- 13 Eylül 2019
- 510
- 488
- 33
- 38
- Konu Sahibi kumru00115599
-
- #1
Çok uzun bir süre bu işsiz kalmak için. Başka sektörlere bakıyor mu? Asgari ücretle illaki iş bulurdu 27 aydır.eşim 27 aydır işsiz
Geçecek elbetteki geçecek. Sonsuza kadar böyle sürmez. Şu an iyi değilsiniz ki haklısınız da çok fazla yük var üstünde ama birileri ki burdan kastım eşiniz üstündeki yüklerin birazını almazsa, onunla paylaşamazsanız çok daha büyük sıkıntı yaşarsınız.
Yemeği neden siz yapıyorsunuz? Eşiniz evdeymiş madem o da yardımcı olsun size. Siz de insansınız bir dayanma kapasiteniz var.
27 ay işsizlik için çok uzun bir süre. İsteğine, beklentisine göre iş bulamayabilir anlarım bu zaten yaşadığımız ülkenin bir ayıbı ama geçindirmesi gereken ailesi olan birinin iş seçme lüksü olmamalı. Hep bu örneği yazıyorum böyle konulardan alt komşumun eşi mühendis. İşten çıkartıldı maalesef. Yeni iş ilanlarına dönüş beklerken bile boş durmadı. Sokağımızdaki markete işe girdi. Benim iş beğenmeme lüksüm yok yeter ki para kazanayım demişti. Bir dönem de benzincide çalıştı. İstediği gibi bir iş buldu sonraları. 27 ay evde oturmayı ben anlayamıyorum kusura bakmayın
Çocuğunuz konusuna gelince her istediğinde yanında olmayın. Arkadaşımın oğlu beş yaşında koala gibi bacağına yapışıyor annesinin öyle geziyorlar. Wcye gitmek için kocamı bekliyorum diyor şok oluyorum, ayrılınca ağlıyormuş mazereti de bu. Çocuğunuz sizden ayrı durmayı, kendi kendine oynamayı da öğrenmeli. Demiyorum ki yüzüne bakmayın ama size yapışık da yaşamasın. Aradaki dengeyi kurmalısınız
o da yemek yapıyor ama ben kendi yaptığım yemeğin tadını daha çok seviyorum. zaten pratik şeyler yapıyorum saatlerce oyalanacak şeyler değil. babası sakinleştirmeye çalışıyor ama bir yerden sonra bizimki laf dinlemeyince herkesin kayışı kopuyor işte. 1 senedir bak ben işe gidiyorum ama akşam geleceğim oyunlar oynayacağız boyama yapacağız diye diye alıştırmaya çalışıyorum yok hala alışamadı benim işe gitmeme. ki eve geldiğimde de hep onunla ilgileniyorum sürekli kucağımda öpüyorum bana doysun istiyorum ama yetmiyor mu anlamıyorum ki.E kadın çalışmayıp erkek de çalışıyor ve aynı zorluklar yaşanıyor hayat müşterek ve normal böyle şeyler.
Ama evde yemek yapıyorum kısmına takıldım eş evdeyse yemeği bulaşığı temizliği o yapsın.
çocuk yapışma kısmı da normal fakat siz işte babası evdeyken babasına neden alışmadı anlayamıyorum.
hepsi bir gün geçecek ama sakin olun önce şu anlattığınız eve gelip iş yapma çocuk yapışması hariç erkeğin çalışıp kadının ev hanımı olması.
eşiniz de ev işi yapıp çocuğu alsa normal olacak
Ben de eskiden annemin hiç
Çalışmasını istemezdim o giderken ben ağlardım yırtınırdım.
Fakat babam sakinleştirirdi oyun oynardı.
artık ağlamayın lütfen sadece görevlerinizi diğer ebeveynle paylaşın
Bunun yetmemekle alakası yok işte ben de öyleydim bu çocuk yapar zaten ama anneler bunu çok dramatize ediyoro da yemek yapıyor ama ben kendi yaptığım yemeğin tadını daha çok seviyorum. zaten pratik şeyler yapıyorum saatlerce oyalanacak şeyler değil. babası sakinleştirmeye çalışıyor ama bir yerden sonra bizimki laf dinlemeyince herkesin kayışı kopuyor işte. 1 senedir bak ben işe gidiyorum ama akşam geleceğim oyunlar oynayacağız boyama yapacağız diye diye alıştırmaya çalışıyorum yok hala alışamadı benim işe gitmeme. ki eve geldiğimde de hep onunla ilgileniyorum sürekli kucağımda öpüyorum bana doysun istiyorum ama yetmiyor mu anlamıyorum ki.
son cümlenize yorum yapacak olursam aslında tam tersi bana da o çalışmadığı için her şey bu kadar batıyor gibi geliyor. o çalışıyor olsaydı çocuk akşam babaya da düşkün olacaktı onunla da vakit geçirmek isteyecekti. ama zaten 7/24 babayla olunca ben gelince onun yüzüne bakmıyor pekEşiniz illa ki er ya da geç iş bulacaktır
Bulur umarım hatta.
Evdeyken yemekleri eşiniz yapsın ev işleri ve çocuk onun sorumluluğunda olsun.
En azından büyük bir kısmı
Hem işe gidip hem tek başınıza evi çekip çevirmeniz gerçekçi bir beklenti değil.
Eşiniz çalışsa da çalışmasa da zorlanırdınız yani.
Çocuğun evde olmayan ebeveyni özleyip yapışması bana normal geldi
Herkesin çocuğu sanırın çalışan anne veya babaya daha düşkün oluyor
Bahsettiğiniz çoğu şey eşinizin çalışmamasıyla bağlantısız geldi bana ama sanırım genel olarak doldunuz hayata ki sizin için sorun oluşturdu
Sanmıyorum 27 ay iş arasında bulamasın. Bende o yoruma katılıyorum bir insan 27 ay nasıl ıssız durur pandemi bahane olamaz. Bende mühendisim ama hiç bir zaman illa mühendis olarak çalışıcam demedim markette bile çalıştım su anda muhendislk yapmiyorum ama kendi mesleğime yakın bi iste çalışıyorum kadın halimle sokak sokak dolaşıp iş buluyorsam koca adamda bulur.Belki markette bile iş bulamamıştır nerden biliyorsun da eleştiriyorsun
Belki markette bile iş bulamamıştır nerden biliyorsun da eleştiriyorsun
evet aslında eski işyerinden umudu olmasa büyütecek çocuğumuz olmasa kendisi de marketlere falan başvururdu. ama alacağı asgari ücret olup onunda yarısından çoğunu bakıcıya yol masraflarına verip bir de çocuğun düzenini bozmak ne kadar mantıklı bilemedik. tabi yine diyorum eski iş yerinin çağırma durumu da var yoksa 2,5 sene işsizlik tabi ki normal değil. ama biz sürecin bu kadar uzayacağını öngöremedik.Geçecek elbetteki geçecek. Sonsuza kadar böyle sürmez. Şu an iyi değilsiniz ki haklısınız da çok fazla yük var üstünde ama birileri ki burdan kastım eşiniz üstündeki yüklerin birazını almazsa, onunla paylaşamazsanız çok daha büyük sıkıntı yaşarsınız.
Yemeği neden siz yapıyorsunuz? Eşiniz evdeymiş madem o da yardımcı olsun size. Siz de insansınız bir dayanma kapasiteniz var.
27 ay işsizlik için çok uzun bir süre. İsteğine, beklentisine göre iş bulamayabilir anlarım bu zaten yaşadığımız ülkenin bir ayıbı ama geçindirmesi gereken ailesi olan birinin iş seçme lüksü olmamalı. Hep bu örneği yazıyorum böyle konulardan alt komşumun eşi mühendis. İşten çıkartıldı maalesef. Yeni iş ilanlarına dönüş beklerken bile boş durmadı. Sokağımızdaki markete işe girdi. Benim iş beğenmeme lüksüm yok yeter ki para kazanayım demişti. Bir dönem de benzincide çalıştı. İstediği gibi bir iş buldu sonraları. 27 ay evde oturmayı ben anlayamıyorum kusura bakmayın
Çocuğunuz konusuna gelince her istediğinde yanında olmayın. Arkadaşımın oğlu beş yaşında koala gibi bacağına yapışıyor annesinin öyle geziyorlar. Wcye gitmek için kocamı bekliyorum diyor şok oluyorum, ayrılınca ağlıyormuş mazereti de bu. Çocuğunuz sizden ayrı durmayı, kendi kendine oynamayı da öğrenmeli. Demiyorum ki yüzüne bakmayın ama size yapışık da yaşamasın. Aradaki dengeyi kurmalısınız
Çocuğun size bağlı olması, evde yemek veya ev işi yapmanız eşinizin işe gidip gitmemesiyle alakalı değil bana göre.son cümlenize yorum yapacak olursam aslında tam tersi bana da o çalışmadığı için her şey bu kadar batıyor gibi geliyor. o çalışıyor olsaydı çocuk akşam babaya da düşkün olacaktı onunla da vakit geçirmek isteyecekti. ama zaten 7/24 babayla olunca ben gelince onun yüzüne bakmıyor pek
eski iş yerinin çağırma durumu da var yoksa 2,5 sene işsizlik tabi ki normal değil. ama biz sürecin bu kadar uzayacağını öngöremedik.
Malesef çalışmak zorundayız artık maddi olarak çok zor zamanlardayiz. Dua edin sizin işiniz var ya oda olmasa ? Çocuğunuzun eksiğini alamamak sizi daha çok uzmezmiydi. Ben çalışıyorum on iki saat hemde. Eve gidip hemen yemeğe koyuluyorum. Hiç bir gün oturup ayaklarımı uzatip dizi izlemedim. 9 aylık bebeğim var annem bakiyor akşam onuda alıp yemeğimi yapıp çocuğumla ilgileniyorum. Kısaca hayata katılmak bu demek bence. Kusura bakmayın da kocanız tembel ve tembelliğe iyice alışmış. Bende mühendisim şu anda işime yakın bir iş yapıyorum tam mühendislik sayılmaz.ama yeri geldi markette de çalıştım tekstilde calistim hiç boş durmadım.bu bir iç döküş.. bir ağıt.. bir haykırış..
ofiste ya hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlayacağım ya da buraya yazıp bir nebze rahatlayacağım.
eşim 27 aydır işsiz. ilk zamanlar iş aradı bulamadı. sonra araya pandemi girdi zaten herkes işçi çıkarıyor iş bulması imkansız hale geldi.
mühendis ayda 5 bine yakın geliri vardı. merhametli sevecen yıllardır beklediğim insana kavuşmuştum. bende çalışıyorum türkiye şartlarına göre güzel bize yeten geçimimiz vardı. 6 ay bile sürmedi bu sefamız işten çıkarıldı. iş yeriyle davalık oldu. beklediğimiz mahkeme sürecimiz var.
27 aydır her gün bugün güzel haberler alacak mıyız diye beklediğimiz yıprandığımız tükendiğimiz birbirimizi tükettiğimiz 27 ay...
neyse evde çocuğu büyütür o arada da mahkemesi sonuçlanır işe başlar öyle böyle idare ederiz dedik. 3 yaşında bana çok çok çok düşkün yavrum.. sabah yine ben işe giderken ağlamaya başladı, kucağımdan inmedi. çocuk çok ağlayınca eşim bağırmaya başladı, ben ağlamaya.. 10 dakika geç kalsak arayıp bulamasa burnumuzdan getiren müdür.. üstümü başımı parçalamak isteyip yeteeeerrr diye bağırmak isteyen ben..
tükendim çok tükendim. maddi zorluklar, çocuğumun evde her dakika bana yapışması.. biraz nefes almak istesem çizgi film açsam gel anne sende yanımda otur diyen tuvalette bile rahat vermeyen çocuğum. seviyorum çok seviyorum ama ben ben değilim artık. kendime ait bir hayatım yok. ya işteyim, ya evde yemek yapıyorum ya çocukla oyun oynuyorum..
ben yoruldum çok yoruldum ne olur geçecek deyin ne olur biz de zorluklar yaşadık ama sonu güzel oldu deyin.. ben çok yıprandım ben bittim.
4 sene yalnız yaşadım maddi olarak yine aileme de yardım ederdim ama istediğimi yer içer giyerdim. şimdi sırtımda 2 kişinin daha yükü. eve gider dizimi izler yemek yerdim, şimdi eve gidip hengamenin ortasına düşüyorum.. ben böyle hayal etmemiştim evliliğimi çocuğumu. avuçlarımdan kayıp gitti sanki hayatım..
geçecek deyin lütfen.. bizde bunları bunları atlattık deyin.. çok ihtiyacım var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?