hergün ağladığın bir işte çalışarak, belki kendine zulmediyorsun canım.
bizler ölümlü canlılarız, ömrümüz da bir yüzyıl bile değil, o yüzden bu hayatta kendine zulmetme, önce;
kendine güzelce, gönlündeki bir işi ara, inanarak ararsan mutlaka bulursun, bulunca da, ver istifanı, kendine işkence yapma artık.
tabii bu durum senin suçun değil, toplum bizi öyle şartlamış ki, yok iş, yok kariyer, yok para-pul vs..vs..vs.. sanki hayatımızdaki tüm mutluluğumuz buna endeksli. doğru buna endeksli ama sevdiğin, yapabildiğin, nefret etmediğin işler ve mekanlara endeksli.
bana sorarsan (ki sormadan söyleyeyim :)) ailenin tek kaygısı işsiz kalıp giderlerini karşılayamamaktır, bir iş bul ve ayrıl. o zaman onlar da birşey demeyeceklerdir.
Canim onlar diyolarki çok.küçük bi ilçede yasiyorum nüfus 3000 olan issiz kalirsan nerden is bulcaksin KPSS ye hazirlaniyorum ama olcakmi pek inanamiyorum daha gecen. İsten geldim agladim tartistik cikmycaksin diyorlar.bide ablam.var oda issiz evde çok sklyo onu gör diyorlar bide ikimizde çok kismetsiziz evlenemiyoruzda onunda baskisi çok evlenemiyomusuzda evde otrp ne yapcakmisz su son bi sene bnahayat zindan oldu(
Aminnn canim .Bilmiyorum umarim cikis vardır gercektenAllah kolaylıklar versin kardeşim. Zor bir durum gerçekten... fakat mutlaka bir çıkış yolu vardır ama henüz gelmemiştir. sen kendini diri tutmalısın.
bankalar 5te sadece müşterilere kapanıyor evet maddi özgürlük mükemmel birşey ama sorun sadece çıkış saatleri değil çalışma şartları... doktora gitmek için izin istersiniz rapor almadan gel diye tembihlenir, gece 2 de çıkıp sabah 9da işbası yaptıgımı biliyorum. fazla mesai ücreti almıyorum gece 10da çıkmak için bile izin alırım verirlerse öyle çıkabilirim ve daha neler neler. evde yemek yapamıyorum eşim ben yokum diye eve gelmek istemiyor bu sefer ben kızıyorum neden evde değilsin diye ama haklı. çocuk yapmak istiyoruz bu şartlarda nasıl ilgilenebilirimki. bırakın bayanları çalıştığım yerdeki erkekler bile çocuklarımızın büyüdüklerini hiç göremedik anlamayadık tadını çıkaramadık diyorlar. bende böyle olucam şimdiden strese dayanamıyorum çocugum olsa nasıl yaparım bilmiyorum. tayin istedim kabul etmediler. bilmiyorum ikilemdeyim
Canim onlar diyolarki çok.küçük bi ilçede yasiyorum nüfus 3000 olan issiz kalirsan nerden is bulcaksin KPSS ye hazirlaniyorum ama olcakmi pek inanamiyorum daha gecen. İsten geldim agladim tartistik cikmycaksin diyorlar.bide ablam.var oda issiz evde çok sklyo onu gör diyorlar bide ikimizde çok kismetsiziz evlenemiyoruzda onunda baskisi çok evlenemiyomusuzda evde otrp ne yapcakmisz su son bi sene bnahayat zindan oldu(
Ne kadar kazaniyor? Yetiyor mu? Malum hayat zor. Ben de istifa edersem gecinebilir miyiz merak icindeyim.Sağlığı niz mutlulugunuz her şeyden önemli.hic tereddüt etmeden aynı şartlarda ki isimden istifa ettim.oooohhh çok şükür rahatim.mutluyum huzurluyum.esim kazaniyor ben idare ediyorum.hic pişman değilim. tavsiye ederim. .
Konu 4 yıllık..
Plansız programsız istifa etmek kısa vadede heyacan ve mutluluk uzun vadede ise daha büyük bi kriz doguracaktır.arkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var 1 yıllık evli ve 6 yıllık bankacıyım. banka çalışma şartlarına katlanamıyorum ve istifa etmek istiyorum ama sonrasından çok korkuyorum. hergün saat 9-10 da çıkmaktan, ezilip rencide edilmekten birde müşteri kaprisinden bıktım usandım. defalarca istifa etmek istedim fakat ailemin düzelir alışırsın geçer demeleriyle 6 seneyi devirdim.çok psikolojim bozuldu ara ara bunalımlara girdim çok ağladım. artık bu işe katlanamıyorum ailem evde sıkılırsın biz ayrılda demeyiz ayrılmada demeyiz diyip sıyrılıyorlar eşim ise senin kararın diyor hem sana bakarım diyor biryandanda 2 maaş ile daha rahat oluruz bu yaşına geldin sen bileceksin diyor. maddi dururumuz orta halli. aslında istifaya karar verdim ama sonrasında iş bulmam çok zor küçük yazlık bir ilçede yaşıyorum yeni bir iş bulmam çok zor. bugune kadar kendi ayaklarım uzerinde durdum hem işten istifa etmek istiyorum hemde eşimin eline bakmak zorunda kalmak fikri zoruma gidiyor ya maddi sıkıntılarımız olursa ya olurda kendime bakmak zorunda kalırsam ne yaparım diye çok korkuyorum. müdürüme istifa edeceğimi söyledim izindeyim ve geri dönüp vazgeçtim demek ayrıca zoruma gidiyor ki geri dönsem bile nekadar katlanabilirim bilmiyorum. biryandan maddi özgürlük ama mutsuzluk artık sağlığım bozuldu. biryandan da ev hanımlığı, eşinden harçlık almak ve birsürü belirsizlik yani işimden ayrılmazsam çok mutsuz olucam eminim belki ileride yine bu duruma gelicem ama ayrılırsam ne olacak bilmiyorum bu riski almalımıyım fikirlerinize çok ihtiyacım var
İşsizlikten psikolojin bozukacağına bırak çalışmaktan bozulsun. Kardeşim girdi sınavlarına ama kazanamadı gerekirse 10 saat çalışırım diyor. Kısacası sizin istemediğiniz işi bekleyen sürüyle insan var.eğer aşternatifiniz yoksa katlanın maalesed herkes sevdiği işi yapmıyır hayattaarkadaşlar, fikirlerinize ihtiyacım var 1 yıllık evli ve 6 yıllık bankacıyım. banka çalışma şartlarına katlanamıyorum ve istifa etmek istiyorum ama sonrasından çok korkuyorum. hergün saat 9-10 da çıkmaktan, ezilip rencide edilmekten birde müşteri kaprisinden bıktım usandım. defalarca istifa etmek istedim fakat ailemin düzelir alışırsın geçer demeleriyle 6 seneyi devirdim.çok psikolojim bozuldu ara ara bunalımlara girdim çok ağladım. artık bu işe katlanamıyorum ailem evde sıkılırsın biz ayrılda demeyiz ayrılmada demeyiz diyip sıyrılıyorlar eşim ise senin kararın diyor hem sana bakarım diyor biryandanda 2 maaş ile daha rahat oluruz bu yaşına geldin sen bileceksin diyor. maddi dururumuz orta halli. aslında istifaya karar verdim ama sonrasında iş bulmam çok zor küçük yazlık bir ilçede yaşıyorum yeni bir iş bulmam çok zor. bugune kadar kendi ayaklarım uzerinde durdum hem işten istifa etmek istiyorum hemde eşimin eline bakmak zorunda kalmak fikri zoruma gidiyor ya maddi sıkıntılarımız olursa ya olurda kendime bakmak zorunda kalırsam ne yaparım diye çok korkuyorum. müdürüme istifa edeceğimi söyledim izindeyim ve geri dönüp vazgeçtim demek ayrıca zoruma gidiyor ki geri dönsem bile nekadar katlanabilirim bilmiyorum. biryandan maddi özgürlük ama mutsuzluk artık sağlığım bozuldu. biryandan da ev hanımlığı, eşinden harçlık almak ve birsürü belirsizlik yani işimden ayrılmazsam çok mutsuz olucam eminim belki ileride yine bu duruma gelicem ama ayrılırsam ne olacak bilmiyorum bu riski almalımıyım fikirlerinize çok ihtiyacım var
Merhaba. Ben 25 yıllık bankacıyim. Mesleğimi sevmiyorum, hizmet sektörü çok zor çünkü. Ama çalıştığım kurumu çok seviyorum . Gişe memurluğundan başlayıp yönetici konumuna geldim yıllar icinde. Dolayısıyla yükselince sorumluluk artıyor ancak hiyerarşide yukarı çıkıyorsunuz. Benim başka seçeneğim yoktu o dönemde. Ama pişman da olmadım çünkü ekmek kapim oldu, her zaman da en layıkıyla yaptım işimi. Ama sizin hissettiğiniz duyguyla devam etmek zor. Öte taraftan dünyanin bin türlü hali var, kendi parani kazanmanın lüksü başka şeyde yok. Ayrılsaniz dahi gene baska iş kovalayin derimev hanımı olunca mutluluğun garantisi yok tabikide ama belkide risk alınmalı yapmadıgım birşey için değil yaptıgım birşey için mutsuz olurum çünkü bu işi nekadar yapabilirim bunuda bilmiyorum geçen zamanda geri gelmiyor ama bu çok hassas bir durum hem risk alınmalı diyip hem korkuyorum problemde burada
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?