merhaba kızlar, doğumu yaptım, kızıma kavuştum. ne zamandır nete giremiyordum ama zaten girecek zamanım da yoktu. 20 mart ta doğumum gerçekleşti. Konak hastanesin de yaptım Erkan bey gerçekleştirdi. ben çok memnun kaldım. doğum sırasında belime iğne vurduktan sonra ayaklarım uyuşmaya başladığında panikledim. nefes alamamaya başladım bana hemen oksijen verdiler ve sakinleştirdiler. ondan sonrası doktorum karnıma dokunuyormuş gibi hissettim korkma doktor karnına bakıyor dediler meğer o sırada kesip çıkarmışlar bile benim cadıyı.hemen bir ağlama sesi ardından, yanıma yaklaştırdılar yanağıma dokundurdular kızımı karnımda kıpır kıpır oynayan şey sen misin dedim. çok garip bir duygu. çok mutluydum. sonra onu aileme göstermişler, herkes ağlamış, babam kendini tutamamış ve çiçek alma bahanesiyle ordan kaçmış, Allahtan onun o halini ben görmedim zaten ben kendimi zor tutuyordum:)
neyse hastaneden ve ordakilerin ilgisinden çok memnun kaldım, doğumun haftasonu olması çok iyi oldu. çünkü hastane çok rahattı, haftaiçi çok kalabalık oluyor.
ama bence en zoru işin emzirme meselesi, zaten bebeğin heyecanından acıyı filan unutuyorsunuz. ama bebeğin emmesi çok zormuş bence:) sezeryende süt hemen gelmiyor. benim sütüm geldi ama bebişimi doyurmuyordu ve mama vermek zorunda kaldık. bu anne için çok zor kızıma yetememek beni duygusal olarak çok etkiledi. şimdi 6. gündeyiz ve inanın hergün daha iyiye gidiyor. bebişim dış dünyaya alışıyor ve artık sütüm de var, emzirmek hala zor ama bu duygu yani annelik herşeye değer. umarım sizde en yakın zamanda en hayırlı şekilde bebişlerinize, melek kokulularınıza kavuşursunuz.