- 21 Ağustos 2013
- 778
- 135
- 123
- 47
kızlar merhaba
aylardır kendime bile söylemeye korktuğum şeyi şimdi buraya yazıyorum.
eşimle yaklaşık 3 yıldır evliyim. 2 yaşında bir kızım var.
fakat artık eşimi sevmiyorum. Kendinden okadar soğuttu ki beni anlatamam. kısaca yazmaya çalışacağım.
eşimle ilk tanıştığımızda aynı şirketteydik. 1 ay içinde evlenmeye karar verdik ilişkimizin 5. ayında evliydik. hemen hamile kaldım bilerek ve isteyerek çünkü 33 yaşındaydım.
kayınvalidemle ve görümcemle çok sorunlar yaşadım eski konularımdan bilenle vardır.
eşim iyi bir insan aslında ama evlendiğimizde çok borcu varmış ben bunu sonradan öğrendim.
evlendiğim günden beri borç ödüyorum. ne balayı ne bir tatil ne bir yemek ne üst ne baş hiç bir şey yapamıyorum. zaten aldığım maaş kira ve faturalara zor yetiyor. çok bunaldım.
kızıma bir şey almak hak getire zaten bütün masraflarını benim ailem karşılıyor. ailem değil hatta sülalem.
eşim evlendiğimizden beri 3 kere iş değiştirdi. en son artık bizim şirkete aldım burada çalışıyor.
bir arkadaştan evde etiket işi aldık akşamları işten geldikten sonra onu yapıyoruz hafta sonları da dahil.
yemek yemeğe bile izin vermeyecek neredeyse.
çalışan bir kadın olsam bile evim hep tertemiz ve düzenliydi. fakat bu işleri aldık artık ev işi yapmama bile izin vermiyor. ev evlikten çıkmış durumda.
sürekli bir çalışma halindeyiz. yani sadece uyurken dinlenebiliyorum oda zaten gece 3 te falan yatıp sabah 7:30 da kalkıyorum. kızımla hiç ilgilenemiyorum bile.
bunun gibi bir sürü şey. görünüşte belki elle tutulan bir şey yok gibi duruyor olabilir ama ben çok bunaldım.
alıp başımı gidesim var.
boşanmayı bile düşünüyorum artık. bunu birkaç kere dile getirdim hep tamam düzelicem dedi düzelen hiç bir şey yok aynı tas aynı hamam.
son 2 haftadır ciddi ciddi boşanmayı düşünürken yakalıyorum kendimi boşansam nasıl olur ne yaparım diye.
kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadınım çok şükür kızıma da kendime de şu an ki durumumdan daha iyi bakarım buna eminim.
siz olsanız benim yerimde ne yapardınız merak ediyorum.
aylardır kendime bile söylemeye korktuğum şeyi şimdi buraya yazıyorum.
eşimle yaklaşık 3 yıldır evliyim. 2 yaşında bir kızım var.
fakat artık eşimi sevmiyorum. Kendinden okadar soğuttu ki beni anlatamam. kısaca yazmaya çalışacağım.
eşimle ilk tanıştığımızda aynı şirketteydik. 1 ay içinde evlenmeye karar verdik ilişkimizin 5. ayında evliydik. hemen hamile kaldım bilerek ve isteyerek çünkü 33 yaşındaydım.
kayınvalidemle ve görümcemle çok sorunlar yaşadım eski konularımdan bilenle vardır.
eşim iyi bir insan aslında ama evlendiğimizde çok borcu varmış ben bunu sonradan öğrendim.
evlendiğim günden beri borç ödüyorum. ne balayı ne bir tatil ne bir yemek ne üst ne baş hiç bir şey yapamıyorum. zaten aldığım maaş kira ve faturalara zor yetiyor. çok bunaldım.
kızıma bir şey almak hak getire zaten bütün masraflarını benim ailem karşılıyor. ailem değil hatta sülalem.
eşim evlendiğimizden beri 3 kere iş değiştirdi. en son artık bizim şirkete aldım burada çalışıyor.
bir arkadaştan evde etiket işi aldık akşamları işten geldikten sonra onu yapıyoruz hafta sonları da dahil.
yemek yemeğe bile izin vermeyecek neredeyse.
çalışan bir kadın olsam bile evim hep tertemiz ve düzenliydi. fakat bu işleri aldık artık ev işi yapmama bile izin vermiyor. ev evlikten çıkmış durumda.
sürekli bir çalışma halindeyiz. yani sadece uyurken dinlenebiliyorum oda zaten gece 3 te falan yatıp sabah 7:30 da kalkıyorum. kızımla hiç ilgilenemiyorum bile.
bunun gibi bir sürü şey. görünüşte belki elle tutulan bir şey yok gibi duruyor olabilir ama ben çok bunaldım.
alıp başımı gidesim var.
boşanmayı bile düşünüyorum artık. bunu birkaç kere dile getirdim hep tamam düzelicem dedi düzelen hiç bir şey yok aynı tas aynı hamam.
son 2 haftadır ciddi ciddi boşanmayı düşünürken yakalıyorum kendimi boşansam nasıl olur ne yaparım diye.
kendi ayakları üzerinde durabilen bir kadınım çok şükür kızıma da kendime de şu an ki durumumdan daha iyi bakarım buna eminim.
siz olsanız benim yerimde ne yapardınız merak ediyorum.