- 15 Temmuz 2019
- 5.451
- 19.802
-
- Konu Sahibi Sebepsizce0055
- #141
Umarım konu sahibinin başına bir şey gelmemiştir. Arada yazın lütfen merak ediyorum sizi.
Darp raporu alip sikayetci olsa idi adamin sicili de bozulurdu. Bu ona guzel bir ders olurdu.neden o anda polisi arayıp kendi arakdaşlarına amirine rezil etmiyorsunuz
neden darp raporu alıp evden uzaklaştırmıyorsunuz
silahı olan birini asla evime sokmam babamın oğlu olsa bile
o ellerindeyken erkek olabiliyorlar
bıraksan vursaydı keşke
Bende bunu düşündüm.Yaşadıklarına cok üzüldüm. Bu kadar sorumluluğu yuklenmene ayrı üzüldüm,bir de iyilikten maraz doğmuş ona üzüldüm. Kendisinin düşünüp bir dal çiçek almadığı annesine sen orkide alıyorsun. Bir de üstüne hakaret ve aşağılama görüyorsun yazıklar olsun ona. Allah kahretsin onu sana vuran elleri kırılsın. Hoş kırılmış da zaten.
Bir de öğretmenmissin, çekme derim bu adami.
Bundan baba da olmaz koca da olmaz. Bu şiddet ilk miydi? Yoksa daha önce var mıydı? Bir anne icin en kötü durum cocugu önünde bunlarin yaşanması.
Bir de onun bu kendimi öldürürüm bloflerine kanma
Öldürürse de öldürsün
Tobe gece gece acacam agzimi. Bayram a da az kaldi.
Fark etmeseniz de sizi istediği yola getirmişAkıl edemedim o anda neye uğradığımi şaşırdım şoka girdim. Şimdi düşünüyorum siz yazdıktan sonra aklım başıma geldi açıkçası. Akıl duruyormuş gerçekten böyle anlarda... Şuan evde yatalak gibi yatıyor kolu eli alçıda. Gören kötürüm sanar. Gerekmedikçe konuşmuyorum. Yine aynı yatalak gibi sabahtan akşama akşamdan sabaha kanepede uzanıyor. Tuvalete gitmek için kalkıyor yerinden. Ben yüzüne dahi bakmiyorum. O bı laf söylerse gerekirse cevap veriyorum. Edepsizlik etmemek icin. Ve Sadece düşünüyorum. Bu evlilik artık bende bitti. Hiçbir umudum yok. Terapiye gitmeye karar verdim. Teklif ederim belki gelir gelmezse de kendisi bilir. Ben kendi bozulan psikolojimi düzeltecegim. Tekrar el kaldirirsa bana o zaman darp raporu uzaklaştırma artık ne gerekiyorsa yapacağım. Pişman gibi Değil gibi hissediyorum. Yani bı insan evladı bunu yapıp nasıl böyle pişkin pişkin hayatına devam edebilir aklım almıyor. Ailemden 1700 km uzakta yaşıyorum. Türkiye'nin en doğusunda görev yaptığım için buradayım. Aileme hiçbir şey anlatmadım. Anlatamadım da açıkçası. Böyle bir şey yasadigimi bilseler kağıtlarından ölürler babam 70 annem 65 yaşında. İki tane ablam var. Ablalarima da anlatamadım . Onların başlarında da çok dertler var zaten ben ancak üzerim diye düşünmüştüm ama yanılmışım şimdi adam evde diye arayıp anlatamıyorum... Yine yapayalnizim yani. İnşallah kendim toparlanirim. Bu evlilik bir şansı daha hak etmiyor. Biliyorum. Boşanma süreç olarak çok korkutuyor beni. Boşanma ailemde pek olan bir şey değil. Babam hep der kefenle gelirsiniz diye. Geri kafalı. Bilmiyorum ki.. bunları düşünuyorum. Bilinç altima aklıma hiç boşanamayacagim yerleşmiş. Bir yandan da o dövdüğü an geliyor. Gözümü kapattigim "daha yumruklar gelmedi" duyusu ve o silah çekişi geliyor aklıma... Anlattım mi bilmiyorum özür dilerken asla yapmayacağım dediğinde bı cümle kurdu ya iki tokatti gibisinden. Ne tokadı ya sarsıldım ben nsen ne yaptığının farkında değilsin diyemedim. Köpürür diye kavga eder diye diyemedim. Susuyorum. Pısıyorum. O saatten sonra edepsizlik etmedim ses yükseltmedim konuşmadım . Tekrar iletişime girmeyi düşünmüyorum.. ben bir daha eskisi gibi olamam.onu sevemem. Dokunamam. Sarilamam. Eskisi gibi olmam mümkün değil artik. Tek bildiğim bu.
dua ediyorum Allah'a bir yol göstersin yardım etsin diye.
Okudum ne kadar da üzüldüm size Allah yardımcınız olsun babanızın evine dönemezseniz kendiniz düzen kurun işiniz var maaşınız var zorunlu hizmetiniz bittiyse tayin isteyin.Hamilelikte demek ki içinden geldiği için yapmamış ömrünün geri kalanına hizmetçi bedelini ödemek için bunu yapmış boşverin bebeğinizle ilgilenin be hali varsa görsünAkıl edemedim o anda neye uğradığımi şaşırdım şoka girdim. Şimdi düşünüyorum siz yazdıktan sonra aklım başıma geldi açıkçası. Akıl duruyormuş gerçekten böyle anlarda... Şuan evde yatalak gibi yatıyor kolu eli alçıda. Gören kötürüm sanar. Gerekmedikçe konuşmuyorum. Yine aynı yatalak gibi sabahtan akşama akşamdan sabaha kanepede uzanıyor. Tuvalete gitmek için kalkıyor yerinden. Ben yüzüne dahi bakmiyorum. O bı laf söylerse gerekirse cevap veriyorum. Edepsizlik etmemek icin. Ve Sadece düşünüyorum. Bu evlilik artık bende bitti. Hiçbir umudum yok. Terapiye gitmeye karar verdim. Teklif ederim belki gelir gelmezse de kendisi bilir. Ben kendi bozulan psikolojimi düzeltecegim. Tekrar el kaldirirsa bana o zaman darp raporu uzaklaştırma artık ne gerekiyorsa yapacağım. Pişman gibi Değil gibi hissediyorum. Yani bı insan evladı bunu yapıp nasıl böyle pişkin pişkin hayatına devam edebilir aklım almıyor. Ailemden 1700 km uzakta yaşıyorum. Türkiye'nin en doğusunda görev yaptığım için buradayım. Aileme hiçbir şey anlatmadım. Anlatamadım da açıkçası. Böyle bir şey yasadigimi bilseler kağıtlarından ölürler babam 70 annem 65 yaşında. İki tane ablam var. Ablalarima da anlatamadım . Onların başlarında da çok dertler var zaten ben ancak üzerim diye düşünmüştüm ama yanılmışım şimdi adam evde diye arayıp anlatamıyorum... Yine yapayalnizim yani. İnşallah kendim toparlanirim. Bu evlilik bir şansı daha hak etmiyor. Biliyorum. Boşanma süreç olarak çok korkutuyor beni. Boşanma ailemde pek olan bir şey değil. Babam hep der kefenle gelirsiniz diye. Geri kafalı. Bilmiyorum ki.. bunları düşünuyorum. Bilinç altima aklıma hiç boşanamayacagim yerleşmiş. Bir yandan da o dövdüğü an geliyor. Gözümü kapattigim "daha yumruklar gelmedi" duyusu ve o silah çekişi geliyor aklıma... Anlattım mi bilmiyorum özür dilerken asla yapmayacağım dediğinde bı cümle kurdu ya iki tokatti gibisinden. Ne tokadı ya sarsıldım ben nsen ne yaptığının farkında değilsin diyemedim. Köpürür diye kavga eder diye diyemedim. Susuyorum. Pısıyorum. O saatten sonra edepsizlik etmedim ses yükseltmedim konuşmadım . Tekrar iletişime girmeyi düşünmüyorum.. ben bir daha eskisi gibi olamam.onu sevemem. Dokunamam. Sarilamam. Eskisi gibi olmam mümkün değil artik. Tek bildiğim bu.
dua ediyorum Allah'a bir yol göstersin yardım etsin diye.
Bizim toplumumuz boşandıktan sonra çocukların babada kalmasını hoş karşılamıyor.Eşimle çok kötü bi kavga yaşamıştık 2 sene önce ve başka sorunlarda vardı ama şiddet yoktu. Bu kavga sonrası bende herşey koptu ve boşanmak istiyorum dedim. Eğer boşanırsak çocuğu sana vermem dedi. Bende kocamı daha doğrusu erkekleri tanıdığım için dedimki tamam çocuk sende kalsın ben gidiyorum. İnanırmısınız o anda çark etti. Hemen ben nasıl bakacam çocuğa demeye başladı. Sana vermem demiyormuydun dedim al bak işte dedim. Yemedi yani g..tü. Sizinkide blöf yapıyor.
Bir anda değişmemiştir, konu sahibi kendi kişilik yapisi ve esine karsi duydugu sevgi yuzunden görememiştir, böyle adamlar genelde naif, anlayışlı, hoşgorulu sahipsiz gorünen bağımli kadinları secerler, senin benim iki gunde eeehhh diyeceğimiz şeyleri bu kadinlar yıllarca tolere eder,gormezden gelir.Taa ki boyle bir olay yasanincaya kadar...Nasıl bir anda bu kadar değişebilir insan?
Su an en son düşüneceğiniz şeylerden birisi anneniz babanız,babanızın kefenle girersin tabiri ve boşanma süreci ile ilgili korkunuz olmalı.Akıl edemedim o anda neye uğradığımi şaşırdım şoka girdim. Şimdi düşünüyorum siz yazdıktan sonra aklım başıma geldi açıkçası. Akıl duruyormuş gerçekten böyle anlarda... Şuan evde yatalak gibi yatıyor kolu eli alçıda. Gören kötürüm sanar. Gerekmedikçe konuşmuyorum. Yine aynı yatalak gibi sabahtan akşama akşamdan sabaha kanepede uzanıyor. Tuvalete gitmek için kalkıyor yerinden. Ben yüzüne dahi bakmiyorum. O bı laf söylerse gerekirse cevap veriyorum. Edepsizlik etmemek icin. Ve Sadece düşünüyorum. Bu evlilik artık bende bitti. Hiçbir umudum yok. Terapiye gitmeye karar verdim. Teklif ederim belki gelir gelmezse de kendisi bilir. Ben kendi bozulan psikolojimi düzeltecegim. Tekrar el kaldirirsa bana o zaman darp raporu uzaklaştırma artık ne gerekiyorsa yapacağım. Pişman gibi Değil gibi hissediyorum. Yani bı insan evladı bunu yapıp nasıl böyle pişkin pişkin hayatına devam edebilir aklım almıyor. Ailemden 1700 km uzakta yaşıyorum. Türkiye'nin en doğusunda görev yaptığım için buradayım. Aileme hiçbir şey anlatmadım. Anlatamadım da açıkçası. Böyle bir şey yasadigimi bilseler kağıtlarından ölürler babam 70 annem 65 yaşında. İki tane ablam var. Ablalarima da anlatamadım . Onların başlarında da çok dertler var zaten ben ancak üzerim diye düşünmüştüm ama yanılmışım şimdi adam evde diye arayıp anlatamıyorum... Yine yapayalnizim yani. İnşallah kendim toparlanirim. Bu evlilik bir şansı daha hak etmiyor. Biliyorum. Boşanma süreç olarak çok korkutuyor beni. Boşanma ailemde pek olan bir şey değil. Babam hep der kefenle gelirsiniz diye. Geri kafalı. Bilmiyorum ki.. bunları düşünuyorum. Bilinç altima aklıma hiç boşanamayacagim yerleşmiş. Bir yandan da o dövdüğü an geliyor. Gözümü kapattigim "daha yumruklar gelmedi" duyusu ve o silah çekişi geliyor aklıma... Anlattım mi bilmiyorum özür dilerken asla yapmayacağım dediğinde bı cümle kurdu ya iki tokatti gibisinden. Ne tokadı ya sarsıldım ben nsen ne yaptığının farkında değilsin diyemedim. Köpürür diye kavga eder diye diyemedim. Susuyorum. Pısıyorum. O saatten sonra edepsizlik etmedim ses yükseltmedim konuşmadım . Tekrar iletişime girmeyi düşünmüyorum.. ben bir daha eskisi gibi olamam.onu sevemem. Dokunamam. Sarilamam. Eskisi gibi olmam mümkün değil artik. Tek bildiğim bu.
dua ediyorum Allah'a bir yol göstersin yardım etsin diye.
Tatlim bak kendin söyluyorsun onceden de boyleymiş, cebinden para cıkmasin diye sana yardimci bile tutmamis,3 haftada bir sözde temizlik yapmış? Yaptıği temizligi de tahmin edebiliyorum, muhtemelen hamileligin toz kir icinde bir evde gecti,şimdi basina kakiyor,bahane edip dövuyor, sen de hala evlenmeden önce iyiydi diyosun...o kadar iyisin ki ona karşı gorememişsin,anla artik o hep boyleydi, daha kotü olacak kaç kurtulTek gerekçesi tüm hamileliğin boyunca evi temizlemesi. Kaldı ki iki ya da uc haftada bir yaptığı bir şeydi. Defalarca parayla temizletelim dememe rağmen yanaşmadı. Annem 65 yaşında ve kanser hastası bazen o evi girgirla temizlemeye çalışırdı mesela. Ben biraz kendimi zorlasam o hafta suyum azaliyordu kontrollerde. Ya da başka bi sıkıntı oluyordu. Yani yemek konusuna asla bı katkısı yoktu zaten onu annem ile ben yapıyorduk. Annem de hamileliğimin son üç ayında gelmişti zaten.