Ailesiyle ilgili ya da maddiyatla ilgili sorunumuz yok, çok şükür. Ama işinden çok da memnun değil açıkçası... İşini gerçekten hakkıyla yapıyor ama çalıştığı şirket onun bazı konularda beklentilerini karşılayamıyor... Buna canı sıkılıyor bazen, ama son yıllarda olan bir problem değil aslında süregelen bir şey bu işyeriyle ilgili durum. O yüzden ben buna bağlamadım aslında gereksiz yere bize karşı yükselmesi durumunuEsinizi strese sokan baska bir faktor var mi? İs , maddiyat , kendi ailesiyle ilgili sorunlar vs vs
Sanki öfkesine hakim olamayip baska seyr olan sinirini sizden cikariyor gibi geldi bana , eger oyleyse de alin karsiniza konusun
Merhaba; Açıkçası evlilik öncesi bana karşı 1 kez bile ses yükseltmedi desem sanırım yalan söylemiş olmam. Ama evlendikten sonra yani evliliğin ilk başlarında nadir, evliliğin artık son zamanlarda da ayda 1 falan oluyor genelde...8 yıldır mi böyle son zamanlarda mi bu şekilde davranmaya başladı ?
O şekilde bağırdığında Siz ne yapıyorsunuz ? Çocuk nerede oluyor , görüyor mu ?
Çok tşkler yorumunuz için.. ben hiç bir zaman evin içerisinde durup dururken yüksek sesli ya da kavga edermiş gibi konuşmaya başlamadım kendisiyle... Bu konuyla ilgili empati kurmam gerekirse...Her evlilikte sorun var mıdır bilemem ama her evlilikte mutlaka tartışma vardır. Önemli olan iki medeni insan gibi tartışabilmektir. Herkesin kırmızı çizgisi vardır, bizim olduğu gibi karşımızdakinin de. Eğer ben eşimin kırmızı öizgisine saygı fuyuyorsam o da benimkine duymak zorundadır. Yani size göre çok öenmli olan bana göre olmayabilir. Ama siz onunkine riayet ediyor musunuz bir de onu düşünün isterseniz. Çünkü ben hayatta yapmadığım fedakarlığı herhangi birşeyi asla beklemem ama yapmadığımın saygısızlığın da yapılmasına izin vermem
Dışarıya karşı iyi iletişim kurar, herhangi birine bağırıp çağırdığını duymadım. Düzgün bir şekilde konuşarak çözer işlerini.Diğer sosyal cevresiyle ve kendi aile efradiyla iletisimi nasildir? bi sorun olduğunda onlara nasil davranir mesela?
Teşekkür ederim sağolun bunu yapıyorum ama işte o konuşup çözülse bile bir sonraki sefere yine ses yükseltebiliyorBu tarz konularda sınır çizmek çok önemli.Bağırdığında benimle bu şekilde konuşmandan hoşlanmıyorum düzgün bir şekilde konuşmak istediğin zaman konuşabiliriz diye defalarca söyleyin.Sesini yükselttiğinde benimle sesini yükselterek konuştuğunda seni dinleyemiyorum sesini alçalttığında konuşabiliriz gibi...
Annesi babası köyde yaşıyor. Babası genelde bağ bahçe işleriyle uğraşıyor. Balığa, ava gidiyor... Babasının bencil öncelikle kendini sonra çevresindekileri düşünen birisi olduğunu söyleyebilirim, öne çıkan şu anda aklıma gelen bir özelliği... Canı isteyince bir şey yapan istemeyince hiç bir şey yapmayan kendine çok önem veren biriBabası nasıl bir insan eşinin?
Evlilik terapisiyle cozulecek bir sorun bence ama Malesef erkekler buna yanasmıyor cunku erkekler haksız olduklarını asla kabul etmiyor sorsan hep kadınlar kötü artı eksi degerlendırmesı yapın umarım cok mutlu olursunuzArtık seviyor muyum inanın emin olamıyorum şu huyu yüzünden ama şunu söyleyebilirim net bir şekilde: Bu gereksiz yere bağırma çağırma, benimle kavga çıkarmaya çalışma huyu olmazsa, yani bu huyunun olmadığını düşünürsem, ondan ayrılmak aklımın ucundan bile geçmezdi muhtemelen....
Erkekler bazen gerçekten konuşmaktan almıyorlar. Ben o zaman kıssas a kıssas yaparım ne hissedebildiğimi anlasın diye.Çok tşkler yorumunuz için.. ben hiç bir zaman evin içerisinde durup dururken yüksek sesli ya da kavga edermiş gibi konuşmaya başlamadım kendisiyle... Bu konuyla ilgili empati kurmam gerekirse...
Ne bileyim artık bıktığımı hissediyorum.. iletişim benim için en önemli şey.... Birisiyle ayda bir kavga çıkacaksa niye evliyimdir ki diye düşünüyorum... Sonuçta birisiyle kavga etmek bağrışmak çağrışmak için değil güzel geçinmek her zaman herşeyde birbirini en iyi anlayan olmak mutlu bir şekilde bir ömür geçirmek için evleniliyor....
Aynısını söylemeye geldim. Erkek kardeşimde vardı ama bilmiyordu, özellikle trafikte çıldırıyordu, en son yine öyle bir olayda baygınlık geçirip, hastaneye götürülünce ortaya çıkmıştı, o sinirin dışında da başka belirtisi yoktu.Aniden çok gereksiz görünen bir şeye öfkelenip, bağırmaya başlıyorsa, şeker hastalığı olabilir. Bence aklınızda olsun ve bir baktırın derim.
İsterseniz kusura da bakın ama oha! Diyorum.Saygısızca sözler de sarf ediliyor maalesef... Mesela ben ona sinirlenip hayvan benzetmesi yapıyorum. İnsanlar senin gibi iletişim kurmazlar diyorum. Böyle yaptığın için artık sesini duymak bile beni rahatsız ediyor git başımdan sakın bana yaklaşma vs diyorum.... O da "ayrılmak istiyorsan ayrılabilirsin, şimdiye kadar hep çocuğumuz için senden özür diledim, artık seni tutmuycm, senin zaten niyetin hep buydu " gibi laflar söyleyip çocuğa da dönüp " annen ayrılıcakmış, gidecekmiş, sen de bil " diyebiliyor artık .
Bu konuşmalar çok yıpratıcı sözler bana göre. Bu arada kavga tartışma anında söylenen şeyler bunlar. İş ciddiye bindiğinde işte ben öyle demek istemedim, bağırıp çağırmam yanlıştı, siz benim herşeyimsiniz, ben sizsiz olamam moduna girip ayrılmayı asla kabul etmiyor . Bu ne yaman çelişki
Haklısınız... Tüm bunlar bana göre de normal olmadığı için zaten bu derece rahatsızım bu konudan . Çocuk konusunda da oldukça hassasım çocuk olmasa belki daha töleranslı davranırdım bu tartışmalar konusunda . Ama sırf çocuk olduğu için daha doğrusu küçücük çocuk bazı şeylere şahit olmaya başladığı için bile ayrılabilirim bu evlilikten . Çocuğun bazı kavga/tartışma sırasında bazı konuşmaları duyuyor olması benim rahatsızlığımı 2 katına çıkarıyor zaten.İsterseniz kusura da bakın ama oha! Diyorum.
bunları çocuğun yanında nasıl diyebiliyorsunuz, tamam adam anormal ama sizin iletişim şeklinizde anormal ve bunlara çocuğu da dahil ediyorsunuz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?