iyi bir işiniz var ve aileniz arkanızdaymış
bırakın bu adamı yolunuza devam edin.zaman her şeyin ilacı unutursunuz...
üstelik adam sizi düşünmeyip gidiyor,siz neyi düşüneceksiniz ki?
bende koptum bi çok şeyden sadece zamana bırakıyorum artık....
herşeyi akışına bıraktım zaten artık mani olmaya çalışıp önüne geçecek değilim....
bırakıp gitme konusuna gelince gidip boşanmaktır belki çözüm ama ben bir süre sakinleşip kendimi toplayıp olayları düşünüp tartıp o şekilde karar vermek istiyorum
bunu bende çok düşündüm inan bir kaç kez boşanmak istiyorum dedim o zaman beni bırakmadı
o kadar karmaşık ve zor ki yaşananlar insan aklını mantığını toplayamıyor maalesef
ha çocuğum olmasa inanın bende asla durmazdım buna eşim inanmıyor ama ben bunu biliyorummm
ama küçük bir bebek onun babaya olan ilgisi arasındaki bağ kıyamıyor insan belki demeden yapamıyor işte....
evet aradan cümleleri seçin bakalım ne kadar güzel
eşimi çooooooook seviyor olabilirim ama bu onu terkedemeyeceğim anlamına gelmez. insan bağrına taş basar şu veya bu şekilde unutur unutamazsa da ömür boyu hatırlar
bunu yaşamayan bilemez kucağında minicik bir bebekle bir gün böyle birşey yaşarsanız ki dilerim yaşamazsınız insan öyle karışıyor öyle karmaşıklaşıyor ki herşey içinden çıkamıyorsunuz terketmeyi denedim eşim yalvarıp ağlayarak sözler vererek izni vermedi öyle ahkam kesmek eşiniz haklı falan filanla olmuyor arkadaşım beni ezmek mi amacın sen zayıfsın demek mi
ben biliyorum ki artık insanlık ölmüş
turko arkadasım mesajını aldım ben henüz sitede yeniyim mesaj yazamıyorum affet))
herkes herkesi anlamaz 1 sene oldu o zaman bu adamı göndermiş olsaydım çoktan kendimi toparlardım... bu kadar eziyet çekmeden e neden çektin diyeceksiniz lohusalık hamilelik psikolojisi bi yandan senelerce gözün gibi sevdiğin adam yakıştırıp konduramıyorsun kabullenemiyorsun bir türlü bu his bir yandan bebeğimin babası diyorsun bu bir yandan....
benim belkide aile yapım ve yetiştirilme tarzımla alakalı hayatta hiçbir zaman önce ben demedim... annem babam dedim kardeşim dedim evlendim eşim dedim çocuğum dedim.. ben demedim hiç belkide bundandır.. ama şu günlerde eşim benden uzaktayken "ben"i düşünmeye başladım artık sonuç ne olursa olsun umrumda değil umrumda olan tek şey kendimi toparlayıp eski dimdik duruşu olan kadın olmak... ve güzel yavrumu mutlu bir şekilde büyütmek ... bu süreçte eşim yanımızda olmak istermi bilemem o isterse acaba o dakika ben ne hissediyo olucam bende isteyecek miyim bilemem... uzar gider ihtimaller... ama şunu iyi biliyorum ki son bir kaç gündür artık ağlamıyorum ve düşünüyorum...
evet maddi durumum ailemin bana katabileceği maddiyatlar iyi.. güzelde bir kadınım beni tanıyan herkes çok sevmiştir hep.. iyi bir insan da olmaya çalışıyorum hep... evlilikte sanırım kaybettim ama hayata yenilmiycem asla
bebek için ne yapabilirim yardım edin
yaşadığım acıyı içimdeki sızımı anlatsam geçen günleri içimdeki büyüyen o boğazıma düğümlenen cümleler gözüme yığılan yaşlar veeee
minicik yavrumun o güzel nefesi veeeeeee ona (eşime) olan bitmek tükenmek bilmeyen sevgimmm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?