insan neden çocuk sahibi olur??? lütfennn yazalım

Cocuk sahibi olmakda mantikli bir yan bulamiyorum:) yorgunluk artan sorumluluk hayatin kokten degismesi artik kendi basiniza degil size bagli biriyle hareket etme zorunlulugunuz bunlara mantik cercevesinde bakarsak kimse istemez ama duygusal yonden bakinca degisiyor o aradaki sevgi mantiksiz olani dahi kabullendiriyor oyuzden sizde duygusal acidan hazir oldugunuzda cocuk sahibi olun herkes birsey der soyle iyi boyle iyi ama isin asli o degil toz pembe kismi onlar cocuk icin iyi bir sabir maneviyat gerekiyor
 
Annelik çok ağır bir yük.. ilk günden itibaren savunmasız, sana muhtaç bir canlının tüm yükünü sırtlanacağın,
her şeyinden feragat ederek ona verdiğin , büyütürken sayısız yorgun saatler, uykusuz geceler geçirdiğin , hasta yahut engelli doğması durumunda hayatını ona bağladığın, ben gittikten sonra ona ne olacak diye kara kara düşündüğün
Büyüdüğünde belki senden çok uzakta yaşamayı tercih edecek belki annem yanlışlar yaptı beni büyütürken diyerek iletişimini kesecek
Toplumda yaşayan kötüler , katiller, tacizciler de , bir zamanlar bir anne babanın masum bebeğiydi ...
O yüzden annelik babalık basit bir görev değil..

Gerçekten mantıklı bir yanı yok tüm bunları sayınca aksine korkutucu bir sorumluluk

Ama içgüdüsel duygular ve çokça toplum, aile büyükleri baskısı ile evlat sahibi olduk ve oluyoruz , olmaya devam da edeceğiz..

Herkese bakabileceği , ilgilenebileceği kadar çocuk versin Allah ve insallah topluma faydalı hayırlı güzel insanlar yetiştirmek nasip olsun tüm anne babalara

Sizin için de hakkınızda en hayırlısı , en hayırlı zamanda olsun
 
Son düzenleme:


Aynen öyle. Lohusa depresyonunun tek sebebi o bence de. Öyle büyük büyük cümlelerle deli divane olduklarını anlatıyorlar ki bazıları, insan ben neden yaşamıyorum iyi bir anne değil miyim diye düşüncelere dalabiliyor.

Ben anneme sorduğumu hatırlıyorum doğumdan once, beni kucağına aldığında hemen beni sevdin mi diye. O da "ben öyle bir şey hissetmedim, o an sadece acimi ve sana nasıl bakacağımi düşünüyordum. Zamanla sevdim" demişti. Mekanı cennet olsun...

O yüzden hazırlıkliydim yaşayacagim hislere ve lohusa depresyonu filan da yaşamadım ufak tefek hormonal sıkıntılar dışında.
 

Katiliyorum. Burda mesela "ben kizimi arada annemlere birakiyorum hafta sonu" dedigimde taslaniyorum. Cünkü bir kadin anne oldugunda artik sadece anne oluyor. Artik kadin degil, birey degil. Herseyi çoçuguna feragat etmeli.

Cok kötü bir düsünce. Sonra çoçuk ilerde 20-25 yasinda oldugunda ona birey olmasina izin verilmiyor. Simdiki kv'de sorunlarda ordan geliyor. Cocuga o kadar yatirim yapiliyor ki, büyüdüklerinde halen karsiligini istiyorlar. "Nasil ya öyle birey olup, evlenip gidiyormu? Eh benim çektiklerim noluyor" modu oluyor.

Ve dahasi, babanin rolü çok kücümseniyor. Herseyi kadin yapiyor. Anneanne, babaanneler gelip bakiyor. Ki hiç gerek yok. Hani ilk bir iki hafta neysede, 1 ay kaliyor. Eh noluyor? O 1 ayda baba birsey yapmiyor ve sonrasindada birsey yapmiyor.

Toplumun bu konuda çok uzun bir yolu var bence.
 
cocugum oldugundan beri dünya karsima gelse yakarim modunda takiliyorum. insana asiri bi güc özgüven geliyor. müdürüm bile fark etti ise döneli bir sene oldu. o miy miy kiz gitti güm güm kadin geldi. bana cok sey ögretti ögretiyor. korkmamayi ögretiyo.

en güzeli ne olursa olsun seni herseyden cok seven bir yürek. oglum yapma diye kizdiginda boynuna tekrar tekrar sarilan kücücük eller
 

Zaten sürekli anneligini sorguluyorsun. Biz kadin olarak o kadar çok sertiz kendimize. O kadar yüksek standartlar pesinde kosuyoruz ki. Ve sadece kendimize degil, birbirimize. Toplum baskisi dedigimiz biziz. Biz toplumun parçasiyiz cünkü.

Yani emzirmek istemeyen yada yapamayan kadin en basiti o kadar yargilaniyor ki. Alttan alttan igneleyici cümleler. Ne gerek var bunlara? Kizim mesela evet tablete bakiyor ve birçok çoçuk öyle yapiyor ama toplum olarak sanki bu çok büyük bir ayipmis gibi herkes sakliyor.

Hele ilk baslarda o yorgunluk ve hormonlar ile insan bazen tikaniyor, "acaba hazir degilmiydim çoçuk için" diye sorguluyorsun. Bu toplumsal çok büyük bir tabu. Sürekli sükür etmelisin çünkü. Annelik iste öyle tozpembe degil.
 
Annelik tarif edilemez bi duygu senin şekil verdiğin senin yetiştirdiğin senin sorumluluğunda bir cocuk her donemi ayrı yorucu bir o kadarda harika ,kalasını artık tuvalete yapabiliyo diye mutluluktan havalaraucuyosun duşun.:).Rabbim herkese yaşatsın benim 5 dusugum oldu 1 oğlum var çok şükür 1ide karninda hayata tutunmaya çalışıyo doktorlar kalbi durur dedi ama hala atiyo kalbi yavrumun Allahim bütün melekleri korusun herkese nasip etsin
 


Bu dünyada kadının kadına yaptığını kimse kimseye yapmıyor diyorlar ya bazen öyle geliyor bana da gerçekten.
Ne yaparsan yap yaranamıyorsun ki. Sütün az diyorlar yetmiyor, mama da vereyim bari diyorsun. Aaaa çocuğa mama veriyor diyor bu sefer. Ne yapayım süt anne mi tutayım çocuğa? İnsanları anlamak imkansız. Mama veren anne kötü anne, normal doğurmayan anne kötü anne.
Bu toplumda kadın olmak, anne olmak, eş olmak dünyanın en zor şeyi. Gercekten deli gibi istemiyorsan çocuk yapma diyorum bana nasıl bir duygu diye soranlara.
 
Bekar halimle cocuk yapasim geldi , Benim kucuk yegenlerim var masala onlari gormek sebepsiz neseeeee
 
cevap yazan herkese çok teşekkür ederim galiba hamile kalıp içimde hissetmeden bu duyguyu dışarıdan anlayamayacağım ,bir de toplum baskısına kulak tıkamak lazım.. bir tane çocuk düşünüyorum dediğimde bile kardeşsiz bırakma diye yarım saat konuşuyorlar bi durun daha 1. doğmamış
neyse canlarım inşallah hayırlı zamanda hayırlı ve sağlıklı bir çocuğum olur, teşekkürler
 
Ben Allah rızası için evlat sahibi olmak istedim. Kendi zevklerim için veya sürekli çocuk soranlar için veya yaşlanınca bana bakmalari için istemedim. Çok şükür iki kızım dünyaya geldi. Amacım onları iyi bir müslüman iyi bir insan olarak yetiştirmek. Falanca okulu okusun, filânca mesleği yapsın, filancanın çocuğundan daha iyi olsun düşüncesinde değilim. Kendi yapamadıklarımı onlara yaptırmayı da düşünmüyorum. :))
 
Ben de yapmıyorum 5 yıldır ayrıca yasim da geçiyor, bütün sayfaları okudum ikna edici bisey çıkar mı diye? Ihhh çıkmadı yazılan hiç bi şeyde hehh bak bu sebep güzelmiş olmadı, ayrıca ben reelde de çocuklu çiftlere sorarım verdikleri cevaplar çok saçma gelir klasik bir gülüşü...vs. bence bu iş mantıkla değil hormonlarla alakalı. Bende yok o hormon o yüzden hayat böyle çok güzel. O hormon baskin gelip de çocuğu olmayanin hayatı çok kötüdür, burda okuyoruz çocuğum yok ağlıyorum dua ediyorum vs konularını.. Sizde de yok bence o yüzden yapmayın. O içgüdü olmadigi halde yapsam benim de hayatim mahfolur.
 
Mantıklı hiçbir yönü yok bana sorarsanız. Ama uğruna dünyaları yıkacağım bir oğlum var Allah bağışlasın isteyen herkese de nasip etsin. İstiyorsun ve bunun için çabalıyorsun. Sebepsiz bir şey. Ama çocuk yapmamak için binlerce sebep var. Başkasının yüreklendirmesiyle alınacak bir karar değil. Yalnız annemm diye koşup sarılması sanıyorum ki dünyanın bütün hazinelerine değer. Acayip bir şey anlayacağınız.
 
İnsan icgudusel olarak üremeye meyillidir.
Ve duygusal varlıklarız. Annelik, babalık duygularımız kabarabiliyor bazı dönemlerde.
Bunu tabii ki genele yaymıyorum. Herkes için geçerli olacak diye bir şey yok ama genel olarak üreme isteği insanoğlunun altyapısında var.
 
Hayatta geriye bir tek evladi kaliyor insanin. Anne,baba,kardes,koca hepsi bir noktada tikanip kaliyor. Ama evladiniz bambaska. O serpilip buyurken siz omrunuzu veriyorsunuz. Duzgun bir insan yetistirdiyseniz elde edeceginiz manevi doygunlugu hayatta hic birseyden alamazsiniz. Yeni bir insan, yeni bir nesil ve cag. Sizin katkiniz anne olarak bu. Insanlik bir nevi bayrak yarisi. Makro boyutta dusuncelerim bunlar. Mikro boyutta kokusu, gulusu, sarilisi, annee deyisi erkek cocugu ise dunyanin en guzel kadiniymis gibi size kendinizi hissettirmesi...daha niceleri. Bu konu evlilik gibi. Taki, seramoni, balayi, cicim zamanlari icin evlenmek nasil husranla sonuclanacaksa cocuk ta oyuncak degil. Cici bici giydirip, soz dinleyen robot degil. Bir insan yetisiyor. Bazen hayirsizlar da cikabiliyor.
 
Anne-babalarımız evlat sahibi olalım büyütelim ailemiz büyüsün neşemiz artsın büyüyünce elimizi öpsünler vs düşünmüşler Allah'da verince bizler dünyaya gelmişiz gelmeseydik ne olurdu bizsiz dünya olurdu evlat güzel şey... Büyüyünce evlenip gidiyor herkes ama ana babalar annelikten babalıktan çıkmıyorlar. Size en basitinden bir örnek vereyim benim annemi öz kardeşleri bile arayıp sormazlar yeğenlerininde umrunda olmaz ama biz 3'ümüz onu hiç unutmayız herzaman arar sorarız kıymet biliriz annemde bu yüzden bize "iyiki sizler varsınız" der. Tabi hayırlı evlatlar ancak böyledir. Allah herkese hayırlı evlat nasip etsin , benim oğlumu da büyüyünce hayırlı evlat eylesin amin.
 


Hiç bir artışı olmadi mi bebeğin
 
Insanin kendinden bir parça olması bile yeterli bir sebep bence. Onu emzirirken gözüne bakmak, uyurken seyretmek, ağladığında sarılmak, seni taklit ettiğinde gülmek, hastalandığında uykusuz kalmak, her yere iki kişilik hazırlanmak, ilk kelimelerine şahit olmak, en güzeli de başını göğsünüze dayaması paha biçilemez bence. Evet zor, doğurmak değil, bakmak yetiştirmek zor olan ama her şeye değerler, iyi ki doğmuş, iyi ki doğurmuşum diyeceksiniz günün sonunda. Hayatı,bildiğin,sevdiğin herşeyi paylaşmak için cocuk sahibi olmak çok güzel.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Oluru var mı ?
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
2K
MakrokozmosileMikroKozmos
Peş peşe çocuk sahibi olanlar tecrübelerini paylaşabilir mi?
Yorumlar
10
Görüntüleme
136
yasemincimmm
Anneler hiç intiharı düşündüz mü?
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
3K
scarlett O hara
D
Tüp bebek tedavisi Çağdaş Aslan
Yorumlar
0
Görüntüleme
70
ddmzrl
D
K
Ella hap
Yorumlar
18
Görüntüleme
646
sadolinda
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…