- 25 Ağustos 2014
- 6.767
- 8.893
- 448
Kp nim baska sehire gidip kv nin yalniz kalmasi senin sorunun degil.Babası memlekete gitti orda yaşıyor, ablası başka şehre atandı gitti, tek kaldı diye üzülüyor galiba. Kv sürekli de cicdan yaptırıyor zaten. Ama diyorum bak benim annem ya da babaam her gün habersiz gelse, ne banyo yapabilsen ne dinlenebilsen rahatsız olmaz mısın diye; cevap yok. Bide bana surat yapıyor
merhabalar arkadaşlar.
Benimle benzer surumu yaşayan arkadaşlardan fikir edinmek istiyorum.
Çok çok severek gerçekleştirilen ve 3 yıl güZel devam eden ama gebeliğimde değişen bir evlilik...
Bir çok sebepten dolayı boşanmayı düşünüyorum. Bu evde yaşamak, bu eve adım atmak, bu şehirdeki kimseyi görmek istemiyorum.
Baba evine dönersem eğer kızımla benim için kesinlikle daha iyi olacak. Kızım içinde bir kısımda iyi olacak çünkü kavgadan, tartışmalardan, sürekli dert yanan ve stresli insanlardan uzak olacak. Bebek doğar doğmaz babadan uzakta(baba evim bu şehre 5-6 saat uzakta) yetişmesi, arada mesafe olacağı için az görecek olması düşündürüyor beni. Bencil miyim bilmiyorum ama buna rağmen ayrılmamızın bebeğim ve benim için daha iyi olacağını düşünüyorum..
Var mı acaba ayrılmadığına pişman olan? Ya da ayrıldığına pişman olan?
Not: kısaca sorunları söyleyeyim; hamileyim diye annesi yardım eder düşüncesi ile eşim annesini iki-üç günde bir çağırdı. Kv yaptığım yemeğin çokluğuna, yıkadığım çamaşırın sıklığına, tembelliğime kadar laf etti. 37. Haftaya kadar çalışırken(ağır psikiyatri ve madde tedavisi gören bireylerin bulunduğu merkezde çalışıyordum) bide her gün gelip yemek yapıp onu ağırladım. İnsanların bu kadar sık ve habersiz gelmelerinden rahatsız olduğumu söylediğim için eşimle aram açıldı ve eşim bana inat her gün çağırmaya başladı. Eşimin Küfürleri, beni evden dışarı çıkartmamaları, sürekli akrabalarını ağırlamalarım, ağzından ne çıktığını bilmeyen akrabalarının beni kırmaları(çok tembelsin vs diyerek), eşimin bunları normal ve insanların benim iyiliğim için dediklerini düşünmesi.. Çalışmayacağım bir süre, ücretli izinden sonra ücretsiz izne ayrılmayı düşünüyorum bir kaç ay(ki kv bu konuda bile eşimi dolduruyor:))) ), çalıştığım ve hamile olduğum zamanda bu kadar sık gelen insanlar her gün gelmeye, yemeklerini ben de yemeğe başlayacklar. İyice daraltcaklar. Biraz daha uzağa taşınmayı teklif edince eşime kesinlikle reddediyor. Benim başka yapabileceğim yok sanki.
Çok yemek yapıp sık çamaşır yıkayan tembel mi olur yahu?merhabalar arkadaşlar.
Benimle benzer surumu yaşayan arkadaşlardan fikir edinmek istiyorum.
Çok çok severek gerçekleştirilen ve 3 yıl güZel devam eden ama gebeliğimde değişen bir evlilik...
Bir çok sebepten dolayı boşanmayı düşünüyorum. Bu evde yaşamak, bu eve adım atmak, bu şehirdeki kimseyi görmek istemiyorum.
Baba evine dönersem eğer kızımla benim için kesinlikle daha iyi olacak. Kızım içinde bir kısımda iyi olacak çünkü kavgadan, tartışmalardan, sürekli dert yanan ve stresli insanlardan uzak olacak. Bebek doğar doğmaz babadan uzakta(baba evim bu şehre 5-6 saat uzakta) yetişmesi, arada mesafe olacağı için az görecek olması düşündürüyor beni. Bencil miyim bilmiyorum ama buna rağmen ayrılmamızın bebeğim ve benim için daha iyi olacağını düşünüyorum..
Var mı acaba ayrılmadığına pişman olan? Ya da ayrıldığına pişman olan?
Not: kısaca sorunları söyleyeyim; hamileyim diye annesi yardım eder düşüncesi ile eşim annesini iki-üç günde bir çağırdı. Kv yaptığım yemeğin çokluğuna, yıkadığım çamaşırın sıklığına, tembelliğime kadar laf etti. 37. Haftaya kadar çalışırken(ağır psikiyatri ve madde tedavisi gören bireylerin bulunduğu merkezde çalışıyordum) bide her gün gelip yemek yapıp onu ağırladım. İnsanların bu kadar sık ve habersiz gelmelerinden rahatsız olduğumu söylediğim için eşimle aram açıldı ve eşim bana inat her gün çağırmaya başladı. Eşimin Küfürleri, beni evden dışarı çıkartmamaları, sürekli akrabalarını ağırlamalarım, ağzından ne çıktığını bilmeyen akrabalarının beni kırmaları(çok tembelsin vs diyerek), eşimin bunları normal ve insanların benim iyiliğim için dediklerini düşünmesi.. Çalışmayacağım bir süre, ücretli izinden sonra ücretsiz izne ayrılmayı düşünüyorum bir kaç ay(ki kv bu konuda bile eşimi dolduruyor:))) ), çalıştığım ve hamile olduğum zamanda bu kadar sık gelen insanlar her gün gelmeye, yemeklerini ben de yemeğe başlayacklar. İyice daraltcaklar. Biraz daha uzağa taşınmayı teklif edince eşime kesinlikle reddediyor. Benim başka yapabileceğim yok sanki.
Düşük tehlikesi bile olsa en iyi KV uzak KV.merhabalar arkadaşlar.
Benimle benzer surumu yaşayan arkadaşlardan fikir edinmek istiyorum.
Çok çok severek gerçekleştirilen ve 3 yıl güZel devam eden ama gebeliğimde değişen bir evlilik...
Bir çok sebepten dolayı boşanmayı düşünüyorum. Bu evde yaşamak, bu eve adım atmak, bu şehirdeki kimseyi görmek istemiyorum.
Baba evine dönersem eğer kızımla benim için kesinlikle daha iyi olacak. Kızım içinde bir kısımda iyi olacak çünkü kavgadan, tartışmalardan, sürekli dert yanan ve stresli insanlardan uzak olacak. Bebek doğar doğmaz babadan uzakta(baba evim bu şehre 5-6 saat uzakta) yetişmesi, arada mesafe olacağı için az görecek olması düşündürüyor beni. Bencil miyim bilmiyorum ama buna rağmen ayrılmamızın bebeğim ve benim için daha iyi olacağını düşünüyorum..
Var mı acaba ayrılmadığına pişman olan? Ya da ayrıldığına pişman olan?
Not: kısaca sorunları söyleyeyim; hamileyim diye annesi yardım eder düşüncesi ile eşim annesini iki-üç günde bir çağırdı. Kv yaptığım yemeğin çokluğuna, yıkadığım çamaşırın sıklığına, tembelliğime kadar laf etti. 37. Haftaya kadar çalışırken(ağır psikiyatri ve madde tedavisi gören bireylerin bulunduğu merkezde çalışıyordum) bide her gün gelip yemek yapıp onu ağırladım. İnsanların bu kadar sık ve habersiz gelmelerinden rahatsız olduğumu söylediğim için eşimle aram açıldı ve eşim bana inat her gün çağırmaya başladı. Eşimin Küfürleri, beni evden dışarı çıkartmamaları, sürekli akrabalarını ağırlamalarım, ağzından ne çıktığını bilmeyen akrabalarının beni kırmaları(çok tembelsin vs diyerek), eşimin bunları normal ve insanların benim iyiliğim için dediklerini düşünmesi.. Çalışmayacağım bir süre, ücretli izinden sonra ücretsiz izne ayrılmayı düşünüyorum bir kaç ay(ki kv bu konuda bile eşimi dolduruyor:))) ), çalıştığım ve hamile olduğum zamanda bu kadar sık gelen insanlar her gün gelmeye, yemeklerini ben de yemeğe başlayacklar. İyice daraltcaklar. Biraz daha uzağa taşınmayı teklif edince eşime kesinlikle reddediyor. Benim başka yapabileceğim yok sanki.
Böyle bir yerde 37 haftalık hamileyken ,seni değil cebini düşünen insanlardan uzak dur lütfen . Madde bagimlilariyla uğraşmak gerçekten zor .kriz anında istemeden sana zarar bile verebilirler . Bide hamilesin ,çok tehlikeli ..birebir madde bagimlilarinin kaldığı bir merkezde 1 aya yakın vakit geçirdim ,gözlemledim ,aslında kuzu gibiler .yalnız madde bulamayınca canavara donusuyorlar. Kaç kere kavganın göbeğinde kaldım ,8 aylık hamileydim .bir tanesi serum şişesini fırlattı ,parçaları üzerime yağdı ,ufak tefek siyriklarla kurtuldum .çok da iyi bir çocuktu .krizini unutup saatlerce benimle ilgilendi ve özür diledi .bu bana denk geldi ,daha kötüsü de sana denk gelebilir .37. Haftaya kadar çalışırken(ağır psikiyatri ve madde tedavisi gören bireylerin bulunduğu merkezde çalışıyordum)
Hemen fevri davranmayın.Az kalmış doğuma.Gidin annenizin yanında yapın doğumu.Hem orda size bir güzel bakarlar laf eden söz eden olamaz belki.Hem de eşiniz yokluğunuzu anlar böylelikle.merhabalar arkadaşlar.
Benimle benzer surumu yaşayan arkadaşlardan fikir edinmek istiyorum.
Çok çok severek gerçekleştirilen ve 3 yıl güZel devam eden ama gebeliğimde değişen bir evlilik...
Bir çok sebepten dolayı boşanmayı düşünüyorum. Bu evde yaşamak, bu eve adım atmak, bu şehirdeki kimseyi görmek istemiyorum.
Baba evine dönersem eğer kızımla benim için kesinlikle daha iyi olacak. Kızım içinde bir kısımda iyi olacak çünkü kavgadan, tartışmalardan, sürekli dert yanan ve stresli insanlardan uzak olacak. Bebek doğar doğmaz babadan uzakta(baba evim bu şehre 5-6 saat uzakta) yetişmesi, arada mesafe olacağı için az görecek olması düşündürüyor beni. Bencil miyim bilmiyorum ama buna rağmen ayrılmamızın bebeğim ve benim için daha iyi olacağını düşünüyorum..
Var mı acaba ayrılmadığına pişman olan? Ya da ayrıldığına pişman olan?
Not: kısaca sorunları söyleyeyim; hamileyim diye annesi yardım eder düşüncesi ile eşim annesini iki-üç günde bir çağırdı. Kv yaptığım yemeğin çokluğuna, yıkadığım çamaşırın sıklığına, tembelliğime kadar laf etti. 37. Haftaya kadar çalışırken(ağır psikiyatri ve madde tedavisi gören bireylerin bulunduğu merkezde çalışıyordum) bide her gün gelip yemek yapıp onu ağırladım. İnsanların bu kadar sık ve habersiz gelmelerinden rahatsız olduğumu söylediğim için eşimle aram açıldı ve eşim bana inat her gün çağırmaya başladı. Eşimin Küfürleri, beni evden dışarı çıkartmamaları, sürekli akrabalarını ağırlamalarım, ağzından ne çıktığını bilmeyen akrabalarının beni kırmaları(çok tembelsin vs diyerek), eşimin bunları normal ve insanların benim iyiliğim için dediklerini düşünmesi.. Çalışmayacağım bir süre, ücretli izinden sonra ücretsiz izne ayrılmayı düşünüyorum bir kaç ay(ki kv bu konuda bile eşimi dolduruyor:))) ), çalıştığım ve hamile olduğum zamanda bu kadar sık gelen insanlar her gün gelmeye, yemeklerini ben de yemeğe başlayacklar. İyice daraltcaklar. Biraz daha uzağa taşınmayı teklif edince eşime kesinlikle reddediyor. Benim başka yapabileceğim yok sanki.
Evet, çeneme ve düşen yüzüme engel olamıyorumbi dönem eşimi yanıma çekmeyi başardım, kendisi gördü annesinin laf etmelerini, kavga falan bile ettiler ama iki gün kadın ağladı etti hastanelik oldum dedi gene başladı bizim eve davetler.. o zaman da sinirleniyorum
Dayanağı oğlu, oğlu sınır çizmedikçe beni ciddiye alan yok malesef
hamileyim diye annesi yardım eder düşüncesi ile eşim annesini iki-üç günde bir çağırdı. Kv yaptığım yemeğin çokluğuna, yıkadığım çamaşırın sıklığına, tembelliğime kadar laf etti. 37. Haftaya kadar çalışırken(ağır psikiyatri ve madde tedavisi gören bireylerin bulunduğu merkezde çalışıyordum) bide her gün gelip yemek yapıp onu ağırladım. İnsanların bu kadar sık ve habersiz gelmelerinden rahatsız olduğumu söylediğim için eşimle aram açıldı ve eşim bana inat her gün çağırmaya başladı. Eşimin Küfürleri, beni evden dışarı çıkartmamaları, sürekli akrabalarını ağırlamalarım, ağzından ne çıktığını bilmeyen akrabalarının beni kırmaları(çok tembelsin vs diyerek), eşimin bunları normal ve insanların benim iyiliğim için dediklerini düşünmesi.. Çalışmayacağım bir süre, ücretli izinden sonra ücretsiz izne ayrılmayı düşünüyorum bir kaç ay(ki kv bu konuda bile eşimi dolduruyor:))) ), çalıştığım ve hamile olduğum zamanda bu kadar sık gelen insanlar her gün gelmeye, yemeklerini ben de yemeğe başlayacklar. İyice daraltcaklar. Biraz daha uzağa taşınmayı teklif edince eşime kesinlikle reddediyor. Benim başka yapabileceğim yok sanki.
Siz çalışan bir kadınsınız. Evde hizmetçi değilsiniz. Kendinizi çok ezdirmişsiniz kocanıza. Ev işlerinin yarı yarıya paylaşılması gerekli. Üstüne üstlük hamileyseniz onun daha çok iş yapması lazım. Neden kabul ediyorsunuz? Neden yemekleri hep siz hazırlıyorsunuz? Eşinizden ve eşinizin ailesinin kafa yapısından hoşlanmadım. Ben sizin yerinizde olsam ev işlerini uc yıl boyunca hep ben yaptıysam sonraki uc yıl boyunca sadece esimin yapmasını isterdim. Böylece evin temizliğinden, yemeklerin güzelliğinden de o sorumlu olurdu. Sonra da annemi eve misafir olarak çağırırdım. Hadi bakalım. Anlamıyorum yani bu kadar büyük haksızlıklara karşı nasıl bu kadar sakin oluyorsunuz? Önce evde bu adamı hizmetçi gibi çalıştırın, intikamınızı alın, ondan sonra da boşayın.
Lohusalık ve sonraki süreç korkutuyor beni, o yüzden şimdiden düşünmeye başladım malesefCanım benim Ya, hamileliğinin 39.haftasinda sana düsündürttügü şeye bak...seni çok iyi anlıyorum, benzer sebeplerden ben de boşanmayı düşünüyorum. Benim çocuğum 2,5 yasında. Ama bu tür şeyler bıktırıyor gerçekten. Doğum yapinca bi de lohusa halinle daha hassas olucaksın, katlanmak daha zor olabilir... en azindan doğumunu annenlerin yaninda yapıp eşinin tepkisini ölçebilirsin. Sizi özlerse belki aklı başına gelir. Analarinin yaninda şuurunu kaybediyor bazen bu erkekler malesef ((
Gebeliğimin ikinci ayına kadar herşeye yardım ediyordu eşim, ben hiç cam silmedim mesela, evi süpürmedim, bunları o yapardı, sofrayı kurmak makinaya kaldırmak vs hepsini yapardı. Gebeliğimin ikinci ayından sonra onları gene yaptı ama annesini eve çok dahil eder oldu. Sorunlar o zaman başladı zaten, kadın oğluna kıyamaz oldu, onlara laf eder oldu. Eşim çok defa tepki gösterdi kv laflarına ama sonra acıyıp yumuşayınca o tepkisinin bir anlamı kalmadı malesefSiz çalışan bir kadınsınız. Evde hizmetçi değilsiniz. Kendinizi çok ezdirmişsiniz kocanıza. Ev işlerinin yarı yarıya paylaşılması gerekli. Üstüne üstlük hamileyseniz onun daha çok iş yapması lazım. Neden kabul ediyorsunuz? Neden yemekleri hep siz hazırlıyorsunuz? Eşinizden ve eşinizin ailesinin kafa yapısından hoşlanmadım. Ben sizin yerinizde olsam ev işlerini uc yıl boyunca hep ben yaptıysam sonraki uc yıl boyunca sadece esimin yapmasını isterdim. Böylece evin temizliğinden, yemeklerin güzelliğinden de o sorumlu olurdu. Sonra da annemi eve misafir olarak çağırırdım. Hadi bakalım. Anlamıyorum yani bu kadar büyük haksızlıklara karşı nasıl bu kadar sakin oluyorsunuz? Önce evde bu adamı hizmetçi gibi çalıştırın, intikamınızı alın, ondan sonra da boşayın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?