Kardeşimin çocuğu ve Aile baskısı

Annen neden seni hiç düşünmüyor, tavırları hiç hoş değil. Oğlu olsa böyle bir durum yaşasa ne düşünür

Aslında ben onun kardeşimi de düşündüğünü sanmıyorum. O kurtulmak istiyor kardeşimden de bebeğinden de. Bencil biri. Bana da sen bencilsin diyor.
 
Okuyacağı yok onun okuma ayağına gezip tozacak sonra da yine serserinin birine takılacak. Babanız ne diyor tüm bunlara? Anneniz bu olayda kardeşinizden bile kötü bence. Siz gitmeyin ikisi baksın. Annenizi yanınıza da almayın. Kardeşinizin yanında olsun. Yine aç bırakır çocuğu mazallah. Sizin yapacağınız en iyi şey eşinizle konuşup ailenize de eşim kesinlikle kabul etmez demek. Eşinizden çekinirler. Ben olsam bahane sunmak yerine anneme ve kardeşime ağzıma geleni sayardım ama neyse
 
Yıllar önce gördüğüm ve lohusalığımda aklıma sık sık gelen bir haber vardı. Bebeğini bırakıp 9 günlük bayram tatiline giden bir öğretmen. Otopside bebeğin 6. Günün sonunda ağlamaktan, açlıktan ve susuzluktan öldüğü ortaya çıkmıştı. O potansiyel var sanki kardeşinizde.
Ayy bende doğumumdan beri arada hatırlıyorum bunu.. birde açıklama yapmıştı yanına acıkırsa diye biberon bıraktım demişti.. nasıl etkilendiysem yıllar sonra aklıma geldi..

Konu sahibi kardeşiniz kaç yaşında..
Anneniz resmen sizin hayatınızı yok saymış.. çok sık gitmeyin ki anlasınlar niyetinizi..
Bebek için çok üzüldüm ama ben olsam ne yapardım gerçekten bilemedim..
 
Destek alıyor uzun süredir. Bu süreçte hayatını düzene koyma kararı aldı aslında.

Şahsen ben sorumluluk alamazdim bir bebegin en cok annesine ihtiyaci vardir. Bir de bu baskasinin cocugunu evlatlik almak gbi birdey degil ki. Kardesiniz heran cocugu geri alabilir siz cok alisabilirsiniz. Cocuk ilerde psikolojik sorunlar yasayabilir. Annem beni neden istemedi vs. Ben kardesinizin gecici bir durumda oldugunu düsünüyorum.
 
Benzer bir durumu yaşayan arkadaşım oldu.
Annesi istemeyince kardeşine verilmiş. Yasal değil tabii. Çocuk yedi yaşına gelince geri almış. Çok net hatırlıyor büyüten anneden ayrıldığı günü. Çok ağlamıştım diyor. Çocuğa da iyilik değil bu durum.
Kardeşiniz eşini kaybetmiş üstelik lohusa. Kafası yerinde olmayabilir. Ama bir kaç ay sonra düzelebilir. O zaman geri mi alacak?
Bence bebeğin iyiliği için böyle bir şey yapmayın. Kardeşiniz sorumluluğunu almalı.
 
Benzer bir durumu yaşayan arkadaşım oldu.
Annesi istemeyince kardeşine verilmiş. Yasal değil tabii. Çocuk yedi yaşına gelince geri almış. Çok net hatırlıyor büyüten anneden ayrıldığı günü. Çok ağlamıştım diyor. Çocuğa da iyilik değil bu durum.
Kardeşiniz eşini kaybetmiş üstelik lohusa. Kafası yerinde olmayabilir. Ama bir kaç ay sonra düzelebilir. O zaman geri mi alacak?
Bence bebeğin iyiliği için böyle bir şey yapmayın. Kardeşiniz sorumluluğunu almalı.
Ohhh ne güzel valla çocuğun bütün eziyetini teyze çekmiş En zor zamanlarında teyze bakmış ,çocuk ele avuca gelince artık zahmeti kalmayınca anası almış.Cocugun psikolojisi kimin umurunda .Ne kadar bencil bir anneymis.Konu sahibesinin kız kardeşinde de aynı potansiyel var bence.
 
Ayy bende doğumumdan beri arada hatırlıyorum bunu.. birde açıklama yapmıştı yanına acıkırsa diye biberon bıraktım demişti.. nasıl etkilendiysem yıllar sonra aklıma geldi..

Konu sahibi kardeşiniz kaç yaşında..
Anneniz resmen sizin hayatınızı yok saymış.. çok sık gitmeyin ki anlasınlar niyetinizi..
Bebek için çok üzüldüm ama ben olsam ne yapardım gerçekten bilemedim..

Ah diyorum o an o bebeğin sesini duyabilecek mesafede olsaydım. Neden değildim ki.. Aklıma geldikçe ağlarım.. 😕
 
Herkese iyi haftasonları diliyorum. Bu ara canımı epey sıkan ve arada kaldığım bir konu var. Çevreme danışmaktan epey yorulduğum için sizlere sormak istedim.

Konum kardeşimin çocuğu ile ilgili. Kız kardeşim hiç istemediğim bir adamla, engel olmama rağmen kötü bir evlilik yaptı. Bu süreçte bizim aramız açıldı kendisine mesafe koydum. Bu arada hamile kaldı 50 günlük bir bebeği var. Eşini vurdular yoğun bakımdaydı ve doğumdan önce vefat etti. Kardeşime doğum sonrası söyledik. Bunlar olurken herkes şunu demeye başladı "bu çocuğu siz alsanıza".. Siz dedikleri de ben ve eşim. Henüz yeni evliyim 1 ayım yeni doldu. Maddi, manevi siz iyi bakarsınız, kardeşin okusun kendi hayatını karartmasın diye düşünüyorlar. O da bu bebekten kurtulmak istiyor. Bizim almamıza razı. Bekarlık günlerini istiyormuş, emzirmek dahi istemediği için mama aldık. Annem bakmaya çalışıyor daha çok ama o da hasta. Böyle olunca oklar hep bana dönüyor.

Kendim henüz çocuk düşünmüyorum. 2 3 yıl olmasın diyordum hep çünkü bu sorumluluğa hazır olmadığımı düşündüm. Evliliğim oturmadı henüz bazen eşimle geriliyoruz, tartışıyoruz, ailesinden bunalıyorum vs. Eşim için sorun yok. Kendi çocuğu olsun istiyor. Çocuk delisi tam olarak. Kendi çocuğuna bir kaşık mama vermeyen babalar varken bu adam komşunun kızına yemek yediriyor. Kimseye gelmeyen bebekleri alıyor, uyutuyor, sallıyor.. Öyle bir insan. Evde bana yardım eder, yemek yapar, temizliğe girer vs. Ben çalışmıyorum ama desteğini esirgemez. Baba olarak görmek çok isterdim onu. Yeğenimi çok seviyor. Kardeşim hamileyken bile biz alalım, bize versin diyordu.

Bilmiyorum hanımlar ben korkuyorum. Bencillik etmek istemiyorum ama benim hayatım kurban ediliyor gibi geliyor. Yeğenime üzülüyorum, anneme babama üzülüyorum.. Ne düşünürdünüz bu durumda olsanız ?
Ben böyle bir şey yapamazdım
Kardeşine yardımcı olmak ayrı konu tamamen bebeği almak çok ayrı bir konu
Kendi annesi kimse onu tanımalı çocuk
 
Son düzenleme:
Gitmemeye çalışıyorum aslında ama kendi annem de eşim de tutturuyor. Mesela acıktı diyelim ağzını oynatıyor, emme refleksi var annesi bak diyorum işim var oje sürüyorum diyor bana. Ben ya da annem doyurmasa yarım saat aç bekliyor. Altını değiştirmesi gerek 1.5 saat kahvaltı masasından kalkmıyor. İçten içe güveniyor da lanet olsun diyorsun çünkü artık kalkıp hallediyorsun. Zamanla alışır inşallah ve vazgeçer bu tutumundan. 😞
herkes anneye depresyonda demiş ama bu depresyondan öte kardeşinizinki şımarıklık başka bir şey değil ne demek oje sürüyorum bakamam.
şiddete karşıyım ama kardeşinize 2 tane çakasım geldi.
benim bildiğim depresyon hali hayattan beklentisi olmayan bezmiş insan profilidir.
hayatından keyif almayan, hayatta her şeyin anlamını yitirdiğini düşünen insan ojeyle mojeyle uğraşmaz.
 
Şimdi aldınız baktınız
Çocuk biraz ele avuca gelince kardeşinizin ben pişman oldum verin çocuğumu demeyeceği ne malum
Yada ileride çocuk saçma sapan bir yerde annesi sandığı kişinin teyzesi olduğunu öğrenirse ne olacak,?
Çocukta nasıl yara açar bu durum kim bilir

Kardeşinizi dövesim geldi cidden
evlenirken bebek yaparken kimseye sormamış kendi bildiğini okumuş
Şimdi sorumluluk zor gelince başından göndermeye çalışıyor
Babası hayatta olsaydı ben bakamıyorum abla al sen bak diyebilir miydi
 
evlat olarak almak cok buyuk bir sorumluluk
insan yeri geliyor kendi oz evladina kiziyor sinirleniyor boyle bi durumda iki kat artar vicdan yukunuz
Allah kiz kardesinize bir sinav vermis bunun ustesinden gelmeli bence siz sadece destek olmalisiniz
 
İki ucu pis deynek. Bi tarafta bi bebek var annesinin eline kalsa heder olacak. Siz baksanız hazır değilsiniz. Yarın öbürgün kendi çocuğunuz olunca nasıl olacak ne hissedeceksiniz. Evlat edinmek gibi ama değil evlat edinenler tüm kalpleriyle istiyorlar siz zorunluluktan. Zor yani her türlü o çocuk üzülür gibi. Fikir bile veremedim. Allah annesine akıl vicdan verse de sahip çıksa.
 
Herkese iyi haftasonları diliyorum. Bu ara canımı epey sıkan ve arada kaldığım bir konu var. Çevreme danışmaktan epey yorulduğum için sizlere sormak istedim.

Konum kardeşimin çocuğu ile ilgili. Kız kardeşim hiç istemediğim bir adamla, engel olmama rağmen kötü bir evlilik yaptı. Bu süreçte bizim aramız açıldı kendisine mesafe koydum. Bu arada hamile kaldı 50 günlük bir bebeği var. Eşini vurdular yoğun bakımdaydı ve doğumdan önce vefat etti. Kardeşime doğum sonrası söyledik. Bunlar olurken herkes şunu demeye başladı "bu çocuğu siz alsanıza".. Siz dedikleri de ben ve eşim. Henüz yeni evliyim 1 ayım yeni doldu. Maddi, manevi siz iyi bakarsınız, kardeşin okusun kendi hayatını karartmasın diye düşünüyorlar. O da bu bebekten kurtulmak istiyor. Bizim almamıza razı. Bekarlık günlerini istiyormuş, emzirmek dahi istemediği için mama aldık. Annem bakmaya çalışıyor daha çok ama o da hasta. Böyle olunca oklar hep bana dönüyor.

Kendim henüz çocuk düşünmüyorum. 2 3 yıl olmasın diyordum hep çünkü bu sorumluluğa hazır olmadığımı düşündüm. Evliliğim oturmadı henüz bazen eşimle geriliyoruz, tartışıyoruz, ailesinden bunalıyorum vs. Eşim için sorun yok. Kendi çocuğu olsun istiyor. Çocuk delisi tam olarak. Kendi çocuğuna bir kaşık mama vermeyen babalar varken bu adam komşunun kızına yemek yediriyor. Kimseye gelmeyen bebekleri alıyor, uyutuyor, sallıyor.. Öyle bir insan. Evde bana yardım eder, yemek yapar, temizliğe girer vs. Ben çalışmıyorum ama desteğini esirgemez. Baba olarak görmek çok isterdim onu. Yeğenimi çok seviyor. Kardeşim hamileyken bile biz alalım, bize versin diyordu.

Bilmiyorum hanımlar ben korkuyorum. Bencillik etmek istemiyorum ama benim hayatım kurban ediliyor gibi geliyor. Yeğenime üzülüyorum, anneme babama üzülüyorum.. Ne düşünürdünüz bu durumda olsanız ?
Anne baba olarak almazdım çoçuğu yeğenim olarak bakardım hatta arada getirp annesine bırakırdım bence siz de anne baba olacaz diye almayın yardıma ihtiyacı olan masum bir bebek için teyzelik yapacak şekilde alın
 
Back
X