Ben o'nu bırakmadım ama o beni bıraktı. Hala gözyaşı döküyorum. Annesi başta onu istemedi diye annesini yokluğuyla cezalandırdı.
Artık 9 haftalık olmuştu, bulantılarım fazla olmadığı için seviniyordum. Sürekli dua ediyordum kolay bir hamilelik geçireyim diye. Kalp atışlarını duymanın zamanı gelmiş hatta geçmişti. Oğlumu anneme bırakarak gittim doktora , uzandım karnımı açtım baktılar sonra bi daha baktılar ve kalp atımı yok bide vajinal bakıcaz dediler, 2 gün önce durmuş miniğimin kalbi ,8 hafta 5 günlükken. Acilen kürtaj olacaksın dediler.
Sürekli kendimi suçluyorum sanki eğer başta isteseydim hala karnımda olacaktı bebeğim gibime geliyor.
Ben Allah'ın verdiği lutfu başta beğenmediğim için bu şekilde cezalandırıldım. Rabbim bana çok büyük bir ders verdi.
Bu ayın 25'inde 1 ay olacak bebeğimi kaybedeli. Buraya yazamadım çünkü hala iç hesaplaşmalarım bitmedi . İçimin yangını sönmedi.
O kadar kızgın ve üzgündüm ki kendime ,buraya yazılan bazı abuk subuk kendini bilmezlerin ,şuçlama ve kınama dolu mesajlarına bile ağızlarının payını rahatça verebilecekken susutum.
Kimseler bilmesede ben hala ölen bebeğim için gözyaşı döküyorum