Kardeşimin çocuğu ve Aile baskısı

etraftakiler kafayi mi yedi?hangi akilsizdan cikti bu fikir?
ablaniz icin uzuldum esi vefat etmis yalniz ne demek bekarlik gunlerime doneyim.ne yani esi oldu diye bekar mi oldu?alsim cocuguna baksin boyle sacmalik olmaz.sizde maddi destek olursunuz ama asla onu evlatlik almayin.ablaniz kolay yolu bulmus dogurduysa o bakacak baska care yok.etraftakilerde onun aklina koymasin daha yeni evlisiniz ne alaka ya hadi ablamiza bisey olsaydi neyse ama sirf o bekarlik hayatini yasayacak diye siz niye bakiyosunuz.
 
Boyle birsey benim basima gelse asla annem al sen bak demez. Ne yapar ne eder kendi bakar. Yeni evlendiğimde kardesim bizde kalsin istemistim. Staji icin. Annem onu bile istemedi yeni evliyiz evlilige alisalim diye.

Bu cocuga bakabilecek 4. Sıradaki insan sizsiniz.1. anne. O bakmiyorsa anneanne.o bakmiyorsa babaanne sonra anca size sira gelmeli.

Kendimi merhametli ve adil gorurum. Cocuklari da cok severim. Hatta hep evlat edinmek istemistim evlenmeden bile once. Bir sürü cocuk yetistirme yurdunda ilgisiz buyuyor vs diye. Ama kendi cocugum olunca gordum ki insan o adaleti saglaymiyor. Siz bir de zoraki almis olcaksiniz. Ustelik 2 cocuk o kadar zor ki. Buyuk olan ne kadar kucuk olursa olsun insan ona karsi daha sabirsiz oluyor.

Yani hadi aldiniz baktiniz hersey de yolunda gitti. 2-3 yil sonra kendi cocugunuz oldugunda o cocuga istemdisi ters davranirsiniz.

Bu isin oluru yok bence sizin tarafinizdan. Bunun vicdanla da alakası yok. Hali hazirda çocuğunuz olsa 10 yillik evli falan olsanız yine olabilirdi. Hem cocuk tecrubeniz olmus olurdu. Hem evinize yeni bir bebek gelmesi sizi rahatsiz etmezdi falan. Am bu şartlar altinda cocugun baska birine evlatlik verilmesi bile size verilmesinden cok daha mantikli
 
Ben de bu yönde düşündüm hep. Olması gereken kendisinin ısınmasıydı. Ki ben de yeğenlerime zamanla daha çok bağlanan, zamanla daha çok seven biriyim. Belki annelik de öyledir. Kardeşime o fırsatı vermek istemiyorlar. Başta altını temizlerdi, uyuturdu şimdi hiçbiri kalmadı. Beni arıyor her gün abla neden gelmedin, abla neredesin diye. O bana alıştırmaya çalışıyor sanki.
Bence buna izin vermemelisin kesinlikle. O çocuğun sorumluluğunu alacak bi şekilde. Emin ol çocuğun sorumluluğunu almak kardeşini okuyacağı koftiden bi okuldan çok daha fazla eğitir ve hayatını düzene sokar. Çocuğa sahip çıkmayı düşünsen bile bunu 3-4 yaşlarından sonraya ertele. Çocuk annesinin kim olduğunu bilsin. Tabii ki yardım edebilirsin maddi manevi ama bu çocuğu evlat edinme boyutunda olmamalı şu an için
 
Gitmemeye çalışıyorum aslında ama kendi annem de eşim de tutturuyor. Mesela acıktı diyelim ağzını oynatıyor, emme refleksi var annesi bak diyorum işim var oje sürüyorum diyor bana. Ben ya da annem doyurmasa yarım saat aç bekliyor. Altını değiştirmesi gerek 1.5 saat kahvaltı masasından kalkmıyor. İçten içe güveniyor da lanet olsun diyorsun çünkü artık kalkıp hallediyorsun. Zamanla alışır inşallah ve vazgeçer bu tutumundan. 😞
Siz böyle yaptığınız sürece alışmaz. Ay okurken sinir oldum kal saçını başını yol böylesinin
 
Anneniz ne kadar bencil bir kadın hayret ettim doğrusu. Bebeğe ben bakacağım fikri sizden çıkmış olsa bile sen daha 1 aylık evlisin, kocan şimdi olmasa bile ileride sorun eder, kocanın ailesi bin türlü laf eder bebeğe bakmak bize düşer demesi lazımdı.
Bebek anane yanında annesiyle beraber büyümeli. Kızkardeşiniz belli ki ağır travma yaşamış. Ona zaman tanıyın. Her şey bir yana bebeğin babanesi, dedesi, baba tarafından akrabaları neresinde bu olayın? Kaybettikleri oğullarından bir yadigar , onun bir parçası neticede. Onlarla bir araya gelip el birliğiyle bu bebeği büyütelim diyecek aklı başında ,olgun ,sorumluluk sahibi bir büyük hiç mi yok ailenizde?

Annem bana 40 gün lohusa bak dedi. Evlenmişim düşünün gece olmayacağım evde. Eşim haftasonu gelip görebilirmiş..

Karşı tarafla iyi değiliz maalesef. Onlar istemedi evliliği.
 
Gitme çok net. En fazla haftada 1 gün gidin. Annen de sorumluluğu sana atmaya çalışıyor belli ki. Birgün bunu söyleyeceğime asla inanmazdım ama okumak şart değil. Kardeşin de okumayıverecek. Hayatı tepetaklak olmuş oje derdinde. Eşinle beraber bu sorumluluğu alırsanız yarın da başka hatasını temizlemenizi bekler. Hatta yarın birgün eşinle boşansan kendi başına anne olacaksın. Annene de almayacağınızı kesin bir dille söyleyin. Olmuyorsa çocuk esirgeme kurumu var, oraya verecekler. Onların asıl korkusu elalem ne derdir ya neyse.
Ya Allah aşkına şu kafadaki birinin adamakıllı bi okul bitirebileceğine inanıyor musunuz zaten? Kendini kandırmak için alakasız bi fakülteye kayıt yaptıracak hepsi o. Devamını da anlatırım da ban yemek istemiyorum
 
Kardeşiniz Bebek varken okusun hayatına devam etsin. Kizim yasinda degildi ayrıldığımda .
siz destek olun ama babasi yok bari annesi olsun. Ayrıca çokta büyük değildim. 26 yaşındaydım
ailem her zaman arkamdaydı ama çocuğumu başkasına vermek asla aklima gelmez
 
En başta çevrenizdekileri sert bir şekilde uyarmalısınız diye düşünüyorum ki olay bence konuşulanlardan bu raddeye gelmiş. Belki kardeşiniz en baştan alışmaya çalışacaktı ama bu konuşulanlardan dolayı aklına yer etti, e onun açısından bakınca gayet de makul bi yol, niye olmasın ki diyerek işin içinden çıkmaya çalışıyor.
Kardeşinizin ruhsal durumu iyi olsa ve çocuğa bakamayacak durumda olsa tabi ki alın bakın. Bunu herkes yapar, bir çocuğa bakmayı kendini hazır hissetmeyen siz bile. Emin olun evlenme aşamasındayım ve hiçbir şekilde bir çocuğun sorunluluğunu alırken düşünemiyorum bile kendimi. Ama gelin görün ki ablamın iki çocuğunu ve kuzenimi ben büyüttüm. O farklı bir içgüdü ama sizin durumunuz çok farklı.

Yapmanız gereken bu saçma düşünceden herkesi uzaklaştırmak. Annenize yardımcı olmak amacıyla belki arada sizde kalabilir bebek ama kardeşinizi de silkelemeniz gerekiyo. O bir kaçış yolu bulmuş şu anda onu diretiyor. Buna kesinlikle müsade etmeyin. Tabi ki yeğeniniz maddi manevi muhakkak destek olursunuz amaevlat edinmek çok ayeı. 10 sene sonra sen bebim çocuğumu elimden aldın da diyebilir. Veya o çocuğa yazık değil mi aklı başına geldiğinde annesine sormayacak mı? Şimdi sizden beklenen iyilik (!) İlerde büyük travma yaratabilir.
 
Ya Allah aşkına şu kafadaki birinin adamakıllı bi okul bitirebileceğine inanıyor musunuz zaten? Kendini kandırmak için alakasız bi fakülteye kayıt yaptıracak hepsi o. Devamını da anlatırım da ban yemek istemiyorum

Geçenlerde bir konu okudum burada, bir arkadaş ablasının bebeğinin başkasından olduğunu, ablasının 3 çocuğunu bırakıp başkasıyla gittiğini filan yazmıştı.
Sonra gittiği adamdan da hamile kalıp çocuk doğurup durmuştu.
Kusura bakma yuvarlanan asi bir panda yuvarlanan asi bir panda ama aklıma o geldi kız kardeşini düşününce.
Lütfen bu söylediklerim zoruna gitmesin, konu seninle ilgili değil ama başı boş kaldığı anda gidip yanlış bir evlilik daha yapıp, bir çocuk daha doğurmayacağına emin olabilir misin?
O çocuğunu da istemezse ne olacak, onu da mı alacaksın?
 
En son mesajimdan sonra cok dusundum. Bu cok buyuk bir bencillik. Kimsenin hayatinizi bu sekilde sabote etmesine izin vermeyin.. Olacak sey degil herkes size yukleniyor.

Kardesiniz siz alin diye boyle davraniyor muhtemelen. Cagirsalarda gitmeyin. Haftada bir, on gunde bir gidin

Bu konu hakkinda net ve sert olun.

Annenize asla almayacaginizi, bu dusunceyi kafalarindan silmeleri gerektigini, Cok vermek istiyorlarsa cocuk esirgeme kurumuna verebileceklerini soyleyin.- Emin olun vermezler, vermeye kalkarlarsa iste ozaman siz almayi dusunursunuz.-

Anneanne ve annesi varken vicdansiz ve ayiplanacak olanin siz degil oncelikle onlar oldugunu sert bir dille anlatin.

Bunu yapin ki kardesiniz de cocuktan kurtulma umidini yitirsin. Bebek biraz buyuyunce eminimki kardesiniz bu dusuncesinden utanacak.


Zaten evliligim oturmadi diyorsunuz.
Suan alalalim alalalim diyen esiniz olasi bir bosanma durumunda buyuk olasilikla yuzune bile bakmaz o cocugun. Sanki sokaktan kedi yavrusu aliyor.
Ozaman siz bir basiniza kaldiginizda al al diyenler de toz olur emin olun.

vicdan yapmayin. O cocugun annesi ve anneanesi hayatta.
 
Maddi durumunuz iyiyse aylık masraflarına yardımcı olabilirsiniz. Yiğeninizde olsa başka bir bebeğin sorumluluğunu almak çok zor. Ayrıca kardeşiniz bu zaman da çocuk doğuracak kadar bilinçliyse, doğurduğuna bakacak kadar da sorumluluk sahibi olsun

O konuda bir sıkıntı yok aslında. Bebeğin odasını, mamasını, bezini, kıyafetini, kardeşimin hastane masraflarını çektim. Okul için de destek oluyorum. Elimden geleni yapıyorum ya ondan bana bırakıyorlar bu sorumluluğu da. Emzirebilsem al emzir diyecekler.
 
Herkese iyi haftasonları diliyorum. Bu ara canımı epey sıkan ve arada kaldığım bir konu var. Çevreme danışmaktan epey yorulduğum için sizlere sormak istedim.

Konum kardeşimin çocuğu ile ilgili. Kız kardeşim hiç istemediğim bir adamla, engel olmama rağmen kötü bir evlilik yaptı. Bu süreçte bizim aramız açıldı kendisine mesafe koydum. Bu arada hamile kaldı 50 günlük bir bebeği var. Eşini vurdular yoğun bakımdaydı ve doğumdan önce vefat etti. Kardeşime doğum sonrası söyledik. Bunlar olurken herkes şunu demeye başladı "bu çocuğu siz alsanıza".. Siz dedikleri de ben ve eşim. Henüz yeni evliyim 1 ayım yeni doldu. Maddi, manevi siz iyi bakarsınız, kardeşin okusun kendi hayatını karartmasın diye düşünüyorlar. O da bu bebekten kurtulmak istiyor. Bizim almamıza razı. Bekarlık günlerini istiyormuş, emzirmek dahi istemediği için mama aldık. Annem bakmaya çalışıyor daha çok ama o da hasta. Böyle olunca oklar hep bana dönüyor.

Kendim henüz çocuk düşünmüyorum. 2 3 yıl olmasın diyordum hep çünkü bu sorumluluğa hazır olmadığımı düşündüm. Evliliğim oturmadı henüz bazen eşimle geriliyoruz, tartışıyoruz, ailesinden bunalıyorum vs. Eşim için sorun yok. Kendi çocuğu olsun istiyor. Çocuk delisi tam olarak. Kendi çocuğuna bir kaşık mama vermeyen babalar varken bu adam komşunun kızına yemek yediriyor. Kimseye gelmeyen bebekleri alıyor, uyutuyor, sallıyor.. Öyle bir insan. Evde bana yardım eder, yemek yapar, temizliğe girer vs. Ben çalışmıyorum ama desteğini esirgemez. Baba olarak görmek çok isterdim onu. Yeğenimi çok seviyor. Kardeşim hamileyken bile biz alalım, bize versin diyordu.

Bilmiyorum hanımlar ben korkuyorum. Bencillik etmek istemiyorum ama benim hayatım kurban ediliyor gibi geliyor. Yeğenime üzülüyorum, anneme babama üzülüyorum.. Ne düşünürdünüz bu durumda olsanız ?
Yeğeniniz için çok üzüldüm ama böyle bir sorumluluğu bence almamalısınız... Yeğenin eminim her konuda yardımcı oluyosundur ama evlat edinmek çok ayrı bi konu...Çok yakınımda böyle bir olay oldu kardeşinin çocuğunu evlat edindi Çocuk daha sonra öğrendi ama kaldıramadı şu an kaç yaşında adam ama psikolojisi bozuk... Annene söyle maddi manevi yardımcı olurum ama evlat edinemem diye...
 
Şimdi düşünün 1 aylık evlisin ve görümce aynı bu kardeşin durumunda burada kaç kişi al bebeğe bak, der. Üstelik bu durumu pek çok lohusa yaşıyor. Onların bebeklerini başkaları mı büyütüyor. Bu kardeşin kafasına ablasının bakması sokulmuş. Bu şekilde kurtulup bekarlığını yaşayacağını düşünüyor.

Ben eşimin yerinde olsam istemezdim. Düşünmezdim bile bu konuyu.
 
Yıllar önce gördüğüm ve lohusalığımda aklıma sık sık gelen bir haber vardı. Bebeğini bırakıp 9 günlük bayram tatiline giden bir öğretmen. Otopside bebeğin 6. Günün sonunda ağlamaktan, açlıktan ve susuzluktan öldüğü ortaya çıkmıştı. O potansiyel var sanki kardeşinizde.
 
Annem bana 40 gün lohusa bak dedi. Evlenmişim düşünün gece olmayacağım evde. Eşim haftasonu gelip görebilirmiş..

Karşı tarafla iyi değiliz maalesef. Onlar istemedi evliliği.
Annen neden seni hiç düşünmüyor, tavırları hiç hoş değil. Oğlu olsa böyle bir durum yaşasa ne düşünür
 
Konu sahibi hayir derseniz konu kapanir,tantanali bir sekilde de olsa. Ama kardesinizin icinde merhamet duygusu yok kendi cocuguna karsi. Bu lohusaliktan degil. Lohusa ojeyle bile ugrasmaz. Gecende unlu bir yabanci oyuncunun ergenliginde tecavuze ugradigini okudum. Annesi kizini satmis. Kendi yazdigina gore bu olaydan 3-4 sene once annesini intihardan kurtarmis. Bu haber beni cok etkiledi. Her annenin cocuguna merhametli olmadigini bilsemde bu tecavuz konusu agir geldi. Kardesiniz bu bebegi sorun olarak goruyor. Korkum kendi kafasina gore sorunu kokten halletmesin. Annenizi cekin konusun. Kizinin anne oldugunu ilk once o anlasin. Anne cocuguna bakar. Bu kadar net. Uyelerin bebegi almamaniz hakkindaki hakli yorumlarina katiliyorum. Ancak bu annesiyle cok sansi yok. Yetistirme yurdu ise ayri bir facia. Once anneniz ve kardesinizle cok sert bir konusma yapin. Herkes konumunu bilsin. O ojeleri de yok edin. Kardesinizin okuyacagi da yok,boyle sacma bahaneler ileri surmesinler. Bebegin gelecegi icin en son care sizsiniz,maalesef. Son careye muhtac kalirsaniz aile iliskileriniz asla simdiki gibi olmasin. Mumkunse baska bir yere tasinin. Uzgunum ailenizde bir siz akliselim ve vicdanlisiniz. Geri kalani bu bebege sadece zarar verir. Allah yardimciniz olsun. Rabbim de bu bebege hayirli bir omur verir insallah.
 
Ben olsam almazdım, hem çocuğuna baksın, hem okuluna gitsin. Cocuk doğuda da sorumluluğu almışsa, bakmayı da göze almalı. Olmadi bir psikiyatriste götürün kaderinizi
 
Back
X