Hayatimiz mahvoldu.

zynpov .!.:

Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz

Genişletmek için tıkla...

Led_BiR_Vele_DisTiri .!.:

Hayır zorla da olsa tedavi almasını sağlayın.
Ha baktınız artık karşı konulamaz halde üzgünüm ama ne hali varsa görsün diyeceksiniz.

Genişletmek için tıkla...

zynpov .!.:

Dun sakince konuşacaktım ama benim sesimi bile duymak istemedi. Tercih yap demistim cunku ona. Kızgın bana. Ya içki ya ben dedim artık. Ama cok zoruma gitti bir anne nasil hamile kızını düşünmez sen onemli degilsin der.

Genişletmek için tıkla...

Led_BiR_Vele_DisTiri .!.:

Mahkeme kararıyla zorlanabilir mi tedaviye acaba ?
Çok sorumsuz bir kadın anneniz.
Anne olacak vasıflarda değilmiş.
Üzüldüm ama eşiniz haklı.

Genişletmek için tıkla...

zynpov .!.:

Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz

Genişletmek için tıkla...

zynpov .!.:

Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz

Genişletmek için tıkla...

zynpov .!.:

Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz

Genişletmek için tıkla...

zynpov .!.:

Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz

Genişletmek için tıkla...

zynpov .!.:

Arkadaşlar günaydın. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Hemen konuya giriyorum.
Cok kucuk yaslarda annesi ve babası boşanmış biriyim. Bakarsanız iki taraf da büyük suçlu annem babami sonra da babam annemi aldattı. Babam bizi anneme bırakıp terk etti ve annem ağır depresyon geçirerek alkolik oldu. Gençliğimiz annemin alkol krizleri, kavgaları, intihar girişimleri, bizi korkutmalari ile geçti. Biz ise ablamlarla yani annem bizi babam gibi teri etmedi diye ne olursa olsun ona sahip çıktık

İçki icmesi konusunda ben cok hassastım. Kavga edip bizi sokağa atıyordu, beni itip kolumu kirdi, bıçakla kovaladı derken ben o ictigi için psikolojim bozuluyordu. Boyle bir on yıl geçti ama son noktada tedaviyi kabullendi. Iyilesti ve uayatimiz yoluna girdi. Ben evlendim hatta simdi hamileyim.


Ama kahretsin ki bir sene önce yine başladı. Huzursuzluk çıkarmadan kendi kendine içiyordu. Tedaviye zorlasak da istemedi tamam dedik sabredelim. Sonra babam öldü ve bunu kaldıramadı. İçki içtikçe eski hallerine donmeye başladı.

Sorun su ki 60 yaşına geldi ve geçen gün gece 4 te sokağa çıkıp elinde şişelerde kendisini yere atıp bas bas bağırıp ağlamış. Ben uzakta evliyim ablam anlattı.
Bu olaydan sonra ya tedavi ol ya da beni unut, sil dedim. Iki gün gecti dun gece kendisini balkondan atmaya çalışmış ablamlari evden kovmuş. Ablamin bir de bizle yaşayan küçük bir cocugu var. Cocugun akli cikmis. Evden gidin dedim bi otelde kaldılar

Annem tabi çığlık çığlığa donun geri diye. Ben annemi aradım sen beni asla arama dedi. Anne bak hamileyim kötüyüm durumumun farkında mısın dedim. Senin durumun onemli degil dedi. Esim de tüm bu olanları duydu. Sabrediyorum ama o karnındaki bir tek senin çocuğun degil bir şey olursa o zaman konuşuruz dedi.

Annemden dun gece nefret ettim. Onu hayatimdan komple çıkarmayı düşünüyorum ama vebale gireceğim diye coo korkuyorum. Ablamlar ayri eve çıkabilir ama annem intihar da eder diye korkuyoruz. Cok kotu durumda tedavi istemiyor her gece içip kavga çıkarıyor. Biz napmaliyiz ne olursa olsun annemiz diye diye mahvolduk. Dünden beri ağlama krizindeyim karnıma sancılar giriyor. Napmaliyiz biz

Genişletmek için tıkla...

zynpov .!.:

Bunu ben de merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...