ben sanırım lohusa depresyonumu atlatamadım.. destek almam lazım ama o günlere ilaçlara terapilere dönmek istemiyorum...
insan asla yapmam dediği şeyleri yapıyor.. "bir derdim var" topiğinde anne olmayanlar da var.o yüzden anlaşılmayabiliyor insan. ama bu durumu gerçekten yaşamayan bilemez..
düşünün ilk geldiğimde oğlumun beşiğine bile dokunmaları canımı sıkıyordu.. ay sanki yiyecek millet.. canım annem o zaman ne kızmıştı.." kızım onlar beşik mi görmüştü, oyuncak mı görmüştü, MAL DAYANIR SAHİBİ DAYANMAZ demişler.. ben seni böyle mi yetiştirdim. bırak kırılsın eskisin. oyuncak yerine gelir ama çocuk kalbi kırmaya gelmez.. evladınla imtihan olacaksın" demişti...
şimdi yazarken bile "bu ben miydim" diyorum ama işte.....:26:
gerçekten farklı bir dönem..gerçekten zor ve insanı kendinden çıkaran başka biri yapan bir dönem.. şükür onlar geçti...
bir de kaynanam biraz düzelse...