evet aslında eski işyerinden umudu olmasa büyütecek çocuğumuz olmasa kendisi de marketlere falan başvururdu. ama alacağı asgari ücret olup onunda yarısından çoğunu bakıcıya yol masraflarına verip bir de çocuğun düzenini bozmak ne kadar mantıklı bilemedik. tabi yine diyorum eski iş yerinin çağırma durumu da var yoksa 2,5 sene işsizlik tabi ki normal değil. ama biz sürecin bu kadar uzayacağını öngöremedik.
Kimsenin hayatı 4/4 lük değil malesef hepimizin sıkıntısı, here gece düşünmekten uyuyamadığı dertleri var, hiç bir sıkıntı kalıcı değildir elbet bitecek birgün bunlarda kendinizi bu kadar yıpratmaya gerek var mı?Calismiyor olan siz de olabilirdiniz. Cocuk babaya da boyle yapisabilirdi cunku cocuk evde kimi gormezse ona yapisir normal. Yasadiginiz surecten bikmis olabilirsiniz ama sadece biraz sabir
eşim zaten devlette mühendistiÇocuğu emanet edecek aile büyüğünüz var mı bilmiyorum yoksa bile kreş yaşı gelmiş ve bence mühendis dediğiniz eşinizin o kadar süre işsiz kalması artık birazda kendisinin iş aramayı bıraktığı anlamına geliyor benim gözümde. Geçen bunca zamanda kpss ye girebilirdi devlete atanabilme ihtimali var, olmadı alanı ile ilgili olmasa da başka işlere başvurabilirdi. Belki kadrosunun altında işte az maaşla çalışmak ona koyabilir ama iş beğenmeme lüksü yok, mevcut ülke şartlarını geçtim o bir eş ve bir baba size karşı olmasa da çocuğuna karşı sorumluluğu var. Sizi çok iyi anlıyorum çalışan bir anne iş stresi bir yandan evin işleri çocuk bunalmanız çok doğal ki çocuklar genelde anneye düşkün oluyorlar o yaşlarda. Bence az kazanır o da kreşe gider çalıştığına değmez demeyin girsin bir işe eşiniz, o da sosyalleşir, çocukta sosyalleşir enerjisini atar okulda yaşıtlarıyla olur ve sizin üstünüzden de az da olsa yük kalkar...
çok teşekkür ederim biraz ferahladım duymak istediklerim bunlardı. geçecek tabi ki geçecek, hayatımızda iyi günlerimizde geçiyor kötü günlerde.. umarım bu günler biraz daha hızlı geçer.bence elestirilecek bir sey yok,
normal bir karar vermissiniz.
burada cok kisi cocuk 3 yasina 4 yasina gelene kadar anne evde kalmaliyi savunur halbuki, size niye boyle yaziyorlar, yoksa hayat musterek degil miydi.
esiniz issiz kalmis ve evde cocukla ilgilenmis.
Ymek de yapiyormus ama siz de yemek yapmayi tercih ettiginiz icin yapiyormussunuz.
benim esim de bir donem issiz kalmisti ve ev islerini ustlenmisti, cocuk krese gidiyordu ve krese devam etmisti ama pandemi donemi olsaydi ornegin oh mis evde kalirdi o da, icimiz daha rahat ederdi.
Insan hayatinda 2 yil nedir ki issiz kalmak icin, bu surede de baska bir yasami deneyimlemis esiniz, ileride o da calisirken ev isleri ve cocuk bakimi konusunda diger erkeklere nazaran cok daha bilincli olacaktir eminim ki.
ama yorulmussunuz, bunalmissiniz, zorlaniyorsunuz.
O kadar normal ki.
Bir cogumuz icin cocuklarin kucuklukleri bu sekilde kosusturmaca halinde geciyor emin olun ki.
Benimkiler 4 ve 7 yasindalar, bu sene biraz daha rahatiz onceki yila gore ornegin.
Merhaba, bende meditasyona meraklı birisiyim. Önerebileceginiz kişi veya kanallar var mi?Biz üç küçük çocuktuk, annem Almanya a çalışmaya gittiğinde. Ben 7, kardeşim 5 ve 3. Bize babam baktı ve çok güzel baktı. Benim babamda işten atıldı o zaman, uzun zaman iş bulamayınca, annem kazandı parayı. 2 sene sonra temelli geri döndü, babam yine işten çıkarılinca, ben 11 yaşındayken yine Almanya a işçi olarak gitti ve 1 sene sonra babamı yanına aldı, ondan 1 sene sonra bizi aldılar.
Çocuk lafına bakıp da işinizi sakın bozmayın. Simdi iyiki annem aktif olmuş ve babamın eline bakmamış diyoruz hepimiz. Yalniz baştan ne televizyon vardı, ne bilgisayar. Anneler babalar çocukları ile ugrasirdi. Şimdiki babalara veya annelere bakıyorum, bir elinde telefon, gözler telefonda, Nerde olursa olsun. Hayvanat bahçesinde, yüzme havuzunda, oyun parkında VS. Sanki telefonla doğum kanalından çıkıyor bazı insanlar. Babalar, Anne olmayınca, hem annelik hem babalık yapabiliyorlar. Hiç düşünmeyin. Yalniz çok yorulunca, dinlenmek için meditasyon yapmayı öğrenin, cok yardımı dokunuyor.
Benim eşim bazı zaman iş yüzünden başka şehirlere veya memlekete giderdi, ben 1 hafta çocuklarla yalnız kalırdım. Çok yorucu oluyor. Ama öğlen yemeğinden sonra 1 saat dinlenmek için meditasyon yapardım. Oğlum 7 yaşında saati okurdu ama kızım 3 yaşında bilmiyordu tabi. Ona saatin küçüğü şu sayıyı, ve büyüğü şu sayıya gelince, yavaşça sessiz yatak odasına yanıma gelebilirsin diyordum. Ve ikisi de beraber oynadılar ve arada sırada bir saate bakardilar, saati gösteren ve dakikayı gösteren hangi sayıya gelmiş diye. Seslerini duyuyordum bazı zaman. Ben de sizin gibi çalıştım ama sade saat 13 e kadar. Benim çocuklarımda çok isterdi evde kalayım ama her istek olmuyor. Meditasyon çok çok yararlı. Veya akşam çocuğu yatırdığı gibi yap. Çok faydasını görürsünüz.
ben hep güvenli bağlandığımızı düşünüyordum. çünkü ben gittiğimde biraz ağlayıp babası ilgisini başka yöne çekince sakinleşiyor. ya da ben akşam eve geldiğimde bana koşup sarılıyor tavır yapmıyor yüzüme bakmamazlık yapmıyor. bu konuyu yine de araştıracağım teşekkür ederim yorumunuz için.İs bulamamasi norml degil pandemi 27 aydir yokki mesleginde bulamazsa baska meege yöneltebilirdi.
cocugunuzla ilgili durumda size guvenli baglanamamis bu durum onu gosteriyor. Yeniden guvenli baglanma icin yontemler var cocuk pedagoglarinin sayfalarindan bir arastirin ve kafaniza yatarsa deneyin isterseniz. Anneye babaya guvenli baglanan cocuk birakildiginda aglamaz. Bu baglanma konusunuda isterseniz arastirabilirsiniz belki faydasi olur
çok teşekkür ederim biraz ferahladım duymak istediklerim bunlardı. geçecek tabi ki geçecek, hayatımızda iyi günlerimizde geçiyor kötü günlerde.. umarım bu günler biraz daha hızlı geçer.
yukarıda bir arkadaş güvenli bağlanma olmamış çocukla aranızda yazmış bu beni çok çok üzer. ben onun her anlamda iyi olması iyi yetişmesi için çekiyorum bunca çileyi. güvenli bağlanma konusunu yeniden iyice araştıracağım çok kafama takıldı
Benim oglan krese baslamadan once koala gibi yapisirdi hem bana hem babasina. Simdi sabah krese birakiyoruz adam arkasini donup el bile sallamiyor,kosa kosa gidiyor veletKimsenin hayatı 4/4 lük değil malesef hepimizin sıkıntısı, here gece düşünmekten uyuyamadığı dertleri var, hiç bir sıkıntı kalıcı değildir elbet bitecek birgün bunlarda kendinizi bu kadar yıpratmaya gerek var mı?
ben hep güvenli bağlandığımızı düşünüyordum. çünkü ben gittiğimde biraz ağlayıp babası ilgisini başka yöne çekince sakinleşiyor. ya da ben akşam eve geldiğimde bana koşup sarılıyor tavır yapmıyor yüzüme bakmamazlık yapmıyor. bu konuyu yine de araştıracağım teşekkür ederim yorumunuz için.
2 yıldır başka iş baksaydı keşke. Geçecek tabiki bak ne güzel evladın olmuş sağlıklıdırda umarım benim yok olma ihtimalide yok. Bence yarım gün bari izin alıp git biryerde otur hava al arada geçecek elbettebu bir iç döküş.. bir ağıt.. bir haykırış..
ofiste ya hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlayacağım ya da buraya yazıp bir nebze rahatlayacağım.
eşim 27 aydır işsiz. ilk zamanlar iş aradı bulamadı. sonra araya pandemi girdi zaten herkes işçi çıkarıyor iş bulması imkansız hale geldi.
mühendis ayda 5 bine yakın geliri vardı. merhametli sevecen yıllardır beklediğim insana kavuşmuştum. bende çalışıyorum türkiye şartlarına göre güzel bize yeten geçimimiz vardı. 6 ay bile sürmedi bu sefamız işten çıkarıldı. iş yeriyle davalık oldu. beklediğimiz mahkeme sürecimiz var.
27 aydır her gün bugün güzel haberler alacak mıyız diye beklediğimiz yıprandığımız tükendiğimiz birbirimizi tükettiğimiz 27 ay...
neyse evde çocuğu büyütür o arada da mahkemesi sonuçlanır işe başlar öyle böyle idare ederiz dedik. 3 yaşında bana çok çok çok düşkün yavrum.. sabah yine ben işe giderken ağlamaya başladı, kucağımdan inmedi. çocuk çok ağlayınca eşim bağırmaya başladı, ben ağlamaya.. 10 dakika geç kalsak arayıp bulamasa burnumuzdan getiren müdür.. üstümü başımı parçalamak isteyip yeteeeerrr diye bağırmak isteyen ben..
tükendim çok tükendim. maddi zorluklar, çocuğumun evde her dakika bana yapışması.. biraz nefes almak istesem çizgi film açsam gel anne sende yanımda otur diyen tuvalette bile rahat vermeyen çocuğum. seviyorum çok seviyorum ama ben ben değilim artık. kendime ait bir hayatım yok. ya işteyim, ya evde yemek yapıyorum ya çocukla oyun oynuyorum..
ben yoruldum çok yoruldum ne olur geçecek deyin ne olur biz de zorluklar yaşadık ama sonu güzel oldu deyin.. ben çok yıprandım ben bittim.
4 sene yalnız yaşadım maddi olarak yine aileme de yardım ederdim ama istediğimi yer içer giyerdim. şimdi sırtımda 2 kişinin daha yükü. eve gider dizimi izler yemek yerdim, şimdi eve gidip hengamenin ortasına düşüyorum.. ben böyle hayal etmemiştim evliliğimi çocuğumu. avuçlarımdan kayıp gitti sanki hayatım..
geçecek deyin lütfen.. bizde bunları bunları atlattık deyin.. çok ihtiyacım var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?