Benim nişanlılık 3,5 ay sürdü eşimle tek bir sorunum yokken düğünüme 5 gün kala kapımıza dayandılar ayrılalım diye ki bunlar beni 3,5 aydır tek üzen insanlardı...Birgün annem dayanamayıp ağladı telefonda bende o gün kendime söz verdim birdaha ağlamayacağım üzülmeyeceğim diye ve öyle yaptım boşyere zehir etmişim nişanlılık dönemini kendime boşuna önemsemişim.İçine sinerek beğenerek aldığın şeylerin başkasının beğenememesini umursama bile gül geç yıpratma kendini...
Ramazandan hemen sonra düğün ama evin tadilatı hızlı bitince biz daha uzun sürer diye düşünüyoduk herşey yapılmış oldu erken yerleşmesinide istememiştim zaten kayınvalidem onada el attı bir an önce bitsin diye bence aldıklarımı merak ettiginden. Bir tek yatak odayı yerleştirmedik o konuda kesin bi şekilde olmaz hayır istemiyorum dedim çünkü herşeye laf diyen geceliklerimede der afedersiniz istemedim en azından bu konuda yüz göz olmak istemedim
Herşey gelip geçtiginde eminim bende yıprandıgımla kalıcam stresimle kimseye bişey oldugu yok çok takıyorum kafama takılmıcak gibi degil umursamamayı acilen öğrenmem lazım
Uzerinize hic almis gibi davranmayin.çizginizi asla bozmayin..gerektigi kadar saygiyi gosterin yeter..cunku belli sizi istemedigi anlattiklarinizdan.o yüzden yıpranmaya degmez.
Anne senin falankeste gözün kaldı herhalde. Sürekli ondan bahsediyorsun. Sayende ondan nefret ettim de.
Bakin dünya öyle kimse kırılmasın üzülmesin toz pembe bi yer değil.
Bu biraz kişilikle alakalı mesafeni koru ama kendini çok doldurma benim ağlayıp üzülmemem aslında başkalarının gözünde öyle hala içimde aynıyım...
