ben ilk evlilğinden oğlu olan eşim ile evliyim....
aslında bu aşamalarda çocuğun yaşı,cinsiyeti çok önemli,kız çocuğu babayı zor paylaşır sorun çıkarır,ama erkek çocuk daha farklıdır ki benim şansım eşimin oğlunun erkek olması.İlk tanışma önemliydi uzmanla görüşüp bunu da hallettik evlendik,eşimin oğlu bizimle yaşamıyor,tatillerde geliyor yada biz gidiyoruz onun olduğu yere.
Evliliğimin 2.yılındayım ilk tanışmamız,ilk evli olarak geçen ilk yaz (geçen sene) 2.evli olarak geçen 2.yaz (bu sene) herbiri birbirinden farklıydı...birbirimize daha çok alıştık şimdi daha çok seviyoruz birbirimizi. Ben olmadan birşey yapmaz aramızda tuhaf bir ilişki var,bazen eşim sanki annesi sensin bende babası değilim gibi der,kayınvalidem bana sen yokken senin söylediklerine saygı gösteriyor ve ebah ablam öyle istedi öyle olacak dediğini söylüyor....bu yaz onun geldiğinde hamile olduğumu öğrendim korkarak söyledik kardeşin olacak diye çok sevindi benim kardeşim olacak hemde kız diye ortalarda gezindi...bana yiyecekler getirdi bu senin bu kardeşim için diye...onun istediği ismi koyucaz daha da mutlu oldu....
amaaa çocuğun annesi evliliğimin ilk zamanlarını burnumdan getirdi....istikrarım,ne istediğimi bilmem,sabrım ve inadım karşısında kimse duramadı...eşime en son sözüm "ben seni ve çocuğunu kabul ettim eski eşini değil eğer öyleyse buyur siz devam edin ben çekileyim,o kadar geniş mideli biri değilim ben" dedim resti çektim...
kadın gecenin bir vakti arardı çocuğu kullanırdı eşimde korkardı ya göstermezse diye....bir anda herşey değişti....şimdi allah bozmasın ara sıra sıkıntılar olsada mutlu mesut yaşıyoruz....
bu arada eşimin oğlu 10 yaşında ben onu tanıdığımda 7 yaşındaydı....