Merhaba yaklaşık 10 yıldır inişli çıkışlı devam eden bir ilişkim var. Sevgilimin yıllardır devam eden bir öfke ve takıntı problemi var. İlk yıllarda biraz belki ediyordu kendini ama son 5 yıldır en küçük hatam başıma katılıyor günlerce söylediğim bir kelimeden yada bir hareketten tartışmalar çıkıyor. Beni sevdiğini biliyorum çok hoşsohbet eğlenceli birisi ayda 5 gün kavgaliysak geri kalan günlerimiz güzel geçiyor. Birkaç kez evlenme girişimi oldu ama ailem izin vermediği için biraz daha bekliyoruz. Buna da çok sinirleniyor ailemi suçluyor bazen beni suçluyor evlenemedigimiz için.
Birkaç sene önce bana bagirmalarindan çok yoruldugum için ayrıldım ve birkaç ay ayrı kaldık sürekli geldi duzelicem beni affet dedi çok yalvardı. Aylarca kabul etmedim en sonki yalvarmalarindan bir ay sonra dayanamayıp aradım ve bir şans vermek istediğimi söyledim. Bu sefer de sen benimle oyun mu oynuyorsun diyip saatlerce küfretti bana. Sonra yine pişman oldu ve bir şekilde barıştık. O günden beri bana karşı daha kinli ve sen beni surundurdun ben bunun acısını çıkartırım diyip durdu. 1.5 yıl 2 haftada bir bu konu açıldı ve saatlerce kızdı bana ben de sürekli ağlıyorum çok kirgindim sana diyorum hep ezildim yani bu durum karşısında hep beni suçladı şuan sana böyle davranıyorsam sorumlusu sensin diye işte birkaç aydır atlattık bu durumu ve artık çok açmamaya çalışıyor bu konuyu
Cinsel anlamda tam olarak olmasa da bir yakınlasmamiz var ve ne zaman bu duyguları yukselse (ayda bir mesela) önce güzelce bir şeyler yaşamak istedigini söylüyor ben çok istekli davranmayınca bana kızmaya bağırmaya başlıyor. En sonunda kabul ediyorum daha fazla dayanamayıp bir şeyler yaşamayı. Bu sefer de çok kendini kasıyorsun beni mutlu edemiyorsun. İstekli davranmiyorsun. Kabul ettiysen bunu daha istekli davranman lazim diyor en son bu yüzden kavga ettik sürekli kapatalım bu konuyu nolur konuşmayalım üzmeyelim birbirimizi dedikçe daha da hiddetlendi ben de dayanamadım beni her anlamda kullanmadan bıktım dedim daha çok sinirlendi öyle dememe. Sen benim ihtiyaclarimi karşılamadigin icin ben böyleyim senin yüzünden bu haldeyiz diyip duruyor. Her şeyin suçlusu olarak ta beni görüyor. En son nolur beni bırak ben böyle değersiz hissetmek istemiyorum. Sürekli dedim. Kapı orda defol git dedi. Ben de cinsellik için sana yalvarmak istemiyorum artık dedi. O şekilde ayrıldık yemin etti bir daha beni aramayacagina.
10 yıllık bir emek var ortada ve çok saçma gözükse de seviyorum onu. Pişman olacağını da biliyorum. Çünkü normale döndüğü zaman farklı oluyor o öfkesi geçince. Kaçıp evlenmeden kendimi kurtarayım mi nr yapmaliyim hiç bilmiyorum.
Birkaç sene önce bana bagirmalarindan çok yoruldugum için ayrıldım ve birkaç ay ayrı kaldık sürekli geldi duzelicem beni affet dedi çok yalvardı. Aylarca kabul etmedim en sonki yalvarmalarindan bir ay sonra dayanamayıp aradım ve bir şans vermek istediğimi söyledim. Bu sefer de sen benimle oyun mu oynuyorsun diyip saatlerce küfretti bana. Sonra yine pişman oldu ve bir şekilde barıştık. O günden beri bana karşı daha kinli ve sen beni surundurdun ben bunun acısını çıkartırım diyip durdu. 1.5 yıl 2 haftada bir bu konu açıldı ve saatlerce kızdı bana ben de sürekli ağlıyorum çok kirgindim sana diyorum hep ezildim yani bu durum karşısında hep beni suçladı şuan sana böyle davranıyorsam sorumlusu sensin diye işte birkaç aydır atlattık bu durumu ve artık çok açmamaya çalışıyor bu konuyu
Cinsel anlamda tam olarak olmasa da bir yakınlasmamiz var ve ne zaman bu duyguları yukselse (ayda bir mesela) önce güzelce bir şeyler yaşamak istedigini söylüyor ben çok istekli davranmayınca bana kızmaya bağırmaya başlıyor. En sonunda kabul ediyorum daha fazla dayanamayıp bir şeyler yaşamayı. Bu sefer de çok kendini kasıyorsun beni mutlu edemiyorsun. İstekli davranmiyorsun. Kabul ettiysen bunu daha istekli davranman lazim diyor en son bu yüzden kavga ettik sürekli kapatalım bu konuyu nolur konuşmayalım üzmeyelim birbirimizi dedikçe daha da hiddetlendi ben de dayanamadım beni her anlamda kullanmadan bıktım dedim daha çok sinirlendi öyle dememe. Sen benim ihtiyaclarimi karşılamadigin icin ben böyleyim senin yüzünden bu haldeyiz diyip duruyor. Her şeyin suçlusu olarak ta beni görüyor. En son nolur beni bırak ben böyle değersiz hissetmek istemiyorum. Sürekli dedim. Kapı orda defol git dedi. Ben de cinsellik için sana yalvarmak istemiyorum artık dedi. O şekilde ayrıldık yemin etti bir daha beni aramayacagina.
10 yıllık bir emek var ortada ve çok saçma gözükse de seviyorum onu. Pişman olacağını da biliyorum. Çünkü normale döndüğü zaman farklı oluyor o öfkesi geçince. Kaçıp evlenmeden kendimi kurtarayım mi nr yapmaliyim hiç bilmiyorum.
