Her 5 Yılda Bir Hayatımı Sorguluyorum

Bunlar geçici süre insanı kafasındaki düşüncelerden uzaklaştırmaz mı bence bi piskiyatra
İşte siz de görüyorsunuz. Komşunuz gibi birine nasıl olur da ruh sağlığını emanet eder insan? Bu hiçbir şey yapmamaktan bile daha tehlikeli.
ben kişinin ruhunu kendi iyileştirebileceğine inananlardanım canım.benim eşim restoran işletiyor ve eve gelişi gece 11 i buluyor ilk evlendiğimde bunalıma girmiştim bekar hayatından çıkıp evli olarak bir düzende tek başıma olduğum için düşünsene yemek yspacağım bi koca bile yok akşam olunca ne yaptım kimseye dert yanmadım bi uzman da aramadım bekar hayatımla evliliğimi eşitledim gündüzleri bekarken ne yapıyosam kurslar sosyal çevrem hepsine dwvam ettim akşam olduğunda ailemin evine değil kendi kurduğum düzendeki evimde eşini karşılayan mutlu bi kadın oldum. Güçlü olduğuma inanıyorum ve bulunduğum şartları kendi lehime çevirip güzelleştirdim şimdi evli ark gıpta ediyor çok rahatsın derdin tasan yok diye. Ama eminim kendimi mutsuz etseydim sorunları büyütseydim diceklerdi yazık market alışverişini bile tek başına yapıyosun diye. Bence bunları kafandan atmaya yarıyacak aktivite bul kendine ve ben en iyiyi yaşıyorum en iyiyi seçtim de. Çok çıkmazda hissedersen iyi referanslı birine danışabilirsin ama son çare olarak dene bunu
 
Ahah öyle bir söylediniz ki kendimi sebepsiz iyi hissettim. Böyle kahve içip dertleşirken çikolatanın uzatılması gibi bir an Öyledir belki de ya. Her 5sene aynı sebepten hayatı sorguluyor olamam belki de☺
Haha süper ozaman .. bence senin canın 5 senede bir bozulsun mümkünse zaten
 
Aslında uğraşacak çok şeyim var. Çünkü bütün zamanımı alan, yorucu bir çocuğum var. Ama kendime ayıracak zaman bulamıyorum. Kendimle ilgili her şeyi öteliyorum. Siz bunları söyleyince düşündüm de sanırım benim en çok kendime zaman ayırmaya ihtiyacım var.
 
Aslında o konuda ben daha beter durumdayım. Eşim başka bir ülkede çalışıyor. Dolayısıyla akşamları bile eve gelmiyor. Çocuğumuzu çoğunlukla tek başıma büyütüyorum. Belki de bunun da ağırlığı var üzerimde. Ben rahat ve özgür bir hayat yaşamaya alışkınım. Şimdiyse ikisine de epey bir uzağım. Dr konusunda da size katılıyorum. İnsan kendi sorununu kendi çözmeyi denemeli. Ya da en fazla dostlarından, ailesinden destek almalı. Dr işlerin hepten sarpa sardığı vakitler düşünülebilecek bir seçenek olmalı. Ayrıca sizin hayatınızı yoluna koymanıza ve mutlu hissetmenize sevindim.
 

Bu yazdıklarım 2008 senesinde bir psikiyatr tarafından bana önerilenler. Ruh sağlığı hastanelerinde hastalara ilaç ve terapi dışında etkinlik de yaptırmaya çalışıyorlar. Kardeşim x bir ruh sağlığı merkezinde hemşire, hastalara haftalık makyaj etkinlikleri yaptırıyorlar mesela (Tabi çok ağır durumda olanlara değil), birlikte sinema etkinliği yapıyorlar, düzenli yürüyüş veriyorlar ve resim çizenler de var, mandala boyayanlar da. Bana da doktorum önerdi "En çok ne yapmayı seviyorsan onda kendini geliştir, onu yap" diye, benim için bu resim yapmaktı ve ilaçlardan daha çok işe yaradı kendimi huzurlu hissetmem adına. Ha tabi her zaman aynı huzur halinde kalınmıyor bu da kişinin karakterine bağlı biraz.

Yani bunlar geçici çözüm değil, ruh halini tamirde destekleyici-hayata bağlayıcı çözümler. İnsan boş kaldıkça, amaçsız takıldıkça ya da keyifle, kendini vererek yapmadığı şeylerle uğraşırken kendine sarıyor. Doktorlar da, kişileri bu döngüden çıkarabilmek için onlara tavsiyesinde sanat, spor ve diğer hobilerinden ve ilgi alanlarından faydalanmaları gerektiğini vurguluyor.
 
Doğru varsaymışsınız. Elle tutulur, gözle görülür bir şey yok aslında ortada. Benim kuruntularımdan ibaret daha çok. Kuruntularımın gerçek olma kaygısından bir de tabii. Belki geçer zamanla. Ama bu ara çok yoğun hissediyorum bunu.
 
Ayrıca
başta anlatım şeklinizden kesinlikle bir doktor yardımı almanızı düşünmüştüm ama şartlarınızı açtığınızda sizi gerçekten anladım evde kısıtlı vakti olan eşle çok zor ilk evlendiğimde bende bu düşünceleri yaşamıştım ama dediğim gibi güçlü oldum ve kendi şartlarımı kendim yarattım 5 senedir de o kadar mutluyum ki şimdi normal düzeyde erken gelen bir eşle evlenmiş olsaydım asla katlamazdım düşüncesindeyim :)
 
Ama bir doktora danışarak aşamadığınız sorunlarla beraber başetmek adına geliştirdiğiniz bir yöntem değil mi ? Ayrıca konu sahibi konumunu belirtti kesinlikle kendi başına atlatıcağı bi durum biz evliliğin ortak sorumluluğunu fazlasıyla yüklenen kadınlarda sıkca görülen bi durum bu düşünceler verdiğiniz tavsiyelerde geçerli bu durumda
 
Bense 5sene önce eşimle flört ederken daha mutluydum sanki. Yazdıkça daha da emin olmaya başladım. Beni rutinleşmek bu noktaya getirdi muhtemelen. Beklenmedik şeyler yaşama, şaşırma arzusuyla içinde bulunduğum durumu sorguluyorum.
 

Konu sahibi neyi belirtti, ne kesin, bir şey mi kaçırdım? :/ Anlatımınız karışık geldi valla anlamadım, yanlış anlamayın.
 
Dediğim gibi kuzum hayatını aktifleştirmek seni bu buhrandan kurtarır neden böyle hissettiğini de söyliyeyim sevgiliyken aile ortamında minimum bi kalabalıktaydın ve değer gördüğün bi sevgilin vardı ama evlilik hayatında yalnızsın bı yüzden ister istemez bi bunalım oluyo tavsiyem bekarken ne yapıyosan devam et gez eğlen çevre edin inan özgürlük daha kıymetli geliyo insana iyiki böyle evliliğim var dersin
 
Konu sahibi neyi belirtti, ne kesin, bir şey mi kaçırdım? :/ Anlatımınız karışık geldi valla anlamadım, yanlış anlamayın.
Eşi belli aralıklarla yurt dışına gidiyormuş bu dönemlerde de evin tüm sorumluluğu 1 kişiye yüklendiği için böyle hissetmesi normal geldi bana
 
Şuan ki içinde bulunduğunuz durum, medeni haliniz gerçekten de buna elverişli mi öyleyse evlenmeseydiniz ? Evlilik denilen kurum bu kadar basit düşüncelerle yıkılacak bir şey mi. Çok saçma gerçekten. Bulunduğunuz bölgedeki sulara tiner mi katıyorlar acaba :)
 
Telefondan takip etmek epey zor oluyormuş. Sizi kaçırmışım cevap yazarken. Haklısınız, geçmişi geçmişte bırakıp elimdekilerle hayatımı olabilecek en güzel hale getirmenin bir yolunu bulmam gerek.
 
Her 5-6 ayda 1 sorgularım kendimi.
Ne yaptım kendime ne kattım diye.
İlerledim mi yerimde mi saydım diye.
Ama çekip gitme düşüncem olmadı tabi.
Daha çok kendime kızarım bunu da yapmalıydım şunu da v.s diye.
Zamanımın çok kıymetli olduğunu onu kötüye kullandığım için bol bol kızarım kendime.
 
Güzel telkinlerle ve destekleyici yorumlarla yumuşayıp pelte gibi olmuşken yorumunuz tokat gibi geldi. Ahah yanlış anlamayın. Kendi halime güldüm. Nasıl gevşediysem Yok yahu evlilik bitirmek falan mevzubahis değil zaten. Ben sadece sorguluyorum. Eşimi seviyorum. Öyle bir celsede boşamaya falan da niyetim yok. Ama işte gelin görün ki insanın kuruntuları rahat vermiyor.
 
Eşi belli aralıklarla yurt dışına gidiyormuş bu dönemlerde de evin tüm sorumluluğu 1 kişiye yüklendiği için böyle hissetmesi normal geldi bana

Olağan bir şey zaten, anormal demedim hatta aksine kişilik özelliği olduğunu düşündüm ve nickinden biraz tahmin çıkardım.

Ama ruha iyi gelen şeyler hep benzer şeyler, kafa dağıtmak için dediklerim yapılabilir. Mevcut hayat değişmeyecekse, mevcut ruhu tatmin edecek ve en azından - bebekli hayatın kısıtlı imkanları dahilinde- oyalayacak bir şeyler yapması gerekecek. Bunlar da minik üretkenlikler, kendi ilgi alanına göre amaç belirleyip gelişim yoluna girme vb. ile olur. Oyalanmak lazım yani bir şeylerle.
 
Çok da iyi yapıyorsunuz. Ama bu kadar da yüklenmeyin kendinize Evli misiniz peki?
 
Ruhu doyurmak çok önemli. Bunu da bahsettiğiniz şeylerle yapmak mümkün tabii. Merak ettim de sizi doktora götüren ne oldu? Anlatmak zorunda değilsiniz.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…