağlamak ile çığlık atmak arasında gidip geliyorum.
Erken yaşta evlendim, evlenirken amacım üremek değil, sevdiğim adamla aynı evde olmaktı. Hatta üniversiteyi bıraktım evlendiğim için, sonra beni eşim okuttu.
10 küsur yıldır da evliyim.
Kendimi bildim bileli emin olduğum tek şey çocuk istemediğimdi. Hatta bir tık üstü, çocuk sevmem. Bir çocuğa tebessüm etmem için çok sevimli ya da güzel olması gerekir. Ağladığı anda araziyim.
Bunca yıl gayet güzel korun, bir kere bile kürtaj ya da hamilelik deneyimin olmasın, sonra pat!
Yıllardır deli gibi uğraşanlar, ilaçlar kullananlar, çocuk diye yalvaranlar varken elbette çocuk istemeyen birisi hamile kalacaktı, çünkü hayat böyledir. Murphy kanunları geçerlidir.
Önce evde test yaptım, 2 tane. 5 dakika bile beklemeye gerek kalmadı, anında iki çizgi.
Testler aynı markaydı, bozuktur dedim, ama içten içe hissediyorum, zaten hayatımda ilk defa test yapma gereği duydum.
Koştur koştur git sağlık ocağına. Sabah 10a kadar kan alıyorlarmış. Devlete gidersem mesai bitimine çıkarmış. (saat daha 11)
Koş özel hastaneye. Sonuç? Beta denilen bir şey varmış 4000e yakınmış, gözüm aydınmış. Ama kese diye bir şey varmış, o olmazsa dış gebelikmiş yani gebelik yokmuş. Randevu al, ultrasona gir.
Bir gözünüz aydın silsilesini de orada ye. Nasıl bir suratım varsa artık
"şoktasınız galiba"
"istenmeyen gebelik galiba"
"3. çocuğunuz falan mı çok mu geldi"
gibi laflar duydum sık sık.
Bunlar söylenirken eşim ayağıyla beni dürtüyor. Benim yerime cevap veriyor. Ben hayatım boyunca uğramayacağıma emin olduğum kadın doğum bölümünde irite bir şekilde etrafa bakıyorum, kadınlar birbirlerini anlayan, onaylayan bakışlarla bakıyor. Yanımda bir çocuk olmadığına göre karnımda var demek, ben de onlardanım demek, herkes mutlu, ben içime böğürüyorum.
Tek kalmış bir prezervatif, kutusu olmayan, tek duran, onun yanında da jelatini daha açılmamış yeni kutu. Sevişme anında kim jelatini, arkasından kutuyu, arkasından da prezervatifi sırasından koparır? Tek başına duran varken kimse yapmaz işte. Yapmazsan böyle oluyor demek. Yırtıldı belki de.
Keyfi kürtaja karşıyım, haliyle benim için seçenek değil.
Zaten bütün bunlar olurken eşin ne alemde derseniz, eşim çocuk istiyordu ama ben istemediğim için ve çocuk %99 annenin alanı olduğu için baskı yapmıyordu. Şu an çok mutlu ama mutsuz olduğum için anlık mutluluk yaşayabiliyor. Adama yine huzur yok yani.
Gerçekten anlamıyorum. Çocuk isteyenlerin beni anlamayacağını da biliyorum. Peki ben sizden ne istiyorum?
4 haftalık mıymış neymiş, 2-3 hafta sonra bir şey için gidecektik unuttum ne için olduğunu da, ben (olumsuzluk harici) hiçbir şey hissetmiyorum. Annelik mannelik yok içimde. Ben nasıl alışacağım? Bana tavsiye verin.
Arkadaşım "kızım-oğlum" diyerek karnını sev dedi. Ben karnımı ellediğimde tek düşündüğüm "zaten 8-9 kilo fazlam vardı, bir de bu çıktı" oluyor. Diyetisyene gideceğim, neden? En faydalı besinler nedir diye değil, en az kiloyu alarak nasıl atlatırım onu öğrenmek için.
Çok mutsuzum. Umutsuzum. Hayatın artık bittiğini düşünüyorum. İpoteklendi hayatım.
Bu yazdıklarımı okumak zorunda olan, tedavi gören arkadaşım senin için de mutsuzum. Benim bunları yazmam yerine senin mutlulukla "hamileyim" diye konu açman gerekiyordu. Lütfen bana kızma. Hayat adil değil, bunu bilmiyor muyduk zaten?
Bu bi başlangıç diyelim:)Hamilelik depresyonu da mı var? Doğum sonrasını biliyordum da hamileliği duymamıştım. Ama ondan değildir benimki.
Bence siz çok iyi bir anne olacaksınız :) şuan bunları yaşayacağınızı bildiğiniz için korkuyorsunuz ama belki yarın kaza geçirecektin ve ameliyat olman gerekecekti yada bir uzvunu kaybedecektin ve hayatın yine tepetaklak olacaktı bilemeyiz ki hayat sürprizlerle dolu ve sizinki çok güzel bir sürpriz tadını çıkarın bence ve korkmak yerine ben güçlüyüm ve bunu yapabilirim deyinŞu an doğumdan korkuyorum. Sezaryen olursa karnımda bırakacağı iz ve şekilsizlikten, normal doğum olursa geniş geniş olacak bir vajinadan, doğum süresinden ve acısından...
Sonra da rahat hayatın bitişinden...
Hepsi geçecek her zaman sorular olacak ama korku dolu değil yerini mutlu sorulara bırakacak. Siz destek alın bence daha rahat atlatirsiniz bu süreci. Hamilelik inanılmaz sabır işidir stres bi anda çoğalıverir size de bebeğe de zararlı olmasın.Çok teşekkür ederim. Dilerim dediğiniz gibi ilerler. Milyon tane soru var kafamda dediğiniz gibi.
Oyle deme yaa ooo minik kalbinin gum gum attigini duyunca sonra hareketlerini hissettikÇe icinde senden bi parcanin bi canlinin olup senden beslendigini daha karnindayken an ve an seninle buyumeye basladigini algiladiginda boyle dusunmeceksn bundan eminim zamanla hissiyatin degisir su an daha cok yeni,, misal ben melegimi dogurabilmek icin sirf yasasin diye dunyanin ta bi ucundan bi ucuna gittim baska carem yoktu cunki bi basima sukurler olsun ki memur olabildim onun sayesinde.Bu yazin burda dursun 8 ay sonra bu yazdiklarini okuyunca haksizlik ettigini anlicaksin .)Kese varmış, kalp demek ki 2-3 hafta sonraki. Hani belki kalp atışı işin içine girince duygulanır mıyım acaba bilemiyorum ki.
Keyfi kürtaja karşıyım, evet. Evlilik dışı değil, sağlıkla ilgili de bir problem çıkmazsa doğacak.
Üzüldüğünüz için teşekkür ederim, anlamışsınız beni demek ki.
Biyolojik saat dediler, an gelecek isteyeceksin dediler, hiçbiri olmadı. E bariz hamileyim şu an, hala his yok.
Adım adım gideyim o zaman. Sırada kalp atışı.
Kese varmış, kalp demek ki 2-3 hafta sonraki. Hani belki kalp atışı işin içine girince duygulanır mıyım acaba bilemiyorum ki.
Keyfi kürtaja karşıyım, evet. Evlilik dışı değil, sağlıkla ilgili de bir problem çıkmazsa doğacak.
Üzüldüğünüz için teşekkür ederim, anlamışsınız beni demek ki.
Biyolojik saat dediler, an gelecek isteyeceksin dediler, hiçbiri olmadı. E bariz hamileyim şu an, hala his yok.
Adım adım gideyim o zaman. Sırada kalp atışı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?