HEP SUSTUM .. AMA SİZ SUSMAYIN ..

A n n e y i m

Aktif Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
2 Haziran 2019
542
6.960
53
Selamun aleyküm hayırlı akşamlar öncelikle .. 2. Defa konu açıyorum ve ilk defa şu anlatacaklarımı paylaşıyorum bugüne kadar hep sustum,içime attım ama konuşmaya anlatmaya ihtiyacım var uzatmadan
1. Sınıftaydım belki daha okula bile başlamamıştım tam olarak zamanı hatırlamıyorum geceleri anlamsızca yanıma gelen abim dediğim insan abi bile demek istemiyorum aslında hayatımın mahfolmasına sebep olan insan dışı varlık her gece belkide uyuduğum odaya gelirdi iğrenç elleriyle dokunurdu ve susardım birde baskıcı bi ailede büyüdüm bu yüzden hep sustum korktum kimseye bişey söyleyemedim ve bu 16 yaşıma kadar sürdü 17 yaşındaa benden 10 yaş büyük biriyle kaçarak evlendim ailemde akrabalarımda olsun herkes çok severdi beni ve böyle bişey yaptığımada kimse inanamadı kaçtığıma nasıl kaçar sessizinden korkacaksın falanda filan gibi şeyler duydum hep aslında bilselerdi belkide bu şekilde konuşmcaklardı.. Artık ne yapacağımı bilemedim inanın ya kendime zarar verip öldürecektim yada kaçacaktım kaçmayı denedim ve yine korktum ölümden belkide şuan yazarken bile yaşıyorum o anları ama anlatmam lazım yazmam lazım dökmem lazım içimdekileri beni yargılamayın lütfen .. Büyüdüğüm ailem ben kaçtıktan sonra sırf aile büyükleri olduğu için barıştılar her neyse bu yaşadığım beni hayatta hep geri adımlar atmamı ve herşeye engel oldu evet tam tersi herşeyin üstesinden gelebilirdim ama hiçbirşeyden zevk almayan herşeye olumsuz bakan insan haline gelmiştim ve şuan 23 yaşında iki kız çocuğu annesiyim ömrüm hep onları ruhu iğrençliklerle dolu insanlardan koruyarak geçicek ve çok korkuyorum ya onlarda benim yaşadıklarımı yaşarlar diye..Hatta babam büyük kızımı eve götürmek istediğinde hep bişey bulur göndermem gönderemem birlikte gideriz öyle çokda gitmem bu olay beni çok etkiledi ve etkilemeye devam ediyor kızlarımın oyun arkadaşlarına kadar ne oynadıklarına belli etmesemde bi şekilde müdahale ederim herşeyi paranoyak haline getirdim ve daha yazamadıklarım ne yapmalıyım nasıl yapmalıyım evliliğimde bitmek üzere ben bu hayatı yaşayacak ne yaptım
 
Acı bir tecrübe, ne denir bilmiyorum.

Abiniz kaç yaşındaydı bunlar yaşanırken?
İncitmek niyetinde değilim, anlayamadığım için soruyorum: Şimdi sizi, olanları ifşa etmekten beri tutan şey nedir?
Böyle insanların ifşalanması gerekiyor, sessizlik onlara ödül, olası kurbanlara kötülük.
 
Hak ettiğin için değil de 'abi'n pisliğin teki olduğundan, ailen seni o pislikten koruyamadığı ve susmayı sana öğrettiği için yaşamışsın.
Terapi almayı denedin mi kardeş. Tvden görüp çocuklarımız için endişe ediyoruz, sen yaşamışsın daha mı çocukların için endişelenmeyesin.
Ne diyeyim, keşke bunlar nefes alamasa!..
 
Aramızda 4 yaş var şuan susmamın sebebi mi evliyim çocuklarım var ve oda evlendi kaç kere niyetlendim anlatmak üzere ama olmadı yapamadım
 
Esin neden bosaniyorsun konuyumu öğrendi
 
Aramızda 4 yaş var şuan susmamın sebebi mi evliyim çocuklarım var ve oda evlendi kaç kere niyetlendim anlatmak üzere ama olmadı yapamadım
Ağbinizle yüzleşmeniz de sizi biraz olsun rahatlatacaktır. Muhtemelen hatırlamadığınızı düşünüyor
 
Umarım abin bunları kendi çocuğuna yapmaz, lütfen susma. Başkası da bunları yaşamasın
Evet ben de simdi bunu yazacaktim. Insallah kiz cocugu yoktur abinizin. Yoksa allah ona kiz cocugu nasip etmesin.

Aklimi yitirecek gibi oluyorum dusununce. insanin nefsi nasil kendi kanina uyanir aklim almiyor...

Allah yardimciniz olsun yasadiklariniz cok uzucu. Psikolojik destek almanizi oneririm..

Ya kendi cocuklarina da boyle birsey yaparsa Sanirim ben susamazdim. Sirf olacak cocuklari icin..
 
Aramızda 4 yaş var şuan susmamın sebebi mi evliyim çocuklarım var ve oda evlendi kaç kere niyetlendim anlatmak üzere ama olmadı yapamadım

Bu gizlenecek bir şey değil, dediğim gibi niyetim incitmek değil, çünkü küçükten maruz kalmışsınız, korkmuşsunuzdur, kendi hatanız gibi görmüş utanmışsınızdır çocuk masumiyetinizle vb. nasıl bir psikoloji içinde olduğunuzun yargısı bana düşmüyor, acı bir olay. Sadece bu kadar uzun süre bunu tutup taşımak, yani bilemiyorum ben yapamazdım, suratına tükürmeden, ortalığı ayağa kaldırmadan, adını sanını ifşalamadan, polisi kapısına yığmadan duramazdım.

İçinizde taşımak sizi de hasta eder, böylesi olaylar adaletini ister, yüzüne vurulmasını ister ki iyileşmeye geçebilsin, kendimi yerinize koyuyorum, cidden susamazdım ölümüne yaygarayı koparırdım gibi dolu dolu bir his geliyor. Susup kendinizi çürütmeyin artık, yüzleşin, hatta psikolojik destek alın ve o süreçte sizin için en sağlıklı yöntem ne olacaksa profesyonel bir bakışla irdeleyin.

Bilmiyorum, susulmaz ya, başkalarına musallat olursa ya? Ya başka çocuklar, ergenler taciz ediliyorsa onun elinde? Ve daha neler... Bunu psikiyatr-psikolog ile bir istişare edin derim, hem size ağır, hem de böyle bir tehlikeyi gizlemenin sorumluluğu-vicdanı da var.
 
Çok haklısınız belki desteğe ihtiyacım var bu şekilde susmak tabiki vicdan olarakda el vermiyor ama nasıl anlatırım nasıl nerden başlarım ailem öyle bir aileki susmam için ellerinden geleni yaparlar. Bildiğiniz gibi değil bende isterdim avazım çıktığı kadar anlatmayı ama malesef
 
Bu travmayla yaşamak zordur mutlaka psikolojik destek alın ve duaya sığının. Sessiz kalmamak rahatlatacaksa sessiz de kalmayın. Bundan sonraki hayatınız öncekinden daha güzel olur inşallah.
Allah yardımcınız olsun..
 
Çok dua ediyorum üzgünüm ama İnşAllah çocukları olmaz evlenemez diye çok dua ettim bişey çıkarda evlenemz dedim ama evlendi malesef kusura bakmayın yazamıyorum herkese okuyorum ama çok sağolun
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…