insan neden çocuk sahibi olur??? lütfennn yazalım

Şimdilik böyle ilerde nolur bilmiyorum göreceğiz:))
Benim hiç çocuklu yakınım da olmadı çocuklu ortamlarda da pek bulunmadım.
Gittiğimiz bir yerde bebek varsa bazı arkadaşlar direkt kucağına alır o çocuk kucaktan kucağa dolaşır ben hiç girişimde bulunmam uzaktan bakıp tatlı derim sadece.
Ailemle de çocukluğumda ergenliğimde gençliğimde çok zaman geçirdim hep sevildim eşimden de o ilgili sevgiyi alınca aman illa olsun demiyorum ama ilerde nolur bilemem tabi:)
 
Ben çok duygusal gerekçelerle anne olmayı istedim diyemeyeceğim. Çünkü tattığım bir duygu değildi annelik. Evlendik eee yaşta geçiyor yapalım bari modundaydım.
Şimdi resmen evlat aşkından başım dönüyor.
 
bir insan düşün kakasını yaparken ıkınmasını bile sevdiğin
sıcacık minicik kollarıyla sana sarılıp uyuyan
acimm diyen seninleyken bile seni özleyen
 
Tek eksik yanımızı tamamlamak için mutluluğumuzu ikiye katlamak için
 
Hayat bir süre sonra anlamını yitiriyor. Benim açımdan öyle oldu en azindan.

Iş ev gezme yeme içme vs hepsi bir şekilde rutine biniyor.

Ben hayatıma anlam katmak istedim. Bir can büyüteyim,bir parcam olsun,uğruna her seyi göze alabileceğim bir sevdam olsun istedim(çünkü genel olarak duygusal bir yapim ve bagliliklarim yoktur,bencil sayilabilecek biriyim)

Ben oğlumu büyütüyorum, oglum beni eğitiyor, çok ciddi bir cümle bu benim icin
 
Bir kitapta aşk (er ya da geç geçecek olan tutku) denilen ilüzyon olmasa neslin devamı gerçekleşmezdi yoksa çocuk çekilecek çile değil çevremde gördüğüm kadarı ile.Bence gerçekten sorumluluk sahibi olan ve evladına gerçek sevgiyi ve ilgiyi gösteren anne babalar çok büyük bir iş başarıyorlar.
 
Son düzenleme:
elizz0006 .!.:
Başlıktan da anlaşılacağı gibi... Pozitif yönlerini yazalım lütfen...Cesaretlendirilmeye ihtiyacım var.

Cevaplarınızı bekliyorum ve almadan da gitmeyeceğim
Genişletmek için tıkla...

Aile olmak için. İki çocuğum var,çok zorlanıyorum/zorlanıyoruz ama kokuları harika bişe mesela. Küçüğü emerken uyudu kucağımda,yerine bırakasım yok,oyy kurban olurum anası diye sevesim var,hahaha
 
Caninda ve sevdandan olusacan bir parcan oluyor. Hayata renk getiriyor. Hamilelik surecinden devamina kadar anneligi anliyor insan. Bir insan buyutmenin sevincini yasiyorsun dakika dakika gun gun. Farkli bi duygu Rabbimin guzelligi kisacasi
 
Ben hic hatirlamiyorum 23 yasinda evlendim evlenincede cocuk yapmak zorunlu diye düşündüm ama deli gibi çocuk istedim o oldu 5 sene sonra yine istedim ikinciye 1 sene sonunda hamile kaldim bence anne olmak dünyada ki en mantikli şey keske 3. De olsaydi diyorum ama yaşim ve sağlik durumum elvermez ben hep anne olmak istemisimdir icten gelen bisey herhalde istemiyosaniz doğurmayin çunku ömür boyu süren bi sorumluluk ve bakimi gercekten zor bütün hayatiniz değisiyo
 
Dünyada başka hiçbir duyguya benzemeyen birşey bu annelik.Rabbim ısteyen herkese nasip etsin.Bu duyguyu bütün kadınlarımızın yaşamasını cok ısterım
 
Çocuk en güzel amaçtır bence, bir insan yetiştirmek sıfırdan, evcil hayvana bile bu kadar bağlanıyosa insan çocuk kim bilir nasıl mükemmel bişeydir, hele ki aşık olduğun insandan olması paha biçilmezdir sanıyorum, inşallah nasip olur
 
elizz0006 .!.:
Başlıktan da anlaşılacağı gibi... Pozitif yönlerini yazalım lütfen...Cesaretlendirilmeye ihtiyacım var.

Cevaplarınızı bekliyorum ve almadan da gitmeyeceğim
Genişletmek için tıkla...
15 ve 11yaşında iki çocugum varken tekrar hamileliği yaşamak otekmeleri hissetmek ve mis gibi bebek kokusunu içime çekmek istedim Rabbim çok şükür nasip etti. Annelik bence dünyanın hem en zor hemde en güzel şeyi....
 
Insan dogasinda var cunku, bu kadar.

Konu sahibesine gelince hazirsaniz hazirsinizdir, hazir degilseniz maddi ya da manevi sebeplerden degilsinizdir o kadar. Bunun nedenini nasilini sebebini vb cok da dusunmeye gerek yok bence, istiyorsaniz, hazirsaniz tamamdir o kadar.
 
Babanın rolü vurgunuza hayran kaldım. Ne yazık ki forumda bile okuyoruz "kayınvalide bebeğe bakmadı" benzeri cümleler. Babalar ne işe yarıyor değil mi? Biz kızımızı (4 yaşında) eşimle nöbetleşe büyüttük. Benim mesaisi rahat bir işim var. Eşimin de kendi işyeri var. Sabah ya da bazen öğleye doğru gidip aşağı yukarı 2, 3 civarı eve geliyordum. Eşim de kendi işine gidiyordu. İşlerim çok yoğunlaştığı zaman cagirdim annemi o da yılda toplam 2 hafta. Eşimin işleri oturana dek (yeni kurmuştu) çok iş kaçırdığı oldu. Maddi olarak daha iyi olabilirdik ama hiç önemsemedik. Kızımla eşimin arasında müthiş bir bağ var. Şimdi 5 aylık bir bebegim daha var. Ona da birlikte bakacağız.

Çocuk yapma sebebine gelince de biz eşimle birbirimizi çok severek evlendik. Sevgiliyken yıllarca bebek hayal ettik biz. Bir sebebi yoktu pek. Sadece çoğalmak, sevgimizi taçlandırmak, dostluğumuzu kuvvetlendirmek istedik. Evlenir evlenmez de yaptik. İyi ki doğmuşlar. Şimdi birbirini kollayan tatlı minik bir aile olduk :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Oluru var mı ?
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
2K
MakrokozmosileMikroKozmos
Peş peşe çocuk sahibi olanlar tecrübelerini paylaşabilir mi?
Yorumlar
10
Görüntüleme
136
yasemincimmm
Anneler hiç intiharı düşündüz mü?
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
3K
scarlett O hara
D
Tüp bebek tedavisi Çağdaş Aslan
Yorumlar
0
Görüntüleme
73
ddmzrl
D
K
Ella hap
Yorumlar
18
Görüntüleme
648
sadolinda
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…