Arkadaşlar hepinize selamlar,
Belki size çok komik gelecek belki de çok çocukca bulacaksınız ama ben 1 aydır kıvranıyorum..
21 yaşında üniversite öğrencisiyim.Bugüne kadar hiç kimseyle sevgili olmamış ,hiçbir erkeğin eline elim değmemişti tabiri caizse ve bir felsefem vardı; " Arkadaştan sevgili olmaz,bi insana ilk bakışın neyse o baki kalır " derdim her zaman ama hayat sanki bütün büyük konuşmalarımı başımdan aşağı geçirdi şu son 4 aydır...
4 ay önce gerçekten arkadaş olarak gördüğüm okuldan bir arkadaşımla sürekli mesajlaşmaya başladık,klasik bir sürece girdiğinin başlarda farkında değildim ama daha sonra bir baktım ki 28 Eylül itibariyle sevgili olmuşuz..
Hayatımda ilk kez biriyle canımlı/aşkımlı mesajlaşmalar yazıyordum ve bu çok güzel bi histi.. Sevgililiğe dair birşey bilmiyordum ki halen bilmiyorum ve acemiliğimin kurbanı oluyorum her seferinde..
01 Ekim günü koluna girmemi ve elimi tutmamı istedi utana sıkıla dediklerini yaptım ama vicdan azabından öle öle,sürekli olarak ona " Taviz tavizi doğuracak" diyordum ama kendisinden çok emindi..
daha sonra tam bir hafta sonra 8 Ekim de beni eve bırakırken birden öpmeye başladı,dur diyemedim kendimden itemedim ne yapacağımı bilemedim. ve öpmenin sonunda da dudağımdan öptü beni. Ne kadar dağıldığımı ne kadar kötü olduğumu anlayınca yeminler etti bir daha olmayacak söz diye ama aradan bi hafta geçip gidince yine bi gün öpüştük,daha sonra bu her yalnız kaldığımızda fırsat bekleme haline dönüştü. yani daha henüz 37.günümüz daha hepi topu 1 aydır birlikteyiz ama sokakta hayvanlar gibi öpüşmek nedir...
ve ben tesettürlü biriyim,kendimden de örtüm den de utanıyorum. Hele bugün yine beni eve bırakırken uzunca öptü,daha sonra aradı konuştuk ve "Ben kendimden iğreniyorum ,bu yaptığımız gerçekten iğrenç birşey ve sana namusum üzerine yemin ediyorum ki bir daha sana dokunmıycam,dokunursam ayrılalım ,seni gerçekten seviyorum ve bunu anladım." dedi.
bu konuşma yüzünden kendimi daha iğrenç hissettim.İnsanlarda kınadığım ne varsa başıma geldi resmen,ne yaptımsa başıma geldi ve bu öpüşme yüzünden de kendimden ayrıca iğreniyorum. Onun yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum.Namaz kılamıyorum,dua edemiyorum. Gerçekten vicdanen çok kötü haldeyim. Hayatımın ilk el ele tutuşmasını ilk öpüşmesini onunla yaşadım tamam ama ya onunla evlenemezsek? Allahın kaderi evet ama ya bi başkası ile evlenirsek,bunun hesabını ben eşime nasıl veririm? Bu arada benim de onun da ilk sevgilisi.Sözde muhafazakar insanlar olduğumuz için evlilik fikri olmadan kimseyle ilişki yaşamayız düsturumuz vardı...O da bugüne kadar kimseyle bi ilişki yaşamamıs.. İkimiz de birbirimizin ilkiyiz.
şimdi ne yapmalıyım bilmiyorum,bu ilişki nasıl yavaşlatılır veya nasıl düzene girer ben bu azaptan nasıl kurtulurum,ne yapmalıyım nasıl iç huzuru elde ederim eskisi gibi...