şu an benim için ilk planda olan şey çocuğum zaten. ve devlette çalışma isteğim de çocuğumun eğitim hayatını garantiye alma bi nevi. çünkü özelde ne kadar çalışacağınız hiç belli değil. her an gönderilme durumuyla karşı karşıyasınız o yüzden paranıza güvenip hiçbişey yapamazsınız.(taksite girme,kredi alma, çocuğumu özel okula gönderme...vs.)
eşim henüz askerliğini yapmadı mesela. o gittiğinde yine çocuğum babasından ayrı kalacak. onunki mecburi peki benimki keyfi mi ? dediğiniz gibi aynı durum eşime olsa o hiç düşünmezdi eminim. söz konusu ben olunca hep birşeylerden fedakarlık yapmak zorunda kalıyorum.
öncelikle "dul" gibi kavramlar benim dünya görüşümde yoktur
sonrasında ben hiç birzaman bir adam yurtdışına çıkınca çocuk babasız kalabilir demedim
başkası dediysede bilemem
zaten konuda o değil konuda konu sahibi arkadaş yani bayan eşden uzaklaşmayı düşünüyor, tersi değil
bu durumda annelik kavramı ve onun getirdiği sorumluluklar ağır basıyor
yoksa kimin ne yaptığı benim çokta umrumda değil herkesin hayatı kendine
bekâr olduğumu o yüzden yüksekten uçtuğumu söylediğiniz için bunu belirttim. ayrıca "dul gibi kavramlar benim dünya görüşümde yoktur" derken ne demek istediğinizi de anlayamadım. tecrübesiz olduğum için böyle konuşabildiğimi söyleyen sizdiniz. ben de mesele evlilik tecrübesi ise dul olmam bunu değiştirir mi diye sordum. her neyse.
anneliğin getirdiği sorumluluk herkese göre farklıdır. fedakarlık çocuk için kariyerinden, umutlarından, kişiliğinden, benliğinden vazgeçmek değildir bana göre. herkesin hayatı kendine ise "çocuğunu babasız bırakabilecek misin? buna değer mi?" gibi insanların vicdanını sızlatacak söylemlerden kaçının. fikir vermek ayrı şeydir, insana kendini kötü bir anneymiş gibi hissettirecek şeyler söylemek ayrı şeydir. bu yazıyı okuyan ve iş sebebiyle eşinden ayrı yaşayan insanların neler hissedebileceğini düşünün biraz.
neyi nasıl yazacağıma veya düşünceğime ben karar veririm
evet halende aynen görüşteyim ben olsam çocuğumu babasız büyütmek istemezdim
dediğim gibi ben olsaydım...
benim düşüncem ile kimse kendini kötü hissedeceğini sanmiyorum veya kimse kendini kötü anne hissedeceğinide sanmiyorum
herkes hayatıylan ilgili kararları kendisi verir ve buna göre yaşar
o yüzden başkasının fikri beni nasıl etkilemezse, başkasıda benim fikirlerimlen kötü hissedeceğini zannetmiyorum
düşüncenize karışan yok zaten. istediğinizi düşünüp istediğiniz şekilde uygularsınız. ama başka insanlar sizin gibi düşünmüyor diye onlara kötü bir anne olduklarını hissettirecek şeyler yazamazsınız.
mesela ben de sizinle ilgili şeyler düşünüyorum. yazmamı ister misiniz? ne de olsa bana da kimse karışamaz.
birincisi bu imlâ ile yazdıklarınızı anlamakta çok zorlandım. "hayatıylan" şeklinde bi yazım yoktur. ayrıca dahi anlamındaki de'ler de sözcüklerden ayrı yazılır. gerçekten çok kötü bi imlanız var.
ikincisi kimsenin sizin yazdıklarınızla kendisini kötü anne olarak hissettiğini sanmadığınızı belirtmişsiniz. bu konuda size ben de katılıyorum. bu imlayla yazılan bir yazıyı pek de ciddiye almamak lâzım.
eleştirecek başka bişey bulamayınca direk yazı stilimi yargılamaya başlamısınız
ne komik...
evet dediğin gibi kötü bi imlam olabilir
lakin hiç türkiyede okula gitmedim
yurtdışında doğdum büyüdüm
ancak bukadar yani
kötü imlamdam dolayı insanlar bugüne kadar beni hiç küçük gördüğü olmadı,ciddiye alınmadığımda olmadı
belkide insanlar böyle ufak tefek konulara takılmadığından, nasıl söylediğimden çok neyi söylediğime değer verdikleri içinde olabilir
bilemiyorum tabii insalar çok farklı başka bir konu bulamayınca böyle ufak tefek sorunlara takılanlarda var demekki...
neyse daha fazla uzatıp konu sahibini konusunun dağılmasını istemiyorum
savunduğunuz fikir neresinden bakarsak bakalım elimizde kalıyor. insanlara "sen bekarsın bilmezsin.", "çocuğunu babasız büyütmeye değer mi?" ithamlarda bulanacağınıza kendinizle ilgilenin bence.
imla meselesi size göre ufak tefek olabilir. bana göre değil. bir insanın imlasının kötü olması temel eğitiminde eksik olduğunu ve bu eksiğe rağmen kendini geliştirmek için bir çaba harcamadığını gösterir. kendisiyle ilgilenmeyen bir insanın dağıttığı akıla da ihtiyacım yok. ben bekarım siz evlisiniz. siz tabiki daha çok şey bilirsiniz efendim. biz susalım evliler konuşsun. olur mu? veya sizin anlayabileceğiniz şekilde olurmu? arkadaşın konusunu mahvetmemek adına size artık cevap vermeyeceğim. zaten ben bekarım bu işlerden anlamam.
kesinlikle her kelimeye katılıyorum.
şunu merak ediyorum
bu bayan, allah korusun eşinden problemleri oldu boşandı.
sağlam bir işi olmadığında,
zor durumda kaldığında yakınırken
yine aynı şeyleri söyleyebilecek misiniz?
tebrikler yazımda yarın boşanma olursa diye yazmak istemedim belki ağır bir kelime olur diye.ama çok haklısın bayan ayaklarının üstüne basmalı eline geçen fırsatı değerlendirmeli
Not:Konu birara T.D.K imla kılavuzuna dönüşmüş.Bu konuda eleştiri yapacak kadar söz sahibi olup insanları eğitimsizlikle suçlayanlar sanırım güzel türkçemizde cümleye büyük harf ile başlandığınıda bilirler muhakkak.Bilirler de sadece hızlı yazmak için dikkat etmiyorlardır tıpkı belki de aynı sebebten -de -da eklerini ayırmayanlar gibi
güzel türkçemizden konu açılmışken kısaltmaların arasına nokta konulmaz. de ve da ek değildir, bağlaçtır. bu nedenle -de, -da diye yazılamaz. zira "-" kendisinden önce bir sözcüğe bağlı olduğunu gösterir ekin. ekler için kullanılır. cümleye küçük harfle başlamamın sebebi de sizin de dediğiniz gibi hızlı yazma isteğim değil caps lock tuşumun kopuk olmasıdır. yeni bir klavye alabilirsem o zaman büyük de yazarım. kaldı ki tamamen hızlı yazma isteğimden de olabilirdi. bu benim cümlenin ilk harfini büyük yazmayı bilmediğimi göstermez. ama türkçeyi savunurken de bağlacına ek demek temel eğitimde sorunlar olduğunu gösteriyor. bilmiyorsak susalım, konuşmayalım. sizin de dediğiniz gibi bazı konularda konuşurken bilgi sahibi olmak gerekiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?