- 22 Şubat 2019
- 1.459
- 2.082
- 83
Çocuksuzken bunları yapmak kolaydı da şimdi zorlanıyorum. Zorlanınca da daha bir içe kapanıyorum ister istemez. Benim çocukla da bunları yapabilmeyi öğrenmem lazım öncelikle sanırım.
Çocuksuzken bunları yapmak kolaydı da şimdi zorlanıyorum. Zorlanınca da daha bir içe kapanıyorum ister istemez. Benim çocukla da bunları yapabilmeyi öğrenmem lazım öncelikle sanırım.Dediğim gibi kuzum hayatını aktifleştirmek seni bu buhrandan kurtarır neden böyle hissettiğini de söyliyeyim sevgiliyken aile ortamında minimum bi kalabalıktaydın ve değer gördüğün bi sevgilin vardı ama evlilik hayatında yalnızsın bı yüzden ister istemez bi bunalım oluyo tavsiyem bekarken ne yapıyosan devam et gez eğlen çevre edin inan özgürlük daha kıymetli geliyo insana iyiki böyle evliliğim var dersin
Ruhu doyurmak çok önemli. Bunu da bahsettiğiniz şeylerle yapmak mümkün tabii. Merak ettim de sizi doktora götüren ne oldu? Anlatmak zorunda değilsiniz.
Bir ara kendimi bipolar da sanmıştım okuduklarından yola çıkarak. Aslında bence her insan biraz yatkın buna. Sadece kimisi daha fazla yatkın.Arabam : p
Bipolar hastasıyım. Size 5 yılda bir uğrayan hisler bana çok daha sık uğruyor yani ama baş ediliyor hastalığın mekanizmasını ve kendinizi nasıl tartacağınızı-dizginleyeceğinizi öğrendikçe.
Bir ara kendimi bipolar da sanmıştım okuduklarından yola çıkarak. Aslında bence her insan biraz yatkın buna. Sadece kimisi daha fazla yatkın.
Hepimizin belli başlı kuruntuları var fakat kuruntularımızı böyle ciddi şeyler üzerinde kurmasak her şey daha güzel olacak :) Arada kış kış cinler demek lazımGüzel telkinlerle ve destekleyici yorumlarla yumuşayıp pelte gibi olmuşken yorumunuz tokat gibi geldi. Ahah yanlış anlamayın. Kendi halime güldüm. Nasıl gevşediysemYok yahu evlilik bitirmek falan mevzubahis değil zaten. Ben sadece sorguluyorum. Eşimi seviyorum. Öyle bir celsede boşamaya falan da niyetim yok. Ama işte gelin görün ki insanın kuruntuları rahat vermiyor.
İnsanı çok zorladığını tahmin edebiliyorum. Ben şu kadarıyla bile baş edemiyorum baksanıza. Önemli olan sorunun büyüklüğünden ziyade o sorunla yaşayabilecek güce sahip olup olabilmek . Görüyorum ki siz baş etmenin yolunu bulmuşsunuz. Ben de bulabilirim umarım.Bipolar anlatılmaz, yaşanır diyorum :))
Bence de her insan yatkın çünkü her insanın duyguları var. Ama tabi tıp dünyası bu hastalıkta genetik faktörlerin baş rolde olduğunu söylüyor.
Nickinizin hakkını verdinizHepimizin belli başlı kuruntuları var fakat kuruntularımızı böyle ciddi şeyler üzerinde kurmasak her şey daha güzel olacak :) Arada kış kış cinler demek lazım
Aynen canım bebekte küçük olunca evde yardımlaşabilcek eş de olmayınca normal böyle şeyler konu sahibi başlıkta biraz kendini ifade edemediği için yanlış anlaşıldı zanlımcaOlağan bir şey zaten, anormal demedim hatta aksine kişilik özelliği olduğunu düşündüm ve nickinden biraz tahmin çıkardım.
Ama ruha iyi gelen şeyler hep benzer şeyler, kafa dağıtmak için dediklerim yapılabilir. Mevcut hayat değişmeyecekse, mevcut ruhu tatmin edecek ve en azından - bebekli hayatın kısıtlı imkanları dahilinde- oyalayacak bir şeyler yapması gerekecek. Bunlar da minik üretkenlikler, kendi ilgi alanına göre amaç belirleyip gelişim yoluna girme vb. ile olur. Oyalanmak lazım yani bir şeylerle.
Kız tam da üstüne bastın ayağını çek :) o zamann ne diyoruz DAAANSSNickinizin hakkını verdinizBenim hakikaten bir silkelenip kendime gelmem lazım. Böyle her 5senede bir sıfırlama düğmesine basmaya kalkarsam elimde sıfırlardan başka bir şey kalmayacak.
Aynen benimde 2 yaşında bir Kızım var mesela şimdi onunla beraber yapıyoruz ikimizinde keyif aldığı şeyleri ve inan oda alıştı hiç zorluk çıkarmıyor hatta evde kaldığımız günler eziyet ediyorÇocuksuzken bunları yapmak kolaydı da şimdi zorlanıyorum. Zorlanınca da daha bir içe kapanıyorum ister istemez. Benim çocukla da bunları yapabilmeyi öğrenmem lazım öncelikle sanırım.
Evliyim çocukluyum :))Çok da iyi yapıyorsunuz. Ama bu kadar da yüklenmeyin kendinize☺ Evli misiniz peki?
Bende sorgularim malesef ama benimki 10 yilda bir oluyo:).saka bi yanada yasiniz kac?30 undan sonra bi farkedis bi simdiye kadar ne yaptm dusunceleri olusurmus psikolojk olarak.bende mesela var suan bi degisim ama cekip gtme degil sartlari degistrme smdiye kadar ne yapmisim artk farkli olmali maddi manevi diye bi arayis varBunu bir tek ben mi yapıyorum bilmiyorum. Ama bugün farkettim ki ben her 4-5 yılda bir hayatımı sorgulayıp hayatımdaki pek çok şeyi değiştirme arzusuna kapılıyorum. 5 yıldır evliyim ve bir çocuğumuz var. Ama ben tam şu an aldığım kararları ve hayatımın gidişatını sorgularken buluyorum kendimi. Acaba daha iyisi olabilir miydi? Daha mutlu olabilir miydim?
Eşimden önceki sevgilimle de bu düşünceler içersinde iken ayrılmış ve yoluma eşimle devam etmiştim. Onunla da 5sene beraber olmuş tam da evlenme hazırlıklarına girişmiştik. Ama ben birden yine bugünkü benzer hislere kapılıp devam etmek istemediğime karar vermiştim. Onu öyle birden bire damdan düşer gibi bırakıvermiştim. Hala vicdan azabını üzerimden atabilmiş değilim. O belki çoktan atlatmış ve üstesinden gelmiştir ona yaptıklarımın. Ama ben nedense atlatamadım hala.
Eşimi seviyorum aslında. Ama yine bir çekip gitme ve hayatıma farklı yön verme arzusu var içimde. Üstelik bu kez her şeyden çok sevdiğim bebeğim de var hayatımda. Bu neden oluyor olabilir? Herkese oluyor da ben mi çok fazla üstüne gidip büyütüyorum bu düşünceyi? Eğer öyle ise siz nasıl baş ediyorsunuz böyle düşüncelerle?
Ufak bebeklerle nasıl yapıyorsunuz bunları? Valla hayran kaldım. Ben de o enerji yok. Hatta bir bebek bile enerjimin tümünü emmeyi başardı. Kaç yaşında bebekleriniz?Evliyim çocukluyum :))
Okumaya doymuyorum genel olarak.
Yani şu sertifayı da alayım, bu kursa da gideyim şunu da öğreneyim telaşı var hep üzerimde.
Şu işi yapsam nasıl olur bişeyler yapmam lazım felan filan
Bebeklerim ufak olduğu için evde öyle durmak sanırım beni telaşe veriyor.
Sanki zaman çok çabuk gidiyor da ben hiç yetişemeyecek mişim gibi..
37 yaşındayım. Düşünüyorum da 30dan sonra başlamıştı bu sorgulamalar. Ondan önce akıntı nereye götürürse oraya gidiyor, çok da sorgulamıyordum. Belli bir yaştan sonra insan hayatını daha fazla sorgulayıp didikliyor galiba.Bende sorgularim malesef ama benimki 10 yilda bir oluyo:).saka bi yanada yasiniz kac?30 undan sonra bi farkedis bi simdiye kadar ne yaptm dusunceleri olusurmus psikolojk olarak.bende mesela var suan bi degisim ama cekip gtme degil sartlari degistrme smdiye kadar ne yapmisim artk farkli olmali maddi manevi diye bi arayis var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?