Gülümsettiniz beni çok teşekkür ederim.
Sandalyeye inip çıkması zor oluyor.
Mantıklı olan bu galiba. Çok teşekkür ederim.Hastalıklarını yada özel durumlarını kullanarak insanların tepesine çıkmaya çalışan insanlardan hoşlanmıyorum. Bu durum da karşımdakini biraz kendi haline bırakır objektif düşünmesini beklerdim. Yeterince özür dilemissin bence
Bebekken baş etmek daha kolay, büyüdükçe bazı hareketler alışkanlık halini alıyor. İnatlaşmayı ve ağlamayı alışkanlık haline getirmeden işi eğlenceye dökmek lazım. Tebrikler :)
Gerçekten de öyle. Mizaç olarak zaten çok inatçı, ben de inatlasinca o da iyice huysuzlaştı.
Bulunduğu durumdan ötürü daha duygusal düşünüp kendini daha fedakar görmüş olabilir ben bu halde onu düşünüyorum p cevap vermiyor gibiSelamunaleyküm hanımlar.
İçinden çıkamadığım bir durumdayım şu an.
Bir arkadaşım var. Kendisinin özel bir durumu var. Sağlık sorunu var diyeyim. Tekerlekli sandalyede yaşamak zorunda. Onun harici anne babasını kaybetti. Şu an yalnız yaşıyor. Ben de arkadaşımı çok sevdiğim için hep yanında olmaya çalıştım. Hep destek oldum en zor zamanlarında.
Bu arada benim de mükemmel bir hayatım olmadı. Anne babam boşandı, üvey anne elinde büyüdüm tabi büyümek denirse. 10 sene önce babamı, geçen sene de annemi kaybettim. Bunu söylemekten kastım bu arkadaşım bulunduğu durumdan dolayı sanki bütün kötü olaylar kendi başına gelmiş zannediyor.
Iki üç gün önce ziyaretine gittim. Sohbet ettik. Muzdarip olduğum konudan bahsettim. Ertesi gün arkadaşım bu konu hakkında bir çözüm bulmuş ve bana whatsapp tan mesaj yollamış. Internetim kapalı olduğu için çok çok çok sonra okudum mesajı. Geç okuduğum için de özür diledim.
Bana cevap yazmadı. Ertesi gün tekrar açıklama yaptım.
" onca isimin gücünün arasında sana yardımcı olmak için bir şeyler yaptım ama sen cevao yazma zahmetinde bulunmadın. O saatte cevrimiciydin. ( internetim kapalı, çevrimiçi olmam imkansiz)." yazmış bana. 3. Kez açıklama yaptım. Yine ikna olmadı.
Arkasından açtı ağzını yumdu gözünü. Kasıtlı yaptığımı ve daha hak etmedigim bir sürü şey yazdı.
Çok sinirlendim ve çok üzüldüm.
Kendi özgür iradesiyle fedakarlık yapıp yaptığı fedakarlığı da çok feci başıma kaktı. Özel durumundan dolayı da sert bir söz kullanmadım ama sinirim bozuldu. Benin onun için yaptığım fedakarlığın yanında hiç hatir gönül saymadan ipleri kopardı resmen.
Başkası olsa kesinlikle silerdim ama kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum.
İnanın size anlatsam ona karşı nasıl davrandığımı bana hak verirsiniz ama vicdanen rahatsız olduğum için çok bir şey demedim.
Doğru düşünüyorsunuz ama bunu ona anlatsaniz yanlıs anlar yine tavır yapar
Hayır doğru düşünüyorsunuz. Bizde Türk toplumunda genel olarak şöyle bir kanı var. Ben hastaysam karşımdakini uzebilirim, çünkü hastayım hoş görülmem gerek. Yada diyelim ki yaşlıyım ve bu bana karşımdaki benden küçükse ona ukalalık yapma hakkı verir çünkü ben yaşlıyım ve ondan çok yaşadım bu yüzden bana saygı duyup susmak zorunda. Yada ben körüm diyelim bunun bana, çevremdeki herkesi istisnasız kirabilme hakkı vermesi lazım çünkü ben körüm hayatım çok zor. İşin en kötüsü ama ne biliyormusun? Bizlere bu şekilde davranmalarına biz izin veriyoruz, çünkü ne yaparlarsa yapsınlar ben alttan alayım hayatı yeterince zor zaten diyoruz. Bu insanlarinda kibar olayı düşünceli olmayı öğrenmeleri gerekiyor.
Özel durumdan ziyade çoğu kişi kendince yaptıkları fedakarlıklara dayanarak beklenti içine giriyorlar.
aleykum selamSelamunaleyküm hanımlar.
İçinden çıkamadığım bir durumdayım şu an.
Bir arkadaşım var. Kendisinin özel bir durumu var. Sağlık sorunu var diyeyim. Tekerlekli sandalyede yaşamak zorunda. Onun harici anne babasını kaybetti. Şu an yalnız yaşıyor. Ben de arkadaşımı çok sevdiğim için hep yanında olmaya çalıştım. Hep destek oldum en zor zamanlarında.
Bu arada benim de mükemmel bir hayatım olmadı. Anne babam boşandı, üvey anne elinde büyüdüm tabi büyümek denirse. 10 sene önce babamı, geçen sene de annemi kaybettim. Bunu söylemekten kastım bu arkadaşım bulunduğu durumdan dolayı sanki bütün kötü olaylar kendi başına gelmiş zannediyor.
Iki üç gün önce ziyaretine gittim. Sohbet ettik. Muzdarip olduğum konudan bahsettim. Ertesi gün arkadaşım bu konu hakkında bir çözüm bulmuş ve bana whatsapp tan mesaj yollamış. Internetim kapalı olduğu için çok çok çok sonra okudum mesajı. Geç okuduğum için de özür diledim.
Bana cevap yazmadı. Ertesi gün tekrar açıklama yaptım.
" onca isimin gücünün arasında sana yardımcı olmak için bir şeyler yaptım ama sen cevao yazma zahmetinde bulunmadın. O saatte cevrimiciydin. ( internetim kapalı, çevrimiçi olmam imkansiz)." yazmış bana. 3. Kez açıklama yaptım. Yine ikna olmadı.
Arkasından açtı ağzını yumdu gözünü. Kasıtlı yaptığımı ve daha hak etmedigim bir sürü şey yazdı.
Çok sinirlendim ve çok üzüldüm.
Kendi özgür iradesiyle fedakarlık yapıp yaptığı fedakarlığı da çok feci başıma kaktı. Özel durumundan dolayı da sert bir söz kullanmadım ama sinirim bozuldu. Benin onun için yaptığım fedakarlığın yanında hiç hatir gönül saymadan ipleri kopardı resmen.
Başkası olsa kesinlikle silerdim ama kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum.
Detaylı anlatmadım ifşa olmasın diye. Çeviri yapmış.
ıcınız kesınlıkle rahat olsunDetaylı anlatmadım ifşa olmasın diye. Çeviri yapmış.
Çok zorlanmış ama ben onu kaale almamışım, cevap bile yazmamışım.
Çözüm değil sorun odaklı birisi. Özel durumundan dolayı nazik davrandım ama kirildim. Aklimla vicdanım arasında kaldım
Aradan bir kaç gün geçsin, son bir kez konuşmayı düşünüyorum.
