Evrenin saç baş yolduran espri anlayışı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

valla ne yalan söyleyeyim ben de ilk 2 3 gün besige bile yaklaşmadım. Yani oralarda dolanıyorum, annem tutuyor emziriyorum ama kendimde değildim. Sonra 2 3 gün geçti, biraz bas basa kaldık, yanina gittim uykusunda gülümsüyor ya bebekler ilk doğduklarında refleks olarak. Allahım dedim bu ne tatlı birsey
 
Aslına bakarsan hamileyken ben de pek bişey hissetmemiştim. Ama bı kere çok stresli bı gün gecirmistim ve o gün bebeğim hiç hareket etmemişti çok korktum,endişelendim o zaman seveceğimi anlamıştım.

Herşey güzel gidiyordu doğum zamani geldi çok korkuyordum keşke hamile kalmasaydim diye sitem ettim günlerce.

Doğum yaptıktan sonra "ben ne halt yedim" diyerek yaşadım 2 ay boyunca. Emmiyordu,uyumuyordu ve malesef kolikti. Hatta bir gece eşime "ben sabahtan akşama kadar bunun için uğraşıp didiniyorum bu çocuk bana hiç gülmüyor" deyip ağlamıştım

Ama gel gör kiiii şimdi 8 aylık oldu. Aldığım nefes oldu. Aramızda bı bağımlılık yok ama bı bağ var bunu ben ve o biliyoruz bu çok güzel güzel olacak güzel merak etmeyin. Bu arada ben de çocuk sevmezdim hala da sevmiyorum ama şimdi çocuklara karşı daha hassas davranıyorum. Onlara zarar geldiğinde uykularım kaçıyor. İnşallah sen de alışırsın. Herkes canım yavrum diyerek göbeğini sevmek zorunda değil merak etme
 
Yahu herkes hamileliği cidden şen kahkahalarla mı yaşıyor? Nedir bu yüklenme?

Gayet normal hissettikleriniz hiç paniklemeyin. Ben "Bebeğin olursa sen risk altina girersin" cümlesine rağmen aylarca olmuyor diye ağladım. Bunca çabaya rağmen testte pozitifi gördüğüm an gidip eşimi sarsıp "Ne yaptık lan biz?" demek istedim oyle bir korku...

Aylar geçti karnım belirginleşti. Mutlu mutsuz belli olmayan bir ruh halindeydim. "Ne olacak, nasıl bir annr olacağım, bizim düzenimiz vardı..."

Her alışverişte kendimi tuhaf buldum." Niye bu kadar hissizim?" "Ben kesin sevmeyeceğim bebeğimi." "Ben kötü anne olucam." yedim durdum kendimi.

Bebeğim doğdu. Ilk gördüğüm an: Tamam güzel bebek, bir ağlamaklı duygulanma.Ama o bahsedilen yoğunluk yok. Sadece koluna bileklik takmayı unutmayın diye tembihledim hemşireyi. Doğumhane de bile aynı his "Allah belanı versin missisim, sen insan değilsin bu hisler az."

O kadar programlanmışız ki "Uffff çok yoğun hissedeceksin." " Karnında kelebekler uçuşacak." Illa herkeste aynı olacak. Sırf bu hisleri hissetme zorunluluğu yüzünden güzelim günlerimi mahvettim.

Şimdi kızım 2 yaşında. Nasıl bir his biliyor musun? Böyle sarılırken daha fazla sarılasınız geliyor. Konuşmaları sanki ömrünüze bir gün eklenmiş gibi bie mutluluk veriyor. Bugün mesela "Sen ben ol, ben de sen olayım." dedi. Kabul ettim. Beni mimiklerime kadar taklit edebiliyor. Nadide, çok narin, kıymetli bir ayna gibi olacak sizin bebeğinizde. Siz güldükçe o da o gülecek. O güldükçe siz de mutlu olacaksınız.

Lütfen şartlanmayin, acele etmeyin. Kendinizi beklentiye sokup zaten karmakarışık olan ruhunuzu daha yormayın. Insanların sacma sapan yargılamalarına kulak asmayın. Sağlıkla gelsin inşallah.
 
Hatta ve hatta ilk emzirdigim zamanlarda annem "bebeğinin yuzune bak sana bakıyor" derdi bakamazdim. Çocuğunla konus,sev derdi "ne diyeceğim ben" diye afallardim. Bu durum tam 2-3 ay sürdü. Gerçekten kendimi canavar gibi hissetmeye başlamıştım. Tamam seviyordum ama alt üst olmuştum. Hatta herkes emzirse babasına anne diyecek demeye başlamıştı. Düşünün.. ama hepsi geride kaldı. Yani herkes aynı degil. Ben çok zor geçirdim ama geçti inanın geciyor. Yani gülüyor,bı düzen olusuyor ve sosyallesiyor. Sonrasi zaten çok eğlenceli. Korkmayin
 
Senin canından can o..belki şu an böyle hissediyorsun, olabilir ama onun kalp atışlarını bir duy..o kadar tarifsiz bir duygu ki anne olmak..niye bu kadar bekledim ki diyeceksin..ona alıştıkça,emzirdikçe..ne aldığın kilo umrunda olacak ne de dünya..hayatının merkezi miniğin olacak..güzel kalpli bir anne olacagınızı düşünüyorum..içinizde canınız var çünkü..tadını çıkarın..
 
İçim rahatladı gerçekten, olumsuz tecrübelerini paylaşanlara çok teşekkür ederim, zira her yer instagram annesi mübarek
İfşa oldum bu arada, arkadaşım aradı "ooo kavunum" diyor. Kendisininkinden başka çocuğu sevmediğini yazmayacaktım, oradan yakaladı beni. Bir de 4 haftalık kısmından.

Bak işte normalde bunları hesap eder, bilgi değişikliği yaparım. Ama şimdi yapamadım. Neden? Çünkü beynimden besleniyor, zekam paylaşılıyor. (burada kötü laf yok lütfen üstüme gelmeyiniz şaka şaka)

Bu arada konuma "beğenmedim" ibaresi, ifadesi atan 4lü arkadaş takımı kızlar...
Konumu ben de beğenmiyorum. Ben ister miydim sizce böyle konum olsun?
Anlıyorum siz olsun diye uğraşıyorken, belki de kürler deniyorken bir başka kişi hayalinizi karabasan olarak görüyor ve bu da canınızı sıkıyor. Bir de benim açımdan bakmaya çalışın ama.
 

Dünyada bir iz bıraktım. Genlerimi aktardım başka bir insanın yaratılmasında katkım oldu vücudumla. Bu yüzden rahat hayatın bitişi diye düşünmüyorum. Hayatın başka bir evresi sonuçta. Sezaryen iz bırakıyor ama normalde vajina genişlemesi üçüncü doğumda falan anca olur. Çok nadirdir ilk doğumda sallandı düştü aşağıya diyenler. Ki normal de değil vajinal doğum deniyor. Doğumun normali anarmoli olmaz da ağız alışkanlığı işte. Ben “normal doğum harika mı? gerçekten hiç mi kötü tarafı yok. İdrar kaçırma, epizyo sonrası dışkı tutamama, genişleme ve buna bağlı ses çıkması yürürken bile” diye sordum doktora. Üç dört vajinal doğumdan sonra olur dedi.

Önceliğin çok iyi bir doktor bulmak olsun. Hangi şehirdesin? Bu süreçte seni psikolojik olarakta hazırlamalı doktorun.

İlk sayfalarda birisi sekiz ay demiş. Sekiz ay sonra neden diye bağıra bağıra ağladığın dönem olabilir :) ama altı aylık kızım beni görünce heyecanlanmasına bayılıyorum Bu yüzden seni anlayamam ama tüm iyi dileklerimi ve dualarımı yolluyorum. İnşallah her şey gönlüne göre olur.
 


ben de 7 yıllık evliyim. hiç çocuk istemedim . sonra yaşım ilerleyince istemeye başladım. şu an 37 yaşındayım 2 ay sonra anne olacağım. yani demem o ki yaşla da ilgili sanırım. etrafımda benden küçük kuzen ve arkadaşlarımın çocukları olunca son zamanlarda görüşmek bile istemiyordum. kendimi kötü hissediyordum. çocuksuz yaşlı çift akrabaları görünce böyle mi olacağım diye düşünüyordum. anne olamayacak yaşa geldiğinde yılları geri alamadığında isteyecektin ama iş işten geçmiş olacaktı. bence insanın içindeki o boşluğu bebekten başka birşey dolduramayacak. arkadaşlarım bana ilk hamile olduğum zamanlar çok şaşırmıştı . ama insanların fikirleri zaman içeriisnde değişebiliyor. sen de içinde oynayan bir şeyler olduğunda hissedeceksindir. bebeklerin herşeyi hissettiği bilimsel olarak da kanıtlandı. istenmediğini hissederse mutsuz olur
 
Ben hamile kalmak isteyen ve istemeyenleri anlamayan biri olarak şurda oturayım, ben nötr çekimser veriyorum
 
Çocuklu hayat çok zor.hiç birşey eskisi gibi olmuyor geceler uykusuz, günler yorgun ,bol kakalı, kusmuklu ateşli, öksürüklü ,ağlamalı ,zırlamalı, gittiğin yerde kendini yere atmalı.... uzar gider bu liste.aslında ebeveyn olmak tam bi delilik bunu her annenin hissettiğine Emin’im. Ama gelgelelim uyuduğundaki o masum yüzü gülüşü nefesi herşeyi de dünyada başka yerde bulamayacağın bir tat veriyor insana. Yok bulamazsın.. başkasının çocuğu en fazla ne kadar sevimli gelebilir ki insana? Ama kendi çocuğun aman Allahım dünyada ondan daha güzel hiç bir varlık yok ki..yaptığı en ufak hareket bile gurur kaynağı anne için.başkası için o kadar klasik ki o davranış ama anne için inanılmaz yücelikte..hemen gözleri dolar burun direği sızlar... bilmiyorum ben hep çocukları seven biriydim ama kendi çocuklarıma olan sevgim hiç bişeyle kıyaslanamaz bile.işin ilginç kısmı kızıma duyduğum sevgi apayrı oğluma duyduğum sevgi apayrı.ikiside o kadar farklı kulvarlarda ki.ikisinin sevgisi de kıyaslanamaz ama o kadar yüce ki..bilmiyorum ya annelik güzel şey. Er yada geç belki doğunca belki doğmadan belki kucağına alınca belki aylar sonra belkide hiç alışamayacaksın ama o içindeki sevgi o farklı sızı hep bi yerlerde olacak.onu ne kovabileceksin ne atabileceksin.çok yorulacaksın doğru ama değecek fazlasıyla değecek...
 
kavun kokusu .!.:
Teşekkür ederim, yaramı sardı biraz yazdıklarınız. Adım adım gidelim bakalım.
Genişletmek için tıkla...
Lütfen ama lütfen mide bulantın olunca bu düşüncelerin katlanmasın. İnşaallah bulantı olmadan çok güzel geçer hamilelik ama olursa da daha beter hayata kızıp ne bebeğe ne de kendine zehret hayatı. Çünkü o kısa bir dönem..
 
Mide bulantıları yardır yardır gelecek belli ki, aldım mesajınızı.
Aksi gibi burnum çok keskin bir şekilde koku alır. Neyse ki yaz dönemi değil, ter kokusu çok az olacaktır.
 
Belki kizacaksin yazdiklarima ama aldirin bu bebegi kinadigimdan falan degil,dunyaya gelse tamda en ihtiyaci olan anne sefkatinden mahrum olma olasiligi var,ben gecicidir aman alisirsiniz falan diyemicem,hic de alisamayabilirsiniz,her kadin da malesef annelik vasfi yok,her doguran anne olmuyor,belki sizde olamayacaksiniz yazdiklariniza bakilirsa...Omur boyu dogurdugunuza kosullar ne olursa olsun,gozetmek,koruyup kollamak,sevginizi sefkatinizi eksik etmeden herseyden onun icin fedakarlik yapmak zorunda kalicaksiniz.yapamayacaginizi dusundugunuz noktada yinede dogurayim mantigini guderseniz,doguracagin bebege kotuluk yapmis olursunuz.iyi dusunun tasinin,kaldiramayacaginiz sorumluluklarin altina girip pisman olmayin
 
kürtaj tabiki hoş değil ama hakettiği anne sevgisinden ilgisinden mahrum boynu bükük bi çocuk yetiştirilmesine de ben karşıyım. ne bileyim ya sevmeyecekseniz, elinizden gelenin en iyisini yapmayacaksanız, gözlerine merhametle bakmayacaksanız sanki doğurmamak daha mı iyi acaba? özellikle bazen küçücük bebişe ağlıyo susmuyo vs diye markette sokakta vuranlar var aklıma onlar geldi.

şunu da söyliyim benim de 19 aylık bi oğlum var plansız geldi aslında çocuk istemiyo değildim ama o an istemiyodum ama oldu. çoğu şeye de engel oluyor özgürlük kısıtlanıyor, ilk 6 ay düzenli gece uykuları olmuyor. bazen çok sinirleniyorum o olmasaydı şuan şunu yapabilirdim diyorum. ama sonra gözlerinin içine bakınca eriyorum resmen. bana muhtaç, sevgime muhtaç, gözlerimin içine içine bakan bi çift göz. hele bi de gülüşü, sivrilen çenesi, gamzesi, öndeki iki dişi. "annuuu" diye boynuma sarılıp beni sevişi. bütün o olumsuz duyguları kenara bıraktırıyor.

hem de hayatımız sonsuza kadar ipotekli olmayacak ki. o da büyüyecek okula gidecek kendi alanı kendi çevresi olacak, bize arkadaş olacak. yeterki çocukta travma yaratmadan yetiştirelim. mesela şuan bile artık 19 aylık gece uykuları düzenli. uyuttum evimi temizledim kahvemi aldım bilgisayara geçtim keyif yapıyorum. çocuk olunca ölüp biteceğim diye düşünmeyin.
 
+1

Bebeğe annelik yapmak arzusuna bürünemezseniz çocuğun ihtiyacı olan sevgiyi ona vermemekle manen öldüreceğiniz gerçeği kürtajdan daha mı az korkunç ?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

S
Kafayı yemek üzereyim
3 4 5
Yorumlar
86
Görüntüleme
2K
skymoon6
T
Korunma yöntemi hakkına…
2 3 4
Yorumlar
72
Görüntüleme
3K
pamuk musun nesin
1
Fikrinize ihtiyacım var, boşanmak istediğimi söyledim
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
3K
Vaalbara
L
Evlenmek istemem hata mı?
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
2K
Pamukpamuk44
Kayınvalidem Hastalığını Kullanarak Baskı Kuruyor Hiç Huzurumuz Kalmadı Böyle Nereye Kadar ?
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
6K
Nameless29
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…