- 2 Haziran 2019
- 542
- 6.960
- 53
- Konu Sahibi A n n e y i m
-
- #121
Keşke ama işte .. İnşAllah sağolun
Keşke ama işte .. İnşAllah sağoluncanım ya.. keşke hiç yaşamasaydın bunları. çok üzüldüm senin adına. inşallah bundan sonrası güzel olur.
Hiç böyle düşünmemiştim sizin gibi böyle düşünürsek evet konu sahibin abisi de tacize uğramış olabilir çünkü 10 yaşında bir çocuk ne kadar kötü olabilirBen zaten her tacize uğrayan çocuk başkasını taciz eder demedim. Abisinin durumunu analiz ettim. Doğuştan kötülük getirmez hiçbir bebek. Kötülük öğrenilir. Bir yaştan sonra da kendi seçimini yapar. Ben çevrenin mizactan daha etkili olduğunu düşünüyorum.
Yaşadığınız çok büyük bi travma, bütün hayatınız bu travma etrafında yeniden şekillenmiş. Böyle bi durum için sizi teselli edecek ne söylenebilir inanın bilmiyorum.Selamun aleyküm hayırlı akşamlar öncelikle .. 2. Defa konu açıyorum ve ilk defa şu anlatacaklarımı paylaşıyorum bugüne kadar hep sustum,içime attım ama konuşmaya anlatmaya ihtiyacım var uzatmadan
1. Sınıftaydım belki daha okula bile başlamamıştım tam olarak zamanı hatırlamıyorum geceleri anlamsızca yanıma gelen abim dediğim insan abi bile demek istemiyorum aslında hayatımın mahfolmasına sebep olan insan dışı varlık her gece belkide uyuduğum odaya gelirdi iğrenç elleriyle dokunurdu ve susardım birde baskıcı bi ailede büyüdüm bu yüzden hep sustum korktum kimseye bişey söyleyemedim ve bu 16 yaşıma kadar sürdü 17 yaşındaa benden 10 yaş büyük biriyle kaçarak evlendim ailemde akrabalarımda olsun herkes çok severdi beni ve böyle bişey yaptığımada kimse inanamadı kaçtığıma nasıl kaçar sessizinden korkacaksın falanda filan gibi şeyler duydum hep aslında bilselerdi belkide bu şekilde konuşmcaklardı.. Artık ne yapacağımı bilemedim inanın ya kendime zarar verip öldürecektim yada kaçacaktım kaçmayı denedim ve yine korktum ölümden belkide şuan yazarken bile yaşıyorum o anları ama anlatmam lazım yazmam lazım dökmem lazım içimdekileri beni yargılamayın lütfen .. Büyüdüğüm ailem ben kaçtıktan sonra sırf aile büyükleri olduğu için barıştılar her neyse bu yaşadığım beni hayatta hep geri adımlar atmamı ve herşeye engel oldu evet tam tersi herşeyin üstesinden gelebilirdim ama hiçbirşeyden zevk almayan herşeye olumsuz bakan insan haline gelmiştim ve şuan 23 yaşında iki kız çocuğu annesiyim ömrüm hep onları ruhu iğrençliklerle dolu insanlardan koruyarak geçicek ve çok korkuyorum ya onlarda benim yaşadıklarımı yaşarlar diye..Hatta babam büyük kızımı eve götürmek istediğinde hep bişey bulur göndermem gönderemem birlikte gideriz öyle çokda gitmem bu olay beni çok etkiledi ve etkilemeye devam ediyor kızlarımın oyun arkadaşlarına kadar ne oynadıklarına belli etmesemde bi şekilde müdahale ederim herşeyi paranoyak haline getirdim ve daha yazamadıklarım ne yapmalıyım nasıl yapmalıyım evliliğimde bitmek üzere ben bu hayatı yaşayacak ne yaptım
Yani aklım mantıgım almıyor,10 yasındaki bi cocuk napabilşr,yada yaptıgı şeyi nerden görmüş duymuş olabilirkiE
Evet doğru ve bu ben 16 yaşıma kadar devam etti
Bakın ben buraya açık açık yazmak istemiyorum ilk başlarda olayın farkında değildim 15/16 yaşlrıma gelince kendimce bi şekilde hep kaçmya çalıştım geceleri uyumak değilde nöbet tutar hale geldim ister inanın ister inanmayın benim bildiğimi biliyor mu bilmiyor mu tam olarak bende bilmiyorum
Zaman ayırdığınız için teşekkür ederim ..Yardım alacak gücüm yok olsada zaten bu konuyu eşimin bilmesi gerekiyor öncelikler bu akşam konuşmayı düşünüyorum nasıl olcak biticek bilemicem ama kesinlikle düşünüyorum .. Burada bu olay ile alakalı ne yapmam gereği konusunda yardım edeceklerini düşündüm. Çünkü gerçekten tek başıma oturup düşündüğümde elime geçen "tamam düşünme artık bunları kızlarına evine bak " bu oluyor ama burada yapılan yorumlar toparlamamı sağladı yardım almadan ve daha fazla kendimi incitmeden nasıl çözerim bunları düşünüyorumYaşadığınız çok büyük bi travma, bütün hayatınız bu travma etrafında yeniden şekillenmiş. Böyle bi durum için sizi teselli edecek ne söylenebilir inanın bilmiyorum.
Yaşanan durumu kimseyle paylaşamamak sizi zaten derin bi yalnızlığa itmiştir. Burada da olsa anlatabilmek eğer o histen uzaklaşmanıza yardım ediyorsa ne mutlu. Ama doğrusunun ilk etapta bi uzmanla paylaşmak, bi profesyonelden destek almak olduğunu düsünüyorum ben. Yaşananları doğru şekilde anlamlandırmanıza, suçluluk, yalnızlık, çaresizlik gibi duygulardan arınmanıza ve en az hasarla geride bırakmanıza yardımı olacaktır.
Sağlıklı bi anne sağlıklı çocuklar demek. Hem kendiniz hem de kızlarınız için size gerçekten yardım edebilecek biriyle vakit kaybetmeden iletisim kurmalısınız.
Ve eninde sonunda yüzleşmelisiniz. Size ne yaptığını o da aileniz de bilmeli. Bu olayın sizde degistirdigi seyleri saklamamalısınız.
Düsünsenize aileniz neden torunlarınızı ona emanet etmediginizi bilmiyor. Cevreniz neden ani bi kararla cok genc bi yasta evlendiginizi bilmiyor. Kızlarınız annelerinin neden korktugunu bilmiyor. Esiniz huzursuzlugunuzun sebebini bilmiyor. Kimse gerçekte kim olduğunuzu bilmiyor. Ve siz anlatmazsanız ögrenmeyecekler. En yakınlarının bile tanımadıgı, anlamadıgı bi insan nasıl kimligini korur ki?
Aynı sekilde sustugunuz sürece ugradıgınız haksızlıgın bi karsılıgının olmayacagını bilmek demek ömur boyu haksızlıga ugramıs hissetmek demek, mutahabına ulaşmadıgı için hic dinmeyecek bi öfke demek, hayata vahşi ve adaletsiz bi pencereden bakmak bu nedenle de hep korkak hep tetikte olmak demek. Böyle yaşanmaz, yasanmamalı.
Ve size zarar veren insan için de korkunç bi şey bu. 4 yas büyük sizden, ilk tacize ugradıgınızda 6-7 yaslarında oldugunuzu söylüyorsunuz. Elimizde 10-11 yaşlarındayken en yakınındaki en savunmasız canlıya zarar veren bi çocuktan son derece tehlikeli bi yetiskine dönüşmüş bi adam var. Bunun önü bi şekilde alınmak zorunda.
İlk olay yaşandıgında fark etseydi keske aileniz, her sey cok baska olabilirmiş. Şu an ise bambaşka bi tablo var ortada ve bu tablodan sadece sizin haberiniz var.
Öyle ya da böyle size yaşattıklarından sıyırıp öylece hayatına devam edemez. Sizi de onu da zehirleyen bi sey bu. Ve sizi üzgün, mutsuz, tedirgin bi kadına dönüstüren olay onu saldırgan, sapık ve tehlikeli bi canavara dönüstürüyo belki de. İnsanların bunu bilmesi, bu adamın yaptıgının sonucuna katlanması gerek. Yargılanması gerek, insanlardan izole edilmesi gerek... 10 yaşinda bi çocuğu sistematik bi tacizciye dönüştüren şeyin neyse bulunup cozulmesi ve bedelinin ödenmesi gerek. Üstünü örtmeyin nolur.
Şuan susmamayı bi yerden başlayıp anlatmak istiyorum herşeyden önce yaşadıklarımın hesabını sormak istiyorum ve olucak eminim .. Umarım çünkü hiçbirşey haketmeyen biriağabeyinin kız çocuğu olursa da susmaya devam edecek misin?
2 tane kızım var diyorsun eşinden ayrılınca bu psikolojinle çocuklarına nasıl bakacaksın..
aldatma şiddet taciz yoksa kocandan boşanma ..
öz ağabeyin olacak pislik umarım kısırdır ve asla çocuk sahibi olamaz.
Tek başına oturup düsünmenin sizi çıkmaza sürükledigini ve elinize bi sey gecmedigini fark etmissiniz. Bence bu cok buyuk bi adım ve inanıyorum ki iyi olacaksınız. Korkmayın, utanmayın, icinizde tuttukça degil anlattıkca, cevreniz size destek oldukca gececek göreceksiniz. Belki basta istediginiz seyleri duyamayabilirsiniz eşinizden, ailenizden, ilk anda dogru tepkileri veremeyebilirler. Onlar icin de travmatik bi bilgi olacak cünkü bu. Siz yıllardır sindiremiyorsunuz, onların da sindirip size destek olmasi zaman alabilir. O nedenle bi uzman yardımı cok iyi olurdu ama mümkün degilse de biz her zaman buralardayız. Güclü olun.Zaman ayırdığınız için teşekkür ederim ..Yardım alacak gücüm yok olsada zaten bu konuyu eşimin bilmesi gerekiyor öncelikler bu akşam konuşmayı düşünüyorum nasıl olcak biticek bilemicem ama kesinlikle düşünüyorum .. Burada bu olay ile alakalı ne yapmam gereği konusunda yardım edeceklerini düşündüm. Çünkü gerçekten tek başıma oturup düşündüğümde elime geçen "tamam düşünme artık bunları kızlarına evine bak " bu oluyor ama burada yapılan yorumlar toparlamamı sağladı yardım almadan ve daha fazla kendimi incitmeden nasıl çözerim bunları düşünüyorum
Küçümsemek istemiyorum yanlış bişeyde söylemek istemiyorum ama pek bi çözüm alamamdevlet hastanesinde bir psikologa gitseniz?
Şu bi kaç cümleyi okurken bile yapacağımın gerçekten benim için daha iyi olacağını düşünüyorum .. Evet malesef acı tarafıda var ama yapabileceğim bişey yok. Bunca zaman sesimi çıkarmadım onlarada söyleyeceğim çok şey var aileme anneme babama olacakların da farkındayım .. En azından kızlarım büyümeden bunu yapmalıyım.. Çok sağolun tekrardanTek başına oturup düsünmenin sizi çıkmaza sürükledigini ve elinize bi sey gecmedigini fark etmissiniz. Bence bu cok buyuk bi adım ve inanıyorum ki iyi olacaksınız. Korkmayın, utanmayın, icinizde tuttukça degil anlattıkca, cevreniz size destek oldukca gececek göreceksiniz. Belki basta istediginiz seyleri duyamayabilirsiniz eşinizden, ailenizden, ilk anda dogru tepkileri veremeyebilirler. Onlar icin de travmatik bi bilgi olacak cünkü bu. Siz yıllardır sindiremiyorsunuz, onların da sindirip size destek olmasi zaman alabilir. O nedenle bi uzman yardımı cok iyi olurdu ama mümkün degilse de biz her zaman buralardayız. Güclü olun.
Pek bi çözüm alamam diye düşünüyorum çevremde giden bi kaç kişi oldu ama tabi yinede denemekde fayda vardevlet hastanesinde bir psikologa gitseniz?
Anne babasının nasıl haberi olsun ki soylememiş, gorduklerinide sanmıyorum benKonu sahibi arkadaşım..birçok kişi anne babana söyle,karısına söyle susma ne pislik olduğunu duyurdu falan demişler..bende aksine eşin dışında kimseye söyleme diyorum.heleki anne babana o pisligin karısına falan söylemek seni mahveder..bence bu konuyu ailen ile başbaşa birak.kendi eşine ve çocuklarına ilerde söyleyip bu konuda dertlesmeni ve yardım almani makul görüyorum ama anne baban ve o adama söylemen bana senin ruh dunyan açısından korkunç geliyor.psikoloğa gitmeni öneririm.esinle iyi olmanı ve boşanmamak için elinden geleni yapmanı ve biran evvel toparlanmani öneririm.birde eminim sende aynısını dusunuyorsundurki abinin sana yaptığı bu çirkin işten annenin haberi vardır degilmi? Bunu eminim anne olunca daha iyi anladin..annende korkudan susmustur ve üzerini kapatmıştır benim fikrim bu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?