Hayır estağfurullahGerçekten amacım hadsizlil etmek değil ama bu forumda mutlu olmasını dilediğim üyelerden birisiniz. Siz niçin boşanmadınız?
Umarım siz de çok mutlu olursunuzGerçekten amacım hadsizlil etmek değil ama bu forumda mutlu olmasını dilediğim üyelerden birisiniz. Siz niçin boşanmadınız?
Bebeği var.Hayır estağfurullah
Çok teşekkür ederim çok incesiniz
Ben beceremedim kimse benim gibi olsun istemiyorum
Benim iki evladım var ondan sanırım
Onların düşeceği durum herşeyin önüne geçiyor sanki
Bu arkadaşın çocuğu yok o da benim yaptığım yanlışı yapmasın diye
Akıl edemedim o anda neye uğradığımi şaşırdım şoka girdim. Şimdi düşünüyorum siz yazdıktan sonra aklım başıma geldi açıkçası. Akıl duruyormuş gerçekten böyle anlarda... Şuan evde yatalak gibi yatıyor kolu eli alçıda. Gören kötürüm sanar. Gerekmedikçe konuşmuyorum. Yine aynı yatalak gibi sabahtan akşama akşamdan sabaha kanepede uzanıyor. Tuvalete gitmek için kalkıyor yerinden. Ben yüzüne dahi bakmiyorum. O bı laf söylerse gerekirse cevap veriyorum. Edepsizlik etmemek icin. Ve Sadece düşünüyorum. Bu evlilik artık bende bitti. Hiçbir umudum yok. Terapiye gitmeye karar verdim. Teklif ederim belki gelir gelmezse de kendisi bilir. Ben kendi bozulan psikolojimi düzeltecegim. Tekrar el kaldirirsa bana o zaman darp raporu uzaklaştırma artık ne gerekiyorsa yapacağım. Pişman gibi Değil gibi hissediyorum. Yani bı insan evladı bunu yapıp nasıl böyle pişkin pişkin hayatına devam edebilir aklım almıyor. Ailemden 1700 km uzakta yaşıyorum. Türkiye'nin en doğusunda görev yaptığım için buradayım. Aileme hiçbir şey anlatmadım. Anlatamadım da açıkçası. Böyle bir şey yasadigimi bilseler kağıtlarından ölürler babam 70 annem 65 yaşında. İki tane ablam var. Ablalarima da anlatamadım . Onların başlarında da çok dertler var zaten ben ancak üzerim diye düşünmüştüm ama yanılmışım şimdi adam evde diye arayıp anlatamıyorum... Yine yapayalnizim yani. İnşallah kendim toparlanirim. Bu evlilik bir şansı daha hak etmiyor. Biliyorum. Boşanma süreç olarak çok korkutuyor beni. Boşanma ailemde pek olan bir şey değil. Babam hep der kefenle gelirsiniz diye. Geri kafalı. Bilmiyorum ki.. bunları düşünuyorum. Bilinç altima aklıma hiç boşanamayacagim yerleşmiş. Bir yandan da o dövdüğü an geliyor. Gözümü kapattigim "daha yumruklar gelmedi" duyusu ve o silah çekişi geliyor aklıma... Anlattım mi bilmiyorum özür dilerken asla yapmayacağım dediğinde bı cümle kurdu ya iki tokatti gibisinden. Ne tokadı ya sarsıldım ben nsen ne yaptığının farkında değilsin diyemedim. Köpürür diye kavga eder diye diyemedim. Susuyorum. Pısıyorum. O saatten sonra edepsizlik etmedim ses yükseltmedim konuşmadım . Tekrar iletişime girmeyi düşünmüyorum.. ben bir daha eskisi gibi olamam.onu sevemem. Dokunamam. Sarilamam. Eskisi gibi olmam mümkün değil artik. Tek bildiğim bu.
dua ediyorum Allah'a bir yol göstersin yardım etsin diye.
Öyleymiş evet konu sahibini başkasıyla karıştırdım sanırımBebeği var.
şimdi konu sahibi yerine o titreyip düşünürdüDarp raporu alip sikayetci olsa idi adamin sicili de bozulurdu. Bu ona guzel bir ders olurdu.
şimdi neden yapmıyorsunAkıl edemedim o anda neye uğradığımi şaşırdım şoka girdim. Şimdi düşünüyorum siz yazdıktan sonra aklım başıma geldi açıkçası. Akıl duruyormuş gerçekten böyle anlarda... Şuan evde yatalak gibi yatıyor kolu eli alçıda. Gören kötürüm sanar. Gerekmedikçe konuşmuyorum. Yine aynı yatalak gibi sabahtan akşama akşamdan sabaha kanepede uzanıyor. Tuvalete gitmek için kalkıyor yerinden. Ben yüzüne dahi bakmiyorum. O bı laf söylerse gerekirse cevap veriyorum. Edepsizlik etmemek icin. Ve Sadece düşünüyorum. Bu evlilik artık bende bitti. Hiçbir umudum yok. Terapiye gitmeye karar verdim. Teklif ederim belki gelir gelmezse de kendisi bilir. Ben kendi bozulan psikolojimi düzeltecegim. Tekrar el kaldirirsa bana o zaman darp raporu uzaklaştırma artık ne gerekiyorsa yapacağım. Pişman gibi Değil gibi hissediyorum. Yani bı insan evladı bunu yapıp nasıl böyle pişkin pişkin hayatına devam edebilir aklım almıyor. Ailemden 1700 km uzakta yaşıyorum. Türkiye'nin en doğusunda görev yaptığım için buradayım. Aileme hiçbir şey anlatmadım. Anlatamadım da açıkçası. Böyle bir şey yasadigimi bilseler kağıtlarından ölürler babam 70 annem 65 yaşında. İki tane ablam var. Ablalarima da anlatamadım . Onların başlarında da çok dertler var zaten ben ancak üzerim diye düşünmüştüm ama yanılmışım şimdi adam evde diye arayıp anlatamıyorum... Yine yapayalnizim yani. İnşallah kendim toparlanirim. Bu evlilik bir şansı daha hak etmiyor. Biliyorum. Boşanma süreç olarak çok korkutuyor beni. Boşanma ailemde pek olan bir şey değil. Babam hep der kefenle gelirsiniz diye. Geri kafalı. Bilmiyorum ki.. bunları düşünuyorum. Bilinç altima aklıma hiç boşanamayacagim yerleşmiş. Bir yandan da o dövdüğü an geliyor. Gözümü kapattigim "daha yumruklar gelmedi" duyusu ve o silah çekişi geliyor aklıma... Anlattım mi bilmiyorum özür dilerken asla yapmayacağım dediğinde bı cümle kurdu ya iki tokatti gibisinden. Ne tokadı ya sarsıldım ben nsen ne yaptığının farkında değilsin diyemedim. Köpürür diye kavga eder diye diyemedim. Susuyorum. Pısıyorum. O saatten sonra edepsizlik etmedim ses yükseltmedim konuşmadım . Tekrar iletişime girmeyi düşünmüyorum.. ben bir daha eskisi gibi olamam.onu sevemem. Dokunamam. Sarilamam. Eskisi gibi olmam mümkün değil artik. Tek bildiğim bu.
dua ediyorum Allah'a bir yol göstersin yardım etsin diye.
Eşin polis falansa onların psikoloji pamuk ipliğine bağlı gibi oluyor. Bozulmuş gitmiş çoktan. Çocuğun önünde bana bağırdın çocuk psikolojisi önemli dur seni bir döveyim onun önünde bi de kafama silah dayarım ne?? Gerçekten ruh sağlığı iyi değil. Profesyonel yardım alması şart. Kimseye derdinizi diyemiyorsanız, sözünü dikkate aldığı bir üssü ile konuşup yardım isteyin. Ona bu silahı kendini vurması için mi verdiler falan dert yanın. Tehdit ettiğini bununla vs.Merhabalar, söze nasıl başlasam bilemiyorum. Eşim ile 4 sene sevgililik 3 senedirde evliyiz. Toplamda 7senelik bir birlikteliğimiz var. Başlarda her şey çok güzeldi. Sevgililik dönemi çok keyifliydi. Evliliğin ilk bir buçuk senesi de çok güzeldi. Ben ilk kez hamile kaldım. Fakat sekiz haftalıkken düşük yaptım. Bu bizi yıktı. Sonra bı kez daha hamile kaldım. Hamilelik surecim berbattı. Her gün bebeğimi kaybetme korkusu ile yaşıyordum. Gitmedigin doktor kalmadı. Her gittiğimde farklı bı sorun soyluyorlardi. Psikolojik olarak hamilelikte geçirdiğim kaybetme korkusu beni mahfetti. Üzerine 60 kilodan 95e çıktım. Bu süreçte eşim bana hep ilgiliydi her şeye yardım ediyor, her gün karnımı seviyor adeta bir melekmisim gibi davranıyordu. Bir dediğim iki olmazdı. Asla kavga etmezdim. Doğumum çok zor geçti yapayalnız bir doğum odasında suni sancı ile 12 saatlik acı iciinde yerleri öpe öpe geçen bir doğum. Doğumdan sonra 12gunluk bir yoğun bakım sürecimiz oldu. Oglumuzun kanında enfeksiyon vardı 12 gün boyunca tek başıma anne otelinde kaldım çocuğu olan bilir asla uyuyamıyorsun uz 7/24 annelik yapıyorsunuz sürekli emziriyorsunuz olmuşsunuz 95 kilo kendinizi bile taşıyamıyor ken... Sonrasında eve geldik işim hemen desteğini çekti tabii ki. Ev işleri yemek çocuk bakımı ve diğer her şey benim üzeri.deydi. annem 65 yaşında olmasına rağmen ve kanser hastası olmasına rağmen hamileliğimde ve doğum sonrasında hep yanimdaydi. Eşim desteklememeye başladı. Bizim tuvaletlerimiz farklı onun tuvaletine girmiyoruz hiçbirimiz ama o konuda bile (görmediğim için unutmuşum temizlemeyi) onun tuvaletini temizlemenin gerektiğini bana asla yardım etmeyeceğini kılını bile kipirdatmayacagini söyledi. Yani evde annem ve eşim yorulmasin diye her şey benim üzerime kaldi. Bu dönem aylarca böyle devam etti. Şuan bebeğim 1 yaşına geldi. 12 ay boyunca bizde durum şu; eşim işten gelir, işte uyumuş olur ama yine de uyur. Kanepeye uzanıp eline telefon alır. Saatlerce borsaya bakar. Ve saatlerce başka bir dünyada takılır. Asla ilgilenmez. Hatta cinsel hayatımız bile kötüydü. Yataklar ayrılmış durumdayi,. Korona döneminden hemen önce (bu arada öğretmenim) çalışıyordum ve artık okullar tatil olunca annemi evine gonderdik. Kaldık eşim ile baş başa. Herhangi bir sosyalligimiz iki senedir yok. Birlikte yürüyüş bile yapmayız yani. Ben bunaldım arkadaşlar. Ev işi temizlik yemek hepsi bende. Çocuk bakımı oynaması eylemesi bende. Uykusuzluk hepsi bende... Eşim yine aynı kanepeye uzanır asla konuşmaz. Konuşunca da hep asaglar. Eleştirir. Ben de üzülüp kiriliyorum haliyle. Sürekli kavga etmeye başladık. En son ki olay beni dehşete düşürdü.
Orucuz. Hafta sonu anneler günü. Kayınvalidem e bir siteden Cicek sipariş ettim. İki dal orkide klasik. Sonra eşime söyledim. Bana iyiki bana sormamışsın bune böyle saksı mi bu maketmi diye söyledi. Ses tonu yüksekti her zamanki gibi eleştirir asagilar tavrı vardı. Bende neden küçümsediğini sordum. Ben kucumsemiyorum dedi. Suratında ki ifade ve bağırması öyle değildi. Bana uyduruyorsun diye bağırmaya başladı. Bebek uyuyordu. Bende kırıldım gücendim başka odaya gittim sakinleşmek için. Çocuk uyanmış o sırada sırf çocuğa bakmamak için geldi. Bende o odadan çıkıp salona gittim. İçimden kızgın kirgindim. Sesim çıkmadı bebeğimin karnını doyurup uyuttum geri. Bana sesini yükseltti ona ifttira attigimi. Söyledi. Bende ağlamaya başladım. Gozyaslarimin timsah gözyaşları olduğunu söyledi. Bende daha kötü oldum. Bebeğin yanında bağırması zaten bebeği de benide bitiriyor. Siparişi iptal ettim. Bu sefer iptal etmek için sipariş verdin dedi. Kafayı yemek üzereyim bende saçmalama diye bağırdım. Sesler yükseldi. İlk kez beni öyle bir dövdü ki... Ugundum kaldım yerde. Kendimi öyle kötü hissettim ki. Defol dedim git dedim. Bitti dedim. Bağırıyorum. İçine ettin her şeyin dedim. Silahını getirdi kafasına dayadı tehdit etti. (Hamileliğimin 4.ayinda en yakın arkadaşı silahla kafasına sıkıp intihar etmişti) onun ismini söyleyerek beni onun gibi yapacaksın dedi. Şarjörü düştü o esnada alıp sakladım sıkmasın diye. Hem dayak yedim hem ölmesinden öldürmesi sen korktum. Neyse bu elini yere vurmuş. Eli kırıldı. Ertesi gün işten geldiğinde (eve gelme demiştim) anahtar arkada olmadığı için geldi. Bana vurduğu için özür diledi ama belirtti sadece vurduğu için... sebebi de bebeğin önünde ona bağırmış olmam iyi de ben bagirdiysam o tatlı tonla soylemediki oda bağırdı bebeğin önünde de dövdü. İlk anneler günüm böyle geçti benim. Ne yapacağımı bilmez bir haldeyim. Tikandik kaldık. Kavgalarının hep bağırış cagiris... Yoruldum bunaldım. Konuşsam anlamıyor beni. Değer vermiyor. ,Zaten ev işi çocuk iyice saldı kendini her şeyi benim bu evin. Üstelik kiriktan rapor alıp evde oturcak. Şimdi iyice birbirimize gireriz diye korkuyorum. Ne yapmalıyım nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum. Ama içim acıyor. İlk anneler günümun dayakla geçmesi.. tehditlerle geçmesi... Hepsi bir yana bu şekilde devam edersek bebeğimizin psikolojisi ne olacak... Halen şoktayım. Daha önce olmayan şeyler oluyor. Akıl istiyorum sizden...yapayalnızim kimseye derdimi anlatamadım... Ne yapmalıyım?? Siz bunları yasasaniz ne yapardiniz?
Canım oğlunla görüşmüyormusunDayağın sonu gelmiyor malesef ilk evliliğinde 9 sene şiddet gördüm çalışırdım ise giderdim makyaj malzemesiyle kapatırdım izleri.Seslere annesi babası gelirdi slt üst oturuyorduk kapiyi kilitler bugün burdan oluşu çıkacak derdi defalarca bıçak savurdu kafama silah dayadı aldatma vardı telf baktigim için dayak yerdim nerden geliyorsun deyince dayak yerdim oğlum için katlandım çünkü babam gelirsen tek gel cocugunuistenem diyordu oğlum büyümüştü ve 7 yaşına gelmişti ama oğlum da gördüğünü yaptı o da sürekli bana yumruk tekme kadın şiddet hepsi bir oldu ben bava evine gittim boşanma davası actim 3 yılda bosandim ayrılınca nefes aldigimi hissettim 7 yıl sonra 2.evliliğimi yaptım esim hic evlenmemiş 1 kızımız oldu çok mutluyuz çok şükür hep el üstünde tutuyor Allah razı olsun ev işlerinde yardim eder az kazanır ama eviné getirir dayak filan mümkün değil.KOTU GUNUN akşamı sabahı olmaz o yüzden 2.fırsatı vermeyin hem çaresiz değilsiniz mesleğiniz var ayrıca eşinizin hayatında başkası olabilir çünkü erkekler hayatlarına başka kadın girince eşlerini aşağılarlar.Nacizane hayat tecrübemi paylaşmak istedim Allah hayırlısını versin dua edeceğim sizin için.
Evet oğlumu ben büyüttüm zaten şansımıza aynı mahalledeydik hergun okuluna giderdim velayetibabasindaydi ama haftanın 4 günü bende kalırdı sonra ben başka şehirde is buldum ayrıldık ama her hafta yanına gittim hafta sonunu beraber geçirdik yaz tatillerinde o benim yanıma geldi ben evlendikten sonra da yaz tatillerini benim yanimda geçirdi ki ben evlendiğinde oğlum 14 yaşındaydı.Canım oğlunla görüşmüyormusun
Dayağın sonu gelmiyor malesef ilk evliliğinde 9 sene şiddet gördüm çalışırdım ise giderdim makyaj malzemesiyle kapatırdım izleri.Seslere annesi babası gelirdi slt üst oturuyorduk kapiyi kilitler bugün burdan oluşu çıkacak derdi defalarca bıçak savurdu kafama silah dayadı aldatma vardı telf baktigim için dayak yerdim nerden geliyorsun deyince dayak yerdim oğlum için katlandım çünkü babam gelirsen tek gel cocugunuistenem diyordu oğlum büyümüştü ve 7 yaşına gelmişti ama oğlum da gördüğünü yaptı o da sürekli bana yumruk tekme kadın şiddet hepsi bir oldu ben bava evine gittim boşanma davası actim 3 yılda bosandim ayrılınca nefes aldigimi hissettim 7 yıl sonra 2.evliliğimi yaptım esim hic evlenmemiş 1 kızımız oldu çok mutluyuz çok şükür hep el üstünde tutuyor Allah razı olsun ev işlerinde yardim eder az kazanır ama eviné getirir dayak filan mümkün değil.KOTU GUNUN akşamı sabahı olmaz o yüzden 2.fırsatı vermeyin hem çaresiz değilsiniz mesleğiniz var ayrıca eşinizin hayatında başkası olabilir çünkü erkekler hayatlarına başka kadın girince eşlerini aşağılarlar.Nacizane hayat tecrübemi paylaşmak istedim Allah hayırlısını versin dua edeceğim sizin için.
Oğlunuz size şiddet mi uyguluyordu ?Dayağın sonu gelmiyor malesef ilk evliliğinde 9 sene şiddet gördüm çalışırdım ise giderdim makyaj malzemesiyle kapatırdım izleri.Seslere annesi babası gelirdi slt üst oturuyorduk kapiyi kilitler bugün burdan oluşu çıkacak derdi defalarca bıçak savurdu kafama silah dayadı aldatma vardı telf baktigim için dayak yerdim nerden geliyorsun deyince dayak yerdim oğlum için katlandım çünkü babam gelirsen tek gel cocugunuistenem diyordu oğlum büyümüştü ve 7 yaşına gelmişti ama oğlum da gördüğünü yaptı o da sürekli bana yumruk tekme kadın şiddet hepsi bir oldu ben bava evine gittim boşanma davası actim 3 yılda bosandim ayrılınca nefes aldigimi hissettim 7 yıl sonra 2.evliliğimi yaptım esim hic evlenmemiş 1 kızımız oldu çok mutluyuz çok şükür hep el üstünde tutuyor Allah razı olsun ev işlerinde yardim eder az kazanır ama eviné getirir dayak filan mümkün değil.KOTU GUNUN akşamı sabahı olmaz o yüzden 2.fırsatı vermeyin hem çaresiz değilsiniz mesleğiniz var ayrıca eşinizin hayatında başkası olabilir çünkü erkekler hayatlarına başka kadın girince eşlerini aşağılarlar.Nacizane hayat tecrübemi paylaşmak istedim Allah hayırlısını versin dua edeceğim sizin için.
Evet çünkü bebekliğinden beri annene vur anneni döv diyerek yetiştirildi babaannesi ve babası tarafından.Oğlunuz size şiddet mi uyguluyordu ?
Cok korkunç.Suan görüşüyor musunuz?Evet çünkü bebekliğinden beri annene vur anneni döv diyerek yetiştirildi babaannesi ve babası tarafından.
Oglunuzdan söz etmediniz , geriye psikolojisi bozuk, mutsuz bir çocuk kaldı değil ki ?
Tedavi olmazsa, şiddete meyilli başka bir hayatı karartacak bir birey daha topluma kazandirmis olmuşsunuz.
Bosanamayan kadınlar " çocuğum için " dediğinde Sizin konumuz tam bir örnek olur.
Çocuk için boşanmamak değil ,
Oğlum bebekken defalarca baba evine gittim yanimda götürdum gittiğim gün babası gelip zorla eve girip defalarca ailemin yanında beni darp edip zorla çocuğu alıp gitti benim başka çarem yoktu ya evladından tamamen vazgeçecektim yada katlanacaktım şuan oğlumun psikolojisi iyi ve hicbir kiz arkadaşına şiddet uygulamadı herşeyin farkında kötü alışkanlığı yok mesleğini eline aldı parasını kazanıyor seneye askere gidecek 22 yaşında.Oglunuzdan söz etmediniz , geriye psikolojisi bozuk, mutsuz bir çocuk kaldı değil ki ?
Tedavi olmazsa, şiddete meyilli başka bir hayatı karartacak bir birey daha topluma kazandirmis olmuşsunuz.
Bosanamayan kadınlar " çocuğum için " dediğinde Sizin konumuz tam bir örnek olur.
Çocuk için boşanmamak değil , boşanmak.