Görümceniz sizi yok sayıp, küçük kızınızla bağ kurmaya çalışsa naparsınız?

Benim oglan zaten uzun sureli bir yerde bensiz veya babasiz duramaz. Babasi da ben de yaninda olmuyoruz,mesela esimin akrabalarina gittiysek cocugu parka goturuyorlar, ya da koye gittiysek hayvanlara bakmaya goturuyorlar 1-2 saat falan suruyor en fazla. Benim oglum duramadigi icin birakamiyorum fazla. Senin oglun gibi normal bir cocuk olsa daha uzun sureli de birakabilirdim Kendi anneme gonderiyorum yaninda kimse olmadan uzun sure kalabiliyor
 
Burada sizi fitleyen yorumları lütfen dikkate almayın. Hele hele küçücük çocuğunu halasına karşı dolduranları hiç.

Eşiniz bence durumun farkında bile olsa arayı kızıştırmamak için görümceyi size sempatik göstermeye çalışıyor olabilir. Yanlış bir taktik uyguluyor. "Haklısın, yanlış yapıyor, senden küçük o, idare edelim" falan dese eminim sizin de içiniz soğur. Kızınızın tek gitmesini istemiyorsanız emrivaki yapın, siz de gidin. Ya da direkt kızı arayın, "Biz çıkaramayacağız, sen gelsene" deyin. Gerekirse tekrar açık açık konuşun. Bence yapıcı olun, bakın ne güzel bir aydayız. Hiçbir şey kaybetmezsiniz inanın. Siz birbiriniz için iki yabancısınız ama çocuğunuz görümce için candan, kandan biri. Büyüklük sizde kalsın.
 

Herkes anne olmamalı
 

Beni sevmiyorsa, istenmiyorsam kendim gitmek istemem ki zaten. Eşimi gönderirim ben işime bakarım, işim yoksa da arkadaşlarımla çıkarım. Sevmediğiniz ailesi ile eşiniz sizi görüşmek zorunda bırakmıyor, bu bile çok iyi bir şey farkında mısınız? Onları gönderir kendim arkadaşımla bir cafeye yada sinemaya gider keyfime bakarım. Ehm kafamı dinlerim hem en güzel mesaj olur. Siz sorun yokmuş gibi nötr davranın, bırakın onlar düşsün üstünüze.

Bakın bende benzer şeyleri yaşadım, çok büyük haksızlıklara uğradığım zamanlar oldu. O yüzden yazıyorum zaten. Ama içimde büyüttüğüm, tavırlarıma yansıyan o kin inanın bana zararmış. Takmamak ve umursamamanın hafifliği hiç bir sözde, tavırda yokmuş. Bakın hala sevmem, hala frekanslarım uyuşmaz, saygı çerçevesinde mecburi görüşmelerimiz olur. Ama ne eşime ne çocuğuma gram belli etmem. Zaten yakınlık derecemizden anlaşılır birbirimize hislerimiz. Konuşup neden eşimin gözünde ailesine karşı fitleyen konumuna düşeyim ki.
Beni sevmiyor diye neden çocuğumu hala, babaanne sevgisinden, ilgisinden mahrum bırakayım ki. Arkadaşlarında görüp özenebilirde belki. Neden bu duyguları yaşatayım. Bırakın her ortamda sevilsin, şımartılsın. Fitne fesat düşüncelerle büyüyüp, yetişkinliğinde en büyük zararı kendine vereceğine, sevgi arsızı olsun kabulüm.
 
Sizden elbet zarar gelmez ama belli bir yastan Sonra mesela 2.5 yas bunun icin ideal ozel bolgesini sadece annesi gorebilir. Bunu uzmanlar neden vurguluyor cocugun mahremiyet algisi icin.. cocuk sizin yaninizda anneanne babaanne dede hala teyze yaninda çıplak halde bulunursa ondaki mahremiyet duygusunu etkiler diye ..annesi de onun kendi ihtiyacıni kendisi karsilayamayacagi icin yapar bunu.
 
kızım 3,5 yaşında bazen babanne bazen annane teyze hala vs ile konuşmak ıstemez.demekkii his ediyor
 
Çocuğum hisli, babaannesiyle konuşmak istemiyor diyen üyeye niye yükleniyorsunuz?
Bazı çocukların duygusal gelişimi ileri oluyor ve 3 yaşındaki bir çocuk, aradaki gerginliği fark ederek taraf tutabiliyor, bu illa tembihlenerek oluşturulmuş bir durum olmayabilir. Hemen kadına yüklenmeyin.

Ben de 3-4 yaşlarında her şeyin farkındaydım ve annemin "Ama o senin halan, babaannen kızım; böyle davranma" demesine daha çok sinirlenirdim. Çok iyi hatırlıyorum, annem, babam tarafına beni itmeye çalıştıkça -kötülük de yapılsa biz hep iyi olmalıyız- gibi bir mesajı aldığımı annemden. Ne kadar tehlikeye açık bir mesaj.

Oysa ki hayat böyle bir şey değil. Size ve sevdiklerinize kötü davranan insanları -her ne kadar sülalenizden birileri de olsa- aile dışında tutmayı, tartıp ayırmayı öğrenmeli ve çocuk kendisini/ailesini koruma bilincini de geliştirmeli. Bir çocuğun, annesinin ağzına mçan babannesini fark edip uzak durması ve bu davranışın da açıklanarak gerektiğinde desteklenmesi gerekliyor bence. Fikrim marjinal gelebilir ama gayet yaşadığım, bu hisleri ayıklarken annem tarafından tekrar karıştırıldığım için bunu savunuyorum. Her çocuk pür sevgi ortamında büyüse keşke ama, sevgisizliği-huzursuzluğu hissettiğinde de salt yapıcı olmak adına oraya doğru itilmemeli.
 
bencesiz kendinize gelin . bu kavramları bilmemeniz zaten herşeyi gösteriyor .
daha tartışmanın bi manası yok .

iyi günler

Ne kavramı yahu.. Sizin sorununuz mu var acaba ? Tartışma yaratan kendinizsiniz. Sizin seçiminiz yeğeninizi çıplak görmek, sizin tercihiniz. Annesi izin veriyorsa o da onun bileceği iş. Ben kendi düşüncemi ve sebebini söyledim. Herkesin çizgisi farklı.
 
Galiba ben kendimi yanliş ifade ettim. Ben kendim kopuk bir ailede büyüdüm ve annemi sevmedikleri icin baba tarafim beni ve kardeslerimi de hic sevmediler. Cocugum icin isteyecegim en son sey, ayni seyi yasamasi olur. Bu yüzden bukadar canimi sıkıyor zaten bu iş. Bana ne görüsmesin halasiyla desem benim acimdan zaten sorun yok.

Ancak halasinin kizimla bag kurma seklini kendime saygisizlik olarak hissediyorum. Yapilan her Saygisizligada göz mu yumalim? Yigeninizi seviyorsaniz Annesinede asgari bir Saygisizlik göstermek beklentisi cokmu geliyor
 
P pistachio_27 Çok doğru. Eşinizle konuşun. Bundan sonra abisini aradığında, annesini ara ben bilmiyorum desin... Muhattabı siz olun.
ve bence de konuşmayın size olan davranışları ile ilgili onunla. Daha çok paye vermiş olursunuz gereksiz yere.
Siz de mesafeli davranın madem öyle.
Eşiniz dahil kimseye de haklılığınızı ispatlamak zorunda değilsiniz.
Siz sürekli birilerini ikna etmeye çalışıyorsunuz gördüğüm kadarıyla. Bu ilişkide haklı ve iyi niyetli olduğunuzu ispatlamaya, görümcenizin garip davrandığını ispatlamaya...
Neden?
Rahat olun.
Bırakın ikna çabasını. Güvenin kendinize.
Size soğuk davranana siz de soğuk davranın.
Kusura bakmasın ama,
görümceniz kendini parçalasa da, onuncu kattan da atsa, bileklerinizi de kesse: o çocuk sizin... Annesi sizsiniz. Tabi ki en çok sizi sevecek ve size değer verecek. Şimdi küçük, büyüdükçe en yakın arkadaşınız olacak o sizin. Ne olursa olsun. Anne-çocuk bağı mucizevidir. Size bağlanacak o her daim, bunu hiç dert etmeyin...
 
Aslinda siz simdi sorun cikaran taraf gibisiniz en iyisi hic bisey demeden cocugu hazirlarken kendinizde hazirlanin cocugunuzla gidin.bu devirde kimseye guven yok malesef sizde gidin.
 

Yüklenmekle alakası yok. Kendisi yazıyor açık açık burda aferim sen onunla konuşma dediğini. Bu yönlendirmektir. Güya onun yanında hiç konuşmamış, ama bu hiç inandırıcı değil. Ayrica burda en büyük sorun çocuğunun tepkilerini kendi egosunu tatmin yolu olarak görmesi. Kendisi içinde kaldıklarını söylemeye cesaret edemezken, çocuğu orda böyle kullanıyor. Kimse çocuğu "Aman ali rıza bey ağzımızin tadi bozulmasin" modunda yetistirmemeli. Anneniz sizi açık açık nefret etmeye teşvik etmedi. Çocuklar ego savaslara dahil edilmemeli. Ya tamamen bağları kopart ve bunu bütün sonuclara katlanarak yap,ama çocuğu alet etme. İnsanların tepkisi buna.
 

Cok can alici bir Noktaya parmak basmissiniz. Aslinda esim sizin dediginiz gibi karsilik verse, bilirimki esim beni anliyor ve benim tarafimda. Sadece yapici olmak icin alttan aliyor.
 

Bakıcınızın çocuğunu kriter belliyorsunuz ama babaannenin eşinizi büyütmüş olması kriter dışı. Ben şahsen bakıcı yerine bilinçli bir büyükanneyi tercih ederim. Çünkü çocuğuma sevgisi diğeri ile karşılaştırılamaz bile.

Bir zorunluluk yada doktor için değilde bırakın sırf sevilmesi için bırakayım çocuğumu. Sevgiden zarar gelmez. Yanında ki insan babası ve onun ailesi. Ha varsa yanlış bulduğum, çocuğumu etkileyecek davranışları eşimi uyarırım o kadar.

Bakın gerçekten sizinle inatlaşmak için yada haklılığımı kanıtlama çabası ile yazmıyorum. Karşılıklı muhabbet ediyormuşuz gibi okuyun lütfen.
Aynı şey sizin aileniz yada kardeşiniz için olsa eşinizin bu tavrına izin verir misiniz?
Çocuğunuz neden sizin kanınız ısınmadı diye, 1.derece akrabasının sevgisinden mahrum kalsın ki.

Hayatın ne getireceğini biliyor muyuz? Belki tüm sevgi ve anlayışlı tavırlarınıza rağmen huysuz, önyargılı bir gelininiz yada damadınız olacak. Ve sırf frekanslarınız tutmadığı için gelin yada damat evladınıza torununuzu görmemeniz konusunda baskı yapacak. Torununuzu görmeniz için tek şartı her türlü tavrına rağmen kendisine ters gitmemeniz, itaat etmeniz olacak. Çocuğunuzda bu konuda hiç bir şey yapamayacak, müdaheleye kalkışsa kavga çıkacak. Neden çocuğuma ve torunuma bunu yaşatıyor demez miydiniz? Ne yapar ve ne hissederdiniz?

Ben hala değilim, aynı zamanda kv baskısı ve müdahelesine fazlasıyla maruz kalmış biriyim. İnanın bazen şurada yazılanları okuyunca buda dert mi, dedirtecek şeyler yaşadım. Haa çifkefleşmeden, kavgaya mahal vermeden, eşimi çok fazla arada bırakmadan önlemlerimi aldım, orası ayrı konu. Ama sapla samanı karıştırmadım hiç. Çocuğuma hiç bir şekilde yansıttığımı hatırlamam, ona bu yükü yüklemeyecek kadar çok seviyorum çünkü.
 

Evet bende ona soguk davraniyorum, o yüzüme bakmiyorsa ben hic bakmiyorum ama farkinda olmadigim bir Konuda beni aydinlattiniz acikcasi. Ben hakli oldugumu, bosuna kuruntu yapmadigimi ispatlamaya calisiyorum sürekli esime. Oda sagolsun inatla görmemeye calisiyor. Kendimde calismam gereken nokta bu sanirim.
 
Daha bebekken bakmaları için kv yada bakıcılara bırakabiliyoruz ama. Eş ailesine ziyaret olunca mı gönderilmemeli, anlayamadım da pardon.
Ziyarete bırakmayan insan, küçücük bebeği baksınlar diye de bırakmıyordur.
Çifte standart olacağını sanmıyorum.
Mesela ben, görmek isteyen evinde gelir görür.
 
Bu beni ilgilendirir sizi degil
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…