iyi de siz hamilelik ihtimalinde bile göklere çıkmışsınız. Hamile olsanız yer yerinden oynayacak anlaşılan.
Çok hassasiyet yapmayın. İyi dileklerde bulunun haset etmeyin içinizin güzelliği talihinizi de değiştirir umarım.
Allah yardimcin olur insallah en kisa surede sende yasarsin bb duyguyu dusuncesiz insanlar isteSelamlar herkese..
Bir derdim var dünyadan büyük gibi geliyor bana.. Konu hamilelik ve hamile olamamak..
5 yıldır evliyim ve son 3 yıldır anne olmaya çalışıyorum ancak olamıyorum. Normal yollarla denedik olmadı, 2 kere aşılama denedik o da olmadı,tüp bebek denedik olmadı,bir kere normal yolla hamile kaldım ve havalara uçtum.Havalardan yere çakıldım çünkü düşükle sonuçlandı hamileliğim. Ve son olarak yapılan genetik test sonuçlarıma göre gebelik olursa bebek yüzde 50 oranla hasta doğacak ve hamilelik sürecinde de benim sağlığımın riske girmesi söz konusu.. Artık elim kolum bağlı..Sanki anne olma hayallerim elimden koparılıp alınmış gibi..
Tüm bunlar olurken; beni alt üst eden, yarama tuz basan şeyler oluyor etrafımda. Hamileler.. evet hamileler.. Neden bu kadar duyarsızlar,neden bu kadar empatiden yoksunlar. Hamilelerin insanın gözünün içine sokarcasına bu süreci yaşamaları,sanki bir zafer kazanmışcasına davranışları..Hem sosyal medyada hem de gündelik hayatta hamileler ve anneler neden böyle. Anlamaya çalışıyorum aslında, sevincini doyasıya yaşamak istiyorlar ama bunu yaparken neden biraz daha hassas olmuyorlar.Bunu yaparken belki içi giden,ulaşmak isteyip de ulaşamayan birileri vardır belki diye niye biraz kontrollü olmuyorlar. Arkadaşlarımdan da hamile olanlar,yeni anne olanlar benim duygularımı anlayamayacaksa beni kim anlar? Bebeğine aldıkları her şeyi ayrıntısına kadar fotoğrafını göndermeleri, ya da kıyafetlerini senin
önüne serip bak ne güzel seyler aldım demeleri,ultrason fotoğraflarını göndermeleri,kalp atış sesini dinletenleri,"hamile olmadığın ya da anne olmadığın için bilmezsin" demeleri.. Evet hamile olamıyorum,anne olamıyorum bunun yüzüme tokat gibi vurulması hiçbir acıdan daha az değil..
İnanın bu tarif edilemez bir üzüntü.. Ulaşmak isteyip de ulaşılamayan birşey bu.. Birinin çantasını beğenirsin, heveslenirsin,gider alırsın. Birinin saçını beğenirsin gider yaptırırırsın vb. vb.. Ama bu öyle bişey değil ki zaten içinde bu konuda bir eksik varken,televizyonda hamile gördüğünde bile gözyaşlarına engel olamazken,karnına yastık koyup acaba nasıl bir hamile olurum diye aynada kendini seyrederken ve hayallere dalarken hamilelerin yaşadıkları sürecin büyüsüne kapılıp sanki dünyada bir tek kendisi varmış gibi davranıp karşıdakinin duygularını hiçe saymaları çok üzücü..
Allah kimsenin çoluğuna,çocuğuna,bebeğine zeval vermesin, herşeyleri yolunda gitsin inşallah. Allah nazarlardan korusun. Kimsenin bişeyinde asla gözüm yok sadece yaramıza tuz basılmasın,bizim gibi anne olmaya çalışıp da olamayanlara kendisini daha fazla eksik hissettirmesinler istiyorum..
Haset ediyorsunuz demedim haset etmeyin dedim.Duygularımdan haset ettiğimi çıkarmak da farklı bir hassasiyet gösterilmeme şekli sanırım.
Hamilelik ihtimalinde göklere çıkmadım,2 aşılama ve tüp bebekten sonra kendiliğinden hamile kaldım ve göklere çıktım evet..
Haset etmiyorum,allah herkesin bebeğini,çocuğunu kendisine bağışlasın.. Kimsenin bişeyinde gözüm yok ya da benim olmuyor onların da olmasın dediğim de yok.. Haset ettiğimi düşünmen üzücü..
Ayyy bunların hepsi işsizliktenSosyal medya görmemişliğin beşiği oldu artık
Göbüş bebiş hamiş kociş evde hazırlanan kahvaltı sofrasının resmi??? kocişimle kahvaltı keyfi ponçik ponçik pembiş ev derken bu saçmalıkları yazan salak kadınları görünce kaldırım değiştiriyorum. Bu kadınlarla evlenmiş erkekler hangi psikolojiyle evlendiler orası zaten muamma. Habire pembe yatak örtüsü serip fotosunu çeken bir örtüye 100 tane farklı yorum yapan bir insanla evlenmek için ciddi şekilde boşbeyinli olmak gerekiyor. Biri sosyal medyayı bizim milletin elinden alsın diyorum. Yanlış anlamasın kimse ben de boş vakitlerimde atomu parçalamıyorum ama hayatımın tüm amacı da pembişli evimin resimlerini koymak değil.
Bende aynı şeyleri yazacaktım.annelik çocuk doğurmak değilki.onu büyütmek.onun için kendinden fedakarlık yapmak, geceleri uykusuz kalmak.annelik bu canım.yoksa her doğurana anne diyeceksek şimdi tuvalette doğurup giderken bebeğini çöpe atıp gidene de anne diyelim.İsteyip de olmaması çok acı hassasiyetiniz de çok haliyle.
Hassas davranıp da kendinizi üzmeyin daha fazla. Kabullenmeye çalışın. Daha çok mutlu olursunuz. Kabullenmezseniz hergün cehennemi yaşarsınız.
Eğer benim sevgim, merhametim, vicdanım dünyalar kadar ve ben doğurmasam da bir çocuğu evladım diye bağrıma basarım diyorsanız unutmayın ki buz gibi soğuk yataklarında her gün ağlayarak anne kokusu arayarak uyuyan binlerce bebek yeni ailesini bekliyor. Her gün minik elleriyle ağlayarak bir ailem olsun diye dualar okuyor.
İlerde gücüm yettiğinde bir bebeğim bile olsa bir çocuk evlat edinmek isterim. Çünkü benim sevgim tüm doğaya, kediye, köpeğe, masum canlara yeter de artar :)
Ya insan mutluluğunu sürekli birilerine göre yaşayacaksa ne ben annemle babamla rahat bir fotoğraf koyarım,ne bebeğimin sevincini paylaşabilirim falan filan uzar gider bu liste...
Bu hayatta herkesin sorunu farklı size göre sizinki çok büyük bir başkasına göre onunki.Empati diyorsunuz ya olaya 3.bir kişi olarak bakın,arkadaşısınız sizinle paylaşmak istemiş mutluluğunu artırmak istemiş.
Ne bileyim düşünüyorum arkadaşım dediğim biri benim sahip olmayı istediğim ama olamadığım bir şeye sahip olsa ben üzülmez tam tersi sevinirdim adı üzerinde arkadaşım,niye üzüleyim ? Onun mutluluğu beni daha da mutlu eder.
Buradan sizi kötü arkadaş olarak suçladığımı falan düşünmeyin sakın.Olaya farklı yerlerden baktığınız için bu kadar karamsarsınız.
Ayrıca evlat sahibi olmak demek kendi kanından olmasını gerektirmiyor bence.
Canımm okurken aģladım..şu yaşadıklarının hepsini yaşadım.5 yıl uğraştım 1 aşılama 2 tüp bebek 1 dış gebelik 1 boş gebelik yaşadım bu süreçte.sonra ne mi oldu 3.tüp bebek için vücudumu hazırlamaya bâşladım.Selamlar herkese..
Bir derdim var dünyadan büyük gibi geliyor bana.. Konu hamilelik ve hamile olamamak..
5 yıldır evliyim ve son 3 yıldır anne olmaya çalışıyorum ancak olamıyorum. Normal yollarla denedik olmadı, 2 kere aşılama denedik o da olmadı,tüp bebek denedik olmadı,bir kere normal yolla hamile kaldım ve havalara uçtum.Havalardan yere çakıldım çünkü düşükle sonuçlandı hamileliğim. Ve son olarak yapılan genetik test sonuçlarıma göre gebelik olursa bebek yüzde 50 oranla hasta doğacak ve hamilelik sürecinde de benim sağlığımın riske girmesi söz konusu.. Artık elim kolum bağlı..Sanki anne olma hayallerim elimden koparılıp alınmış gibi..
Tüm bunlar olurken; beni alt üst eden, yarama tuz basan şeyler oluyor etrafımda. Hamileler.. evet hamileler.. Neden bu kadar duyarsızlar,neden bu kadar empatiden yoksunlar. Hamilelerin insanın gözünün içine sokarcasına bu süreci yaşamaları,sanki bir zafer kazanmışcasına davranışları..Hem sosyal medyada hem de gündelik hayatta hamileler ve anneler neden böyle. Anlamaya çalışıyorum aslında, sevincini doyasıya yaşamak istiyorlar ama bunu yaparken neden biraz daha hassas olmuyorlar.Bunu yaparken belki içi giden,ulaşmak isteyip de ulaşamayan birileri vardır belki diye niye biraz kontrollü olmuyorlar. Arkadaşlarımdan da hamile olanlar,yeni anne olanlar benim duygularımı anlayamayacaksa beni kim anlar? Bebeğine aldıkları her şeyi ayrıntısına kadar fotoğrafını göndermeleri, ya da kıyafetlerini senin
önüne serip bak ne güzel seyler aldım demeleri,ultrason fotoğraflarını göndermeleri,kalp atış sesini dinletenleri,"hamile olmadığın ya da anne olmadığın için bilmezsin" demeleri.. Evet hamile olamıyorum,anne olamıyorum bunun yüzüme tokat gibi vurulması hiçbir acıdan daha az değil..
İnanın bu tarif edilemez bir üzüntü.. Ulaşmak isteyip de ulaşılamayan birşey bu.. Birinin çantasını beğenirsin, heveslenirsin,gider alırsın. Birinin saçını beğenirsin gider yaptırırırsın vb. vb.. Ama bu öyle bişey değil ki zaten içinde bu konuda bir eksik varken,televizyonda hamile gördüğünde bile gözyaşlarına engel olamazken,karnına yastık koyup acaba nasıl bir hamile olurum diye aynada kendini seyrederken ve hayallere dalarken hamilelerin yaşadıkları sürecin büyüsüne kapılıp sanki dünyada bir tek kendisi varmış gibi davranıp karşıdakinin duygularını hiçe saymaları çok üzücü..
Allah kimsenin çoluğuna,çocuğuna,bebeğine zeval vermesin, herşeyleri yolunda gitsin inşallah. Allah nazarlardan korusun. Kimsenin bişeyinde asla gözüm yok sadece yaramıza tuz basılmasın,bizim gibi anne olmaya çalışıp da olamayanlara kendisini daha fazla eksik hissettirmesinler istiyorum..
Selamlar herkese..
Bir derdim var dünyadan büyük gibi geliyor bana.. Konu hamilelik ve hamile olamamak..
5 yıldır evliyim ve son 3 yıldır anne olmaya çalışıyorum ancak olamıyorum. Normal yollarla denedik olmadı, 2 kere aşılama denedik o da olmadı,tüp bebek denedik olmadı,bir kere normal yolla hamile kaldım ve havalara uçtum.Havalardan yere çakıldım çünkü düşükle sonuçlandı hamileliğim. Ve son olarak yapılan genetik test sonuçlarıma göre gebelik olursa bebek yüzde 50 oranla hasta doğacak ve hamilelik sürecinde de benim sağlığımın riske girmesi söz konusu.. Artık elim kolum bağlı..Sanki anne olma hayallerim elimden koparılıp alınmış gibi..
Tüm bunlar olurken; beni alt üst eden, yarama tuz basan şeyler oluyor etrafımda. Hamileler.. evet hamileler.. Neden bu kadar duyarsızlar,neden bu kadar empatiden yoksunlar. Hamilelerin insanın gözünün içine sokarcasına bu süreci yaşamaları,sanki bir zafer kazanmışcasına davranışları..Hem sosyal medyada hem de gündelik hayatta hamileler ve anneler neden böyle. Anlamaya çalışıyorum aslında, sevincini doyasıya yaşamak istiyorlar ama bunu yaparken neden biraz daha hassas olmuyorlar.Bunu yaparken belki içi giden,ulaşmak isteyip de ulaşamayan birileri vardır belki diye niye biraz kontrollü olmuyorlar. Arkadaşlarımdan da hamile olanlar,yeni anne olanlar benim duygularımı anlayamayacaksa beni kim anlar? Bebeğine aldıkları her şeyi ayrıntısına kadar fotoğrafını göndermeleri, ya da kıyafetlerini senin
önüne serip bak ne güzel seyler aldım demeleri,ultrason fotoğraflarını göndermeleri,kalp atış sesini dinletenleri,"hamile olmadığın ya da anne olmadığın için bilmezsin" demeleri.. Evet hamile olamıyorum,anne olamıyorum bunun yüzüme tokat gibi vurulması hiçbir acıdan daha az değil..
İnanın bu tarif edilemez bir üzüntü.. Ulaşmak isteyip de ulaşılamayan birşey bu.. Birinin çantasını beğenirsin, heveslenirsin,gider alırsın. Birinin saçını beğenirsin gider yaptırırırsın vb. vb.. Ama bu öyle bişey değil ki zaten içinde bu konuda bir eksik varken,televizyonda hamile gördüğünde bile gözyaşlarına engel olamazken,karnına yastık koyup acaba nasıl bir hamile olurum diye aynada kendini seyrederken ve hayallere dalarken hamilelerin yaşadıkları sürecin büyüsüne kapılıp sanki dünyada bir tek kendisi varmış gibi davranıp karşıdakinin duygularını hiçe saymaları çok üzücü..
Allah kimsenin çoluğuna,çocuğuna,bebeğine zeval vermesin, herşeyleri yolunda gitsin inşallah. Allah nazarlardan korusun. Kimsenin bişeyinde asla gözüm yok sadece yaramıza tuz basılmasın,bizim gibi anne olmaya çalışıp da olamayanlara kendisini daha fazla eksik hissettirmesinler istiyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?