Kusura bakmayın ama çok terbiyesizsiniz. Bütün yazdıklarımdan bunu çıkarmış olmanıza üzüldüm.
Ayrıca diğer mesajınıza cevaben ben hiçbir yerde eşim istemiyor o yüzden almayacağım demedim. Kendi hayatımı buna adapte edemem, çocuk sorumluluğuna hazır değilim, hayatım da evliliğim de altüst olabilir dedim. Ben de bir aile kurdum. Eşime karşı sorumluluğum var. Kardeşimin sorumsuzluğu yüzünden eşime bu kötülüğü neden yapayım ki? Bu da vicdansızlık olur. Zaten o olmasa ben de ortada kalırım. Kardeşime, yeğenime o para veriyor şu anda. Bebekle nasıl çalışıp, geçimimizi sağlayacağım boşansak? Bana nafaka ver bile diyemem ki vermek istemese de kızamam. Geriden konuşmak ne kadar kolay size.
Kusura bakmayin farkindaysaniz mesajlarimda ben size alin evlat edinin demedim. Buraya bir konu acilmis ben de fikrimi belirttim. Herkes sizinle ayni fikirde az cok. Siz bunlari okuyup kendinizi iyi mi hissetmek icin mi actiniz bu konuyu? Yoksa farkli fikirler de duymak icin mi?
Hep ayni seyleri okuyup begeniler atiyorsunuz. Farkli bir fikir soyleyene sizinle ayni fikirde olmayana da tahammul edemiyorsunuz terbiyesiz vs diyorsunuz.
Konuyu actiniz fikir aldiniz. Bazilari ben olsam bakarim dedi. Bazilari seni ne ilgilendirir dedi.
Ben sizin bir suru yorum uzerine yorumlarinizin degistigini dusunuyorum. Basta ikna edilmeli vs diyordunuz. Yavas yavas yorumlarinizda surekli yok yuva yok cocuk esirgeme. Yok ben bakamam. Zaten siz karar verdiginiz bir konuda neden buraya konu actiniz????
Madem bu kadar netsiniz bakamayacaksiniz. Bu konu niye uzayip gidiyor. Bence durum tutarsiz.
Simdi de bebek istemeyen biri tarafindan bakilacagina mutlu isteyen bir aileye gitsin fikri var . Mutlu olacagini nereden biliyorsunuz?
Tekrar soyluyorum ki ben kardesinizi ikna etmeniz taraftariyiim. Bunun icin zaman lazim. Terapisti degistirmeyi denediniz mi? Daha ne kadar zaman oldu ki hemen ben bakamam, kardesim kabul etmiyor, ne yapacagiz diye buralarda care ariyorsunuz???
Bana terbiyesiz demissiniz pardon ama sunlari dogru mu anladim?
-siz bakamayacaginizdan eminsiniz durumunuz elvermiyor anladigim kadariyla.. ama burada baksam mi ne yapsam diye konu actiniz...
-kardesiniz henuz 50 gun oldu ama hala bebegi kabul etmiyor... Esi ölmüs diyorsunuz. Bence durum vahim. Oyle hemen duzelecek akli basina gelecek gibi durmuyor. Belki bir iki sene cabalamaniz gerek birbirlerini kabullenmeleri ana cocuk olmalari icin. Bu cabayi mucadeleyi verdiniz mi de careyi burada konu acmakta buldunuz...
-esiniz maddi olarak hem size hem kardesinize bakiyor... Sanirim siz calismiyorsunuz ve soylediginize gore maddi destek kesilirse ben ne yapacagim dediniz.
Henuz cok gencsiniz. allah sabir versin, calisma azmi versin, cesaret versin de bir an once kendi ayaklariniz uzerinde durun.